Lögberg - 02.12.1926, Blaðsíða 4

A*. 4
LÖGBERG FIMTTJDAJGINN,
2. DESEMBER 1926.
Joðberg
Gefið út hvern Fimtudag af Tke Col-
umbia Press Ltd., Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
Talsimart N*0527 o£ N»0328
JON J. BILDFELL, Editor
(jtanátkrih til blaSsins:
rnt PRES8, Ltd., Box 3173. Wrnilps*. Haq.
Utanáskrih ritstjórans:
(DiTOR LOCBtRC, Box 317* Wlnnlpag, Han.
Tha “Liögbarg" la prlntad and publlahad by
Tha Columbla Praaa, Limlted. ln tís Colunvbla
■ ufldlnc, (»1 Barpent Ave., Winnlpe*, Manltoba.
Samveldisfundurinn í London.
Þessi síðasti samveldisfundur í Lundúnum
var að mörgu leyti merkilegur og er líklegur til
að hafa víðtæk og varanleg áhrif í sambandi
við afstöðu samveldanna til hrezka ríkisins.
Eins og menn muna, þá reis spursmálið um
afstöðu og afskifti landstjórans hrezka all-
ákveðið í .sambandi við afskifti hans af þing-
slitum hér í Canada síðastliðið sumar. Um þau
afskifti þarf ekki að fara mörgum orðum hér,
þau eru öllum landslýð í fersku minni. Og
menn muna líka, að þjóðin reis upp á móti þeim
og sýndi tvímælalaust, að hún áliti að land-
stjórinn hefði engan rétt til að skifta sér af
innbyrðismálum þjóðarinnar, því þau kæmu
henni einni við.
Það spursmál hllaut því að verða eitt af
mörgum., sem samveldisfundurinn tæki til með-
ferðar og réði fram úr, svo enginn vafi gæti
leikið á því í framfíðinni, og það gerði hann,
og niðurstaða sú, sem fundurinn komst að, er,
frá voru sjóarmiði, í alla staði viðunanleg.
Að vísu hefir samveldisfundurinn ekki lög-
gjafarvald. En fundinn sátu umboðsmenn
brezku stjórnarinnar og stjóma allra meðveld-
anna, og mun því óhætt að slá því föstu, að nið-
urstaða þeirra í öllum má.lum sé grundvöllur,
sem hyggja megi á,, eða áttaviti, sem óhætt er
að stýra eftir.
Skýlaust komst fundurinn að þeirri niður-
stöðu, að samveldin öll, og hvert þeirra út af
fyrií sig, hefði óskertan fuillveldisrétt í öllum
sínum málum, og fullvissaði samveldin einnig
um það, að ef einhver lagaákvæði væri þeim
rétti til fyrirstöðu, þá skyldu þau numin úr
gilldi. Sem meinar það,, að þó að brezka þingið
í orði kveðnu sé viðurkent sem æðsti valdhafi
alríkisins, þá gilda engin lög, sem brezka þing-
ið hefir samþykt, eða samþykkir hér eftir, í
samlendum Breta,. nema þær sjálfar leiði þau í
gildi á löggjafarþingum sínum. «
Fram er tekið í ályktunum samveldafundar-
ins, að hin ýmsu samveldi geti látið brezka rík-
ið ráða meira eða minna um sérmál sín, en slík
samráð verða að vera með fullu samþykki hlut-
aðeigandi samveldis. Að því er ákvæði fundar-
ins snertir Canada sérstaklega, má segja, að
eftirfarandi séu frumdrættirnir.
1. Umboðsmaður konungsins brezka í Canada
ber áhyrgð gagnvart konungimun aðeins, en
verður ekki emhættismaður stjórnarinnar á
Bretlandi. Hann meðtekur ekki neinar fyrir-
skipanir frá henni, né veitir hann henni neinar
upplýsingar, og getur Canadaþjóðin óefað ráð-
ið kjöri þess manns, ef hún æskir þess.
2. Sambandið á milli hrezku stjórnarinnar
og Canadastjórnar verður bygt á sambands-
fyrirkomulagi annara þjóða hver til annara —
sendisveita-samhandi, sem þjóðirnar mynda sín
á milli.
3. Engin lög, sem lleidd hafa verið í gildi á
Bretlandi, eða verða hér eftir leidd í gildi þar,
geta öðlast gildi í Oanada nema að þau séu sam-
þykt af löggjafarþingi canadisku þjóðarinnar.
4. Sérstök þátttaka Canada í alþ.jóðasam-
bandinu hverfur, eða réttara sagt verður falin
brezku stjórninni; og sama gildir’með 511 hin
samveklin. j
5. Canada þjóðinni er veittur skýlaus rétt-
ur til að annast öll sín utanríkismál.
6. Pingir samningar, sem gjörðir eru af
brezku stjórninni, geta bundið Canadaþjóðina
til sérstakrar ábyrgðar, Sama gildir með
samninga, sem Canadastjórnin gerir., "
7. Canadaþjóðin er sjálfstæð gagnvart
brezku þjóðinni. Þjóðþingið í Canada er í eðli
sínu og anda sjálfvalda, og verður það innan
skamms að nafni til líka. Canadaþjóðin er, sam-
kvæmt yfirlýsingu fundarins, “autonomous
eommunitv” (sjálfstætt veldi)k jafn rétthátt,
og í engu tilliti óæðra en Bretland hið mikla.
A þessu, sem hér er sagt, er ljóst, að grund-
völlur sá, sem lagður hefir veriþ undir afstöðu
samvelda Breta við Bretland sjálft, er skýr og
glöggur^ svo ólíklegt er, að menn villist í af-
stöðu sinni til þjóðanna, eins og átt hefir sér
stað áður. Og að hann er líka svo frjáls og ær-
legur. að samlendur Breta fá til fulls notið sín
—vaxið oet þroskast eins og þeim er eðlilegast
oar þær hafa þrótt og kringumstæður til, og svo
á það að vera.
Fána spursmálið íSuður-Afríku
Undanfarandi höfum vér verið að lesa frétt-
ir í blöðunum frá samveldisfundinum í Lund-
únum, og fréttirnar hafa verið góðar.
Bretar hafa verið þýðir og sanngjarnir í
viðskiftum og sýnt forsætisráðherrum sam-
lendg sinna virðingu og sóma í hvívetna.
A fundi þessum hefir Hertzog, forsætisráð-
herra Suður-Afríku setið og látið opinberlega
í Ujós ánægju sína yfir úrslitum mála, og það
virðist, að hann hafi lagt sinn skerf þar fram
til einingar og samkomulags. En á meðan
hann er að hjálpa til að leggja grundvöll, sem
eining hrezka veldisins á að byggjast á, fyllir
biturleiki beiskjunnar hjörtu manna heima
fyrir.
Innbvrðis samkomulagið í Suður-Afríku ^r
alt annað en glæsilegt. Fólk er þar skift í tvo
andstæða flokka,, og það sem skilur þá, er fána-
málið.
Hugsjón Cecil Rhodes var að sameina Suð-
ur-Afríku hóruðin. Mynda -þar eina samfelda
samlendu innan hrezka ríkisins. Þeirri sömu
hugmynd hélt Botha hershöfðingi áfram og
varð nokkuð ágengt. Þó hefir sú hugmynd
aldrei getað orðið annað en á yfirborðinu. Hina
innri eining fólksins sjálfs hefir ávalt skort, og
aldrei meir en einmitt nú.
Samhandslögin í Suður-Afríku komu í gildi
árið 1910, sem sameina áttu Búana og hið ensku-
mælandi fólk. Tveimur árum síðar, eða 1912,
nevddist Botha til þess að vísa á bug einum af
ráðherrum sínum fyrir aðstöðu hans gagnvart
málum, er Bretland snertu. Maður sá var einn
af meiriháttar bændum sambandsins, Hertzog
hershöfðingi, senrnú er forsætis ráðherra Suð-
ur-Afríku, og einn af þeim,, sem.samveldisfund-
inn sátu í Lundúnum í haust.
Burtrekstur Hertzog úr ráðuneyti Botha,
varð till þess, að hann mvndaði hinn svonefnda
Nationalflokk í Suður-Afríku, sem í rauninni
er ekkert annað en Biíaflokkur.
Það var tvent, sem gaf flokki þeim hyr á
stjómmálasviðinu. Fyrst æsingaræður Hert-
zog, sem, vöktu upp hjá Búunum beiskju út af
stríðsmálum þeirra. Og í öðru lagi vom
og fjöldamargir enskumælandi menn orðnir ó-
ánægðir með stjórn Smuts, er lengi var húinn að
fara með völdin. En aðal ástæðan var þó sú
fyrnefnda og skifti hún fólkinu í tvo flokka,
Englendingum eða enskumælandi fóttki, annars
vegar, en Búunum hins vegar, sem hatast nú
á ný.
1 fyrstu voru það margir af Evrópuþjóðar-
mönnum, sem álitu að Nationalista flokkurinn
í Suður-Afríku gæti komið góðu til leiðar og
voru því hreyfingunni fylgjandi, og það er ein-
mitt fyrir það fjdgi, að Hertzog tókst að efla
sig eða sinn flokk svo, að hans flokkur varð
mannflestur við síðustu kosniiigar, þó hann
hafi ekki meiri hluta flokks atkvæða í þinginu.
En þessir menn allir hafa nú hreytt mein-
ingu sinni. Þeir sjá nú og skilja, að það gagn,
sem sá flokkur hefði getað gjört, hefir snúist
upp í ógagn.
Mál það, sem fremur öllu öðru hefir opnað
augu Evrópumannanna þar syðra, er hið svo-
nefnda “fána-mál”.
“Nationalista-flokkurinn setti í stefnuskrá
sína ákvæði um það, að Suður-Afríka skyldi
hafa sinn eigin fána. Þetta þótti mönnum eðli-
legt og viðeigandi, að Suður-Afríka hefði, eins
og aðrar samlendur Breta. Þegar svo að Hert-
zog og flokkur hans fékk tækifæri á að fram-
kvæma þetta, þá kom það í ljós, að fáninn, sem
fyrir þeim vakti, var fáni, sem öll merki um
brezku sambandi væri þurkuð út úr.
Þetta þótti Evrópumönnum, og sérstaklega
enskumælandi fólkþ óbrúklegt. Sögðu samt, að
þeir skyldu ekki vera á móti því að Suður-Afríka
hefði sinn eigin sérstaka fána O'g að hann væri
gjörður á þann hátt, sem menn kæmu sér sam-
a um. En það yrðu þá að vera tveir fánar, sem
lögleiddir væru. Annar heimafáni, en hinn fáni
út á við, og í honum yrði samband Suður-Afríku
við hrezka ríkið að vera sýnt á einhvcrn hátt.
Þessu neita Nationalistarnir og uppástanda,
að þó fáni þeirra gefi ekki til kynna, eða sýni
samband við brezka ríkið, þá meini þeir ekki
með því aðskilnað, en því trúa hinir ekki.
Mál Jætta er komið svo langt af hendi Nation-
alista, að frumvarp verður lagt fyrir næsta
þing þeirra, sem ákyeður, að þessi sérstaki fáni
miðla málum.
verði lögleiddur, og eru ófáanlegir til þess að
Hver endalok mál þetta hefir, er ekki gott
að segja. Vonandi að þau verði farsæl, en því
miður eru þau ekki álitleg sem stendur, því tal-
ið er víst, að ef til þess kemur að Suður-Afríka
segi sig úr lögum við Breta, 'þá muni Natalbúar
segja sig úr Suður-Afríku sambandinu. En
vonandi kemur aldrei til þess.
Samtal við Sócrates
sem gæti hafa átt sér stað.
Eðli frelsisins.
Það er hvorki bundið við eitt né annað að
öHu leyti. A meðal okkar eru margir dygðugir
'oorgarar, sem gæta þess, að frelsi þeirra nái
ekki yfir takmörk ríkisins, eða æðri !Iaga.
A míeðal vor eru líka margir, sem nota frels-
ið til þess að varpa af sér öllum viðjum, sem
þrám þeirra eru til fyrirstöðu. Þeir ætla,
eins og þú sjálfur sagðir einu sinni að springa
af frelsi. En eg Iteld, að tala þeirra fyrnefndu
fari fjölgandi, og að við höfum ástæðu til að
vonast eftir, að breytni ríkisborgaranna heri
vitni von þeirra manna, sem hafa látið sig
dreyma um alfrjálst ríkisfyrirkomulag, og láti
hræðslu gagnrýnendanna sér til skammar
verða.
“Og hvernig hugsið þið ykkur að koma því
í framkvæmd?”
“Nú, sem stendur byggjum við von vora á
mentuninni, og við trúum því líka, að trúar-
brögð, réttilega skilin og samvizkusamlega
rækt, séu lífæðar ríkisins.”
“'Æfið þið sálirnar við músíh, og líkamann
við leikfimi? Eða hverjar eru kensluaðferðir
ykkar ? ’ ’
ÞEIR SEM ÞURFA
LUMBER
“Við gerum mikið að líkamsæfingum, og út
á líkamsfegurð æskulýðsins er ekki að setja.
En um músík og heimspeki, og þau önnur fög,
sem miða til þess að auka skilning og samræmi
lífsins, er það að segja, að vér höfum skift á
þeim og sönnunum,, sem snerta svo marga hluti
og viðburði að sá vitrasti á meðal manna getur
ekki fengið meira en nasasjón af. Eg hræðist
og, að eins og þú sagðir, þá sækjumst vér meira
eftir að vita hvað aðrir halda, heldur en að kom-
ast að sannleikanum sjálfir. ”
“En mér finst,” sagði hann, “að á sllíkri
þekkingu sé ekki mikið að græða fyrir ríkissál-
ina, þó hún gæti verið gagnleg í sambandi við
ríkisvald og ríkisauð, ef að þið notið þekkingu
ykkar, eins og þú hefir sagt til eigin hagsmuna
í notkun og framleiðslu hluta.”
“Satt að segja, Socrates, þá er það á því
sviði, sem við skörum fram úr, og mörg orð,
sem við brúkum, auk orðsins “frelsi”, mynd-
ast í því andrúmsilofti. Því við tölum líka mik-
ið um velgengi tækifæri, verkhæfni og vald. —
Þetta, 'ef satt skal segja, eru orðin,, sem oftast
eru á vörum nútíðarfólks, 'þó eg ætti ekki að
gleyma orðinu Jijóðrækni.”
“Þetta eru áhrifamikil og sterk orð,” sagði
hann. “Þó eru þau langt frá því að vera full-
komnustu orðin. Og hvað meinið þið svo
virkilega með þeim!”
“Eg held, að með orðinu ‘velgengni’ að við
meinum falleg hús með falíegum húsmunum,
allsnægtir, Jiægileg og hæg lífskjör, að geta
ferðast dálítið og svo mikla vinnu og kaup, að
enginn þurfi að vera hungraður eða kaldur.”
“Eg hefi ekkert út á það að setja,” sagði
hann, “þó eg sjálfur lifði án þess og margir af
vinum mínum, sem manntækir virtust. En það
ætti að vera, finst þér það ekki! að eins vegur,
sem leiddi manninn, eða ríkið að því, Sem er
æðra og fullkomnara.”
“Jú, Socrates.”
“Og hvert stefnir svo velgegnin með ykk-
ur?”
“Til sterkrar vonar um að hún haldist og
ótta fyrir því, að hún muni þverra. Því það er
eðli mannanua, að þeir láta ófúsir af hendi það,
er þeir hafa vanist. ”
“Það get eg og skilið. En er ekki hætta á
því, að hún verði ykkur fyrirmynd, sem er ó-
fullkomin og sem festir hugsun ykkar og sjón
við lifnaðarfyrirkomulag í stað endi’loka lífs-
ins, og þegar þið hafið eignast skrautleg hús
og glæsilega húsmuni, minnist þess ekki, að hús-
in eru að eins skýli á vegferðinni hér, og sökum
þess að þið leggið aðal áherzluna á velgengn-
ina, er þá ekki hætta á því, að þið metið hið
fagra og góða að eins eftir því, sem það styður
velgegnina, sem er að festa dýrið við það, sem
meira er en það sjálft?”
“Það getur vissulega komið fyrir og gerir,
þó að efni vor séu notuð til þeirra hluta, sem
þú sjálfur mundir líta á með v*elþóknun. Þú
'oygðir ekki Parþenon án peninga.”
“Satt er það,” svaraði hann.. “Né heldur
bygðum við það án fegurðarsmekks, sem var
þáttur af lífi byggingameistara vorra og lista-
manna, og við sjálfir sættum okkur við að búa í
auðvirðilegum húsurn, ef að eins að borg vor
væri krýnd með fegurðarhugsjónum ríkisins.
Verður það sagt um ykkur?” ,
KAUPl HANN AF
The Empire Sash& Door Co.
Limited
OfTice: 6th Floor Bank of Hamilton Chambers
Yard: HENRY AVE. EAST. - - WINNIPEG, MAN.
VERÐ Og GŒDI ALVEG FYRIRTAK
Saga
önnur bók annars árgangs kem-
ur út um máðjan desember og verð-
ur send til áskrifenda um hátíð-
irnar. — Margir, sem vel eru læs-
ir á íslenzku, nær sem fjær, hafa
enn þá gleymt að panta ritið, og
veita sér þá ánægju, að stytta sér
stundir við lestur þess í skamm-
deginu. Verðið er tveir dalir ár-
gangurinn (tvær bækur). Með
þessari bók (frá september byrjun
til febrúar loka), eru tveir árgang-
ar af Sögu komnir út. 1 þessari
f jórðu bók verður margt til skemt-
unar: íslenzkar skáldsögur óg æf-
intýr. Þjóðsögur, munnmæli og
smásögur. Kvæði, stökur og gam-
anvísur. Nýjustu vísindi og upp-
götvanir. Fróðleikur héðan og
þaðan. Stuttar ritgerðir. Erlend-
ar sögur og skrítlur. Smágreinar
eftir valda höfunda, og margt
fleira til gleði og gagns.
. Það væri fallega gert af Vín-
lendingum, ,að senda íslenzkum
bræðrum sínum Sögu, heim til
föðurlandsins. Fýri'rhafnarlaust
væni að senda mér áskriftargjald-
ið, og eg sendi svo bækurnar, þeim
að kostnaðarlausu til kunningj-
anna. Og til þess að sendingin
glatist síður, skal eg enn fremur
kaupa ábyrgð á hana, e f einn eða
tveir árgangar eru keyptir í einu,
og senda póstskírteinii ásamt
kvittun til þess sem sendir.
Styðjið íslenzkan iðnað vestan
hafs með því að kaupa Sögu!
Pantið Sögu fyrir jólin!
Þorsteínn Þ. Þorsteinsson,
732 McGee St., Winnipeg Man.
Skírnir tírœður.
Skírnir er nýkotöinn út og er
sérstök ástæða til þess að minnast
hans nú vegna þess að þetta er
hundraÖasti árgangur hans og er
þetta iþví jafnframt nokkur merkis-
atburður i sögu íslenzkrar bókaút-
gáfu. Skirnir mun vera elsta tima-
rit á Norðurlöndum og hefir á
ýmsan hátt og merkilegan komið
við sögu íslensks þjóðlifs síðustu
aldar. Fyrirkomulag hans hefir
ekki ávalt veriö hið sama og auð-
vitað upp og ofan að gæðum ýmis-
legt sem í honum hefir birst. En
margir ritfærustu menn landsins og
aðsópsmestil hafa verið viðriSnir
ritstjórn hans eða skrifað eitthvað
i hann og hefir landsmönnum með
honum verið fluttur mijtill fróðleik-
ur og margar frjósamar og skemti-
legar hugsanir. Núverandi ritstjóri,
Árni Pálsson bókavörður, hefir í
afmælislheftið skrifað fróðlegt yfir-
lit um útgáfusögu hans og myndir
eru í því af flestum ritstjórunum.
En af upptalning þeirra má sjá það
nokkuð, að Skimir hefir haft góð-
um mönnum á að skipa frá upphafi
og eru þeir flestir þjóSkunnir menn.
Fyrsti ritstjóri var Finnur Magn-
ússon prófessor, sem áSur skrifaði
Sagnablöð Bókmentafélagsins. ASr-
ir ritstjórar hans hafa verið þessirr
ÞórSur Jónasson, Baldvin Einars-
son, (1830J, Konráð Gislason og
Jónas Hallgrimsson (1836) Jón
SigurSsson og Magnús Hákonar-
son (1837) Brynólfur Pétursson,
Jón Pétursson, Gunnlaugur Þórð-
arson, Grímur Thomsen (1R46),
Gisl^ Magnússon, Halldór Kr.
EriSriksson, Jón GuSmundsson,
Arnljótur Ólafsson, Sveinn Skúla-
son, Guðbrandur Vigfússon, Eirík-
ur Jónsson, Björn Jónsson, Guð-
mundur Þorláksson, Jón Stefáns-
son, Óláfur DavíSsson, Einar Hjör-
leifsson, Jón Ólafsson, Þorsteinn
Gislason, Guðm. Finnbogason,
Björn Bjarnason og Ámi Pálsson.
Framan af voru nær eingöngu
erlendar fréttir í Skirni og-oftast
vel skrifaSar og sæmilega glöggar.
Hafa þær sjálfsagt verið til mikils'
gagns og gamans í blaSaskortinuin
sem þá var. Smámsaman var fariS
að bæta við í Skirni ýmsu öðru
efni, sem loks rak hiS upphaflega
efnið alveg á dyr. Var þaS að
nokkru leyti eSlileg afleiSing af
auknum og bættum blaðakosti og
má þó reyndar oft ennþá sakna er-
lendu yfirlitanna úr Skírni. þvi flest
blöðin gera of lítið aS*þvi að láta
lesendurna fylgjast meS því sem
erlendis gerist. Allskonar “fagrar
bókmentir’ voru lengi efstar á baugi
í Skimi, þó stundum harla ófagrar,
eins og gengur. Annars hafa birst í
honum margvislegar greinar. Á síð-
ustu árum hefur hann komiS út í
einu hefti árlega, og þaS orðið efni
hans til góSs á ýmsan hátt. 1 þessu
síðasta hefti eru ýmsar fróðlegar
greinar, þó ekki verSi af þvi sagt
nú.
Þetta afmæli elsta íslenzka tima-
ritsins gæti gefið ástæSu til ýmsra
athuguna um íslenzk tímarit og
blöð, sem í sjálfu sér væri ekki van-
vörf á og hefir áður veriS vikiS að
ýmsu sliku hér i Lögréttu. Blöð 0g
tímarit hafa verið mikill og merkur
þáttur í ísl. bókmentum og þjóSlifi
og eru enn. í timarita-utgáfuna, í
núverandi sniði, hleypur þó stund-
(D.D.Wood&Sons |
Hagnýting tækifœranna.
“Ekki enn, og sízt fyllilega. Eftir því sem
við skiljum, var það einn maður, sem fegurðar-
ljóminn stóð frú í Aþenu, þar sem það eru
margir á vorum tímum, sem prýða borgir sínar
og eru einnig fúsir til að búa í litlum liúsum, ef
bækur þeirra og listaverk fá að geymast í mar-
marahöl'lum. Velgegni vor er ekki að öllu leyti
holl fyrir sálarþroska vorn, samt njótum við
hennar í ríkum mæli.”
“En hvað segirðu mér um tækifærin?”
“Eg verð að viðurkenna það, Socrates, að
þau eru of mjög fólgin í tilraunum þeirra fá-
tæku til að verða ríkir, og þeirra ríku til að
verða enn ríkari. En þau eru líka vegir, sem
menn geta gengið eftir að hrunni Jiekkingarinn-
ar og sannrar auðlegðar. Við gerum okkur eng-
an mannamun og við erum farin að glevma
hvað orðið þræll þýðir. Við gjörum mikið til
þess að halda þeim vegum opnum og gera þá
breiða og skýra.”
“Eikkert ríki getur unnið fegurra verk, að
pndanteknu einu,” sagði hann.
“Hvað er það?”
“Að halda uppi fyrir augum borgaranna
fyrirmynd, sem sýnir þeim hvernig að þeir
eiga að fara með tækifærin, og tjá þeim mesta
virðingu, er fara bezt með þau. Gjörið þið
það?”
“Eg er ekki viss um það, því þgð virðist að
við höfum oft mestar mætur á þeim, sem fram-
gjamir eru og nota tækifærin sér til auðs og
virðingar, en við gleymum heldur ekki þeim,,
sem framkvæmdasamir eru á sviði andans. Eg
held, að dómi þeirra sem bezt skilyrði hafa til
að dæma í ljósi fortíðar og nútíðar, heri saman
um, að vér dáum þá mest, sem nota tækifærin á
’þann hátt, sem jafnvel þú, Socrates, mundir
verða ánægðnr með.”
(Framh.)
selja allar beztu tegundir |
KOLA
tuttugu og sex ár höfum vér selt og flutt heim til
almennings beztu tegundir eldsneytis, frá voruYard
| Horni Rcss Avenue og Arlington Strœtis |
Pantið frá oss til reynslu nú þegar. 5
Phone 87 308
= 3 símalínur §
>llHI!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimilllHIHIIIIIIIIIIillllllllllllllllltllllllllllllK
111II11111111111111111111111111111II1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111=
| KOL! KOL! KOL![
I ROSEDALE KOPPERS AMERICAN SOURIS I
| DRUMHELLER - COKEHARD LÖMP |
I Thos. Jackson Si Sons I
| COAL—COKE—WOOD [
1 370 Colony Street |
| Eigið Talsímakerfi: 37 021 f
I POCA STEAM SAUNDERS ALLSXONAR §
I LUMP COAL CREEK YIDUR
...................IIIHIIIIIIIIHIHII.Hllll..
t
J