Skírnir - 01.01.1866, Side 48

48
FHJETTII’.
Frakkland,
þeir fyndist, og hafi keisarinn J)á taliS á hann me8 iíku móti.
þeir skildu í styttingi og á prinzinn aí hafa sagt: „nú vík jeg
úr rúmi fyrir málafærslumönnum (byltingamönnum) og Orleans-
sinnum (þ. e. vinum útlegSarprinzanna). Nú er þó sagt a<3 nokkuÖ
hafi dregiS saman meS þeim, e8a þeir sje sáttir aS kalla.
Vjer höfum áSur í þessu riti sýnt fram á, a<3 keisarinn bæ8i vildi
og yröi smámsaman aS láta nokkuS rakna úr hendi til frelsis í
ríki sínu. LítiS hefir nú á gerzt, en þó má þess geta, aS em-
bættismönnum var bannaft a5 hlutast í kosningarnar í sumar til
sveitaþinganna, og þeir skyldi láta hverjum þaS frjálst og til-
sagnariaust, hvern hann vildi kjósa. Enn fremur var leyft aS velja
sveitarstjóra (maires) úr tölu fulltrúa á þeim þingum. þó var til
skiliS í hrjefi ráðherrans, aS um ríkismál mætti ekki tala á kjör-
fundunum. Á hinu hafa þótt minni efndir, er menn hafa lengi
vænzt, aS veita<þessum þingum meira rá8rúm, eSur gera sveita-
stjórnina nokkuð óháSari iandstjórninni en a<5 undanförnu. Keisar-
inn hefir opt vikiS orSi a<5 því, a<5 þetta væri áform sitt, og or<5
margra bæði á fulltrúaþinginu og í öldungaráðinu hafa lotiS aS enu
sama, en varlega verSur þö í þetta mál a<5 fara. I sumar gengu
menn í fjelag í Lothringen og hundust í a<5 sty?ja aS frjálsari og
grcÆari sveitastjórn. En af því aS meSal þessara manna voru
eigi fáir af flokkum „lögerf8amanna“, Orleans-sinna eSa klerka, þá
tjáSi ekki aS blöS þeirra vitnuSu til orSa keisarans sjálfs, en blöS
stjórnarinnar risu öll í einu hljóSi í gegn þeim og kváSu umrnæli
keisarans rangskilin og meinræSi fólgin undir hinna máli, er þeir
vildi sljófga tilsjá stjórnarinnar, en gera lenda menn (stóreigna-
menn) allsráSandi í hjeruSum, sem veriS hefSi á miSöldunum. —
þaS er eigi eingöngu um hjeraSafrelsi aS menn kveSja meir og
meir þurfta sinna, en á sjálfu þinginu í Parísarborg eru menn
orSnir miklu einbeittari en fyrr, og í seinustu þingsetu (í fyrra)
var sumum frumvörpum stjórnarinnar vísaS aptur, dregiS úr sumum
fjárkvöSum og í fyrsta sinn einni neitaS. FormaSurinn (Schnei-
der) sagSi í þinglokaræSunni, aS þingiS hefSi fallizt á 80 breytingar,
og þær hefSi fengiS samþykki stjórnarinnar, en keisarinn ijet hiS
bezta yfir aSgjörSum þess, og kallaSi raun fengna um, aS þingiS
mætti miklu orka meS þeim rjetti, sem þaS hefSi. Engum má þó