Vísir - 23.09.1960, Page 9

Föstudaginn 23. septerr.ber 1960
VÍSIB
Þe'gar Gullfoss stendur við í Leith, er næstum öruggt að hitta
fyrir íslendinga í Woolworth verzluninni í Princesstræti, og
þangað er oft ágætt að fara, þegar maður er farinn að telja
koparhlunkana, sem eftir eru.
Listin að lifa
í Edinborg.
Feröasaga úr Skotlandsför
(tí regkvískss)
1 kjól og kápu á konuna, því að
maður er kominn í sæmilegt
skap. Eftir það er ákaflega hent
ugt að stinga sér inn á einhvern
„snakkbar* og fá sér í svanginn.
Það er til dæmis einn kostuleg-
ur staður dálítið vestarlega í
götunni, sem heitir „Súkkulaði-
húsið“. Þar er hægt að fá alla
ætilega hluti milli himins og
jarðar. Maður getur sem bezt
byrjað á aðskorinni hránauta-
steik, með himneskri sveppaí-
dýfu, skreytta hringskornum
laukstrjálingi, kæfða í djúp-
steiktum kartöfluspónum, um-
kringda grænbaunahlöðum og
safaríkum salatblöðum og á-
dreifða pipar; salti, sinnepi, ed-
iki, mæjonaósu og skreytta
blóðrauðum, safaríkum steikt-
um tómötum.
Með steikinni má gjarnan éta
nýbakað bollubrauð með extra-
fínu dönsku útflutningssmjöri,
drekka bolla af snarpheátu
freyðandi súkkulaði. Síðan,
þegar maður er búinn að stanga
úr tönnunum, getur maður
pantað japanskan chikayiokki-
coiu-ís í háu fallegu glasi, með
röspuðum ávöxtum, ananas-
skífum, súkkulaðilegi, kirsi-
berjum, hnetum, brenndum
möndlum, fljótandi á hunangs-
legi með A, B, C, D, og E vita-
míni.
Eg skrapp til Edinborgar urn
daginn á tónlistarhátíðina, og
dvaldist þar í nokkra daga.
Nú haldið þið eflaust, að ég
ætli að fara að skrifa einhverja
ægilega skemmtilega ferðasögu,
háfleyga og allt það. Segja hve-
nær \dð fórum hvaðan og kom-
um hvenær hvert, lýsa lands-
lagi, fjöllum og skógum, borg-
um og bæjum, fólki og öðrum
Skepnum.
Nei, ekki núna. Kannske
'seinna.
Eg ætla heldur að segja ykk-
,ur frá því, hve yndislegt, fagurt
og menntandi það er að fara á
tónlistarhátíðina í Edinborg, og
njóta þess, sem sú fagra list-
ánna borg býður upp á.
Það er nefnilega geysimargt.
sem hægt er að gera í Edinborg,
ef maður heldur bara rétt á
spilunum og telur ekki sporin
eftir sér. Til dæmis — svo ég
nefni eithvað — er mjög auð-
velt að fara niður í Prinsastræti.
eða Konungssonastræti. eins og
Kiljan kallar það, og fara í
skóbúð. Svo, þegar maður er
búinn að kaupa sér eina skó,
annað hvort á sjálfan sig eða
konuna, getur maður auðveld-
lega skotist fyrir næsta götu-
horn, þ. e. a. s. ef klukkan er
einhvers staðar á milli 12 og 3
eða 5 og 10, og fengið sér einn
bjór. Svo er upplagt að fara í
fatabúð á eftir og kaupa sér föt.
Síðan kemur annað götuhorn,
og eftir að hafa heimsótt það
fer maður í gottiríisbúð og
kaupir sér lakkrískonfekt eða
... nei annars. Klukkan er al-
veg að verða þrjú, svo að mað-
ur þarf að flýta sér og hleypur
í ofboði til baka að göfuhorn-
inu. og fær sér einn stífan.
Hránautasteik
með góðgæti.
Á milli þrjú og fimm verður
maður að verzla baki brotnu.
Þá er mjög passandi að skoða
„Sérbruggaðir“
Karlsbergar.
Svo er klukkan orðin fimm,
og maður labbar út að næsta
horni og fær sér einn (eða tvo)
Karlsberga sérbruggaða og rót-
sterka, til að drekkja nautinu.
Nú er bezti tíminn til að
kaupa á sig skó. Bæði spariskó
og vinnuskó, þó að ég vilji ráð-
legga mönnum að kaupa aðra í
einu. Þá hefur maður alltaf af-
sökun til að endurtaka pró-
grammið seinna. Það er marg-
sannað, að þetta er bezt ástand-
( ið, og bezti tíminn til að máta
á sig skó, því að nú passa á
mann öll númer og allt verð.
.Líkþornin finnast ekki, jafnvel
þó maður berji á þau með 10
libsa sleggju og hafi stein undir.
Engir miðar
eru til!
Síðan á maður að ganga á
nýju skónum, og strax og lík-
þornin fara að segja til sín á
maður að fá sér einn í viðbót.
Nú er líka allt í laghþví að búð-
um er lokað klukkan hálfsex,
og maður getur hvort sem er
ekki keypt meira, og það borg-
ar sig ekki að vera að þramma
heim á hótel bara til að fara
niður á Prinsastræti aftur.
Þarna inni í bjórstofunni — því
að ég var kominn þangað, var
það ekki? — getur maður stúd-
erað prógrammið fyrir hina
frægu Engborgarhátíð í ró og
næði, og ákveðið hvað maður
vildi helzt heyra og sjá, ef mað-
ur fengi miða og nennti þangað
alia leið til að vita. Ef maður er
geysilega harður af sér, er til-
tölulega auðvelt að hringja í ó-
peruna til að fullvissa sig um
að engir miðar séu til. Helzt er
að hringja í Usher Hall, því
að það má vera furðanlega léleg
ópera. ef maður fær m.iða þar
... og þá hringir maður bara
ekki, eða í það minnsta ekki
fyrr en eftir að allt er komið í
gang og söngvararnir kom'nir
langleiðina upp á háa séið.
Bara fara út
fyrir borgina.
Síðan andvarpar maður létti-
lega og feginsamlega . .. og fær
sér annan Karlsbergara.
Annars er líklega alveg upp-
lagt að fara bara í bíó.
Á sunnudegi er hver sá mað-
ur brjálaður, sem heldur sig í
borginni af frjálsum vilja. Þá
eru allar verzlanir lokaðar, og
sama hvað maður hleypur oft
fyrir horn, allar sjoppur klós-
aðar. Meir að segja bíóin þræl-
lokuð. Strax og maður kemur
út fyrir borgarmörkin, er hægt
að fara í hvaða gisti- eða veit-
ingahús, sem er, og ef maður er
sannanlega ferðamaður, sem
maður er altaf ef maður fer út
fyrir borgina, getur maður feng
ið hvaða mjöð, sem hjartað girn-
ist ...
Næsta dag (eftir daginn áð-
ur), þarf maður helzt að gets
sofið stanzlausf og hvíldarlausfc
til tólf á hádegi, því að engiiS
sjoppa opnar fyrr. Ahnars er
líka fullt að gera þarna fyrir
harðsoðna gútttemplara. Fullfc
af söfnum, dýragörðum, köstul-
um og pilsaklæddum pípublás-
urum um allar götur. Á kvöld-
in her-leiksýningar undir ber-
um himni, sem innfæddir kalla
„Tattoo“ af óskiljanlegum á-
stæðum, trjáskreyttum borgar-
görðum, blómaklukkum og
minnismerkjum, að ógleymdum
baðstrandarútbænum Porto-
bello, með innisundhöll ef hann
skyldi rigna. En til þess eru
líkur. Skautahlauparar geta
stundað sína uppáhaldsíþrótt í
skautahöll, gólfleikarar, krikk-
ettspilarar og skeifukastarar
hafa þar einnig sinn samastað.
'Álföt á ísturmaga.
í fullri og fúlli alvöru talað.
þá gerir maður yfirleitt hrein-
ustu reyfarakaup í þessari ed*
ins-borg í fötum og skófatnaði.
Fyrsta flokks karlmannsskór á
íslenzkan mælikvarða kosta
svona 2—3 pund í mesta lagi,
eða tvö til þrjúhundruð krónur.
Og hvað kosta slíkir skór hér í
búðum? 6—8 hundruð krónur,
takk fyrir. Staka jakka úr
Harristweedefni, sem hér kosta
1400 til 1600 bankó. fær maður
auðveldlega ryrir 600 til 800
krónur þarna. Alföt á fullorð-
inn karlmann með ístru, sem
sumir kalla bjórvömb af ó-
þokkaskap, eru þetta á 800 til
1200 skæni, og fín merki innan
á jakkanum, þar sem stendur að
John Collins einhver úr Ox-*
fordgötu í Lundúnum, hafi
saumað fötin. Það er ekki meiri
lygi en hvað annað.
Kannske meira seinna.
Karlsson.
Sandurinn batnar með
hverju árinu.
Sansu heíur nýlokið við a5 dæla 123 þús.
rúmm. fyrlr Sementsverksmi5juna.
Kennimerki Edinborgar og aðalsmerki, er kastalinn forni, sem gnæfir yfir borgina. A kvöldin
,er hann lýstiu- upp með ótal kastljósum og keppist þá við mánann um að varpa ævintýraljóma
yfir nágrennið. (Ljósm. G. Karlsson).
Vísir átti í gær tal við dr.
Jón Vestdal, forstjóra Sem-1
entsvcrksmiðjunnar, og spurði
hann frétta af sanddæluskipinu
„Sansu‘% sem Sementsvcrk-
smiðjan hefur um undanfarin
ár fengið til að dæla upp þeim
skeljasandi, sem hún þarf á áð
halda til starfsemi sinnar.
Dr. Jón skýrði blaðinu'svo
frá, að „Sansu“ væri nýfarið,
nánar tiltekíð á mánudag, og
hafði það þá verið hér í tvo
mánuði og dælt upp um 123
þúsund rúmmetrum af skelja-
sandi, en það á að duga verk- !
smiðjunni til jafnlengdar
næsta sumar.
Aðspurður sagði dr. Jón,
að engin þrot væru sýnil-
leg á ■ sandinum, og að
telja mætti, að sandbirgðirnar
væru óendanlegar, vegna þess
að alltaf bærust nýjar skeljar
I undan hráuninu þannig, að nýr
sandur yrði til í staðinn fyrir
þann, sem tekinn er. Það hefði
alltaf verið dælt á sama stað
og ekki væri hægt að merkja,
að nokkuð hefði dýpkað á þeim
slóðum, sem sandurinn er tek-
inn.
Saudurinn yrði alltaf
betri og betri eftir því, sem
meira væri tckið af honum,
það er að segja, hann verð-
ur kalkríkari með hverju
árinu, sem líður.
Blaðamaðurinn spurði þá um
líparítnámið í Hvalfirði og
hvað lengi það mundi endast.
Forstjórinn svaraði því til, að
ekki hefðu verið framkvæmd-
ar neinar boranir, þannig að
ekki væri hægt að segja uin
hvað mikið væri neðanjarðar,
en það sem sjáanlegt er með
berum augum ofanjarðar er
nóg til 30 ára, en þarna eru
tekin um 20 þúsund tonn ár-
lega.
Uppreistarmenn
brenna bíla.
Uppreistarmenn í Alsír hafa
tekið upp nýja hernaðaraðferð
gagnvart Frökkum.
Þeir ætla sér bersýnilega að
reyna að lama samgöngur í land
inu með því að eyðileggja bif-
reiðar. Kvekja þeir í bifreiðum
að næturlagi, eða þegar hægt er
að komast að þeim á laun og
hafa þegar brennt nokra tugL
bíla í Algeirsborg.