Skírnir - 01.01.1877, Side 125

RÚSSLAND.
125
a8 virSast, er hann tók svo þvert fyrir vi8 Loftus lávarS, sendi-
bo8a Breta, aS sjer kæmi til hugar aS vinna lönd undir sig á
Balkansskaga (sjá 44. bls. aS framan). AS hann hafi heitiS áSur
keisurunum hinu sama, má hiklaust gera ráS fyrir, en þau einka-
mál eru svo mikil höpt á ráSum og tiltektum rússnesku stjórnar-
innar, _aS hún mundi sízt slíta þau f sundur ófyrirsynju. AnnaS
mál er þaS, hvernig atburSirnir kynnu aS Ijreyta ráSastöS hennar
og áformum, til dæmis aS taka: ef eitthvert annaS ríki rjeSist
til fulltingis viS Tyrki og vildi stökkva Rússum aptur áSur enn
enum kristnu yrSi sjeS borgiS, eSa ef Englendingar tækju sjer
herstöS í MiklagarSi til þess aS hafa öSrum fremur hönd í
bagga um úrslit málanna, en einkum og sjerílagi til aS taka í
sínar vörzlur lykilinn aS Svartahafinu.
J>aS var auSsjeS, aS Rússar vildu viS engu vera varbúnir,
því þeir tóku undir eins til herbúnaSarins, og Serbar og Svart-
fellingar höfSu sagt Tyrkjum stríS á hendur. J>á var fariS aS
þoka herdeildunum suSur á bóginn, og þegar Tyrkir höfSu
unniS seinasta sigurinn í Móröfudalnum, höfSu Rússar svo mikiS
liS saman dregiS í Bessarabíu, aS þeir voru fullbúnir til atfara,
ef hinir hefSu eigi látiS sta&ar nema. AS svo mikil þjóS, sem
Rússar eru, eigi liSskost aS því skapi, er hægt aS skilja, og aS
her þeirra sje vel vígvaninn má af því óyggjandi ætla, aS kalla
má þeir hafi í 40—50 ár aldri lagt af sjer vopnin. Vjer þurf-
um ekki annaS á aS minnazt, enn uppreisnir Póllendinga, Ká-
kasusstríSiS, atfarirnar á Ungverjalandi, KrímstríSíS og hernaSinn
í MiSasíu. Eptir sigurvinningar Prússa og þjóSverja, þá hafa
þeir sem fleiri tekiS herskipun þeirra og vopnabúnaS sjer til
fyrirmyndar. þaS eru ekki meir enn 16 ár síSan aS Alexander
keisari leysti þrælaböndin af þegnum sínum, og þó til þess
verSi lengri tíma aS ætla, aS gera þræla aS frjálsum mönnum,
þá er nú þegar komin mikil breyting á hugarfar þjóSarinnar,
svo aS alþýSufólkiS finnur hetur til þess nú enn áSur, aS fremd
þess og sæmdir er samvaxin heiSri og frama ættjarSar sinnar,
og aS synir þess vinna þaS fyrir sig sjálfa, sem þeir í framgöngu
sinni afreka fyrir „Zarinn“ (keisarann) og hiS mikla ríki. þetta
má skilja af öllu, sem sagt hefir veriS af áhuga fólksins á aS