Heimskringla - 30.07.1914, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 30. JÚLÍ 1914.
HEIMSEBINQLA
BLS. 3
Fréttir frá Islandi.
Frá Alþingi.
Eftir síðustu fregnum að heiman
a8 dæma, er Sigurður Eggerz sýslu-
maður Skaftfellinga kjörinn ráð-
herra. Um stöðu þessa höfðu sótt:
Sveinn Björnsson, þingmaður Reyk-
víkinga, og Björn Kristjánsson. —
Fregn þessi er tekin eftir símtali,
sem Gunnl. Tr. Jónsson hafði við
Reykjavík, daginn sem- hann lagði
af stað hingað vestur þann 4. þ.m.
Alþingi var sett í gær. Síra Sig-
urður Stefónsson hélt ræðu i dóm-
kyrkjunni. Forseti sameinaðs þings
var kosinn síra Kristinn Daniels-
son, forseti efri deildar St. Stefáns-
son skólameistari, forseti neðri
deildar ólafur Briem. Til efri deild-
ar voru kosnir: Hákon Kristófers-
son, Guðmundur ólafsson, Jósep
Björnsson, Karl Einarsson, Karl
Finnbogason, Magnús Pétursson,
Sigurður Stefánsson og Kristinn
Danielsson.
Við forsetakosningu sameinaðs
þings hlaut Jón Magnússon bæjar-
fógeti 17 atkv.; greiddi sjálfur ekki
atkvæði; fjórir þingmenn voru ó-
komnir, komu fyrst með Floru að
morgni 2. þ. m.
Varaforsetar sameinaðs þings:
Síra Sigurður Gunnarsson. Varafor-
setar efri deildar: Július Havsteen
og Jósep Björnsson. Varaforsetar
neðri deildar: Pétur Jónsson og
Benedikt Sveinsson. — Skrifarar:
1 sameinuðu þingi—Sig. Stefánsson
og Einar Arnórsson; í efri deild—
Björn Þorláksson og Steingrímur
Jónsson; í neðri deild—Guðm.
Hannesson og Eggert Pálsson.
Ráðherra lýsti lausnarbeiðni
sinni og bað þingtnenn að fara að
hugsa fyrir eftirmanni.
Lögð fram skýrsla fánanefndar-
innar. Lagði rráðherra til, að for-
seti sameinaðs þings héldi “privát”
fund með þingmönnum til þess að
leita samkomulags um fánagjörð-
ina.
Kjörbréfanefxid: Einar Arnórs-
son, Sig. Stefánsson, Sig. Eggerz,
Pétur Jónsson og Karl Finnboga-
son.
Nefndir í neðri deild: Stjórnar-
skrárnefnd—Einar Arnórsson, Guð-
mundur Hannesson, Pétur Jónsson,
Jón Magnússon, Bjarni frá Vogi,
Stefán frá Fagraskógi og Skúli Thor-
oddsen. — Kosningarlaganefnd—
Benedikt Sveinsson, Þórarinn Bene-
diktsson, Sigurður Eggerz, Magnús
Kristjánsson, Skúli Thoroddsen, Jó-
hann i Sveinatungu og Matth. ólafs-
aon. — Fjáraukalaganefnd—Hjörtur
Snorrason, Sigurður ráðanautur,
Jón frá Hvannó, Bjöm Hallsson,
Guðm. Eggerz, Pétur Jónsson, Egg-
ert Pálsson.
fellum háð í kuldasumrum, og lík- virtist hafa verið uppynging fyrir
lega að jafnaði öllu arðvænlegri og j hann, og er hann hinn ernasti og
Akureyrarbréf.
23. júní 1914
vandaminni, enda ekki
koma töðunni í verð.
ervitt, að
Grassprettu-horfar
virðast vera allgóðar, þó seint
færi að gróa, og miklu seinna verið
unnið á túnum en venjulega. Eftir
að fór að gróa, eftir hvítasunnu,
kom gróðrinum enginn verulegur
hnekkir af næturfrostum og dó þvi
aldrei út, einsog stundum hefir orð-
ið í áfella vorum, heldur hefir hann
haft jafnan framgang, og nær sér
fljótt i hlýindunum á klakalausri
jörð nýkominni undan snjó. Á Ak-
ureyri og i sveitunum umhverfis,
eru túnin alment í miklu betri rækt
en þau voru fyrir 20 árum, og mörg
þeirra eru jafnaðarlega tvíslegin,
og svo mun enn verða, haldiist
bærileg sprettutið þennah og næsta
mánuð.
Fiskiveiðar
mega heita sæmilegar á þilskip-
um, og talið er, að útgjörð þeirra
beri sig með því verði, sem nú er á
fiski. Hlaðafli hefir verið á suma
mótorbáta á Siglufirði og í yztu
veiðistöðum Eyjafjarðar; ný síld
fæst stöðugt til beitu. Húsvikskir
mótorbátar hafast við á Siglufirði
um þessar mundir og stunda þaðan
þorskveiðar. Aflinn er sóttur fram
fyrir vestan Grimsey.
Veðrátta. —
Þessa dagana hefir gjört hlýinda
skúrir, svo gróðri í túnum og úthaga
hefir farið vel fram; þó hafa kýr
naumast ofan í sig enn, og er þeim
alment gefin taða eða matur með
beitinni. Þessa dagana er verið að
hreinsa tún og víða langt komið.
Vatnavextir ekkert ákafir enn, enda
leysir snjó hægt úr fjöllum. Enn
eru fannir á stöku stað i lautum við
sjó inst við Eyjafjörð.
Skepnuhöld
hafa orðið sæmileg alllstaðar á
Norðurlandi og Austurlandi, eftir
því sem kunnugir menn í flestum
sveitum skýra frá. Þó hefir lamba-
dauði víða orðið tilfinnanlega mikill
en mikið var tvílembt, svo fjöldi
bænda hefir að minsta kosti eins
mörg lömb og ær. Mestur lamba-
dauði hér nyrðra er talinn á Tjörn-
nesi og í Fljótum. Lambadauði hefir
orðið tilfinnanlegur á mörgum bæj-
um, þótt héy hafi verið til handa
ánum.
Ummæli bænda um velurinn:
“Þessi vetur hefir verið einn sá
fóðurfrekasti, sem við höfum haft
í okkar búskapartið, þvi góðviðrin
eftir nýárið komu ekki að gagni,
nema í landgæðasveitum, t. d. sum-
staðar í Þingeyjar- og Múlasýslum.
Hey voru vel verkuð i haust og viða
góður ásetningur, en hið langa og
gróðurlausa vor stóðu svo að segja
engar heybirgðir. Bændur, sem ó
Góu áttu von á að fyrna töluvert,
urðu uppiskroppa. Fornbýlir bænd-
ur, sem i 30—40 ára búskap aldrei
hafa gefið upp alt sitt vetrarfóður,
gáfu nú upp hey sín og förguðu ekki
nema litlu til annara. Alment var
kúm gefið korn til muna til að
spara töðuna handa ánum.
Garðræktarhorfur
á Akureyri og í grendinni eru
ekki sem allra verstar. Raunar var
alment sáð i garða 10 dögum síðar
en venjulega, en siðan hefir verið
hentug tíð, svo að kartöplur og gul-
rófur koma eigi upp mikið síðar en
í mörgum kuldavorum. Alment
leggja bændur hér í grendinni mik-
ið ineira stund á grasrækt (tún-
rækt), en garðrækt, og er þeim það
ekki láandi, þvi hún er siður mis-
hraustasti eftir langferðina.
Biður hann að láta þess getið, að
hann þakki öllum ástúðlegar við
tökur þar vestra, bæði skyldum og
vandalausum, fornum og nýjum
vinum. Gestrisni og góðvild sér
auðsýnda þakkar hann hjartanlega,
og óskar hann og vonar, að hagur
vorra góðu íslendinga þar, einsog
líka á hvaða öðrum stað, sem þjóð
vor hefir sezt að á, megi blómgast
og blessast í framtiðinni.--------”
* * *
Frá Point Roberts, Wash., er oss
skrifað: —
“--------Dálítið var það, sem eg
vildi hafa minst á um daginn, er eg
sendi línu héðan af Tanganum, en
gleymdi og það var, að þrir bænd-
ur hér hafa sett upp hjá sér í sum-
ar súrhlöður, eða súrheysker, eða
hvað það nú er nefnt á íslenzku, —
á ensku er það silo. Það eru þeir
Hinrik Eiriksson, Jónas Samúels-
son og bróðursonur hans Björn, sem
býr með inóður sinni. Kosta þær
talsvert með vélaútbúnaði þeim, er
fylgir; en gott útlit segja þeir á þvi,
að þær ætli að ná tilgangi sinum,
og þá svara þær áreiðanlega kostn-
aði, og meira en það.
“Hér er einnig dálítill söfnuður
í sambandi við kyrkjufélagið lút-
erska, og er safnaðarlifið með
Kvennafundur á Akureyri j blóma. Ekki eru allar íslenzkar fjöl-
hefir staðið yfir undanfarandi I skyldur i söfnuðinum, og vekur þó
daga. Til hans háfði boðað barna- ekkert ósamlyndi manna ámilli, svo
skólastýra Halldóra Bjarnadóttir. | Sein sumstaðar á sér stað — þvi mið-
Á honum mættu annað veifið nokk-1 ur. Sumir, setn ekki eru í söfnuðin-
urar konur og ógiftar stúlkur af Ak-
ureyri og úr Eyjafirði og Þingeyj-
arsýslu og ein úr Skagafirði. Sá,
sem þetta skrifar, hefir fengið að
sjá fundarbókina, og sést þar að um
þessi mál hafa ályktanir verið
gjörðar:
1. Fundurinn skorar á norðl. kon-
ur að vinna að því, að komið verði
upp matjurtagarði ásamt trjárækt á
sem flestum stöðum; taldi garðrækt
til nytsemdar og prýði hverju heim-
ili, og útbreiðslu hennar og umsjón
sérstaklega hlutverk kvenna. Jafn-
framt var skorað á Ræktunarfélag
Norðurl. að hlutast til um, að korea
sú, sem hefir styrk frá Ræktunarfél.
til garðræktarnáms erlendis, yrði
fengin til að leiðbeina i garðrækt
hér norðan lands, þegar hún kæmi
heim.
2. Tillaga var samþykt um, að 7
konur yrðu kjörnar i nefnd til að
undirbúa húsmæðra-skólamál fyrir
alþingi 1915. Taldi fundurinn
heppilegast, að væntanlegur hús-
mæðraskóli yrði í sveit. Samþykt
var, að ein kona yrði kosin úr
hverri sýslu i nefnd þessa, og ein
úr Akurreyrar-bæ.
3. Fundurinn skoraði á norð-
lenzkar konur, að beita sér eftir
megni fyrir hjúkrunar- og sjúkra-
samlagamálum, og reyna til að
koma því til leiðar, að lærð hjúkr-
unarkona verði i hverri sveit.
4. Heimilisiðnaðar-málið var rættt
og skyldi undirbúast betur til næsta
fundar. Líklega hafa konur á Akur-
eyri hug á, að endurreisa útsölu á
íslenzkum iðnaðarvörum, sem byrj-
að var á fyrir nokkrum árum, en
lognaðis út af.
5. Rætt var um hjúahald. Fund-
urinn vildi, að góð samvinna efldist
milli hjúa og húsbænda og skoraði
á allar stéttir að vinna að því, —
beindi því jafnframt til foreldra, að
venja börn sín við hlýðni og starf-
semi í hvivetna.
Fundurinn skoraði á norðlenzk-
ar konur, að mynda sambandsfé-
lagsskap sin á milli til þess að
vinna að sameiginlegum framfara-
málum sínum. Kosnar voru 5 konur
i nefnd til að semja lög fyrir slikan
félagsskap og undirbúa næsta sam-
bandsfund.
Um 20 konur mættu á fundinum,
auk þeirra, er sóttu fundinn af Akur-
eyri.
Fyrirlestra héldu þeir Steingr.
læknir Matthíasson og Sigurður Ein-
arsson dýralæknir. Só síðarnefndi
talaði um dýraverndun, og ræddu
konurnar á eftir með áhuga um
það mál. Sira Jónas talaði á fundin-
um um “Sunnudagahelgina”, og
Aðalbjörg Sigurðardóttir kenslu-
kona um “Guðspeki” (Þeosófíu).
um, styrkja hann þó með fjárfram-
lögum og á annan veg. — Sunnu-
dagaskóli haldinn árið um kring,
og sérstök áhersla lögð á íslenzku
kenslu. Hefi eg tekið eftir stóruin
framförum i henni hjú sumum
börnum og unglingum siðan í fyrra.
Kennarar eru góðir og áhugasamir
um starf sitt, og ekki hefir heldur
klerkur sá, er hér hefir þjónað, leg-
ið á liði sínu; en það er síra Hjört-
ur J. Leó. Hefir hann nú undanfar-
ið verið ærið lasinn, þó betri sé
hann nú. Aðstoðarmann (og þá má-
ske um leið eftirmann) hefir hann
fengið sér. Hann heitir Sigurður
Ólafsson, og hefir undanfarin ár
verið að námi í Portland, Oregon.
Hefir hann ekki að eins stundað guð
fræðisnám, heldur einnig ýmsar
aðrar fræðigreinar, sem títt er að
kenna á æðri skólum. Hann hefir
stundað námið með dæmafáu koppi
og sjálfsafneitun, því ávalt varð
hann a,ð vinna jöfnum höndum, og
það enda að nóttunni til. Kona hans
er Ingibjörg dóttir Ásgrims Hallson
i Ballard (Seattle), og eiga þau 2
stúlkur. Sigurður er sonur ólafs Er-
lendssonar, er um mörg ár bjó að
Ytra-Hóli í Landeyjum, en nú að
Vetleifsholtsparti í Holtum, og
dvaldi þó nokkur ár í Seattle, þar
sem hann ávann sér bæði álit og
hylli manna. Tel eg vist, að hann
verði góður verkamaður i víngarðin
um. Hvort hann verðuj- sérstakur
skörungur sem prestur, þori eg ekki
um að segja, enda óreynt enn; en
hitt veit eg, að hann reynir hvar-
vetna að lóta gott af sér leiða og
nær vináttu og hylli eldri sem
yngri, er honum kynnast. — Og
ætli það dragi nú annars ekki drjúg-
ast i safnaðar- og trúmálum, sem
öðrum?
Eg mintist i vor á þetta allsherjar
íslendingafélag, sem til stóð að
stofnað yrði hér á ströndinni (og
var, held eg, að einhverju leyti
stofnað). Síðan hefi eg litið sem
ekkert um það heyrt né séð, þar til
nú í síðustu blöðunum íslenzku. —
Nei, því er nú miður, að það hafa
verið daufar undirtektir sumstaðar,
þar seni þó landar eru fjölmennir.
Er eg á þvi (einsog M.J.B. í Hkr.),
að málið hafi ekki verið nánda
nærri nægilega útskýrt fyrir al-
menningi, og vil eg bæta þvi við, að
forgöngumennirnir hafi ekki lagt
sig fram sem skyldi, því eg tel hug-
myndina góða. En hvort hún er
upphaflega fram komin hjá þeim i
Ballard eða Andr. Danielssyni í
Blaine, álít eg litlu skifta. Það man
eg þó, að eg heyrði A. Daníelsson
hreyfa þessu máli á þorrablóti i
Vancouver fyrir meira en ári síð-
an. Meira siðar”.
Sigurður Magnússon.
Verið er
norður frá
Ewarts, og
son P.O.
nú að leggja talsima
Markerville áleiðis til
annan vestur til Dick-
Ákveðið er, að halda hér íslend-
ingadag 3. ágúst næstk., og er nefnd-
in nú að undirbúa hátiðahaldið,
Cand. theol. Ásm. Guðmundarson
fór héðán austur til Saskatchewan
12. þ.m., eftir að hafa flutt messu á
Markerville. Hann dvaldi hér mánað
artima, og flutti messur, að jafnaði
tvisvar hvern sunnudag. Það ætla ég
óhætt að staðhæfa, að fólki hér hafi
yfirleitt geðjast mjög vel að honum,
jafnt utan kyrkju sem innan. Hann
er snyrtimaður og ljúfmenni hið
mesta utan kyrkju og liklegur til að
vera lifið og sálin í öllum góðum og
siðfáguðum félagsskap; kennimað-
ur er hann þegar orðinn meðal
hinna fremstu; ræðustíll hans er
ljós og hreinn, en þó efnisríkur og
þróttmikill og framsetningin fögur
og aðlaðandi, svo fólkið hneigðist
að honum og hlýddi á hann. Það var
skaði mikill, að hann mátti eigi
dveljast lengur meðal okkar. Ein-
læga þökk sendum við honum fyrir
það, sem hann gjörði fyrir okkur,
og árnum honum alls góðs i fram-
tiðinni”.
* * *
Frá Leslie, Sask., er oss skrifað
20. júli:
“------Að kveldi þess 15. þ. m.
hélt Fr. Friðriksson fyrirléstur hér
i fundarhúsinu, um uppruna stofn-
un ungmennafélags, og stofnenda
viðsvegar um heim. Einkar fróðlegt
að heyra til hans. Hann er sannar-
legur ungra nranna og ungra kvenna
vinur. Það kveld rigndi hér tölu-
vert og frameftir nóttu. Svo rigndi
hér aftur i nótt eitthvað um klukku-
tima, svo það hefir töluvert lag-
færst útlitið á ökrum. Mun þvi mega
segja, að sé meðal-útlit með upp-
skeru einsog stendur”.
L. Árnason.
ÁRANGURINN AF ÞVÍ AÐ HÆNA
AÐ SÉR HIN VILTU OG
GRIMMU DÝR.
0r bréfum.
Frá Hallson, K. Dak., er oss skrif-
að s —
“Nýkominn er heim aftur úr
ferðalagi vestur á Kyrrahafsströnd
öldungurinn Jóhann Jóhannsson
(frá Steinsstöðum). Fór hann vest-
ur i vor til þess að heimsækja börn
sin og ættingja og vini þar vestra.
Sonur lians, hr. Eggert Jóhannsson,
fyrv. ritstjóri Heimskringlu, býr þar
vestra, og dvaldi Jóhann um hrið
hjá lionum, og svo dætrmn sínum
þremur, sem þar búa einnig. Voru
margir hér áhyggjufullir yfir þvi,
að hann myndi ekki fær um þetta
langa ferðalag fram og aftur, því
hann er mjög hniginn að aldri, kom-
inn ó nýræðisaldur. En ferðalagið
um öllum; en hvolpurinn sýndister náttúran hin sama. Lögmál frum-
taminn sem hundur og lærði konst-skóganna er það, að drepa, — hefir
ir margar, svo að til hans var tekið.verið það sama frá þvi fyrsta, og
En einu sinni kom Dickson inn ísvo hefir það verið hjá hinum
klefa þann, sem hvolpurinn var i.fyrstu mönnum, og enn eru þeir
Þá hljóp hvolpurinn undir eins áekki búnir að losa sig við það.
hann, og reif út þarmana og inn- Við sjáum hin viltu dýr á dýrasýn
ýflin. Var drengurinn dauður, þeg-ingum, ljón og tigrisdýr, og eru þau
ar að var komið. þá oft látin sýna konstir ýmsar; en
Frú Henrietta Younger, frá Balti-ha® er óttinn, sem lætur þau gjöra
more, átti ljónshvolp einn, semþetta. Svipan er si og æ yfir höfði
henni þótti mjög vænt um, og eltiÞeirra; þau eru búin að fá margt
hvolpurinn hana hvert sem hún fór, svipuhöggið meðan þau eru að læra
einsog hundur húsbónda sinn. En þetta, og missi þau óttann við svip-
einu sinni stökk hann upp á axlir «na, þá er lærdómurinn gleymdur.
henni og reif og sleit svo handlegg Þó er björninn verstur allra að
hennar, að taka varð af handlegg- temja. Hrammur hans er svo þung-
inn við axlir upp. Var þá hvolpur- ur, að með einu höggi getur hana
inn tekinn og drepinn rétt í þvi að rifið kviðinn á manni og innýflia
hann var að ráðast á annan mann, út um leið, og dugir ekki um þau
sein hélt að hvolpinum þætti vænt sár að binda.
um En lán mannsins er það, að flest
Villidýrin temjast aldrei. Það má villidýr eru huglaus, nema þau
halda grimdareðli þeirra í skefjum verði óð af reiði og stundum líka af
með ótta, en engu öðru. En einlægt hræðslu.
Meö þvl aö biöja æflnlega nm
‘T.L. CIGAR,” þá ertn viss aö
fá ágætao vindil.
T.L.
(CMON MADE)
Western Gixar
Thomas Lee, eigandi
Faetory
Winnnipeg
Fréttaritari Hkr. i Markerville,
Alta., skrifar oss á þessa leiðs ..
15. júlí 1914.
“Hér hefir verið ákjósanlega góð
tíð siðan um skifti i næstliðnum
mánuði; nægilegt regnfalll fyrir all-
an gróður, svo nú um tíma hefir
mikið umbætt þau spjöll, sem orðin
voru á, sökum frosts og þurka i
vor. Nú er hér nokkra daga um-
hleypingar og hryðjuveður. Hagl
hefir fallið sumstaðar1 hér norður
um, en ekki hefir það spilt fyrir ís-
lendingum svo teljandi sé.
Ekki er enn heysláttur byrjaður,
og líkur til, að hann byrji ekki fyr-
ir 20. þ.m.; engjalönd eru enn litt
sprottin, og þykir sem séð, að gras-
vöxtur verði rýr þetta sumar..
Alment er heilbrigði og vellíðan
liér i bygð.
Þar verður endirinn sjaldan góð-
ur, og má sjá það af eftirfylgjandi
dæmum:
Maður einn að nafni Emerson
Dietrich (Þiðrik) hafði fengið sér
ljónshvolp og fór að ala hann upp;
þótti honum mjög vænt um hvolp-
inn og hændi hann að sér. En ekki
leið á löngu áður en hvolpurinn fór
að verða harðleikinn við hann, og
lauk svo, að hann reif eiganda sinn
og tætti allan í sundur, og varð hon-
um þannig að bana, og launaði
ljónið eða hvolpurinn þar gott með
illu.
Annars er það lukkuspil, að
eiga mikið við þessi grimmu, viltu
dýr. Þeir vita það bezt, sem þeim
eru kunnugastir. Það getur gengið
vel um stund, en þegar sízt varir, þá
nær eðli og náttúra dýrsins valdi
yfir þvi aftur, og þá má ekkert út
af bera. Meðan dýrið hefir verið
spakt og stilt hjá manninum, hefir
það verið i einhverri leiðslu; en
nokkrar vikur eða mánuðir geta
ekki umturnað eðlinu, sem það hefir
að erfðum fengið um þúsundir ætt-
liða. Grimdin brýst út einsog hún
var hjá forfeðrum þess í frumskóg-
unum. Og ef að þeir, sem eru að
temja þau, ekki gæta sin, þá vita
þeir ekki fyrri en hrammurinn er
læstur í holdi þeirra, en tennur i
barka.
Þannig var það með tígris-
hvolp, sem heldri maður lék sér við
einsog ketling. — Einu sinni var
hvolpur þessi að sleikja hönd hans,
en sleikti þá svo fast, að blóð kom
á tunguna. Maðurinn ætlaði að
draga hendina til sin, en tennur
hvolpsins lukust þá um hana. Lét
liann þvi hvolpinn sleikja blóðið,
en benti þjóni sínum að rétta sér
hlaðna skammbyssu, og er hann
fékk hana, skaut hann hvolpinn með
hendinni, sem laus var.
Hnefaleikamaðurinn Bob Fitz-
simmons hafði miklar mætur á
ljónshvolpi einum, og ól upp og
hafði með sér livert sem hann fór.
En þegar hvolpúrinn fór að vaxa,
tók lundin að versna. En þegar
hann ætlaði að fara að ýfa sig, þá
barði Bob hann ómildum höggum
En ljóninu falla ekki höggin betur
en hundunum, þeir bita á móti þeg-
ar þeir þora; og nú er ljónið vaxið
og orðið sterkara en Fitzsimmons,
og hann veit það, en ljónið veit það
ekki. En þegar það veit það, þá er
saga Fitzsimmons á enda.
Evelyn Nesbit Thaw hafði lengi
snák einn eður slöngu stóra nokk-
uð sér til skemtunar, og gjörði gæl
ur við slönguna oft og tíðum. En
einu sinni kom villidýrseðlið yfir
slöngurea, i veizlu, sem Evelyn liafði
á hótelinu, sem hún var á. Slangan
var þá stór orðin og ætlaði að rifa
gesti hennar og varð að drepa hana.
Þá var drengurinn Dickson, 15
ara gamall, í Bútte, Montana. Hon-
um hafði verið gefinn tigris-hvolp-
ur, og lék hann sér við hann stund-
Hið sterkasta gjorey ftingar lyf fyrir skordýr.
Bráðdrepur öll skorkvikindi svo sem, veggjalýa,
kokkerlak, maur, fló, melflögur, og alskonar smá-
kvikindi. I>að eyðileggur eggin og lirfuna, og kemur
þannig í veg fyrir frekari óþægindi.
Búlð til af
PARKIN CHEMICAL CO.
400 McDermot Avenue
Phone Garry 4264 WINNIPEG
Selt í öllum betri lyfjabúðum.
»
I

F A R B R E F
ALEX. CALDER & SON
General Steamship Agents
Ef þér hafið í hyggju að fara til gamla landsins, þá talið við oss
eða skrifið til vor.
Vér höfum hinn fullkomnasta útbúnað í Canada
633 MAIN STREET
PHONE MAIN 3260 WINNIPEG, MAN.
W. F. LEE
heildsala og smásala ó
BYGGINGAEFNI
til kontractara og byggingamanna. Kosnaðar ftætlun gefin
ef um er beðið, fyrir stór og smá byggingar.
136 Portage Ave. East
PHONE M 1116
Wall St. og Ellice Ave.
PHONE SHER. 798
VITUR MAÐUR er varkár með að drekka eingöngu hreint öl. J
Þér getið jafna reitt yður á
DREWRY’S REDWOOD LAGER
Það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið ætíð um hann.
> E. L. DREWRY, Manufacturer
WINNIPEG, CAN.
+*44****4*****+++***44**********************
Abyrgst að fara vel
Nýtfsku klæðnaðir.
W.H. Graham
Klæðskeri.
Eg sauma klæðnaði fyrir marga hina lielztu Islendinga þessa
borgar. Spyrjið þá um mig.
Plione Main 3076.
190 James St., Winnipeg.