Eimreiðin - 01.09.1921, Blaðsíða 102

358 HÆGRI HÖNDIN (eimreiðin
skoðun, að eðli blóðrásarinnar sé á þá leið, að hægri
helmingur líkamans fái bróðurpartinn, og fái því »yfirhönd«.
Menn hafa rent augum til dýraríkisins og reynt að kom-
ast þar fyrir rætur þessarar gátu. En því miður hefir það
ekki lánast að finna þar neitt, er svarað gæti til þessa
hægri handar dálætis mannanna.
Þá er enn sú skoðun, að maðurinn hafi fengið þetta við
það, að ganga uppréttur, en hvernig, það eru menn ekki
sammála um. Einna næst sanni er þó sú skoðun, að þegar
framlimirnir losnuðu við jörðina hafi þeir fjrrst verið jafn
færir báðir. En svo byrjaði verkaskiftingin. Önnur höndin
varð að fá forystuna. Þegar þessir forfeður vorir lentu nú
í bardaga, hvorir við aðra eða við óargadýr, þá fundu
þeir brátt, að vinstri hliðin, þar sem hjartað sló, var sú
hliðin sem hlífa varð, því að áverki þar var háskalegastur.
Þeir létu því hægri hliðina og hægri arminn ganga á und-
an og héldu þar á árásarvopninu, en með hinni béldu þeir
þá fyrir sér skildi. Þetta var hentugra, og gerði hægri
handar mennina hæfari í baráttunni fyrir tilvernnni en
vinstri handar mennina. — En hvað sem um þetta er, þá
er það víst, að nú eru aldir liðnar síðan þörf var á þessu,
og ætti þá að vera farinn að koma rugfingur í þetta rím,
eo $vq er ekki.
En nú er líklega samt fundin sennileg skýring á þessu
einkennilega fyrirbrigði og orsökin er rakin til hjartans,
þótt með öðru móti sé en áður var nefnt. Leiðin liggur
sem sé um heilann. Eins og alkunnugt er, er stjórn allra
hreyfinga talin koma frá heilanum, eða ákveðnum stöðvum
þar. En það er það einkennilega, að stöð sú, er stjórnar
hreyfingu hœgri handleggs er í vinstra helmingi heilans og
þvert á móti. Nú hefir það uppátæki mannsins, að ganga
uppréttur, haft i för með sér nokkra truflun i stöðu og
starfi hjartans, er veldur því að sú háls-slagæðin, sem
veitir blóðinu í vinstra helming heilans, er öflugri en hin,
og vinstri heilahelmingurinn, sem stjórnar hægra handlegg,
er því betur alinn en sá hægri. Yfirburðir hægri handiar-
innar stafa því af þessu, að maðurinn gengur uppréttur, þó