Óðinn - 01.01.1922, Blaðsíða 4

4
OÐINN
reiða sig á, að alt sje rjett, sem maður hefir sjeð og
heyrt í æskunni, bæði vantar næmleika þá til að
skilja til fulls það, sem fyrir ber, og einkum alla
dómgreind til að greina verulegt frá óverulegu. Það
er hætt við, að menn fari mest eftir því í æskunni,
sem hrífur augað, að tilfinningarnar verði ríkastar og
sólskini inn á höfnina undir dynjandi fallbyssuskotum
frá herskipunum, er lágu á höfninni, norsku, sænsku,
þýsku og frönsku, og hásetar og hermenn þöktu allar
rær skipanna og veifuðu höttunum hrópandi húrra.
Að þessu leyti var koman hingað 1907 talsvert óhátíð-
legri, þó það væri sjón að sjá, er báturinn með kon-
Friðrik krónprins.
Knútur prins.
grípi menn því um of. Jeg veit því með vissu, að
endurminningar mínar frá 1874 eru ekki alveg áreið-
anlegar, að mjer hættir of mjög við að líta bjartari
og glæsilegri augum á viðburðina en rjett er, og hins
vegar, að mjer hættir íil að líta, ef til vill, svartari
augum á viðtökurnar 1907 en rjett er, af því að jeg
var mikið við þær riðinn, og hafði oft og tíðum tals-
verðar áhyggjur þeirra vegna. En jeg verð að segja
alveg eins og mjer finst.
Það var hátíðleg sjón, er »Jylland« seig í skínandi
ung og hans glæsilega föruneyti seig að landi. Jeg
saknaði við landtökuna 1907 koparkórónunnar, sem
gnæfði yfir miðri Knudtsons bryggju 1874. Hana sá
jeg mörgum árum síðar uppi á pakkhúslofti hjer í
bænum, en hvar hún er nú, hef jeg enga hugmynd
um, hún ætti þó skilið að komast á þjóðmenjasafnið.
En beri maður hinsvegar þjóðhátíðina á Oskjuhlíð
1874 saman við hátíðahöldin í Alþingishúsinu 1907,
þá er munurinn stórkostlegur. Staðurinn í Oskjuhlíð
var svo illa valinn, sem frekast var hægt að hugsa