Morgunblaðið - 01.02.2000, Qupperneq 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 1. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Grettir
KOMDU HER.... KOMDU
NÆR..........NÆR...
Ó,Ó,... EKKINÆR
FITUHLÚNKUR
Hundalíf
Ljóska
PABBI, MANSTU PEGAR ÞÚ LÁNA6IR)
MÉR PÚSUNDKALL OS ÉS BORSADIW
700 UL BAKA, 06 PE6AR PI6
VANTADI300 ÞÁ FÉKKSTU
, HANNLÍKA
06 PU SA6DIST MUNDU 6EFA MER TVÖ-
PÚSUNDKALL, EN VARST BARA MED1500
Á ÞÉR. ÞÁ LÁNADIR ÞÚ MÉR PÚSUND-
KALL Á TÓNLEIKANA. SVO 200fy
MÍNUS1000 PÝDIR AD ÞÚ
SKULDARMÉR1000
EKKIMANE6NEITT TT MANSTU
EFTIR PESSU _^^NOKKUD FJÖS-
UR SIDUSTU
ORDIN
Ferdinand
Smáfólk

ly
-yj-
Kæri Snobbsveinn.
''SNOOTY’/HE THINK5 HE'5 N
CLAU57/50 5MART..HE
DIDN'T DRIN6 ME
ANYTHINÖ I WANTED
LA5T YEAR..
C
„Snobb- Hann telur sig vera
sveinn"? kláran. Hann kora
ekki með neitt sem
mig langaði í í fyrra.
WELL,D0NT / BRID6E5?
B0RN YOUR/WHATHAVE
BRID6E5.. / BRID6E5
60TT0D0
U/ITH IT7 ,
NOW I FORGOT
U/HAT I U1A5
WRITIN6..
En brenndu Brýmar?
ekki brýmar Hvað koma
að baki þér. brýr málinu
við.
Nú er ég búin að
gleyma hvað ég
ætlaði að skrifa.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1103 Reykjavík # Sími 569 1100 # Símbréf 569 1329
Ólíkt hafast
þeirað
Frá Gunnari Vigfússyni:
DANSKIR blóma- og grænmetis-
ræktendur greiða um það bil 30
prósentum lægra verð fyrir raf-
magnið sem þeir
nota við garð-
yrkju sína en við
Islendingar. Þeir
eru að sjálfsögðu
sjálfum sér nógir
með þessar vörur
°g flytja auk þess
mikið út til ann-
arra landa, sér-
staklega blóm -
svo vegur þungt í
hagkerfi þeirra.
Garðyrkjubændur hér á landi hafa
lengi þurft að borga ljósataxta fyrir
rafmagn sem þeir kaupa, þrátt fyrir
alla orkuna í fossum og hverum. Það
ættu allir að sjá að gras og allur
annar gróður er litsterkari hér á
landi en sunnar á hnettinum. Blóm
eru fallegri í gróðurhúsum okkar en
í öðrum löndum. Sama má segja um
fiskinn okkar sem syndir í miðunum
kringum landið, hann er einn sá al-
besti. Það virðist gera gæfumuninn
að ísland er á mörkum hlýs sjávar
og kalds. Sama gildir um gróðurinn
sem er kraftmeiri og fallegri en
sunnar í álfunni. Til dæmis tómatar,
gulrætur og fleiri tegundir hafa
mikla yfirburði í gæðum miðað við
grænmeti frá öðrum löndum.
Stundum finnst „kemiskt" óbragð af
innfluttu grænmeti, væntanlega eft-
ir mikla úðum eiturefna til vamar
skordýmm. Við Islendingar eigum
mikla möguleika á að verða sjálfum
okkur nógir með grænmeti og blóm,
gætum auk þess flutt út mikið af
blómum og jafnvel tómata og fleira.
Ekki alls fyrir löngu gengu full-
trúar grænmetisframleiðenda með
bænaskrá í farteskinu á fund for-
stjóra Landsvirkjunar til að freista
þess að fá lækkun á raforkuverði.
Ekkert hefur enn frést af því hvort
tekið hefur verið jákvætt í þeirra
erindi. Það virðist vera helsta mark-
ið Islendinga að selja alla raforku
útlendum auðhringum í stað þess að
byggja frekar upp íslenskan iðnað,
styrkja raunvísindadeild Háskóla
íslands og fleiri stofnanir á sviði
raunvísinda. Þvílíkar aðgerðir era
taldar skila sér margfalt til baka.
Það er svo mikið í húfi fyrir Aust-
firðinga að komast inn í álbræðslu
og fara að vinna þar. Að líkindum
era þeir með miklu sterkari lungu
en Norðmenn, sem era svo gjarnir
að fá lungnakrabba og blóðsjúk-
dóma af því að vinna í álbræðslum
þar í landi. Það er allt gerandi til
þess að Austfirðingar komist inn í
verksmiðjuna þó að við þurfum að
sökkva 50 ferkílómetram af fallegu
landi undir vatn. Auk þess er jarð-
hiti í þessu landi. Þetta land er talið
stærsta og síðasta ósnortna svæði
Evrópu, alger náttúragersemi. En
eitt er slæmt við þetta allt; að marg-
ar álbræðslur hafa verið byggðar í
vanþróuðum láglaunalöndum þar
sem verkalýðsfélög era ekki í há-
vegum höfð. Hættast er við því að
þegar verksmiðjum fjölgar hér á
landi að þeir vilji fá rafmagn undir
kostnaðarverði og ef við verðum
ekki við þeim kröfum þá segja þeir
„Við lokum verksmiðjunum, étið þið
það sem úti frýs.“ En við sitjum
uppi með nokkrar skuldir, því ekki
verður pönnuverksmiðjan Alpan á
Eyrarbakka tilbúin að kaupa allt
umframrafmagn.
Sumir innfæddir kalla álbræðsl-
urnar iðnaðarverksmiðjur en ég get
illa skilið það á meðan ekki era
framleiddar aðrar vörar úr áli hér á
landi en pönnur austur á Eyrar-
bakka, í verksmiðju sem ég veit
ekki einu sinni hvort er í eigu lands-
manna. Svo einfaldir hlutir eins og
prófílar í álglugga era fluttir inn frá
Englandi í miklu magni, en ekki
framleiddir hér.
GUNNAR VIGFÚSSON,
Grettisgötu 80, Reykjavík.
Gunnar
Vigfússon
Eflið og frjóvgið
mannlíf á Austurlandi
Frá Bergsteini Ólasyni:
NÚ era liðin tæplega eitt þúsund ár
síðan Ólafur digri Noregskonungur
sendi íslenskan mann hingað til
lands með vinahótum að falast eftir
útskeri því er Grímsey nefnist. Svör
Einars Þverærings við þeirri mála-
leitan era enn í minnum höfð. Vildu
íslendingar halda frelsi sínu skyldu
þeir ekki ljá konungi fangstaðar um
landareign né skattgjald.
Enn virðast Norðmenn við sama
heygarðshornið en vilja nú reisa
stórt álver á Austurlandi sem þarf
alla vatnsorku sem fáanleg er fyrir
austan Jökulsá á Fjöllum. Slík orku-
gjöf orkar mjög tvímælis. Vitaskuld
vantar Austfirðinga orku til mannlífs
og atvinnulífs svo að þar fækki ekki
fólki heldur fjölgi. En varast skyldi
að hnýta þann hnút sem ekki er
tryggt að verði leystur. Þar er t.d.
átt við fjárskuldbindingar, náttúra-
spjöll og líkindi þess að Austfirðing-
ar sjái hag sínum best borgið í
heilsuspillandi, ómanneskjulegum
kerskálum. En æxlist nú hlutirnir
þannig að ekkert verði úr byggingu
álvers - hvernig væri þá unnt að
nýta orkuna? Til vetnisíramleiðslu
er svarið. Nota skyldi orkuna, sem
ekki þarf að nýta fyrir byggðina, til
þess að framleiða vetni og reisa ætti
verksmiðjuna við stífluna. Lands-
virkjun yrði falið að skila tvenns kon-
ar orku, sem sé raforku og vetnis-
orku. Vetnið yrði flutt til ákjósan-
legra staða á fjörðunum en að öðra
leyti vísast til greinar minnar í
Morgunblaðinu 4. desember 1999
með sömu fyrirsögn.
BERGSTEINN ÓLASON
húsasmíðameistari,
Dunhaga 17, Reykjavík
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.