Alþýðublaðið - 26.07.1963, Blaðsíða 12

Flugmeistari
Framh. af 4. síðu
þ.e. farandbíkar (sem aldrei vinnst
til eignar) gefinn til minningar
um Jóhannes Hajgank efnilegan
svifflugmann sem fórst í flugslysi
í Kanada 1943 og bikar gefinn af
flugmálaráðherra, vinnst harn
til eignar ef sami maður hly t
hann tvisvar.
Mótinu var formlega slitið af
mótsstj 5ranum, Ásbirni Magnús-
syni, sunnudaginn 21. júlí við sam
eiginlega kaffidrykkju að hótei-
inu að Hellu.
Keppnisnefndina, sem ákvað
keppn'sþrautirnar o.fl. skipuðu:
Ásbjörn Magnússon, Gísli Sigurðs-
son og Sveirir Ágústsson.
í dómnefndinni voru: Höirður
•Magnússon, Ómar Tómasson og
Lúðvík Marteinsson.
Fleiri Finnar
Framh. af 5. síðu
ugt og hljómfagurt. íslendinga tel
ur hún vera sérstaklega yndisiegt
fólk og hjartahlýtt.
Náttúrufræðingarnir skoðuðu
jarðlög og fuglalíf iandsins. Á Ijör
nes komu þeir í mjög vondu veðri
Fararstjórinn var undrandi yfir,
hversu lengi ferðamennirnir voru
frá bílunum. Þeir voru að skoða
berglögin og sögðust hafa séð 2
fuglategundir, sem þeir höfðu al-
drei áður séð. Náttúrufræðingarnir
föðmuðu fararstjórann við endur-
kor^'nft t4 biOaiðarinnmf, svo
ánægðir voru þeir.
Finnamir veltu fyrir sér mörgu
um íslendinga, veðráttuna hér og
fleira. Nokkrir skildu ekkert í því
að íslenzkar konur skyldu okki
ganga i ullarsokkum eins og
gert er í Finnlandi. Hrifning yfir
landi og þjóð skein þó úr augum
allra.
KVÍKMYNDIR
Framh. úr opnu
Hvorki cr hlutverkið vel mótað r.é
meðferð hans á því athyglisverð.
Tveir leikarar bera þarna höfuð
og herðar yfir aðra: Christian
Marquand og Marcel Mouloudji.
Þorpararnir verða athyglisverðir í
höndum þeirra. Sniildargóður
leikur á köflum.
Mikiil meðalmennskubragur er
á myndinni sem heild, en ég hefði
ekki viljað missa af Mouloudji í
hlutverki vitfirrta glæpamannsins
Angel Garcia.
H. E.
Siqu?Q£ir SirjuriónssoR
J> rétta rlitgmaður
á i f hn n in gsskrif stofa
ÓSinsgötn 4. Sfmi 1X041.
lek ?-3 mér hvers konar þýSing-
ar úr og á ensku,
EiOUR GU0NAS0N,
laggiliur dcmtúikur og skjala-
þýðandi.
fióatúni 1S, sími 18574.
Aug'ýtíó * AibýðubiaOinu
AugÍý^inQaiiminfi ?4f0ó
BRÆÐURNIR
í forsal kastalans var rokkið. Hann sá þá að
f jörgömul kona sat þar úti í horni við arininn og
spann á rokk.
„Heyrðp mig kona góð“, sagði pilturinn,
„geturðu ekki gefið mér matarbita og lofað mér
að l.'ggja í nótt. Ég er búinn að fara langa dagleið
og er bæði þreyttur og svangur“.
„V iztu ekki, góði minn, að þetta er ekki stað
ur fyrír mennska menn?“, sagði gamla konan.
„Þetta er kastalinn hans Írlands-Rauðs“. Síðan
fór hún með sömu vísuna og fiárhirðirinn hafði
haft yfir. Þegar hún ivar búin að því, sagði piltur-
inn. „Ég vissi vel hver býr hér, og ég læt mér ekki
allt fyrir brjósti henna“.
„Jæja> góði m:'nn“, sagði konan þá og starði
einkennilega á hann. „Það getur verið, að það fari
embvern veginn öðru vísi fyrir þér. Síðast þegar
ég talað: við mennskan mann, þá varð það þegar
ungur piltur kom hér. Hann va>r satt að segja mjög
líkur þér. Hann bað um húsaskjól og það fór ekki
vel fyrir honum“. Svo hristi hún höfuðið. „Þetta
er hættuspil, góði minn“, sagði hún að lokum“.
Pilturinn herti upp hugann, og bað konuna að
fela sig einbvers staðar í kastalanum um nóttina.
Það gerði hún og, þegar hún var búin að gæða
honum á súpulögg og brauðbita.
Leið nú nokkur stund. Allt í einu heyrði hann
úr felustað sínum, að einhver kom inn í kastal-
ann. Sá sté þungt til jarðar, og hafði ógnarlega
háa rödd. Ekki gat pilturinn séð hver þetta var.
„Ég finn hér mannaþef, ég finn hér manna-
þef“, sagði röddin. „Hver sem hann er, hvort sem
ha>nn er lifandi eða dauður, þá skal hann ekki
sleppa héðan. Ég skal svo sannarlega gera mér
gott af honum“.
Hann heyrði nú að gamla konan var að reyna
að ráa þann, sem talað hafði Hún bað hann að setj
astíniður og neyta matar, en allt kom fyrir ek'ki.
Hann heyrði, að gengið var þungum skrefum um
herbergið og gáði í alla koppa og kirnur, öllu
hvolft við og alls staðar gáð. Efcki leið ú löngu
þar til þessi vera fann piltinn og dró hann fram úr
felustað sínum. Þá sá pilturinn, að þetta var eng-
inn annar, en hann Írlands-Rauður og þríhöfða
var hann í þokkabót.
„Vesæli mannræfilli!, hrópaði Írlands-Rauð-
ur. „Það er þín ógæfa, að vera hingað kominn. Ef
þú getur svarað þrem spurningum, sem ég mun
bera fram, þá skal ég hlífa þér, og þú færð að halda
lifi.“
Gamla konan hafði sagt piltinum hverju hann
skvldi stvara, en samt var honum um og ó, þótt
alls ekki væri hann miður sín af h'ræðslu.
JLZf 50 OUR FOOZ rATHER
" THOUöHT HE WAS SENPlMö
MISS MI2Z0U AWAY ON
/... BUTTHE SHIP WAS ^
<kj THEOHE AVHT PILAR
she will.beVwhatá woman'
HAP ARRAN6ED TO -
SWITCH WITH THE
REDS-USING SSNOR-
WAITINð ON SHORE
WHEN YoU RETURN
TO THE CITY/MI
CORONEL CANYON.
THIS must be. ..
. fAV BRd/HER
RNOWS HE CANNOT
COMFE.TE WITH
you fapTJER
AVFÉCTIONS,
Svo vesalings faðir okkar hélt, að hann
væri að senda Mizzou burt á einu af sklp-
um okkar. En það var einmitt þetta skip,
sem Pilar frænka hafði ákveðið að nota
í viffskiptum sínum viff rauffliffana og
Mizzou átti aff vera gisl.
Svo hún bíffur þá á hafnarbakkanum, aff þú vildir vera Mizzou trúr.
þegar þú kemur aftur til borgarinnar, of-
ursti. Hvilík kona hlýtur þetta aff vera.
Bróffir mihu veit aff hann getur ekki keppt
viff þig um vinfengi hennar. Nú sé ég, aff
þú vildir ekkert með mig hafa vegna þess
— En ég . . .
— Útskýringar eru óþarfar, ofursti, við
systkinin vitum hvenær viff höfum bcðiff ó-
sigur.
12 26. júlí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ