Heimskringla - 22.10.1914, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 22. OKTÓBER 1914.
HEIMSKRINGLA
BLS. 7
Fasteignasalar.
THORSTEINSSON BROS. Byggja hús. Selja lóðir. Út- vega lán og eldsábyrgðir. Room 815-17 Somerset Block PHONE MAIN 2992

J. J. BILDFELL IfASTEIGIVASAl.1. TJnlou Dank Iitb. Floor No. 5SS0 Selur hús og ló«ir, og annati þar at5 lútanði. tJtvegar peningalán o. fl. Phone lWain 268Í7

S. A. SIGURDSON & CO. HÚKom skiffc fyrir lönd og lönd fyrir hás. Lén og eldsébyrgö. Room : 208 Carleton Bldg Sími Main 4463

PAUL BJERNASON PASTEIGNASALI Selur elds, lífs og slysaábyrgt! or útvegar peninga lán, WYNYARD, - SASK.

Skrifstofu sfml M. 3SB4 ‘ Helmllis s-ími G. 6094 PENINGALÁN Fljót afgreiðsla. H. J. EGGERTSON 204 McINTYRE BLOCK, Wlnnlpcg - W«n.

J. J. Swanson H. G. HinrikBon J. J. SWANS0N & CO. FASTEIGNASALAR OG penlnga miðlar TalHfmi M. 2T4W Cor. Portage and Garry, Wlnnlpeg

J. S. SVEINSSON & CO. Helja Iót5ir í bæjum vesturiandsins og: sklfta fyrir bújartJir ogr Winnipeg lótJir. Phone Maln 2844 71« MelNTYRE BLOCK, WINNIPEG
Lögfræðingar.
Graham, Hannesson & McTavish LÖGFRÆÐINGAR 901-90« CONFEDERATJON LIFE BLDfl. WINNJPEG. Phone Main 3142 j

GARLAND & ANDERS0N Arni Anderson E. P. G&rlanð LÖGFRÆDINGAK 801 Electric Railway Chambers. PHONE MAIN 1561

JOSEPH J. THORSON ISUCXZKVH JLÖGPUÆÐINGUR Arltun: McKADDElV * THORSOW 1107 McArthur Bldg. Phone Maln 2671 Winnipeg

Vír tilkum aH osa fl aamnlnRa Mk- færslu. GJðra upp jafnatíarrelknlnga mfln- aharlega. Clark & Kell REIKNINGA YFIHSKODENDFH OG BOKHALDARAH 3 Glinea Dlocfe 344 Portage Avenue* Wlnnlpe* Talalml Main 2110 Yfirskot5un, bókfærslu-rannsókn- 1p. Jafnaf5arrelkningar, afreikning- ar. Kennum skrifstofuhald og vlSskiftabókhald.

II. J. PALMASON Charterbd Aococntaht Phonk Maih 2738 807-809 SOMERSET BUILDINÖ
Læknar.
DR. G. J. GÍSLAS0N l*hynlcian and Snrffeon AthygU veltt Augna, Eyrna og Kverka sjúkdómum. Asamt Hk'urM11* siúkúómum og upp- 18 Sooth :!rd St., Grand EÓrk., N.D.

DR. R. L. HURST me'Mimnr konunglega skorölffiknaráftsins, rttskrifHÖur nf konunglega Uiknaskólanum f London. SérirteOiiiörur i brjóst f « tanffa- veiklun og kvensjúktlómum. Skrifstofa .H0r> Ketinedy Hnildintr, Portnge Avn. i engnv. Fíatons) Talsími Alain 814. Til viötals frá 10-12, 8—5, 7—9.
Gistihús.
Hitt og þetta.
HERBERGI
Björt, rúmgóð, þægileg fást altaf með
þvi að koiua til vor
City Rooming & Rental Bureau
Office open 9 a.rn. to 9 p m.
Phone M. 5670 ♦!? 3 iVldntyre Blk
Lærðu að Dansa
hjá beztu Dans kennurnm Winnipesr bæjar
Prof. og Mrs. E. A. Wirtb, ií
COLISEUM
Pullkomið kenslu tímabil fyrir ta 50
Byrjar klukkan 8.15 á hverju kvöldi.
Adams Bros.
Plumbing, Gas & Steam Fitting
Viðgerðun sérstakur
gaumur gefin.
588 SHERBROOKE STREET
oor. Sargent
Fyrirmyndar hjonm.
Þeir, sem bezt þykjast hafa vit á
hjúskaparmálum, segja, a'Ö ekki sé
neitt eins mikilsvert til hamingju í
hjónabandi og þaÖ, aÖ hjónin eigi
vel saman. Þetta má vel vera; en
ekki getur ólikari persónur en Grím
og Ásdísi, en samt voru þau fyrir-
myndar-hjón. Já, það má nú segja,
þau voru ekki lik. Fyrst var nú vöxt-
urinn. Hann var allra manna lengst-
ur og mjór einsog nýskafinn þvcng-
ur. Sveigjanlegur og vefjanlegur á
aila vegu. En hún var aftur á móti
flestum konum styttri, en feit og
bústin, svo að á þann veginn átti
hún fáa sína líka.
Retta sýnist nú ekki eiga vel sam-
an, en þegar þess er gætt, að skoða
bcr hjónin sem eina heiid, þá getur
hvort bætt annaö upp. Hann lagt til
hæðina, en hún brciddina, og þá
er alt fengið. En leyndardómurinn
liggur þó ekki í þessu, heldur þvi,
að hvort um sig fékk að njóta sinna
sérkenna. Ásdís reyndi aidrei að
beigla Grim saman eða leggja hann
tvöfaldan, lil þess að hann væri jafn
stuttuj og hún. Ekki heldur kom
Grimi i hug, að teygja Ásdisi, svo
að hún yrði honum jafnhá.
Sama var um andlega hæfileika
þeirra og innræti. Það var gagn ó-
likt. Grímur var einn af þessum gæf-
Jyndu inönnum, sem aldrei mögiaði
og alt af var ánægður með iífið, eða
að minsta kosti lét aldrei á öðru
bera. Hann var svó sem ekki til þess
gjörður, að afkasta miklu eða bæta
í heiminum. Hann hafði ekki einu-
sinni skap til að skella hurðunum
harðara í einn tíma en-.annan, eða
rjúka burtu í reiði, ef maturinn var
ekki til, þegar hann kom heim. —
Ásdis var aftur ein af þeiin konuin,
sein heimurinn þarf mest á að halda.
Ein af þeim, sem hafði i ríkum
mæli þann hæfileika, sem vitring-
arnir segja að sé undirrót allra
framfara og umbóta á þessari jörð,
en það er: óánægjan. Hún var si-
óánægð með alla skapaða hluti, —
nema sjálfa sig. Alla tið var eitt-
hvað þvi til fyrirstöðu, að henni
gæti liðið vel; líkami hennar, sem
vafalaust var það fullkomnasta, sem
drottinn hafði skapað, gat auðvitað
ekki notið sín í öðrum eins kring-
umstæðum og nú eru á þessari synd-
ugu jörð. Væri til dæmis veðrið ekki
of heitt, var það of kalt. Fa:ri Grím-
ur snemma á fætur, gjörði hann það
til þess, að hún heíði ekki næði á
morgnana, þó hann vissi ósköp vel,
að það var eini tíminn, sem hún gat
sofið. Færi hann seint á fætur,
gjörði hann það af því, að hann
vildi láta hana sofa yfir sig á
morgnana, til þess að hún yrði svo
andvaka á kveldin, og vissi hann
þó vel, að kveldsvefninn mátti hún
ckki missa. Ef Grímur hitaði kaffi á
morgnana, gjörði hann það af þvi,
að hann vissi að hún mátti alls ekki
drekka kaffi heldur te; en svo næsta
morgun, þegar hann færði henni te,
gjörði hann það af því, að hann
vissi að hún var orðin leið á tei, og
vildi annaðhvort cocoa cða kaffi,
eða bara flóaða mjólk. Þegar hún
sjálf var búin að elda handa sér
baunir, mundi hún eftir því, að hún
hafði betri lyst 'á súpu. Og alt var
eftir þessu.
En nú ætla eg að segja ykkur
nokkur atriði af heimilishögum
þeirra, sem sýna að samfarir þeirra
voru fyrirmynd.
Hvað haldið þið, til dæmis, að
Grímur hafi gjört, þegar gat kom á
sokkana hans og hann þurfti að
láta bæta? Þið haldið, ef til vill, að
hann hafi fleygt þeim i Ásdísi og
sagt henni að hún mætti eins vel setj-
ast niður og gjöra við plöggin cins-
og sitja og kjafta við nágrannakon-
urnar. Nei, Griinur fór öðruvísi að:
Meðan götin voru ekki stærri en 5
eða 10 centa peningur, þá lét hann
einsog hann sæi þau ekki; en þegar
þau voru á stærð við quarl, eða vei
það, fór hann að gefa þeim auga í
hvert sinn sem hann fór úr sokkun-
um. En þcgar þau voru orðin á
stærð við dal eða spesíu, hélt hann
að mál væri að fá þau bætt. Þá settist
hann rólegur niður á stólinn sinn
og hafði stöðugt gát á dyrunum.
Þegar hann heyrði konu sína koma,
spratt han'n upp og kraup á fjórar
fætur á gólfinu og lést vera að leita
að kragahnappi, og hagaði því svo
til, að gatið á sokknum skein beint
framan í Ásdisi, þegar hún kom inn.
Þegar liún gáði að þvi, sagði hún
vanalega: “Eg held þú sért nú bráð-
um búinn að troða sundur sokk-
inn þinn; það er víst bezl eg taki
hann strax og baiti. áður en hann
fer alvcg i sundur”
“Allstaðar hefir þú augun, Ásdis
mín”, sagði þá Grimur; “ekki hafði
eg nú tekið eftir þessu”.
“Hverju ætli þið karlmennirnir
takið eftir?” svaraði Ásdís. “Þið,
sem týnið öllu, sem laust er við ykk-
ur”.
“Já. satt var orðið. Eg veit svo
sem ekki, hvar við stæðum, ef þið
konurnar væruð ekki til að hjálpa
upp á sakirnar”.
Á sunnudögunum fór Ásdis vana-
lega fyrst á fætur til að hita á katl-
inum, þvi Grimi þótti þá gott að
sofa frameftir morgninum. En
sjaldan færði Ásdís honum kaffið í
rúmið, Það fór vanalcga svo, að hon-
um leiddist að bíða, og þá fór hann
ofan; læddist berfættur fram að eld-
hússhurðinni og gægðist um rifu.
Sá hann þá hvar Ásdis sat með kúf-
aðan disk af pönnukökum og kaffi-
bollann fyrir frainan sig á borðinu,
og át og drakk með bcztu lyst. Stund-
um lá þó við, að Griml rynni i skap,
þegar ilminn af krásunum lagði í
gegnum rifuna En hann stilti sig;
læddist inn aftur og klæddi sig. Kom
svo fram og bauð Ásdisi góðan dag
nleð bossi. “Altaf ert þú að vinna,'
Ásdis mín, og svo hefir þú vist al-
veg gleymt að fá þér að borða eða
drekka kaffisopann. Við skulum nú
setjast og fá okkur hressingu. Eg
held þér sé mál að tylla þér ofur-
litla stund”. Svo sótti hann bollana
og ‘skeinkti’ kaffið. Síðan drukku
bæði og átu, ef þá var nokkuð eftir
af pönnuköikunum.
Margt fleira mætti telja: en þetta
ætti að vera nóg til að sýna, að ekki
var ástæðulaust, að Grímur var stolt-
ur af Ásdísi sinni. Enda mátti oft
sjá hann .setjast á toman kassa i
öfrocí>ri/-búðinni og halda lofræður
um Ásdísi. “Já, því segi eg það, kon-
ur eins og Ásdis eru ekki á hverju
strái. Væri margar slíkar, þá væri
heimurinn betur staddur”.
Ef piltarnir vildu taka sér dæmi
Gríms til eftirbreytni, inundi á
heppilegan hátt ráðast fram úr kven-
frelsismálinu, sem Störbretinn stend
ur nó ráðalaus yfir.
(Lausleg þýðing, //. G.).
Hraustir menn fyr og nú
Sigurður Magnússon þýddi laus.
Ioga og breytti lítið eitt.
Á ölluin öldum haía verið hraust-
ir herinefln og hugrakkir. Breið-
fylkingar Alexanders mikla, Spart-
verjar i Laugaskarði, tiunda her-
sveit Caesars. hin garrila varösveit
Napóleons, sem kunni að deyja en
ekki aö gefast upp. Grá Skotar,
(Scots Grays) og Hálendingar við
Waterloo, litla sveitin við Alamo* á-
iilauj) Pickctts við Gettyshnrg.—
Að ölu þessu hefir verið dá'ðst,
hverju á sinum tíina: menn dá það
enn í dag og þa'ð verður ödauð-
legt í sögunni..
v Því er oftlega haldið frairi að
þessi kauji og fésýslu öld hafi breitt
herrnönnunuin í iðúaðarmenn og
hetjunum í kaujíAienn. Glæsileg-
ar hetjur og írábær hreysti og liug-
prýði heyri liðóuin tíma til. En í
Norðurálfu stríðjnu nú—eins af-
skajiiegt og það þó er að öllu leyti
-hefir þaö sýnt sig að hreysti og
hugprýði í hernaði á sér stað þann
dag í dag. engu síður en á fyrri
tfinum, bæði hjá einstaklingum og
heilum hersveitum. Al'drei hafa
hraustari hermenn né hugprúðari
gengið til orustu en þeir er nú
fylgja gunnfánum hinna ýmsu
þjóða, er í strfðið eiga. Tökum til
dæinis Prússnesku varösveitina,
úrvals-sveit þjóðverja, þar sem hún
þeysir "fram og ræöst geiglaust á
hinn þétta stálvegg óvinanna. Hcil-
ar raðir eru stráfeldar og fylkingin
riðlast, en óðara er leifunum fylkt
á ný og nýtt áhlaup gjört, ef ekki til
sigurs, þá samt til fræg'ðar.
Eða þá hið ágæta fótgöngulið
Frakka. haldandi syngjandi yfir
víggrafirnar, nfu mílna langar og
fimm feta djúpar, vaðandi í blóðinu
og stiklandi á búkum hinna föllnu.
Gráskotar, og Hálendingar þeim
samhliða, ganga I hverri orustu út
í opinn dauðann með engu minni
glæsimensku og vasklcik en for-
feður þeirra við Waterloo. Og svo
má að siðustu, eri ekki sízt, nefna
lietjulið Belgíumanna. Hvílíkt
hugrckki og þraútsegju hafa þeir
sýnt gagnvart hinum voöalegu skot-
vélum þjóðverja. Alla leiðina frá
Liege til Antwerp getur þar ekki
annað að líta en flekklausa hng-
jirýði og föðurlandsást.
*Alaino er f Texas. Þar vörðust 150
manns 4 þús. Mcxícomanna 1836,
nær því tvær vikur, og féllu allir
nejna sjö, er síðan voru líflátnir,
nema hvað einn komst undan.—
S.M.

k
- Typewriters -
ALLAR SORTIR VÆGIR SEILMALAR
AFBRAGÐS VERÐ
Skrifið eða símið eftir skrá yfir Standard Visible véiar frá
$15.00 upp
Hver maskína ábyrgst. ölium velkomið að reyna þær.
Modern Office Áppliances Company
257 Notre D^me Avenne Phone Garry 2058
•1
SKIFTAVINIR VORIR
Skiftavinir vorir eru mjög ánægðir af
því að viö gefum þeim gott andvirði fyrir
peninga sina og sérstakloga f vorri Nær-
fata deild.
Hlý, þykk al-uliar föt, $1.00, $1.26 til $1.75
White & Manahan Ltd.
500 Main Street - - Winnipeg
Þegar saga þessa voða-stríðs verð-
ur skrifuð mun það koma f ljós að
hetju og hreystiverk þau, cr nú ger-‘
ast á stríðvölium Belgíu og Frakk '
lands, standa ekki að baki þeim,
er saga fyrri tíma skýrir frá, og þó
alira síst þrautsegja og þolgæði liðs-
mannann». Það mun þá sjást að
hjá þesari kynslóð eni menn eins
hraustir og liðsmennirnir eins hug-
prúðir og hjá nokkurri annari und-
angenginni. Samanburðurinn verð-
ur liðsmönnum þessa stríðs enn
meira í vil, þegar menn hugsa sér
hina beljandi bíóðstrauma og
feikna valkesti, sem þeir haía dag-
lega fyrir augum án þess að gugna
hið minsta. Þeir ganga til bardaga
á morgun jafn óskelfdir og i dag.
Þegar forfeður þeirra börðust,
fyrir hundrað árum sfðan, voru
blóðsútheilingar og mannfall mikiu
minna. Það fellur heilt herlið í
dag þar sem ein hersveit féil þá.
Það er ómögulegt fyrir þá sem'
sitja í ró og friði heima hjá sér að
botna í þvf, hvernig liðsmenn á báð-
ar hliðar, sem berjast i lifandi víti
dag aftir dag, geta gengið út í hið
sama víti' á morgun alveg jafn ó-
deigir. - En hvað er þa'ö þá, sem
heldur þeim uppi, þessum hálf-her-
mönnum, þessum kaupmönnum,
iðnaðarmönnum, vísindamönnum,
námsmönnum, akuryrkjumönnum,
o.s.fr. Norðuráifunnar nú.? Er það
hin æðri og meiri upplýsing* sem
eyðir óttanum fyrir dauðanum.?
Er það gleggri skiiningur á sannri
ættjarðarást, sem gjörir |mð svo
auðvelt að deyja fyrir föourlandið?
Eða er það máske haráttan i dag-
legu lífi og fyrir daglegu brauði,
sem gjörir hugsanina um dauðann
ekki eins ægiiega, og hvíidina kær-
komna hvar svo sem vera skai,
livort hcldur í víggröfunum eða
vanalegum legstað.? Er það efnis-
hyggja og fésýsla og kaupskapur
þessara tíina, scm hafa lamað ímynd
unarafli'ö og hugsjónirnar, svo a'ö
því er tekiö sem sjáifsögðu og með
rólcgu jafnaðargeði að hvcrfa og
gleymast.? Eða-cr það ef til vill,
hernaðar fyrirkomulagið, eins og
það er nú, þar sem liðsmannsins
gætir svo lítið scm einstaldings,
heidúr má skoðast sem einn hluti
f vél, sem cin frumögn f hinni stór-
kostlegu fórnarheild.?
Einhver heimspekileg skýring
ætti að geta verið á þessari maka-
lausu og möglunarlausu staðfestu,
kappi og þolgæði, sem hinar saman-
söfnuðu milíónir sýna, þegar þær
dag eftir dag fleygja sér gegn byssu-
stingjunum og fallbyssunum.
Það er hið sálarfræðisiega undur
þessa striðs.
VOTTORÐ
Við undirritaðir vottuni hér með
að ummæli þau, sem standa í Heims-
kringlu 17. f. m. um Benedikt Magn-
ússon, að hann sé óvinsæll af hygð-
arbúum eða “lítt þokkaður”, eru
hrein og bein ósannindi. Við höfum
þekt Benedikt Magnússon síðastl. 6
ár, sem hann hcfir dvalið hér í bygð-
inni, og nokkrir af okkur vorum
sveitungar hans heima á Islandi, og
hefir enginn okkar annað um hann
áð segja, en að hann hafi kynt sig
sem góður drengur og vandaður
maður.
Siglunes og Dog Creek P.Ö., 10.
október 1914.
Kr. Pctnrsson, Theo. Rasmussen,
Jóhunnes Jónasson, //. (iuðmunds-
son, J. //. Johnson, G. Runólfsson,
1) Gíslason, Ren. Helgason, Jón
Brandsson, Jón Sleinþórsson,
fíuðm. Jónsson, Jón Jónsson, J. K.
Jónasson, fí. A. ísberfi. E, Sigur-
yeirsson, S. Pctursson, F. J. Eij-
ford, A. J. Arnfinnsson, Andrés
Gislason, R. J. Matheivs, Sl. Steph-
ánsson, S. J. Mathews, M. J. Math-
ews, John Mathews.
*• * *
ATHS. - Oss er ánægja i að birta
yfirlýsingu þessa, er samin er út af
frétta-uinmæliim i Iikr. Auðvitað var
maður þessi, sern hér ræðir um,
hvergi nafngreindur i fréttagrein-
inni. Viljum vér sizt lialla á sak-
lausa; þó engar vicru sakir á mann
þenna bornar, hefir ýmsum þar ytra
þóknast að skilja þetta á annan veg.
Er það gleðilegt, hve gamli maður-
inn hefir nú fengið sterka vinsæld-
ar yfirlýsingu, og það frá sumum, er
áður töldu hitt satt vera, að hann
væri ekki í tiilu Jieirra, sem mest
blanda sér inn í félag^mál J>ar í hér-
aði. Skal þess líka getið, að hér
me'ð er ináli þessu lokið í Heirns-
kringlu. — Ritsfj,
, Froi^theFiádjötheNíarltet
Er vagnion hlaðinn? Ertu í vafa hvort Jiú eig-
ír að selja á teinunum, eða senda ejálfur? Hvert
heldur Jm gjörir. akiftið við
The
GGG
Ltd.
ÍiNJ
f>aö er engin efi um úrangurinn. Viðpkifti við
bændafélag gefur FULLKOMNA ÁNÆG.TU.
V/ Ltd
WINMPEG CALGART FORT WILLUM SEW WESTMINSTER
1