Alþýðublaðið - 22.07.1965, Blaðsíða 8

Fyrir tæpu ári síðan tók til
starfa á Akranesi nýtt og vand
að Dagheimili fyrir börn. Það
voru konur úr Kvenfélagi Akra
ness, sem aðallega beittu sér fyr
ir stofnun heimilisins ásamt Barna
verndarfélaginu og kvennadeild
Slyisavarnaféíagsins. Konurnar
festu • kaup á fokheldu húsi við
Akurgerði 7 og með miklum dugn
aði og aðstoð góðra manna söfn
uðu þær fé til að fullgera húsið
og afla tækja og áhalda svo að það
mætti fullnægja kröfum timans.
Með tilkomu þessa dagheimilis,
sem starfrækt er allt árið, skap
ast fjölmörgum konum þessa bæj
ar möguleikar á því að stunda at
vinnu utan síns heimilis og drýgja
þannig tekjur búsins sem full
þörf mun víða.
.....5 ............i
Dagheimilið.
hvert barn sérstakt hólf fyrir hand
klæði og þvottapoka og voru þar
einnig festar myndir fyrir ofan.
Sigrún sagði að isamskonar mynd
væri límd fyrir ofan fatahengið
og í snyrtihierberglnu; og ætti
hvert bam sína ákveðnu mynd,
sem engar væru eins og væru þau
fljót að þekkja sína mynd og rugl
uðust þannig sjaldan eða aldrei
á fötum eða handklæðum annarra.
Á veggjum borðstofunnar gat
að líta abstrakt listaverk sem börn
in hafa sjálf gert og var af þeim
mikil prýði.
Eftir að hafa skoðað húsið hátt
og lágt leggjum við nokkrar spurn
ingar fyrir Sigrúnu varðandi hana
sjálfa og Dagheirtiilið.
— Hvenær tókstu við : starfinu
hér.?
— Ég byrjaðl hér 1. júní si-
— Hefurðu hlotið einhverja sér
staka menntun til þessa starfs?
— Já, ég er útlærð fóstra- Ég
lauk náminu á sl. vori.
— Og hvernig kanntu svo við
að vera innan um svona krakka
hóp allan daginn.
— Ég get ekki hugsað mér
skemmtiiegra starf, en það
er kannski af því að ég hef aldrei
unnið neitt annað. Ég' býrjaði að
vinna á dagheimili þegar ég var
14 ára gömul og hef alltaf verið
við þetta síðan.
— Hvað er svo hægt að taka
á móti mörgum börnum á heim
ilið?
TEXTI og MYNDIR
Helgi Daníelsson.
Tviburasysturnar, Sigrún og Alla.
um- Húsið er tveggja hæða stein
hús og er allur frágangur á því
hinn vandaðasti utan sem innan.
Þarna eru vistlegar dagstofur, eld
hús og hreinlætisherbergi og virð
ist öllu mjög vel fyrirkomið, þann
ig að það megi þjóna símim til
gangi sem bezt. Það vakti at
hygli okkar, að í forstofu þar sem
hvert barn hefur sinn bás fyrir
föt var límd glansmynd fyrir ofan
básinn en hvergi eins mynd- Við
spurðum Sigrúnu hvort þessar
myndir væru til skrauts. Hún kvað
ekki svo vera og sýndi okkur
inn í snyrtiherbergið, en þar hafði
— Það er hægt að taka á móti
38 börnum og það er allt fullset
ið hér núna. Það koma 24 fyrir
hádegið og eru hér hálfan dag
inn.
— Hvert er aldurstakmarkið?
— Við tökum yrigst 2 ára börn
og þau elztu eru 5—6 ára.
— Eru þetta yfirleitt börn
mæðra sem vinna utan heimilis
ins?
— Já, yfirleitt lield ég að svo
sé, en þó er alltaf nokkuð af börn
um hér sem hafa aðstöðu til að
umgangast önnur börn og þarf
að kenna að leika sér.
Fyrir skömmu fór fréttamaður
Alþýðublaðsins í heimsókn í Dag
heimilið í þeim tilgangi að skoða
heimilið og spjalla við börnin og
starfsfólkið.
Okkur bar að garði skömmu
eftir hádegið og voru þá öll börn
in á leikvellinum og virtust una
hag sínum vel, enda er leikvöllur
inn vel búinn tækjum. Þar hittum
við forstöðukonuna, Sigrúnu Gísla
dóttur og hélt hún á litlum dreng
í fanginu og bar hann sig ósköp
aumlega-
Þetta er annar dagurinn hans
hér, segir Sigrún og þurkar af
honum tár en hann jafnar sig
fljótlega-
— Leiðist ekki flestum fyrstu
dagana?
— Það er misjafnt. Sum eru
nokkra daga að jafna sig, en önn
ur er(i ágæt fyrstu dagana, en
fá smá leiðindaköst eftir nokkra
daga. iEn yfirleitt eru þau fljót
að átta sig á breyttum aðstæðum
og una sér vel.
Á leikvellinum voru um 20 börn
á aldrinum 2—5 ára. Þau hópuð
ust í kringum okkur og báðu um
að tekin yrði mynd af sér.
Vjð sögðumst taka ajf þeim
myndir ef þau héldu áfram að
leika sér og væru góðir krakkar.
Þetta hreif og eftir smá stund
tvístraðist hópurinn og þau tóku
að leika sér á ný.
í rólu, sem við munum ekki
lengur hvað krakkarnir kölluðu,
sátu tvær litlar stúlkur og róluðu
sér af miklum ákafa og sungu
hástöfum — Mamma kemur bráð
um að sækja mig, ligga ligga lí.
Þær sögðust vera tvíburar og
heita Álla og Sigrún, en um ald
urinn vildu þær ekkert segja.
Þá má ekki gleyma honum Halal.
Hann er bara þriggja ára og var
með þennan líka stóra plástur á
nefinu, sem hann var nýbúinn
að fá á sig, af því að róluskömmin
þurfti endilega að rekast í nefið
á honum svo að hann meiddi sig
alveg ægilega mikjð, en grét ekk
ert, að því er hann sagði okkur.
Eftir að hafa spjallað við hörn
in nokkra stund, bauð Sigrún okk
ur að líta á húsakynni heimilis
ins og þáðum við það með þökk
Fyrst verða allir að borffa eina braii
8 22. júlí, 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ