Skírnir - 01.01.1873, Blaðsíða 15

ALMENN TÍÐINDI.
15
lausir í vistinni, ef stórtíðindi bæru a8 höndura þar suSur frá.
|>etta er þa8, sem knýr Austurríkiskeisara til a8 gera sjer vini
af hinum rangláta Maramoni, Prússum. Fyrst þegar hafizt var máls
áa8haldakeisarafundinnifyrrasumar, var svotil ætlazt, a8ekkihitt-
ust a8rir en þeir tveir keisararnir, Jósef og Vilhjálmur, og hafa
þeir líklegast ætla8 a8 tala sig saman útaf austræna málinu, og
samdrættinum milli Slafa í löndum þeirra og Rússa. En jbegar
Alexander heyr8i þa8, vildi hann fá a8 vera me3 og ruglaSi svo
fyrir J>eim reikningunum. Rjett fyrir jólin í vetur var8 atbur3ur,
er margir voru hræddir um a3 kveikja mundi í kolunum i aust-
ræna málinu. Svo stó8 á, a3 frakkneskt og ítalskt hlutafjelag
haf8i átt í þrasi vi3 Grikkjastjórn, útúr málmnámum
í Laurion í Attiku, er fjelagi8 haf8i teki8 á leigu. þótti fje-
laginu Grikkir beita vi8 sig ranglæti og ójöfnuSi, og bar sig upp
undan J>ví vi3 stjórnina í Róm og stjórn Frakka. En Grikkir
vildu ekki láta undan a8 heldur, þótt Frakkar og Italir kref8ist
rjettar handa löndum sínum. Loks var komi8 í svo hart me8
feim, a8 sendibo8ar Frakka og Itala voru bo8a8ir heim frá
AJ>enu, svo ekki var anna8 eptir, en a8 senda J>anga8 ófri8ar-
ho8skapinn. Dm sama leyti tók dálítil frakknesk herflotadeild
lægi á höfninni fram undan Aþenu. Fór Grikkjum J>á ekki a8
lítast á blikuna, og sáu ekki annan kost vænni, en a8 fallast á
a8 máli3 væri lagt í ger8.
Ef kenna ætti ári8 1872 vi8 einhver einstök ti8indi, yr8u
umbrotin me8 verkmannastjettinni sjálfsagt fyrir þeirri
sæmd. Baráttan inilli þeirra, er a3 verkum standa og verSa a8
lifa af handafla sínum einum saman, og hinna, er njóta au8s og
fullsælu af striti og sveita verkmanna, har3nar stórurn ár frá
ári, og orustuvöllurinn er alltaf a3 ví8ka. Er ekki laust vi8, a8
sumum sje fariB a8 þykja blikan ískyggileg, og óttast a8 úr henni
kunni vonum bráBara a8 koma heljarbylur sá, er hristi um koll
þá bygging mannlegrar fjelagsreglu, er nú hefur sta8i8 um marg-
ar aldir og lje8 mannkyninu skjól og vörn til a3 vinna a3 fram-
förum sínum. A8 hjer þyki vo3alegur draugur kominn á ról
má marka af því, a3 ári3 sem lei8 þorSi Bismarck ekki anna8