Skírnir - 01.01.1839, Side 101

103
i
Hitt mér huggua ljær —
Jjótt harmi sé blandin —
stutt er stundardvöl
Jtann stað uns litum,
þar sýngja sigurljóð
sveitir útvaldar
Drottni, sem vann
á dauða sigur!
Líta mun eg Jiá
i ljósi skærstu
sælar sálir þær
eg sakna hér niSri;
dafnar þar blóm
á Drottins akri,
það á jörðu dó, ,
Jivi jarðveg skorti.
t
Júnas Tómasson.
var fæddur 16. d. dec-m. 1832
tíg andaöist 7. d. maím. 1838.
Ilorfin' er enn,
er unn’ eg mest
ættar von
úr alda heími;
enniS ásthreína,
öugun bláu,
brjóstiS barnglaða,
birgt undir fjöl.
Gott hugS’ eg til
af guSi senda
jlinn að ala,
ást að festa —'
ÆttjörSu skjildi
úngur renna
kvistur af stofni
firi krepptan reír.
Gott hugð’ eg til
af guði senda
neístann að glæða
námsölum í —
Úngur skjildi,
J>au hinn eldri nam,
fræðin fegurstu
framar stiSja.
RjeSi sá er ræður
rökum alda,
ástríkur faðir
alls vitandi.
J>ví skal traustri trú
trega binda,
frærfda sviptnr
framar þreíta.
J. II.