Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Qupperneq 32

32
deilurit. Höf. heldur með ritdóminum í ýmsu, sem
ekki var rjett. Hann ræðst persónulega bæði á
Rask og einkum á Rafn. En einkum lýsir það
mjer liggur við að segja hlægilegu sjálfstrausti, þar
sem þessi ungi sludiosus juris er svo djarfur að
dæma um hæfilegleika Rasks sem málfræðings.
Hann er nógu hygginn til þess að reyna að draga
ritstjórn mánaðarritsins, sem ritdómurinn kom út í,
inn í deiluna, með því að slá ritstjórninni gullhamra.
þ»að er auðsjeð, að hann álítur það vafalaust. að rit-
dómarinn sje íslenzkur, þvi að hann segir, að hann
kunni meira í íslenzku en Rask og Rafn báðir sam-
an. Hann gefur í skyn, að höfundur ritdómsins sje
fjarverandi, og sýnir það, að hann hjelt, að það væri
porsteinn Helgason, sem þá hafði farið heim sum-
arið áður1. Reyndar tók Baldvin þetta aptur siðar,
en porsteinn hefir aldrei, svo jeg viti, borið það af
sjer, að hann hafi átt þátt i ritdómnum, svo að öll
líkindi eru til þess, að einhver hæfa sje fyrir því.
porgeir Guðmundsson hefir líklega verið á bak við,
en otað þorsteini fram, því að porgeir var mjög var-
færinn og forsjáll maður.
þ>að var engin furða, þó að Rask reiddist þessu
riti Baldvins. Hann skrifaði þegar á móti því
bækling, sem nefnist: „Gensvar pá herr Baldvin
Einarssons „Forelobige svar““ osfrv. (Khavn 1831),
og reyndi þar að hrekja það, sem Baldvin hafði
sagt. þ>ar er hann töluvert beiskyrtur til Baldvins
og berorðari en áður til þeirra Jporgeirs og f>or-
steins Helgasonar, niðrar útgáfum þeirra af Para-
dísarmissi og íslendingasögum (I—II, Khöfn 1829—
1) Sbr. brjef Bjarna Thórarensens til Baldvins Einarssonar
dags. 25. ág. 1831.