Lögberg - 10.10.1918, Blaðsíða 2

t
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 10. OKTÓBER 1918
Enchirmmningar frá
Miklagarði.
Eftir
fyrv.
Henry Morgenthau
sendiherra Bandaríkjanna
Framh.
Hvort Djemal og Talaat sögöu satt
eða ekki, er þeir létust með öllu óvit-
andi um svikamylnu Þjóðverja, er
mér ekki alveg ljóst, þó er mér eigi
grunlaust um, að þeir hafi að minsta
kosti hálfvegis búist við einhverjti
slíku athæfi. En það er þó enginn
vafi á því, að Said Halim stórvezír
féll þetta mjög þungt. Þegar mon-
sieur Bompard og Sir Louis Mallet
heimtuðu vegabréf sín, setti að hon-
um grát, og hann þrábað þá um að
slá förinni á frest, og kvaðst vera þess
fullvís, að alt saman mundi lagast.
Stórvezirinn var eini maðurinn i
ráðuneytinu, sem Enver og Talaat
var sérlega umhugað um að nokkuð
bæri á, vegna þess að hann var prins
trá Egyptalandi, stórauðugur og jók
því eigi all-lítið álit stjórnarinnar í
augum fóiksins. Þessi afstaða skýrir
máske að einhverju leyti það. sem
hér fer á eftir. Talaat heimsótti mig
rétt í þessum svifum, og bað mig að
finna rússneska sendýlíerrann, og fá
að vita hjá honum, hverja kosti Tyrk-
land vildi bjóða. er fullnægt gæti hans
liátign Rússakeisaranúm. Ekki finst
mér líklegt að Talaat hafi farið fram
á þetta í einlægni, eða hann hafi vilj-
að fá mig til þess að reyna að jafna
misfellurnar; nei, eg held að hann
hafi einungis gjört, það i þeim til-
gangi, að þóknast stórvezirnum á yfir-
borðinu. til þcss að láta líta svo út, að
hann vildi í öllu láta að óskum hans,
ef vera mætti að hann gæti haldið
honum áfram í ráðuneytinu. Eg
liitti Mr. Giers tafarlaust, og var
hvergi nokkurt lát á honum að finna.
Hann sagði að þær einu yfirbætur.
nær um fimtíu ára skeið, frá 1810—
1850, hafði gætt svo meistaralega
hagsmuna Breta í Tyrklandi. Og
svona fóru annálar hvers sendiherr-
ans á fætur öðrum í eldinn.-------
Þar sem eg nú horfði á þetta brezka
prúðmenni fyrir framan mig, innan
um alt skrautið og v'iðhöfnina, sem
einkendi hinn Krezka sendiherrabú-
stað, þó gat eg ekki annað en minst
þeirra tíma, er soldáninn hafði hneigt
höfuð sitt í djúpri, óttablandinni lotn-
ingu, fyrir hátign hins brezka veldis,
á þeirri tíð, er Prússland og Þýzka-
land voru litið annað en máttlaus
pappírsríki. Þó var sendiherrann,
Sir Mallet, dæmalaust blátt áfram og
yfirlætislaus, eins og venja er til um
brezka stjórnmálahöfðingja og her-
málaleiðtoga. Við sátum báðir stund-
arkorn fyrir framan eldstæðið, og
ræddum um burtför hans og undir-
húninginn að henni. Hann gaf mér
jista yfir alla þá brezka þegna, sem
áttu að halda heim undir eins, og eins
yfir þá, sem áttu að vera kyrrir í
Miklagarði, og svo gjörðrm við að lok
um út um, að eg skyldi takast á hend-
ur að lita eftir hagsmunum Breta í
Tyrklandi. Þó að það væri nú að
vísu hart aðgöngu fyrir Breta, að sjá
áhrif sín í Tyrklandi hverfa, þá vat;
þó sendiherra þeirra borgið, og heiðri
hinnar brezku stórþjóðar. Sir Louis
hafði ekki reynt til þess að kaupa sér
og þjóð sinni fylgi með svikum og und
irferli, eins og Wangenheim hafði
gjört; hann hafði ekki reynt til þess
að siðspilla blöðunum með mútum, eða
með því að fótum troða heilaga milli-
ríkiasamninga. Nei, ekkert af þessu
var honum samlxrðið, það var aðeins
samboðið æru- og samvizkulausum
þvzkum pólitiskum bófum og stór-
glæpamönnum. Bretland varð að vísu
undir í bráðina í þessu pólitíska tafli.
Brezkir stjórnmálamenn voru of
hreinir til þess að geta tekið þátt í því.
En skákborðið v’ar ekki of óhreint
fvrir Wangenheim, manninn, sem
samkvæmt kenningu j'árnkanzlarans.
sent Tyrkur gætu gjört, væri að reka
tafarlaust úr tyrkneska hernum alla j taldi sjálfsagt að fórna fyrir föður-
hina þýzku foringja, og hann kvaðst landið fFatherlandý “eigi aðeins lif-
inu. heldur og sæmdinni líka.”
Framh.
hafa strangar skipanir frá stjórn sinni
ttm að heimta vegabréf sitt og leggja
af stað heimleiðis samstundis. Samt
setn áður kvaðst hann mundu hafa
viðstöðu svo langa í Búlgaríu, að
þangað gætu Tyrkir sent sér svar, og
ef þeir gengju að hinum rússttesku
kröfum, þá mundi hann að sjálfsögðu
koma jafnharðan um hæl til Mikla-
garðs aftur.
“Rússland getur auðvitað ábyrgst
það sjálft, að tyrkneski flotinn fari
ekki t annað sinn inn í Svartahafið,”
sagði Mr. Giers, með alvöruþunga í
röddinni. Talaat kom til min um
kvöldið og sagðist fyrir nokkrum
mínútum hafa setið til borðs með
Wangenheim; hann sagði mér að
ráðuneytið væri að athuga kröfur
Rússa og svar við þeim; sagði hann
ennfremur að stórvezírinn óskaði eft-
ir að fá kröfurnar skriflegar frá Giers
sjálfum. Talaat mæltist til þess við
mig einnig, að eg heimsækti Mr. Giers
<g fengi frá honum skilmálana. Eg
svaraði honum með því, að nú væri
málunum þannig komið, aðMr. Gar-
rony sendiherra Italíumanna hefði tek
ið að sér eftirlitið í Miklagarði fyrir
hönd Rússa, og þess vegna væri að
snúa sér til hans. “^Ví kastarðu ekki
af þér sendisveinsgrímunni stórve-
zírSins, og talar við mig hreinskilnis-
lega, i þinni eigin persónu?” spurði
eg- t
Talaat rak upp roknahlátur; “Jæja,
Wangenheim, Enver og eg sjálfur, á-
lítum réttast, úr þvi sem komið er, að
fara í strið.”
Bustany, Oskan, Mahmoud og
Djavid framfylgdu tafarlaust hótun-
um sínum, og sögðu af sér ráðherra-
embættunum, og eftir það var öll
stjórn Tyrklands í höndum Múhameds j utn þeirra! bæði við jarðyrkju og
trúar Tyrkja. j annað. Aður var það næsta fátítt,
Stórvezírinn hafði einnig hótað að að konur í Englandi störfuðu við úti-
Komirnar og ófriðurinn
Vér lifum á alvörutímum. Góð
öfl og ill heyja þunga baráttu. Hvert
sem vér litum, blasir eigtngirni og
hatur við sjónurn vorum. — þjóðirn-
ar berast á banaspjótum. En þrátt
fyrir hið ilia, sem virðist víða hvar
skipa öndvegissessinn, þá fáum vér og
víða séð glögg merki kærleika og
fórnfýsi; það eru ilmandi jurtir innari
urn illgresið. Þau merki sjást bæði
á vígstöðvnnum og í heitna húsum.
þar sem stærsta fórnin er oftast látin
af hendi.
Konurnar í ófriðarlöndunum leggja
ntargar hverjar öll heimilisþægindi
sín í sölurnar til þess að geta starfað
í þarfir föðurlandsias, við hjúkrun
'særðra og sjúkra, og það ern þær,
sem við’halda nú, iþjóðfélagsskipulag-
inu. Mörgum er það kunnugt, hvað
t. d. enskar konur af öllum stéttum fá
áorkað með starfi sinu á sjúikrahús-
unt, t verksmiðjum og á bújörðunum,
já, á öllum svæðum þjóðfélagsins.
og næsta óláklegt tel eg að Asquit,
fyrveraandi réðherra Breta, hefði
spornað jafnmikið á móti kvenfrels-
inu, ef hann hefði þá verið búinn að
sjá þann dugnað og atorku brezkra
kvenna, sem þær hafa sýnt t verki nú
á þessum erfiðu stríðstímum. Og
sjálfur viðurkennir hann það nú, að
konur hafi sýnt óviðjafnanlega hug-
prýði og dugnað.
t byrjun ófriðarins gjörðust karl-
nienn sjáfboðaliðar í hernum, og
I tóku þá konur þegar i stað vi'ð störf-
Ieggja niður völd, en hann gjörði það
samt ekki, hann var dæmalaust virð-
ingagjarn, og heiður sá, er stöðu hans
var samfara, varð honum ofjarl ; þeg-
ar til úrslitanna kom mat hann stöð-
una mest. Og nú voru því svo að
segja öll völd landsins kontin t hend-
ur hins svo kallaða framfara og sam-
vinnuflokks. — Það kemur oft fram
t huga mínum ein lítt gleymanleg
mynd frá þessum viðburðaríku dög-
um. Að kvöldi hiris 30. sept. heint-
sótti eg brezku sendiherrasveitina.
vtnnu. Menn geta gjört sér t hugar-
lund hver breyting er orðin á þvi,
þar sem að nú starfa yfir 36,000 kon-
ur að ýmiskonar útivinnu? svo sem
allskona'r akuryrkju og gripahirðingu.
Öllum var þeim það ljóst, hvílík nauð-
syn bar til þess aðilandið framleiddi
sjálft sem mest af^juiðsynjum sin-
um, og engin kona lá á liði sírnt. Ein
af brautryðjendunum var skáldkon-
an Miss Matheson. Hún sagði, að
nú þyrfti brezka þjóðin fremur að
halda á mat, heldur en skáldsögum,
Fjöldi brezkra borgara hafði þegar i og hún sannaði mál sitt með gjörðum
streymt til skrifstofu minnar i Jjeim | sinum. Hún fékk tilsögn í ýmiskon-
tilgangi að leita öryggis, því sögur um ar vinnu ttm nokkrar vikur. Að þvt
illa nteðferð á útlendingum voru þeg- ! búnu réðist hún á búgarð einn; þar
ar farnar að berast að úr öllum átt- 1 átti hún að mjólka tiu kýr fyrsta
um. Einn mann hitti eg þó, sem virt- j sunnudagsmorguninn, sern hún dvaldi
ist taka ölltt þessu með stakasta jafn- þar. Það kunni hún ekki. Hús-
aðargeði. og maður sá var Sir Louis í bórKÍinn varð grarnur og siagði, að
Mallet, sendiherra Breta. Hann sat hún yrði að fara sina leið, úr því
hinn rólegasti við opið eldstæði á
skjfifstofu sinni, með heljarmikinn
skjalabttnka fyrir framan sig. Skrif-
vikan væri liðin. En skáldkonan fór
hvergi, þvi áður en vikan var á enda,
bað húsbóndinn hana um að fara
arar og þjónar voru stöðugt að bera ekki, og ekki leið á löngu, áður en
inn nýjar skjalabyrðar til viðbótar, hún mjðlkaði 15 kýr í mál og gekk að
þótt æríð sýndist fvrir. Sir Louis öllum verkum eins og þaulæfð verka-
virtist taka upp eins og hálfdreym-; kona. Eftir 7 mánaða dvöl á bú-
andi eitt skjalið eftir annað, hvarfla Igarði þessum var hún send á búgarð
vfir það augunutn og fleyja því síðan (prinsins af Wales, til þess að verða
í eldinn. Þessir skjalabunkar höfðu þar fjósakona!
inni að halda ýmiskonar skilríki sendi- j . .Lady Paget, kona brezka sendiherr-
herrasveitarinnar, á síðastliðnum
hundrað árum. Á sum bókfellin voru
vitanlega skráð mörg og merkileg af-
rek hinna ýrnsu stórfrægu sendiherra
Breta. Þar var sjálfsagt meðal ann-
ars stjórnmálasaga hins nafnkunna
Stratford de Redcliffe, “Great Elcki”,
ans í Kaupmannahöfn, hefir getið sér
mikinn Ag góðan orðstýr tneð starfi
sínu að hjúkrun sjúkra. Meðan stóð
á Balkanófriðnum^ var tnaður henn-
ar sendiherra í Serbíu. Þá stofnaði
frúin sjúkrahús í upphafi ófriðarins,
og var þar sífeldur húsfyllir af sjúk-
eins og Tyrkir kölluðu hann, sem því i um og særðum hermönntím. — Um
svipað leyti g«y9aði og taugaveiki
meðal hermanna; gjörði frúin þá
ýmist að stjórna eldhússtörfum í elda-
skálanum, eða annast um hirðingu og
hjúkrun sjúklinganna, uns hún tók
veikina sjálf, yfirkomn af þreytu og
vökum. Þá kendu mæðurnar i Serbiu
börnum sínum að 'biðja guð um líf og
heilsu handa frú Paget. Og guð
.bænheyrði bömin og aðra, er báðu
hins sama.
Elsid Inglis var læknir við Edin-
borgar sjúkrahús, þegar ófriðurinn
hófst. Hún var ein með fyrstu kven-
Iæknunum, sem fóru til vígvallanna.
Hún hefir fluzt með aðstoðarliði sínu
úr einum staðnum í annan og starf-
að að hjúkrun særðra hermanna,
ýmist á Frakklandi, Corsika, Saloniki,
Rúmeníu, Rússlartdi og Serbíu.
Langt mál mætt rita um alt það,
er konur hafa unnið síðan ófrðurinn
hófst. Víða má rekja förin þeirra
til góðs, og heirna fyrir hafa konur
annast þll hin margv'íslegu störf, sem
karlmenn sintu því nær emgöngu um
áður. Og þó hefir ef til vill hvergi
munað meira um þær en í hergagna-
verksmiðjunum. Þar starfa konur
svo skiftir mörgurn þúsundum. Störf
þeirra þar eru mjög margbrotin;
mörg útheimta þau sérþekkngu og oft
og einatt talsverðan likamsþrótt. Sér-
fræðingur í hergagnasmíði hefir sagt^
að ef ófriðurinn standi í tvö ár enn,
þá verði enskar koriur orðnar ein'fær-
ar um að smíða herskip að öllu leyti.
Eins og fyr er getið, eru það kon-
ur af öllum landsins stéttum, sem
þannig leggja fram krafta sína i þarf-
ir föðurlandsin9. Það var einhverju
sinni í frásögur fært, að á vopnaverk-
smiðjH sittni hafi starfað saman, hvor
við hliðina á annari, fátæk herntanns-
kona úr fátækrahverfi Lundúnaborg-
ar, blómleg bóndadóttir úr sveitinni
og háttsett rikisfrú af aðalsættum.
'Svo ólík, sem æfikjör þeirra voru,
báru þær sameiginlega ást til föður-
landsins síns og lögðu fram sameiginti
lega krafta i þarfir J>ess.
Þvilík ertt stríðsstörf konunnar.
En |>ær eiga og aðra og ekki óveru-
legri |>átttöku í ^num stríðsins. Þv'í
hvar bitnar sorg sú og sársauki, sem
\r samfara stríðinu, sárar en einmitt
á konunni ? Kyrlátt og rólegt heim-
ilislíf bréytist í ósegjanlegt böl og
þyautir. Friðurinn og glaðværðin
flýr brott frá vinahópnum sem tvístr-
ast í allar áttir. Eiginmaður, faðir.
sonur, er kvaddur í stríðið, en konan
situr eftir heima með l>arnahópinn og
heimilið til untönnunar, og ótal nýjar
áhyggjur Iwetast við strit fyrir dag-
legu viðurværi.
Mæðurnar aldurhnignar og þreytt-
ar, kveðja syni sína og sjá þá oft ekki
i framar þessu li.fi. Einkasonur aldr-
aðrar akkju fór til vigstöðvanna.
Hún skrifaði honum hvað eftir annað
en fékk aldrei svar. Hún leitaði þvi
hjálpar hjá presti sinum, og hann
færði henni svarið seint og um siðlr.
Átakanlegt svar í fáum orðum : Særð-
ur, óþektur I
Eintmrfía útlendingur, þar sem eng-
inn þekti hanrt. Beizk voru tár móð-
urinnar og þung andvörp hennar. En
slik eru kjör margra mæðra nú á dög-
um. Það er þeirra þátttaka i hinu
ógurlega stríði.
Trúboðskona i Suður-Afríku hefir !
nýlega ritað vbréf« heim" til ættlands
sins, og lýsir hún þar daglegu lifi sinu. j
Maðurinn hennar var kvaddur í þýzka
herinn haustið 1914. Það v'ar dapurt
og einmanalegt heima, þegar hann var
farinn; en unga konan reyndi af al- I
efli að setja traust sitt til Drottins,
og vonin hélt henni yið, vonin um i
bráða heimkomu mannsins og fljót
i endalok stríðsins. En hvorugt rætt- I
ist. Hún eignaðist tvíbura skömmu \
eftir að maður hennar fór í burtu, og
misti þá báöa með stuttu millibili. |
Þreytt og þjáð gekk hún á eftir litlu |
kistunum tl grafarinnar og hrygg
sneri hún lieim aftur, og þar heima i
var svo autt og tómt. —
“Enginn nema Guð einn vissi hvað
i hjarta mínu bjó,” ritar hún í bréfi
sínu, “og enginn annar en hann gat
styrkt mig auma.”
Ofurlítið sýnishorn af hversdags-
lifi konu, sem á þcnnan hátt tekur
þátt í stríðinu.
Dýrtíð og hungurfregnir berast að
úr ýmsum áttuni. Enn sem komið er
höfuni vér eigi ]>urft að þola hungur
eða nekt, þrátt fyrir töluverða erfö-
leika. Eigi «að síður eru tím^rnir al- |
varlegir einnig fyrir oss, og aldrei
hefir verið meiri þörf á alvörtt og
gatimgæfni, en eihmitt nú. Þetta sjá
menn alstaðar. Víðast hvar er reynt
að spara; reglur eru setar og lög gef-
in út, almenningi til Ieiðbeiningar og
hiálpar. Nú þarf hver þjóð að spila
upp á eign spítur, heimilin verða að
bjargast hvert fyrir sig, einstakling- j
urinn v'erður að leggja fram ýtrustu '
krafta. Það er sameiginleg striðs- |
þátttaka allra, — einnig íslenzkra
kvenna. Sumir segja, áð starfssvið
þeirra margra muni helzt vera í búri
og eldhúsi, en þangið inn smeygir dýr-
tíðin sér ekki hvað sízt. Og viss^-
lega er þar full not árvekni og hygg-
inda. Það vita og fjölda margar ís-
lenzkar konur, að yfirstandandi tíma-
bil krefur af oss iðjusemi og haga
hönd, nýtni og nákvæmni í öllu.
Því miður virðist það þó ekki vera
öllum jafnvel ljóst; þær eru enn of
margar konurnar, einnig vor á meðal,
sem virðast fyrst og fremst lífa fyrir
hégómann og tildrið, — en augna-
blikin líða fljótt, og öll þoka þau oss
nær og nær elífðartakmarkinu, og
öll leggja þau þunga ábyrgð á herðar
vorar.
Ónotuð stund getur orðið oss dýr-
keypt, illa notuð stund getur orðið oss
að æfilöngu óláni. Tíminn cr dýrtíð.
— Sérhver sá, sem vill taka þátt í því
starfi, sem miðar til styrktar þjóð og
einstaklingi, verður að hafa það hug-
fast. ■
“Höíidin sem stýrir vöggunni,
stjórnar heiminum.” Konuhöndin
prýðir oj| bætir heimilin, og nú eru
margar konuhendur útréttar til hjálp-
ar þjóðum og heimilum. — Það ætti
og að v'era íslenzkum konum hvöt til
starfa.
Og nú kann einhver að spyrja:
Hvaö eigum við að starfa? Svörin
geta orðið mörg.
Fyrst og fremst eru störf húsfreyj-
gnnar á heimilinu; á þeim byggist alt
annað, þ« aISheimilið er grundvöllur
þjóðfélagsins. Og sú kona, sem van-
rækir heimili sitt, getur tæplega talist
nýtur meðlimur þjóðfélagsins.
Gott heimili elur upp gott og göf-
ugt fólk. Góð heimilisstjórn gefur af
,sér reglusemi í lífi og háttum þeirra,
sent þar hafa alið aldu'r sinn. Hús-
móðir sem sinnir vel heimili sínu og
vakir yfir sóma þess og þörfum, heill
þess og 'heiðri,- hún líkist varðmanni,
sem árvakur gætir að heill staðarins,
sem honum er trúað fyrir.
Húsmóðir hefir ávalt ærið að starfa
Störfum hennar þarf ekki að lýsa,
né heldur ábyrgðinni, sem þeim er
samfara.
Móðurskyldan er þá vandamesta
atriðið. Hver ætli geti talið upp alt
það, sem barnið á góðri móður að
þakka? Þeirri móður, sem fyrst og
fremst leiddi barnið sitt á Guðs vegu
og benti því á hjálpræði Drottins;
sem kendi því fyrsta bænakvakið og
leiðbeindi ungu sálinni á vegi lífsins.
bað er fyrsta og frcmsta skylda sér-
hvcrrar móður.
Mörg og umsy’ifamikil eru alloft
störf húsfreyjunnar, en ekkert þeirra
má meta meira en þessa háleitu og
helgu skyldu, og happadrýgst verður
það starf móðurinnar fyrir þjóð og
einstakling, sé það vel af hendi leyst.
“Kenn þeim unga þann veg^ sem
hann á að ganga, og þegar hann eld-
ist, mun hann ekki a'f honum víkja.”
Reynslan hefir margsinnum fært
sönnur á þessi orð heilagrar ritning-
ar. Og hver sú móðir, sem í Drott-
ins nafni gróðursetur orð hans í ungri
sál barnsins síns, sáir í góðan akur,
BANFIELD’S
Nafnkunnir um alt Manitoba-fylki sem
Areiðanlegir Húsgagnasalar
Ef að húsgögn yðar eru keypt hjá Banfield’s, þá hafið
þér beztu tegundina sem nokkrir peningar geta veitt.
Lítið snöggvast á nokkur sýnishorn.
LÁN VEITT ÁREIÐANLEGU FÓLKl
Quarfer Cut Oak Borðstofu-húsbúnaður
fyrir $99.75
Að eins 10 sett af þessari
ágætu tegund. óbilandi
quarter cut eik, fumed
finish, 48 þuml. buffet, 44
þuml. borð, sem má þenja
út—5 venjuilegir stólar og
einn hægindastóll. Sérlega
vel stoppaðir og klæddir
með óslítandi leðri. Verðið
er alveg ein- rf» qq
stakt, að eins ...tpt/t/. I D
Eldhússtólar
79c.
Að eins 500, harðviðar eldhús-
stólar, i gyltri finishing, vandað-
is og traustir, eins og myndin
sýnir. Ef þú þarfnast stóla, þá
láttu tækifærið eigi ganga úr
greipum þér. Ná'kvæm-
lega eins og á myndinni ..../ vC
Brass Rúm eins og
myndin að $26.75
Sterkir 2 þuml. framhald-
andi pílárar, með 5 1 þuml.
fillers, úr hinu alkunna
satin eða með satin ribbon
finish;4ft. »7 r
stærð, að eins <{)lO. • J
Enn fremur að eins 25 stál-
rúm, hvítmáluð með brass
top rail, 3 ft. og 3 ft. 6 þml.
stærðir að eins. nr
Sérstök kjörkaup <pJ.t/D
GLUGGATJALDADEILD VOR HEFIR EINNIG MÖRG
KJÖRKAUP SEM EKKI ER HÆGT AÐ JAFNAST Á VIÐ.
VOILE GLUGGATJÖLD
Afar faileg gluggatjöld úr fagurlega ofnu efni, með skraut-
legum bróderingum,' hemstitched 2/ yards langar. Eigin-
lega alveg fyrsta flokks gluggatjöld á mjög sanngjamt verð.
Vanaverð $5.00 útsöluverð...............$3.95 parið.
DYRABLÆJUR
úr sérlega vönduðu efni, þægilegu fyrir augað, í grænum
bláum og rósalit. Stór afsiláttur frá venjulegu verði
Pariðá............. .... .... .... ........$11.95
SATIN BRYDDAR YFIRDYNUR (Comforters) Á $11.25.
pessi teppi eru alveg makalaus, ákaflega vandlega stoppuð
með fínni bómull og vönduð að allri gerð Söluverð ./..$11.25
ÍACPCTS * RUÖS
WILTON OG AXMinster
GÓLFTeppi, SEM EIGA
EKKI SINN LÍKA
Vér höfum miklar byrgðir
af þessum teppum, sem eru
viðurkend fyrir döngu um
víða veröld fyrir fegurð og
haldgæði. Stærðirnar eru
9x10.6 og 9x12. Vanaverð
vort er $120.00. Nú gefst
yður kostur á að fá hvora
tegundina sem vera vill
fyrir að eins ....$69.50
Itúðln opin
kl. 8 f. h. tll
fl HÍðde^is.—
Þaucardaga
kl. 8, f. h. til
10 síðdegis.
J.A.Banfield
492 Main St. Tals. G. 1580
Iiítið ú úr>al-
ið af latigar-
dags vömm
vorimi í
aHtiggiuium..
STAIN’S INLAID LINOLEUM
pessir dúkar eru heimsfrægir fyrir endingu sína og fegurð.
Unnir úr að eins beztu efnum. Og láta aldrei litinn .Vana-
verð $2.00 yardið. útsöluverð ferh. yard .......p1.65
Phonograph deildin.—Vér höfum úrval af allra frægustu
söngvélum, og seljum þær með vægum afborgunum. úrval
vort af Records, er óviðjafnaniegt. Vér bjóðum yður að
koma og hlusta á sönglög úr “Have a Heart”, “You Said
Something” og Heiri.
COPENHAGEN
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbek
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu. elstu,
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakstölum
Þá eru ótaldar þær konur, sem
hvorki eru m.æður né húsfreyjur,
'störf þeirra eru því á öðrum svæðum;
en þau eru einnig mikils virði fyrir
heildinaa, og þótt mörg þeirra séu oft
og einatt unnin i kyri]>ey, svo að lítið
ber á, og heimurinn gefi 'þeim engan
gaum og einkisvirði þau, þá eru þau
jafn nauðsynleg og ómissandi fyrir
því.
“Sérhver þjóni Guði i þeirri stétt,
sem hann er kallaður til.” Með þau
orð í huga gangi sem flestir að verki,
og störfin munu þá verða til blessun-
ar landi og lýð.
(Bjarmi.ý
Sokkagjafir
til Jóns Sigurðssonar félagsins,
I. O. D. E.
Frá Kvenfélagi í Árborg, Man.,
30 pör af sokkum.
Mrs. Guðrún Friðriksson Wpg.
12 pör.
Mrs. Lovisa Benson 3 pör.
Mrs. Sigurjón Axdal, Wyny-
ard, Sask., 5 pör.
Mrs. Böðvar Laxdal, Wpg.
1 par.
Mrs. Thorbjörg Jónsson, Brú
P. O., 1 par.
Mrs. Svava Líndai, Markland,
P. 0., 7 pör.
Mrs. G. Jóhannson, 794 Victor
Street, 1 par.
Miss Ella B. Johnson Wynyard
1 par.
pessar konur hafa prjónað
f yrir félagið:
Mr's. Guðrún Friðriksson 6 pör.
Mrs. Jón Samson 5 pör.
Mrs. Jóhann Bjömson 4 pör.
Mrs, Björn Dalmann 1 par.
Miss Ephimia Guðmunds-
son 1 par.
Mrs. Júlíana Guðmunds-
dóttir 2 pör.
Miss Guðbjörg Patrick 2 pör.
Miss Thorgerdur Thordar-
son 1 par.
Konur úr Betel hafa tætt og
prjónað 16 pör af sokkum og hef-
ir okkur verið sagt, að ein gamla
konan þar, sem er því nær blind,
hafi prjónað á þriðja hundrað
pör sokka síðan stríðið byrjaði.
J?að er lofsvert verk.
Mrs. Nanna Biering, Mrs.
Steinunn Sigurdson og Mrs. S.
Anderson, allar í Winnipeg, hafa
spunnið mikið af ull fyrir fé-
\ iagið.
Svo hefir okkur borist í hend/
ur stór kassi, sem kvenfélagið
“Stöð” í Wynyard hefir sent
okkur. Kassin er fullur af
“Imil Cake”, sem kemur sér sér-
lega vel fyrir jólakassa drengj-
anna.
Alt þetta er okkur svo mikil
aðstoð og hjálp, að við fáum því
ekki með orðum lýst, hvað við
erum hjartanlega þakklátar fyr-
ir það altsaman.
Félagskonur em beðnar að
hjálpa til við sendingu böggla
alla þessa viku, eftir nón og á
kvöldin. Bögglaumibúnaðurinn
verður í Unitara fundarsalnum
á hominu á Sherbrooke og Sar-
gent.
Guðrún Skaftason.
Mr. B. Thorleifson 1.00
Mr. D. Anderson 0.50
Mr. Th. Laxdal 1.00
Mrs. J. Brynjólfsson 1.00
Miss S. SigurSsson 1.00
Mrs. K. Knot 1.00
Mr. V. Vigfússon 1.00
Mr. Th. Vigfússon 1.00
Mrs. S. Vigfússon 2.00
Miss Ina Vigfússon 0.50
Miss Rós Vigfússon ( 0.50
Mrs. G. Eggertson 3.00
Mrs. E. Eggertson 1.00
Miss S. Finnson 1.00
Mrs. S. Finnson 3.00
Mr. og Mrs. K. Eyjólfsson 1.00
Mr. og Mrs. G. Árnason 1.25
Mr. og Mrs. E. Bjarnason 3.00
Mr. og Mrs. S. Bjarnason 2.00
Mr. og Mrs. E. Johnson 3.00
Mr. G. Eyjólfsson 0.50
Miss Borga Eyjólfsson 0.50
Miss I. Sigurðsson 0.50
Mrs. S. Sveinsson 0.50
Mrs. G. Thorgeirsson 1.00
iMiss A. K. Thorgeirsson 1.00
Frá Bredenbury P. O.:
Mr. og Mrs. K. Thorv'aldsson 4.00
Mr. Th. Thorvaldsson 1.00
Mr. og Mrs. H. O. Loptson 1.00
Ónefnd 0.50
Mr. og Mrs. J. Gíslason 5.00
Mr. F. Gíslason 1.00
Miss S. Gíslason 1.00
Mrs. H. Hjálmarsson 0.25
Mr. og Mrs. O. Gunnarsson 5.00
Mr. og Mrs. E. Gunnars,son 2.00
Mr. og Mrs. J. Markússon 2.00
Mr. og Mrs. G. Benson 1.00
Mr. og Mrs. K. Kristjánsson 3.00
Mr. og Mrs. J. Thorgeirsson 1.00
Mrs. A. Thorgeirsson og börn
hennar 2.00
Listi yfir sokkagjafir til Jóns Sig-
ur'ðssonar félagsins, sent af kvenfél.
“Tilraun”: *
Frá Churchbridge:
Mrs. S. Vigfússon 1 par.
Mrs. G. Eggertson 1 par.
Mr. og Mrs. E. Bjarnason 1 par.
Frá Bredenbury:
Ónefnd 2 pör.
Félagið þakikar af hjarta allar
]>essar gjafir.
Guðrún Búason.
Fallinn.
pann 13. sept s. 1. fékk herra
Chris. Rasimusen að Oak Point,
Man. þá tilkynningu með hrað-
skeyti að sonur hans, Sapper
Charles Rasmusen hefði faUið í
bardaga 2. sept. pessi ungi mað-
ur var kvongaður Elínu dóttir
Jóns Reykdals, og gekk í 223.
herdeildina hér í Winnipeg þann
11. marz 1916. Hann var með
7th Canadian Engineers Batta-
lion þegar ihann féll. Charles
Rasmusen var maður á bezta
aldri, hermannlegur og fríður
sýnum. Hann var timburmaður
að iðn og vann jafnaðarlega með
föður sínum við þá iðn þar í 'hér-
aðinu. Hann hafði verið stutta
stund kvongaður er hann gekk í
herinn, og skilur því eftir ekkju
bamlausa. pessi ungi maður var
vel kyntur í héraði sínu og tal-
in að honum mikil eftirsjá.
Ókeypis
TIL ÞEIRRA ER ÞJÁST AF MŒÐI
Gjafalisti til Jóns Sigurðssonar fé-
lagsins.
SafnaíS af
. Kvenfélaginu “Tilraun”, Church-
bridge, Sask.
Frá Churchbridge:
Mrs. G. Magnússon 4.00
Miss V. Magnússon 1.00
Mrs. G. Sveinbjörnsson 2.00
Mrs. Th. Sveinbjörnsson 1.25
Mrs. O. Helgason 1.00
Mrs. K. Hinriksson 2.00
Mrs. í. Olson 2.00
Mrs. P. Johnson 3.00
Mrs. R. Skaalerud 1.00
Miss K. HalIdór^íOn 5^00
Mr. og Mrs. S. Breiðfjörfi 1.50
Mrs. H. Thorbergson 2.00
Mrs. G. Johnson 1.00
Mrs. I. Árnason 1.00
Mrs. S. Loptson 1.00
Mrs. Oddný Johnson 1.00
Mrs. K. Hjálmarsson 0.50
Mrs. I. Westman 2.00
Mrs. S. Árnason 2.00
Mrs. G. Thomason 1.00
iMrs. A. Valberg 1.00
Mrs. G. SuöfjörB 1.00
Mrs. M, Thorláksson 0.50
Ónefnd 0.50
Pelr sem þ.1ást af mæði ......................
Nýtt mcflal, 8em menn Keta notaS heima,
án sárMíuika etia tfmataps.
Vér höfum nýja aðferfi, sem ’ læknar
Asthrna, og vér viljum aö þér reyniö hana
Cl okkar kostnaö. ÞaÖ skiftir engu máli á
hvaða stigl veikin er, hvort heldur hún er
um stundarsakir, eöa varandi, chronic; þér
ættuö aö senda eftir hinu fría meöali strax
til reynslu. I>aÖ skiftir engu í hvaöa lofts-
lagi þér eruö, eöa á hvaöa aldri, eöa hvaöa
atvinnu þér ðtundiö; ef þér annars þJAist af
Asthma, þá pantiö læknisdéminn undireinð
Sérfftaklega viljum vér aö þeir, sem von-
laust var um reyni aöferöina; þar sem alt
annaö hefir veriö reynt, svo sem innspraut-
un doches opíum aöferö, “patent smokea"
o. s. frv. — Vér viljum fá alla er þjást af
mæöi, andateppu og því um líku, til þess aö
loana viö ðlíkan ófögnuö 1 einu lagi.
I’etta ókeypið tilboö, er of þýöingarmikiö
til þess aö vera vanrækt. SkrifiÖ strax og
reyniö læknisdóminn. SendiÖ enga peninga
aö eins sendiö þenna coupon. Geriö þaö I
dag.
FREE ASTHMA ^COUPON
FRONTIER ASTHMA CO., Room 803 T.
VJagara and Hudson Sts., Buffalo, N. Y.
Send free trial of your method to:
Lax.
Eg hefi 70 kassa af White
Spring og Cohoe laxi, sem eg
get seltbeint til neytenda með
lægsta heildsöluverði. SkrifiÖ
Th. J. Davidson, Caspaco, B. C.