Alþýðublaðið - 23.08.1963, Blaðsíða 2

Kitstjórar: Gísli J. Áslþórsson (&D) og Benedikt Gröndal,—Aðstoðarritstjóri
Björgvin Guðmundsson. — Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. — Símar
14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasimi: 14:906 — Aðsetur: AlþýðuhúMð.
— Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hveríisgötu 8-10. — Áskriftargjald kl. 65.00
á mánuði. í lausasölu kl. 4 00 eint. Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Framsókn gegn neytendum
SÍÐASTLIÐIÐ VOR réðust framsóknarmenn
á ríkisstjórnina fyrir síhækkandi (verðlag og töldu
hana eiga „heimsmet í dýrtíð“. Þetta var eitt mesta
ikosningamál þeirra og átti að lokka kjósendur frá
stjórnarflokkunum til framsóknar. Ef til vill hef-
ur það að einhverju leyti tekizt.
Nú eru engar kosningar framundan og annað
'hljóð í blöðum framsóknarmanna. Þau halda sem
sagt uppi harðri baráttu fyrir ENN MEIRI VERÐ-
HÆKKUNUM og finnst sýnilega ekki nóg, það
sem neytendur verða að bera. Hér fara á eftir þrjú
dæmi um þessa baráttu framsóknarblaðanna:
TÍMINN endurprentar og tekur undir kröfur iðn-
rekenda um hærri álagningu á vörur þeirra.
TÍMINN heimtar dag eftir dag afnám alls verð-
lagseftirlits, sem muncli þýða hærri álagningu
í öllum liðum verzlunarinnar.
DAGUR á Akureyri lætur ekki nægja lögboðnar
hækkanir á landbúnaðarvörum, sem brátt
munu koma til framkvæmda, heldur heimtar
MUN MEIRA verð fyrir búvörur og kallar það
„undirlægjuhátt við höfðafjölda kaupstaða-
búa“ að samþykkja það ekki umyrðalaust.
Af þessum dæmum verður Ijóst, að neytenda
sjónarmið eru ekki til hjá framsóknarblöðunum.
Þar er eingöngu 'hugsað um hærra verð fyrir fram
leiðendur og milliliði — þótt hinn óbreytti neyt-
andi verði að borga.
Alþýðublaðið viðurkennir, að framleiðendur
og verzlun verði að fá sanngjamt verð og álagn-
ingu eftir þörf. En við minnum á, að neytendur
landsins eiga líka rétt í þessum málum. Sjónar-
mið þeirra eru alltof oft fótum troðin, þegar 'full-
trúar framleiðenda beita hinum miklu áhrifum
sínum til að knýja yfirvÖId til að veita þeim hærra
verð og þarmeð meiri tekjur.
Það er furðulegt, að flokkur, sem telur sig
| hinn eina útvalda málsvara samvinnuhreyfingar-
innar á íslandi, skuli vera svo blindur á sjónarmið
neytenda, sem framsóknarblöðin eru.
Greiðslugeta neytenda er ekki takmarkalaus,
jafnvel þótt góðæri sé og mikil vinna. Það mun
' koma illa við framleiðendur sjálfa, ef þeir ofbjóða
kaupmætti neytendanna. Ættu framleiðendur að
nótfæra sér tækni til aukinnar framleiðni og beita
Jiagkvæmari vinnubrögðum til að spara fram-
leiðslukostnað í stað þess að heimta sífellt hærra
verð, hærra verð, hærra verð.
Kraftkerti í hvern bíl

............................................................... „„„""""•j
^ Vegir, en al!s ekki ökufærir
■fc EyðiSagðar bifreiðar á ófærum. 1
Presturinn vitnar. 1
^ Benzínskattur; stórfé til vegaframkvæmda.
5
VEGFARANDI SKRIFAR: „Ný
leg-a skrifar prestur um vcgina
austur í sýslur og bendir á a3
þessir vegir séu í raun og veru á
stórum köflum gjörsamlcga ófæ~-
ir og eyðil'eggi venjulegar bif-
reiðir. Hann segir að hörmung sé
að sjá útreiðina á nýjum bifreið-
um eftir að þær eru búnar að
fara vegina austur í Skaftafells-
sýslur. Þetta er dýrt spaug, segir
hann, fyrir einstaklingana og fyrir
þjóðina.
ÉG VIL EINDREGIÐ taka und-
ir þessi orð prestsins. Nýlega fór
ég austur í sveitir og ég verð að
segja það, að á Rangórvöllum voru
vegir víða svo slæmir, að þeir voru
í raun og veru ófærir og bíllinn
skemmdist mikið. Ég veitti því
athygli þegar ég fór austur að
búið var að aka ofaníburði öðr-
um megin á veginn á alllöngu
svæði og var þarna þykkt lag af
ofaníburðinum. Enginn hefill var
þarna sjáanlegur. Ég fór í Vík
og samdægurs heim en mjög seint
og þá var enn ekki búið að jafna
úr og enn var enginn hefill sjá-
anlegur.
ÞARNA VAR ÚTILOKAÐ að
liægt væri að mætast. Bíll gat ekki
farið út í binginn, þó að hann
hefði komizt út í haiin, þá hefði
hann setið fastur í honum. Hvers
konar ráðslag er þetta? í raun
og veru var vegurinn lokaður á
öllu þessu svæði — og það átti að
loka honum. Annað var hrein vit-
leysa. Svona lagað skilur maður
ekki. Maður veit það, að þeir, sem-
stjórna vegaviðhaldinu eru örin-
um kafnir, tæki of fá, of fáir
menn, að minnsta kosti á sumrin,
en „system verður að vera í gal-
skapnum.“
ÞÁ VIL ÉG MINNAST á annað
til þess að benda á það, að margir
vegir, sem íslendingar nefna svo
eru alls ekki vegir fyrir um 90%
bifreiða. Fyrir rúmu ári var sett
brú á ána austur í Laugardal. Um
leið var veginum breytt fyrir aust
an Ketilvelli. Ofaníburður í nýja
veginn var tekinn úr farvegi ár-
innar, en hann ,er möl og vatnsi-
sorfið hnullungsgrjót. Upp brekk
ur að fara. Þetta er í raun og veru
ófær vegur fyrir allar venjulegar
f arþegabif reiðir.“
SVO MÖRG eru þau orð bréf-
ritarans. Ég hef dálítið kynnzt sum
um þessara vega í sumar og er
alveg sammála bréfritaranum um
það, að margt af því, sem við köil
um vegi er alls ekki vegur, heldur
ruðningurj, aðeijns fær jeppum,
traktorum og stórum bílum og
þess háttar farartækjum, en alls
ekki minni bifreiðum. Þetta sama
er mér sagt, að eigi við Vestfjarða
Framh. á 12. síðn
£ 23. ágúst 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ