Morgunblaðið - 29.07.1999, Síða 50

50 FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR SKÚLADÓTTIR
Lambeyrum,
Laxárdal, Dalasýslu,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur föstudaginn 16. júlí si.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á A3 og A7 Sjúkrahúsi Reykjavíkur fyrir
góða umönnun.
Þökkum sýnda samúð.
Einar Valdimar Ólafsson,
Daði Einarsson,
Jónína Einarsdóttir, Geir Gunnlaugsson,
Skúli Einarsson, Dagný Jónsdóttir,
Jóhanna Lilja Einarsdóttir, Sævar Þorbjörnsson,
Valdimar Einarsson, Elizabeth Morrís,
Valdís Einarsdóttir,
Ólöf Björg Einarsdóttir, Jóhannes Sveinbjörnsson,
Svanborg Þ. Einarsdóttir, Jón Ægisson
og barnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGA ERLENDSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi fimmtudaginn 15. júlí sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum öllum þeim, sem hafa sýnt okkur vinsemd og virðingu.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki Sunnuhlíðar fyrir einstæða
umönnun.
Jóhanna Borgþórsdóttir, Haukur Bjarnason,
Baldur Björn Borgþórsson,
Erlendur Borgþórsson, Oddbjörg Friðriksdóttir,
Margrét Borgþórsdóttir, Grétar Magnússon
og barnabörn.
+
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUNNLAUGUR E. BRIEM
fv. ráðuneytisstjóri,
er látinn.
Guðrún Briem, Þráinn Þórhallsson,
Garðar Briem, Hrafnhildur Egilsdóttir Briem,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
LEIFS PÁLSSONAR,
Hnífsdal,
fer fram frá ísafjarðarkirkju laugardaginn
31. júlíkl. 11.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu
minnast hans, er bent á Styrktarfélag krabba-
meinssjúkra barna.
Inga Þ. Jónsdóttir,
Guðbjörg Leifsdóttir,
Páll Skúli Leifsson,
Jón Áki Leifsson,
tengdabörn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu hlý-
hug og samúð við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ÞURÍÐAR GUÐNADÓTTUR,
Grófarseli 17,
Reykjavík.
Páll Hjartarson,
Björgvin I. Ormarsson, Sigríður M. Guðjohnsen,
Vigdís Sjöfn Ólafsdóttir, Tómas Ottó Hansson,
Guðni Ingi Pálsson, Thelma Magnúsdóttir,
Sigurður Brynjar Pálsson, Rakel Hrund Ágústsdótttir
og barnabörn.
GUNNAR ELDAR
KARLSSON
+ Gunnar Eldar
Karlsson var
fæddur í Stykkis-
hólmi 16.10. 1947.
Hann lést á heimili
sínu 18. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
Gunnars eru Þór-
unn Gunnarsdóttir,
f. 13.8. 1924 og Karl
Eldar, f. 27.9. 1918,
d. 19.12. 1978. Fóst-
urfaðir Gunnars er
Matthías Björnsson,
f. 6.12. 1919. Hálf-
sysur Gunnars sam-
mæðra eru Hallfríð-
ur, f. 1953; Vilborg, f. 1955;
Birna, f. 1956; Steingerður, f.
1958; Kolfinna, f. 1960 og Soff-
i'a, f. 1963. Hálfsystkini Gunnars
samfeðra eru Otto Karl, f. 1956
og Auðbjörg Stella, f. 1957.
Elsku eiginmaður og faðir. Þú
varst okkur alltaf svo kær. Við áttum
margar góðar stundir saman með
þér og við munum minnast þeirra.
Við minnumst þess að hafa farið í
marga veiðitúra með þér og voru
þeir allir minnisstæðir. Þú varst okk-
ur alltaf stoð og stytta þegar á þurfti
að halda. Þetta stóra högg kom eins
og reiðarslag og það brotnuðu allir
niður. Þú varst góður kokkur og
bjóst ávallt til góðan mat, sérstak-
lega minnumst við íssins sem þú
bjóst til á jólunum. Elsku pabbi, við
þökkum þér fyrir allar góðu stund-
irnar og allt sem þú gafst okkur í líf-
inu, ómetanlega ást.
Vor ævi stuttrar stundar
er stefnd til drottins íundar
að heyra lífs og liðins dóm.
En mannsins sonar mildi
skal máttug standa í gildi
Hún boðast oss í engils róm.
Svo helgist hjartans varðar.
Eihrynurtártiljarðar
í trú að ekki talið sé.
í aldastormsins straumi
og stundabamsins draumi
oss veit himnar vemd og hlé.
(Einar Ben.)
Hvíl þú í friði.
Þín eiginkona og börn.
Kveðja frá móður.
I dauðans faðm nú fallið er
og fólt og kalt þar sefur.
Það bam, ó, Guð, sem gafstu mér
og glatt um stund mig hefur.
Ó faðir, lít í líkn til mín
og lát þú blessuð orðin þín
mér létta sviðann sára,
er sárra fær mér tára.
Þótt hugsun þín’ og háleitt ráð
mín hyggja síjó ei skilji.
Eg gjörla veit, að gæzka’og náð,
minn Guð er æ þinn vilji.
Ó lát þá vissu veikum mér
nú veita styrk, svo rótt í mér
mitt hjarta gleði hljóti
og heilags friðar njóti.
Hinn góða son mér gafstu þinn,
já, gafst hans líf í dauða.
Að Íækna syndasjúkleik minn
og sefa beiskju nauða.
Ó skyldi ég í skautið þitt
þá skorast undan bamið mitt
og leggja Ijúfa geði
og lofa þig með gleði.
Nei þína gjöf ég fæ þér fús,
minn faðir, guð, og segi:
Þótt sorgin heim mitt sæki hús
og særi brjóst, ég þegi.
Því gæzkan eilíf gjörði það,
svo gæti beztan samastað
sem bráðast bam mitt hlotið
og böl þess gjörvallt þrotið.
Þórunn Gunnarsdóttir.
Það var fátt um orð á hótelher-
berginu í Portúgai eftir að Ragna
hringdi og tikynnti okkur um andlát
Gunnars, en þegar frá leið fóru
minningarnar um hann að koma upp
í huga minn.
Gunni, eins og við kölluðum hann,
Hinn 13. júní 1976
kvæntist Gunnar
eftirlifandi eigin-
konu sinni, Rögnu
Jóhannesdóttur, f.
24.12. 1945. Börn
þeirra eru: 1)
Matthías Þór, f.
21.3. 1976. 2) Jó-
hannes Örn, f. 8.9.
1977. 3) Karl Eldar,
f. 30.4. 1979. 4)
Ágúst Fannar, f.
4.9. 1981. 5)
Kristensa Valdís, f.
27.9. 1982. Fyrir
átti Ragna synina
Reyni Ástþórsson, f. 1965; Þórir
Erlendsson f. 1971 og dóttur
sem dó ung.
Utför Gunnars fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
var eini bróðir okkar systranna sex.
Oft var glatt á hjalla í Skipasundinu
og við systurnar tilbúnar að aðstoða
stóra bróður enda voru alltaf góð
laun í boði. Ég man alltaf þegar
hann, sautján ára gamall, eignaðist
sinn fyrsta bíl, Moskvit ‘58. Við höf-
um oft hiegið að því síðan þegar
hann fékk fjölskylduna til að ýta
bílnum með sig innanborðs niður alla
götuna.
Gunni fór ungur að heiman og
misstum við þá hvort af öðru um
tíma. Leiðir okkar lágu aftur saman
þegar ég var í mínu tilhugalífí. Við
Sverrir og Gunni urðum þá góðir
vinir þó leiðir okkar hafi ekki alltaf
legið saman.
Gunni og Ragna áttu stóran
barnahóp, sex drengi og eina stúlku.
Það segir sig sjálft að vinnudagarnir
voru oft langir, með stóra barnahóp-
inn, bæði heima og úti á sjó sem var
ævistarf Gunna.
Kæri bróðir, ég og Sverrir kveðj-
um þig með virðingu og söknuði.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
I frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(H. Pétursson.)
Elsku Ragna, Matti, Jonni, Kalli,
Ágúst, Kristensa, Reynir og Þórir,
við vitum að missir ykkar er mikill og
biðjum algóðan guð að varðveita og
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Hallfríður og Sverrir.
Sunnudagsmorguninn 18. júlí
hringdi síminn og Ragna tilkynnti
mér að Gunni bróðir hafíð orðið
bráðkvaddur um nóttina. Ég trúði
þessu ekki, hvernig átti ég að fara að
því að flytja foreldrum mínum og
systrum þessa frétt.
Á leiðinni til Rögnu og barnanna
vonaðist ég til að Gunni kæmi til
dyrana og segði: „Nú hræddi ég ykk-
ur“, en því miður var þetta sannleik-
ur. Minningarnar fóru að rifjast upp.
Þegar ég man fyrst eftir Gunna að
koma í Skipasundið á stóra bláa Bu-
icknum; mikið roslega átti ég flottan
bróður. Hann var sá flottasti í bæn-
um, þegar ég hef horft á myndina
Greese þá fínnst mér alltaf í minn-
inguni að Gunni hafír verið eins og
Danny í myndinni, aðal töffarinn.
Ég á margar góðar minningar um
Gunna sem ég geymi fyrir mig. Þó
að sambandið hafi minnkað síðustu
árin þá vorum við alltaf mestu mátar
þegar við hittumst á fórnum vegi.
Minningin um þegar Matthías fædd-
ist er skýr, oft kom ég í Yrsufell að
skoða nýja frændann og síðar til
Keflavíkur þegar Gunni og Ragna
fluttu þangað og þá voru frændurnir
orðnir fleiri.
Veraldleg gæði skiptu Gunna litlu
máli og allaf var stutt í gamanið hjá
honum.
Það lýsir því best þegar ég hitti
hann síðast og benti honum á að
hann væri í öfugum bolnum þá
svaraði hann: „Þetta er nú allt í
lagi, mér líður vel svona, þá er allt í
lagi.“
Elsku bróðir, í hjarta mér bærist
nú bæði söknuður og reiði sem ég
verð að yfirstíga.
Kallið er komiá,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkæm stund.
Vinimir kveöja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyi'ir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem)
Kæra Ragna og börn, sorg ykkar
er mikil. Sagt er að sum sár grói
aldrei en það er hægt að læra að lifa
með því. Vonandi fínnið þið innri ró
og frið.
Guð geymi ykkur öll og veiti ykk-
ur styrk í þessari erfiðu raun.
Kolfinna.
í dag kveðjum við ástkæran bróð-
ur sem lést hinn 18. júlí síðastliðinn
langt um aldur fram. Á slíkum
stundum verður oftast orða vant, en
ég kveð Gunna bróður með söknuði,
og geymi minningar um hann í
hjarta mínu. Á svona stundu skilur
maður ekki af hverju eiginmaður og
faðir er tekinn svo skyndilega frá
fjölskyldu sinni og veit ég að mikill
harmur er að þeim kveðinn, en ég
veit að góður Guð mun veita þeim
styrk til að halda áfram. Elsku
Ragna, Matti, Jonni, Kalli, Ágúst;
Kristensa og fóstursynir, ég og fjöl-
skylda mín vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Hvíl í friði, kæri bróðir.
Þín systir,
Vilborg.
Með þessum orðum viljum við
kveðja Gunna, bróður okkar, og fel-
um hann góðum Guði.
Fótmál dauðans fljótt er stigið
fram að myrkum grafarreit,
mitt er hold til moldar hnigið
máske fyrr en af ég veit.
Heilsa, máttur, fegurð, fjör
flýgur burt sem elding snör.
Hvað er lífið? Logi veikur,
lítil bóla, hverfull reykur.
Margur einn í aldurs blóma
undi sæll við glaðan hag
brátt þá frepin heyrðist hljóma:
Heill í gær, en nár í dag.
Ó, hve getur undraskjótt
yfir skyggt hin dimma nótt!
Fyrir dyrum dauðans voða
daglega þér ber að skoða.
Því skal ráð í tíma taka,
tíminn bíður ekki neitt,
því skal biðja, því skal vaka
þessa stund, sem enn er veitt.
Næsta stundin óviss er,
eigiervísthúngefiþér
frest til annars en að heyja
andlátsstríðið, sofna og deyja.
(B. Halld.)
Blessuð sé minning þín.
Birna, Steingerður og Soffía.
Kæri vinur, ekki datt mér í hug að
símtalið okkar laugardaginn 17. júlí
væri það síðasta sem við ættum, þar
sem talað var um að fara á sjó á
sunnudagskvöld með ungmennin
sem við vorum að kenna sjó-
mennsku. Þar komu eiginleikar þínir
vel fram, góð umgengni og létt spjall
við þá um lífíð og tilveruna og vel
tókst þér að elda mat sem öllum lík-
aði og bera hann snyrtilega fram.
Kynni okkar hófust árið 1975 þeg-
ar þú komst um borð í Haftind í
Hafnarfirði. Ég spurði: „Ert þú van-
ur?“ Svarið var: „Ég hef séð þetta.“
Það kom líka í ljós að þú kunnir vel
til verka og skilaðir þeim af trú-
mennsku. Við gengum frá Haftindi
við bryggju í Hafnarfírði. Þegar
maður hugsar til baka kemur í ljós
að síðustu handtökin áttum við sam-
an á svipuðum stað og kynnin hófust.
Með þessum fáu orðum vil ég
minnast vinar og góðs starfsmanns
til margra ára, skarð þitt verður ekki
gott að fylla.
Ragna mín, missir þinn og barn-
anna er mikill, en minningin um góð-
an dreng styrkir ykkur.
Hafðu þökk fyrir allt og allt, kæri
vinur okkar allra.
Karel, fjölskylda og áhöfn
Haftinds HF 123.