Óðinn - 01.01.1921, Page 33

Óðinn - 01.01.1921, Page 33
ÓÐINN 33 það var svo lengi að landsins sj'nir stigu ögn styttra fram, en faðir þeirra komst, og þaðan stafar hnignun lands og lýðs. Breyttu nú til og slígðu feti framar en gerði faðir þinn, og hafðu hug að taka Skálholtsstað með hjör í hendi fangaðu biskup, bej’gðu gamla svírann. Flýt þjer sem mest, og vertu fyrri til, hann kremur þig og boðar þig í bann, ef hann er fyrri. Síra Þorgeir. Hjer þarf skjótra ráða, þú býður fjeið, sem þarf; jeg þarfnast menn, hvar fæ jeg þá? Ógautan, Á samkomunni síðast buðu þeir sig í tugum. Síra Þorgeir. Tygi og vopn á hundrað manns? () g a u t a n. Jeg hef þau einnig til. Vopnhirslur mínar hefur rekið upp, og jeg hef þegar sent að sækja þær, og vistaforða hefur sjórinn skilað mjer aftur. Síra Þorgeir (hugsar sig um). Biskup, hann er helgur maður! () g a u t a n. Jú — heiiagur og vitlaus er mjer eitt, — og þýðir sama, sagði Torfi í Iílofa, og Torfi hefði tekið biskup fastan. Síra Þorgeir. — Ef lánið hefðí leyft það. — () g a u t a n. Ger sem iiann, Þú tekur biskup, færð mjer síðan fangann; jeg geymi hann lijá Gottskálk undir jörð; enginn veit hvar, og allir halda ’ann dauðann. Þú tekur Skálholt, ræður þar og ríkir sem biskup — tckur tekjurnar af stólnum, nær tallaust fje, og heldur her um þig. Að þessu búnu heldur þú til Hóla með hundrað manns. Síra Þorgeir. Það nægir ekki norður, þeir verja sig. Ó g a u t a n. Nei, ekki Gottskálk grimma! Þú kemur á óvart þar á öðrum degi og setst á staðinn, færir mjer hann fanginn, og býrð á Hólum alveg eins og syðra. Síra Þorgeir. En höfuðsmaður, honum gleymir þú! og konunginum! Ó g a u t a n. Höfuðsmaður hefur hjer ekkert lið, þú lætur hann í friði. Set menn í ríkið, sæktu’ á konungs fund. Þú múlar Sigbrit, móður Dýveku, með gulli og auð; þó Dýveka sje dáin, mun Sigbrit gamla mæla máli’ þínu við Iíristján II. Kóngi býður þú gullið í vættum, greiðir honum skatta af landi þessu, en býður miklu meira, ef þú sjert gerður hertogi hans náðar, og verðir það að erfðum og að ljeni. Þetta er kænt, því konungurinn hatar mjög biskupa, og gamlan ættar aðal, en þú hefur fangað biskupana báða og býður honum tekjur þeirra hálfar. Svo kallar jöfur höfuðsmann sinn heim. Síra Þorgeir (meö unclrun). Að slíkt má verða, það er undra undur! Hertogi landsins — tekur yflr alla þá drauma, sem mig dreymdi í æskutíð. Ó g a u t a n. Og yfirbiskup þess í raun* og rej’nd. Síra Þorgeir (brosandi). 011 ríki veraldar með valdi og dýrð! — Nei, kóngur neitar. — Ó g a u t a n. Jú. Hann vill það vist! Ilann neyðist til að þiggja besta boð, »botnlausa vasann« vantar ávalt fje. Þú býður alt sem þarf, jeg fæ þjer fjeið og fer svo með þjer. Síra Þorgeir. Þú hefur ráðið ríkjum, það sýna ráð þín. Ó g a u t a n. Sjálfur er jeg fursti, sem kunni töfra og lærði að gera gull; það gerði auðsæld, framför, fegurð, list hjá þegnum mínum, öfund hinna óx að sama skapi. — Keisaraliðið kom og rak mig burt frá ríkjum. Þar mun brátt fá yfirráðin öfund, fátækt, heimska, og kirkju hjátrú.

x

Óðinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.