Vísir - 21.08.1962, Blaðsíða 6

/
VISIR
Þriðjudagur 21. ágúst 1962.
Einví
f or setabr óð ur ins
og
Innan skamms mun
hefjast í Bandaríkjunum
einvígi, sem menn um
allan heim munu fyigj-
ast með af sérstakri at-
hygli, því að annars veg-
ar verður James Hoffa,
forseti sambands flutn-
ingaverkamannaí Banda
ríkjunum, en hins vegar
Robert Kennedy, dóms-
málaráðherra Banda-
ríkjanna, bróðir Kenne-
dys forseta.
Raunar hófst einvígi þetta fyr-
ir fimm árum, en það eru enda-
lokin, sem hljóta að hefjast nú
innan tíðar. Upphafið átti sér
stað, þegar þingnefnd, kjörin af
öldungadeild, tók sér fyrir hend-
ur að rannsaka spillingu og áhrif
glæpamanna innan verkalýðs-
hreyfingar Bandaríkjanna. —
Nefnd þessi var kennd við Mc-
Clellan, öldungardeildarþing-
mann, sem var formaður hennar,
og í henni var meðal annars
John F. Kennedy, núverandi for-
seti Bandaríkjanna, en helzti
ráðunautur hennar og stjórn-
andi rannsóknanna var bróðir
hans, Robert Kennedy, sem nú
er dómsmálaráðherra landsins.
Skammbyssur og saltsýra
Fjölmargir menn voru leiddir
fyrir rannsóknanefndina, en
fyrst skal frægan telja James
Hoffa, sem kallar sig „voldug-
asta mann Bandaríkjanna, að for
setanum undanskildum“, en ýms
ir hafa gefið honum aðra eink-
unn, þar á meðal forsetinn, sem
hefir opinberlega látið svo um
mælt um hann, að hann sé
„spilltasti, samvizkulausasti og
tillitslausasti verkalýðsfélaga-
bófi landsins".
Þáverandi forseti sambands
flutningaverkamanna, Dave
Beck, var einnig kallaður fyrir
nefndina, svo og Johnny Dio eða
Dioguardia, sem var einn helzti
böðull í þjónustu „Morðs hf.“ á
sínum tíma, og varð þá mörgum
manni að bana. En hann hefir
notað meira en skammbyssu um
dagana, því að hann var viðrið-
inn saltsýrutilræði við blaða-
manninn Riesel, sem ritaði um
verkalýðsmál og hafði verið ó-
ragur við að fletta ofan af glæpa
mönnum innan hreyfingarinnar.
Marga fleiri mætti telja, sem
allir voru svo sem vel til fara
en gátu ekki með því einu leynt
því, að þeir voru raunar afbrota-
menn í dularklæðum.
Hoffa slapp
FBI — ríkislögregla Banda-
ríkjanna — hafði tekið Hoffa
fastan í marz 1957, og vonlaust
virtist um, að hann gæti sloppið
úr klóm réttvísinnar. Hoffa hafði
nefnilega mútað einum lögfræð-
inga þeirra, sem unnu ásamt 14
lögfræðingum við að afla sönn-
unargagna handa rannsóknar-
nefnd öldungadeildarinnar. —
Hann tiljcynnti yfirvöldunum, að
Hoffa hefði gert honum tilboð,
én yfirvöldin sögðu honum að
halda leiknum áfram, fengu hon-
um skjöl og hann afhenti þau
síðan Hoffa á götu í New York,
og þá var lögreglan nærstödd til
myndatöku.
Robert Kennedy stóð bak við
þetta bragð og hann sagði: „Ég
skai stökkva út af turni þing-
húsbyggingarinnar, ef Hoffa sit-
ur ekki í gildrunni“.
En hann áttaði sig ekki á því,
að Hoffa hafði á sínum snærum
Edward Williams, einhvern
mesta lagaref, sem sögur fara af
í Bandaríkjunum, og honum
tókst að sannfæra kviðdóminn
— sem voru átta svertingjar og
fjórir hvítir menn — að lög-
fræðingurinn, sem hefði veitt
FBI aðstoð væri fjandsamlegur
svertingjum, svo að kviðurinn
sýknaði Hoffa.
Að málalokum sagði Hoffa
brosandi: „Ég verð líklega að
senda Robert Kennedy fallhlff
Ný löggjöf
En Robert Kennedy er ekki af
baki dottinn, og hann hefir ekki
gleymt James Hoffa. Verið get-
ur líka, að hinn voldugi maður
hafi ekki áttað sig á því, að
Kennedy-bræður geta verið harð
ir í horn að taka, og þegar Ro-
bert er orðinn dómsmálaráð-
herra hefir hann meiri og betri
möguleika til að berjast við
Hoffa með nokkurri vön um sig-
ur.
Eitt af því fyrsta, sem Robert
Kennedy tók sér fyrir hendur,
þegar hann var orðinn dóms-
málaráðherra, var að smíða sér
nýtt vopn gegn Hoffa og öðrum
slíkum, nýja löggjöf, sem veitir
ríkisstjórninni aukið vald til að
uppræta spillinguna innan verka
lýðshreyfingarinnar. Þessi lög
gengu í gildi um miðjan júní, og
þá getur nýr þáttur einvígisins
hafizt innan skamms.
Annars hefir samband flutn-
ingaverkamanna óhemju fé und-
ir höndum, og það hefir lánað
það til ýmissa framkvæmda, svo
sem að reisa ofsalega dýrt veit-
ingahús í New York, sem kost-
aði um 5 milljónir dollara, en
eignir sambandsins eru taldar
um milljarðs dollara virði.
Sótt úr þrem áttum
Enginn vafi leikur á, að margt
mun verða Hoffa andstætt á
næstunni, því að til dæmis ligg-
ur hann nú undir þrem ákær-
um, sem allar geta reynzt af-
drifaríkar fyrir hann. í Florida
er hann kærður fyrir póstföls-
un, í Nashville I Tennessee fyrir
að hafa telcið við milljón doll-
ara frá flutningafyrirtæki einu,
sem vildi tryggja sér ,.vernd“
hans með þessum hætti, og í
Washington er hann ákærður
fýrir líkamlegt ofbeldi. Eitthvað
þessara mála gæti orðið ti!
þess, að hann fetaði í fótspor
ýmissa afbrotamanna vestra,
sem aldrei voru dæmdir fyrir
aðalglæpi sína, heldur eitthvað
„smávægilegt“.
Maðurinn, sem hefur kært
Hoffa fyrir likamsárás, heitir
Samúel Baron og hefur lengi
verið formaður pakkhúsmaiina*
deildar sambafí'ds ' flútniil^a'-
verkamanna. Baron og Hoffa
varð sundurorða fyrir þrem
mánuðum, og barði Hoffa, sem
er afrenndur að afli og sífellt í
góðri líkamsþjálfun, Baron þá
til óbóta. Hoffa gæti fengið árs
fangelsi fyrir þetta, og mundu
yfirvöldin þá fá gott næði til
að kanna feril hans allan, með-
an hann sæti inni.
Óttaslegin vitni
Það vekur eiginlega furðu
manna, að Baron skuli hafa
þorað að kæra Hoffa, og hann
Það er ekki verið að leiða Hoffa í réttarsalinn á þessari mynd.
Hann er aðeins að koma til þings sambands flutningaverka-
manna í Seattle, og lögreglumennimir eiga víst að koma í
veg fyrir að þingheimur auðsýni honum alltof mikla virðingu.
hefur fengið fjölda bréfa, þar
sem honum er hótað öllu illu,
ef hann láti ekki kæruna niður
falla. Hefur þetta gengið svo
langt, að hann hefur neyðzt til
„að biðja um verqd lögrgglunn-.
“^uroghtveir lögreglumenn fylgjá;
honum síðan hvért sem hann
fer.
Reynt hefur verið að fá starfs
menn hjá sambandi flutninga-
verkamanna til að bera vitni
gegn Hoffa, en þeir þora það
ekki, því að þeir telja, að með
því mundu þeir dæma sjálfa sig
til dauða.
En hvernig stendur á þessum
völdum Hoffa? Ástæðan er sú,
að hann ræður öllu í því sam-
bandi verkamanna, sem mest
snertir daglegt líf manna í
Bandaríkjunum. — Meðlimirnir
Hér er James Hoffa fyrir rétti. Hann er harður á brúnina, því að spurningarnar eru óþægileg-
ar, en hann getur verið enn svipþyngri gagnvart undirmönnum sínum.
eru 1,7 milljón talsins, og einn
þeirra hefur lýst starfi þeirra
svo: „Við ökum sjúkrabílnum,
sem flytur sængurkonuna f fæð
ingarstofnunina, við ökum lík-
bílunum, sem flytja hina dauðu
til grafar, og við flytjum alla
matvöru, sem þjóðin þarfnast
frá vöggu til grafar."
Bandalag
við bófaflokka
Jafnvel með minni háttar
verkfalli getur samband flutn-
ingaverkamanna lamað heilar
iðngreinar, og það ræður einnig
miklu um, hversu afdrifa- eða
árangursrík verkföll annarra
sambanda eru. Fyrir bragðið
verður vald sambands flutn-
ingaverkamanna miklu meira
en ella, þar sem það getur neytt
önnur sambönd til fylgis við sig
í ýmsum málum.
Þegar öldungadeildin var að
athuga málefni verkalýðsfélag-
anna fyrir fimm árum, reyndist
ekki unnt að ganga úr skugga
um, hvort það eru bófaflokk-
arnir, sem hafa komizt inn í
verkalýðshreyfinguna eða hvort
það eru samvizkulausir foringj-
ar hennar, sem hafa gert banda-
lag við bófaflokkana. Hitt leik-
ur ekki á tveim tungum, að
bandalag þetta er fyrir hendi.
En það eru ekki menn eins
og Hoffa, ,sem vinna „skftverk-
in‘ — nei, þeir sitja í skraut-
hýsum sínum eða skemmti-
snekkjum og gefa aðeins fyrir-
skipanirnar.
,Pappírsfélög“
Hinir óheiðarlegu foringjar
verkalýðsfélaganna hika ekki
við að beita valdi eða a.m.k.
hótunum, ef ekki er farið
að vilja þeirra. Þó not-
ast þeir einkum við svonefnd
„Paper locals" — pappírsfélög
— lítil verkalýðsfélög, sem
starfa aðeins á takmörkuðu
svæði og hafa fáa eða enga
meðlimi, svo að þau eru aðeins
til á papnírnum.
Bófarnir eru forvígismenn
slíkra „félaga'1 og sem slíkir
semja þeir við atvinnurekeiiöur
Framh. á bls. 10.