Vísir - 02.06.1965, Blaðsíða 15

V1 S I R . Miðvikudagur 2. júní 1965.
„Það er einungis eitt, sem veldur
mér áhyggjum", gaggaði Angela
Dunning. „Hvernig í ósköpunum á
ég svo að fara að því að slá þetta
.glæsilega met?“
„Yður dettur áreiðanlega e'itt-
hvað í hug“. mælti hennar hátign.
„Afsakið ...“
Hún gekk til þeirra félaga, lög-
reglustjórans og Tuckers. Saloud,
sem var klæddur indverskum bún-
ingi, stóð hreyfingarlaus e'ins og
líkneski og beið að hún gæfi hon-
um merki.
Hennar hátign mælti eitthvað í
hálfum hljóðum við þá félaga og
le'iddi þá síðan á brott. Um leið
bar hún aðra hendina að hnakka
sér, eins og hún vildi hagræða hár-
lokki, og Saloud hélt af stað í
humátt á eftir henn'i og þeim fé-
lögum — herra Tucker frá Lund-
únum, sem klæddur var sem fram-
hluti af hrossi og lögreglustjóran-
um í gervi afturhlutans.
Dala prinsessa leiddi þá upp stig-
ann, upp á loft og inn í bókaher-
bergi. Þegar Tucker hafð'i lokað
dyrunum — því að af meðfæddri
hæversku gekk framhluti hestsins
á eftir afturhlutanum, inn yfir
þröskuldinn — nam hennar hátign
staðar við afininn, en yfir honum
gat að líta frægt" máíverk eftir
Miro í viðamikilli umgerð. Hennar
hátign lyfti myndinn'i af króknum,
og kom þá i Ijós stálhurð í örygg-
ishólfi, greiptu í vegginn á bak við
hana. Hún leit sem snöggvast á þá
félaga: „Ef þér vilduð gera svo
vel...“ mælt'i hún.
Þeir skildu hvað hún átti við og
sneru sér báðir undan á meðan
hún hreyfði lásstillana á hurðinni
og opnaði hólfið. „Allt í lagi“,
sagði hún.
Þeir komu nú báðir að hólfinu.
Hún dró út þaðan skartgripaskrín-
ið og sýndi þeim Bleika pardus-
'inn.
„Við vildum einungis fullvissa
okkur um að hann væri kyrr á
sínum stað“ mælti herra Tucker
frá Lundúnum afsakandi og starði
hugfanginn á h'inn mikla og fagra
eðalstein.
Clouseáu lögreglustjóri kinkaði
kolli. „Maður getur aldrei sýnt of
mikla varúð“, mælti hann. „Sam-
kvæmið er fjölmennt, allir gest-
irnir í dularbúningi og margir með
grímu... ógerlegt að v'ita nema
Vofan hefði þegar .. “
Dala kom skríninu með Bleika
pardusinum aftur fyrir í öryggis-
hólfinu og læsti hurðinni „En
hvernig ætti Sir Charles að geta
komizt framhjá varðmönnum yðar,
án þess að hafa boðskort?" spurði
hún.
Lögreglustjórinn hnyklaði brún-
ir, eins og einhverjar heldur óþægi-
Iegar endurminningar ásæktu hann.
„Þegar Vofan á hlut að mál'i...“
sagði hann. Svo þagnaði hann í
miðri setningu og lagði við hlustir.
„Hvað er að?“ hvíslaði herra
Tucker.
Clauseau lögreglustjóri benti
honum að þegja, læddist hröðum
skrefum til dyra og kippti hurð frá
stöfum. GóriIIuapi hálfdatt inn fyr-
ir þröskuldinn.
Lögreglustjórinn greip í feld
hans föstu taki. „Einmitt það, já
... “ mælti hann sigri hrósandi.
Górilluapinn urraði reiðilega. —
„Hvað gengur á?“
„Spurningin er... hver er þinn
tilgangur?“ mælti Clauseau lög-
reglustjóri. „Taktu af þér hausinn,
tafarlaust“.
„Ég mótmæli", öskraði górillu-
apinn.
„Þú um það, en hér duga engin
mótmæli“, svaraði lögreglustjórinn
og afhöfðaði górilluapann í einni
svipann, og kom þá í Ijós rautt og
þrútið andlit, sem starði heiftar-
áugum, á lögreglustjórann.
„Cravenford lávarður . .. sendi-
herrann okkar“, andvarpaði herra
Tucker frá Lundúnum öldungis dol-
fallinn.
Clouseau lögreglustjóra fannst
gólfið titra undir fótum sér. Crav-
enford ... lávarður ... stundi
hann.
Lávarðurinn sneri sér að henn-
ar hátign. Dölu prinsessu, og varð
nú öllu ljúfmannlegri á svipinn.
Afsakið, yðar hátign“, mælti hann,
,,en leyfist mér að spyrja, hver
djöfullinn það sé eiginlega, sem á
gengur?“
Dala prinsessa brosti eins blítt
og henni var unnt. „Ég b'ið yður
innilega afsökunar, herra Iávarð-
ur“, mælti hún. „En lögreglustjór-
inn vissi ekki betur en að hann
væri að gera skyldu sína“.
Lögreglustjórinn varð hálf k'ind-
arlegur á svipinn, þegar hann af- j
henti lávarðinum haus hans aftur. j
Lávarðurinn bl'imskakkaði á hann
augunum, setti upp górilluhausinn
og strunsaði á brott.
Andartaki síðar héldu þau þrjú
einnig niður st’igann.
Simone sat við barinn og sval-
aði þorstanum, þegar górilluapi tók
sér þar sæt'i við hlið henni og
neri hausnum við öxl hennar.
Simone brá og leit við, þegar
hún sá, að það var górilluapinn
brosti hún. „Hvað eruð þér nú að
gera, herra lávarður?" spurði hún
glettnislega. „Hvað haldið þér að
konan yðar segi?“
Górilluapinn laut henn'i og leit
síðan þangað, sem gestirnir stigu
dansinn.
Simone yppti öxlum. „Þá það,
herra lávarður. Vitanlega þekkið
þér konuna yðar bezt sjálfur..
Hún steig á fætur og leyfði gór-
illuapanum að leiða sig í dansinn.
Hann tók hrömmunum utan um
hana og þrýsti henni fast að sér.
Simone reyndi að ýta honum
lítið eitt frá sér. „Þið eruð allir
sömu górilluaparnir", sagði hún.
Þau dönsuðu framhjá öðrum gór-
illuapa, sem glápti á þau. S'imone
veifaði til hans — og varð svo
allt í einu litið spyrjandi á þann,
sem hún var að dansa Við.
„Hvað hefur hann eiginlega
fram yfir mig?“ spurði sá górillu-
apinn.
Simone stirðnað'i upp í loðnum
hrömmum hans. „George :..“ hvlsl-
aði hún.
„Ekki ber á öðru“.
„Hvað ert þú að gera héma?“
„Tarzan lánaði mér bílinn sinn
í kvöld ...“
Það kom fát á Simone. „Ég verð
að tala við þ'ig einslega", hvíslaði
hún. Síðan tók hún í loðna loppu
hans og leiddi hann úr dansinum.
„Þú verður að koma þér £ burtu,
áður en...“
í sömu svifum bar Clouseau lög-
reglustjóra að.
„Ástin ... mælti Simone vand-
ræðalega.
En eiginmaður hennar veitti
henni ekki minnstu athygli. „Mér
þykir ákaflega fyrir því... þess-
um mistökum, herra lávarður",
mælti hann lúpulegur.
George yppti sínum górilluöxl-
um.
„Þér skiljið, herra lávarður...
við herra Tucker vorum einmitt
að athuga h'inn fræga eðalstein,
hennar hátignar, Bleika pardusinn.
Og þegar ég varð yðar var við
drynar, datt mér vitanlega helzt í
hug, skiljið þér ... þér megið ekki
erfa þessi léiðu mistök við mig“.
George kom ekki til hugar að
erfa neitt við Clouseau lögreglu-
stjóra. Hann var honum þvert á
móti innilega þakklátur. Nú vissi
hann hvar eðalstéinsins fmega var
að Ieita. Hann klappaði lögreglu-
stjóranum á öxlina... kannski
helzt til fast, en górilluapinn á
ekki alltaf gott með að stilla kröft-
unum í nóf... til þess að sýna
honum, að öll m'istök væru honum
fyrirgefin. Að því búnu laut hann
Simone og hvarf á brott.
Clouseau lögreglustjóri var því
fegnari en frá mætti segja, að
sættir skyldu hafa tekizt jafnvel
þó að hann hefði kosið að sá h'inn
brezki lávarður hefði verið litið eitt
mjúkhentari. Hann neri oxlina.
„Þetta var brezki ambassadorinn,
Cravenford lávarður" sagði hann
við eiginkonu sína.
„Ég veit það“, svaraði hún og
elti górilluapann með augunum,
imz hann hvarf henni sjónum 1
mannþröngina.
En nú bar h'inn górilluapann að,
og Simone flýtti sér að taka undir
hönd eiginmannsins og leiða hann
1 dansinn. „Þú hefur ekki stigið
eitt aukatekið spor við mig í
kvöld, ástin“, mælti hún blíðlega.
George hélt rakléitt fram í fata-
geymsluna, sýndi þemunni merk-
ið, sem hún hafði fengið honum
áður og bað hana að afhenda sér
silkihattinn og skjalatöskuna. Þeg-
ar hann hafði fengið hvort tveggja,
hvarf hann á brott.
Inn'i í salnum steig Maiy brjósta-
mikla dansinn við þann górilluap-
ann, sem ekki bar silkihatt á höfði.
Simone kom og klappaði henn'i á
öxlina. „Fyrirgefðu", sagði hún,
„en ég verð að fá að tala nokkur
orð við herrann þinn... það er
afar áríðandi“.
„Gerðu svo vel“, mælti sú brjósta
mikla í bikinibaðfötunum. „Ekki
sé ég eftir honum ... mig klæjar
alla undan loðnunni", bætti hún
við.
Górilluapinn tók fast utan um
Simone og virtist una skiptunum
sæmilega.
„Hlustaðu nú á mig, George“,
hvfslaði Simone inn'ilega. „Ég veit
hvað þú ætlast fyrir. En þér tekst
það ekki“.
Það umlaði eitthvað í górilluap-
anum, rétt eins og hann skildi
ekki fyllilega hvað hún væri að
fara.
„Þú eyðileggur hins vegar allt
saman", hvíslaði Simone æst. „Ef
þú gerir tilraun t'il að ...“
Tucker frá Lundúnum klappaði
górilluapanum á öxlina. „Fyrirgef-
ið, Cravenford lávarður... skipt-
ing út á við ...“
Górilluapinn urraði óánægju-
lega, þegar landi hans tók Simone
af honum. Svo hvarf hann á brott.
„Hvemig skemmtið þér yður, frú
Clouseau?" spurði herra Tucker
frá Lundúnum.
„Dásamlega", svaraði Simone
Clouseau.
GOLFBOLTAR
T
A
R
Z
A
N
Með svona mikið gull Ah-Yu
getur verið að þið séuð auðugri
en nokkur önnur þjóð í he'imin-
um stóra, sem þið hafið aldrei
BUT-tS THEy BEGIM
THE P’ESCENTTOTHEIK
PEACEFUL VILLAGE,
TARZAM KEAUZES
that hakáa will
SURELY COiAE TO
THESEPEFEMSELESS
CREATURES IFTHEIK
GOLFEM TREASURE
SECOIAES IOJOWW...
TO GQLPHUNTERS.
VESTMANNA-
EYJAR
| Afgreiðslu VÍSISíVest-
.mannaeyjum annast
) Bragi Ólafsson, sími
12009.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir er
að ræða.
SUÐURNES
Útsölustaðir VÍSIS
Suðumesjum em:
Vogar: Klöpp, Pétur
Jónsson. t
Grindavík:
Verzl. Aldan
Sandgerði:
Bókabúð Axels.
Gerðar:
Verzlun Bjöms Fins-f'
bogasonar.
Keflavík og Njarð-
víkur:
Georg Ormsson.
Keflavikurflugvöllur:
Sölu- og veitingavagn
inn.
Aðalstöðin.
séð. Við erum auðugir Tarzan,
ef við höfum gott að borða og
ekkert skaðar okkur. En þegar
þeir hefja niðurgönguna til þorps
ins friðsæla gerir Tarzan sér Ijóst
að þessar varnarlausu verur
verða örugglega fyrir meini ef
menn á snöpum eftir gulli verða
varir við fjársjóð þeirra.

ÁRNESSÝSLA
Útsölur VÍSIS í Ámes-
sýslu eru:
Hveragerði: Verzlunin
Reykjafoss
Selfoss: Kaupfélagið
Höfn.
Arinbjöm Sigurgeirs- J
son.
Eyrarbakki: Lilian
Óskarsdóttir.
Þorlákshöfn: Hörður
Björgvinsson.
VÍSIR
ASKRIFENDAPJÓNfUSTA
Áskriftar* sfmjnn „
Kvartana-
11661
virka daga kl. 9-20, nema
laugardaga kl. 9-13.
<\AAi^AAAAAAAAAAAAA^A/
TWntun {?
prentsmléja S, gúmmlftlmplaoarft
Elnholtt 2 - Slml 20960