Vísir - 20.07.1965, Blaðsíða 15

V í S IR . Þriðjudagur 20. júlí 1965.
^^■■■■nwiwHWMTfi'ímwr'-11-1- l'l“" -r*~™-*i*~***
JENNIFER AMES:
-•5
«5^n5ssK^raa(iMBHBraíi
Mannrán
og
ástir
SAGA FRÁ BERLIN
— Væri ekki auðveldara, ef þér
kölluðuð mig bara Lindu?, spurði
hún alvarlega.
— Þ5kk, ég er feginn þvl, að
mega kalla yður Lindu.
Hann virtist mæla 1 einlægni.
— Og þér vilduð kannski vera
svo væn að kalla mig Hans, —
það hljómar of hátíðlega að vera
kallaður herra Sell, af stúlku, sem
hefur veitt mér leyfi til að kalla
sig skímamafni sínu.
Hann brosti hlýlega til hennar.
Ég vildi svo gjaman, að
við gætum orðið góðir vinir, Linda
bætti hann við hlýlega.
— Það vona ég að við séum,
svo sannarlega vona ég það. Rödd
hennar titraði, því að hún varð
að halda i skefjum heitum tilfinn
ingum, sem hún bar í brjósti.
Hann þrýsti aðra hönd hennar
_undir borðinu. /ji:
j — Vit^pga erum við þ^ð, Linda.
Það er þess vegna, sem ég er hér
nú, til þess að hjálpa þér eftir
beztu getu. Ég varð að fara út úr
borginni I mikilvægum erindum,
. en undir eins og ég kom reyndi
ég að hafa upp á þér. Og nú hef
ég fundið þig, en hvemig stendur
á að þú ert komin i þennan dans
: meyjaflokk? Ég hafði beðið þig að
taka þér ekki neitt fyrir hendur
fyrr en þú heyrðir frá mér?
Hann mælti vinsamlega, en það
var vottur ásökunar í því, sem
hann sagði.
— Ég veit það, herra ... Hans
Hún skipti litum, er hún nú í
fyrsta sinn nefndi hann skírn-
amafni hans, en hún hafði ávallt
hugsað um hann sem „herra Sell“
— eða riddarann.
—En svo heyrði ég ekkert frá
þér. Ég var alveg að örvinglast af
áhyggjum vegna föður míns. Ég
fékk lappa, sem á var letrað, að
hann hefði verið fluttur til
Austur-Berlínar, að hann hefði
sloppið, en væri veikur, og að ein
hver væri að reyna að hjálpa hon-
um. Mér fannst ég verða að reyna
^ að finna hann.
Hún sagði honum frá þvi, er hún
hitti David Holden i fyrsta sinn,
og að hann hefði stungið upp á,
að hún gengi í dansmeyjaflokk
hans — sagði honum alla söguna.
— En hvar er hann þá nú? Og
hvers vegna hjálpar hann þér ekki
að komast inn í Austur-Berlín, án
þess þú verðir fyrir óþægindum?
Þetta var spuming sem hún
hafði verið smeyk um, að hann
myndi spyrja, og hún var i vafa
um hverju svara skyldi.
— Hann varð að fara með hin
ar til gistihússins, sagði hún eld-
rauð.
—Hann hlýtur að vera einkenni
lega gerður maður — að geta far
ið frá þér undir þessum kringum
stæðum.
Hún hafði hugsað á líka lund,
en þótt furðulegt væri kom það ó-
notalega við hana, að heyra hann
segja þetta, og sagði:
_ A —^Þ^jð hefði vafalaust getað bájc::
að. honum óþægindi, að bíða «0.:
'ir ’ méí' Segjum sem svo, að Ség:
hefði tafizt klukkustundum saman.
Svo bar hún upp spumingu, sem
margsinnis hafði verið rétt komin
yfir varir hennar:
— Hvemig komst þú svo auð-
veldlega inn i Austur-Berlín, Hans?
Hann brosti.
— Vegna viðskipta minna. Ég
ætla að trúa þér fyrir leyndar-
máli, Linda, ég er ekki aðeins
safnari gamalla glasa — ég er
kaupsýslumaður — sannast að
segja félagi herra Lehmanns.
Félagi herra Lehmanns! Hún gat
næstum ekki trúað þessu.
— En hann, gat hún ekki stillt
sig um að segja, er blátt áfram
and . . .
Hún lauk ekki við setninguna.
Hann brosti til hennar næstum
unglingslegu brosi.
— Ég játa, að við erum fjarri
því að vera neinir perluvinir, en
okkur hentar báðum að starfa sam
an í þessari grein.
— Já ég man eftir að þú komst
i veg fyrir, að faðir minn væri
gabbaður — það var einmitt i búð
herra Lehmanns.
— Mér geðjast vel að föður þín
um Linda, sagði hann brosandi —
svo að það kom eins og af sjálfu
sér, að ég kom honum til hjálpar.
— Ég fór til íbúðar þinnar á-
samt lögreglunni, sagði hún dá-
lítið hikandi. Mér kom það mjög
á óvart sem ég sá — íbúðin virtist
yfirgefin og allt ömurlegra en mig
gat órað fyrir.
— Æ, já, sagði hann, ég fékk
skeyti um að vinir mínir kæmu
fyrr frá Ameriku en ráð hafði ver
ið fyrir gert, og varð að hypja
mig úr íbúðinni með allt mitt.
Samt vildi ég að þú hefðir ekki
leitað til lögreglunnar. Ég hafði
líka beðið þig um að gera það
ekki.
— Ég bið þig afsökunar á þessu
Hans, sagði hún í einlægum iðrun-
sfítón, en mér fannst ég ekki eiga
annars úrkosta eins og á stóð er
ég hafði ekki heyrt frá þér. Nú
sé ég eftir að hafa gert það, —
lögreglunni hefir ekkert orðið á-
gengt. Og ég held að hún hafi
ekki mikinn áhuga á að hjálpa
mér að finna föður minn.
Hann brosti beisklega.
— Það eru svo margir, sem
hverfa 1 Vestur-Berlfn, Linda. Og
lögreglan getur sjaldnast neitt
gert, veit, að það er tilgangslaust
fyrir hana að reyna, — mundu
að það er kannski daglega leitað
til hennar út af svona málum, en
eins og ég sagði, mér hentar að
vera í félagi með herra Lehmann,
því að fyrir bragðið get ég farið
milli borgarhlutanna að vild. Með
þessu hef ég tryggt mér að geta
ávallt haft það að skálkaskjóli að
fara viðskiptaerinda til Austur—
Berlínar.
— Hverra erinda, Hans?
Hann horfði á hana drykklanga
stund, rannsakandi augum.
— Ég er smeykur um, að ég geti
ekki farið nánar út 1 það, Llnda.
Æigum yjjð: ekki heldur að tala um
^í&'jii^vlírð h'dn gHpfn‘jSéíiífÍ' ÖI-
finningu, að maðurinn sem sat
andspænis henni væri enginn ann-
ar en „riddarinn".
—Mig langar annars til þess að
fá skýringu á þvf, Linda — hvers
vegna þú fórst til Austur-Berlfnar
þrátt fyrir fyrirskipanir mfnar að
gera það ekki.
— Fyrirskipanir . . .?
Það var auðheyrt, að hún hafði
reiðst.
Hann brosti til þess að hafa ró-
andi áhrif á hana.
— Ég hefði ekki átt að nota
þetta orð, Linda, en það kom eins
og ósjálfrátt, ég er svo vanur að
gefa fyrirskipanir. Það eru svo
margir, sem starfa undir minni
stjórn. Segðu mér nánar frá þess
ari furðulegu hugmynd þinni, að
ganga í þennan dansmeyjaflokk.
Ég verð vist að koma og sjá þig
koma fram sem dansmey . . . Ég á
annars erfitt að hugsa um þig öðru
vísi en sem stúlkuna frá Camwell
— hina fallegu og viðfeldnu dóttur
Redfem prófessors.
Glettnisglömpum brá nú fyrir
í augum hans.
Seinna náði hann f leigubfl og
ók með henni tfl gistihússins —
Schloss Gasthaus. Þar fyrir utan
kvaddi hann hana, kvaðst verða
að fara að sinna viðskiptaerind-
um, en skilnaðar.orð hans, mælt
af nokkrum alvöruþunga, voru:
— En þú verður að lofa mér
þvf, Linda,-að fara ekki frá Austur
Berlín — ekki undir neinum kring
umstæðum — án þess að láta mig
vita.
Hún horfði broandi framan í hann
og sagði með nokkurri auðmýkt:
— Ég lofa þér þvi, að í þetta
skipti skal ég vera hlýðin.
7. kapituli.
David Holden var ekkr f gisti
húsinu, en maddama Héiena var
þar fyrir.
— O, hvað mér þykir vænt um
að ekkert kom fyrir þig, væna
mín, sagði hún. Við urðum öll svo
áhuggjufull, þegar varðmaðurinn
hélt þér eftir. David var ákaflega
áhyggjufullur. Ég hefi sjáldan séð
hann svo miður sfn.
En Linda hugsaði sem svo, að
samt gerði hann ekkert til þess
að hjálpa henni, og að ef Hans
hefði ekki komið mátti guð vita
hvemig farið hefði, en hún gætti
þess að tala ekki um þetta við
maddömuna.
— Hvar er herra Holden? spurði
hún.
— Hanh hefur fengið afnot af
lítilli íbúð skammt frá gistihúsinu,
þar sem við eigum að skemmta
næst. Annars hlýtur hann að koma
bráðum. Við eigum öll að mæta
þar klukkan 5 til lokaæfingar fyrir
kvöldið.
Linda hafði fengið snoturt her-
bergi. Hún fór að taka upp föt
sín, vildi ekki leggja sig, þvi að
hún vissi, að hún mundi ekki geta
sofnað. Fór hún svo niöur í von
um, að geta fengið þarna tesopa.
Sfðdegisblöðin voru nýkomin og
hún fór að skoða þaú.' þvi að þótt
hún talaði ekkl þýzku skiltíi hún
orð og orð, nægilega til þess að
geta gert sér grein fyrir hvað
væri í fréttum. En henni kom held
ur en ekki á óvart, er hún sá
í fyrsta blaðinu, sem hún handlék
mynd af sjálfri sér, og undir henni
stóð LINDA O FARRELL, og þess
getið, að hún væri I dansmeyja-
flokki Davids Holden, sem
„skemmtir f kvöld f Grand Hotel".
Og í hinum blöðunum var sama
mynd. Hvers vegna lagði hann
kapp á að auglýsa hana svona?
Hann hlaut þó að geta áttað sig
á, að það gat komið henni óþægi
lega, að vera auglýst svona, þvf
að hún hafði ætlað að grennslast
eftir föður sfnum f kyrrþey, en ef
David Holden þurfti að auglýsa
flokkinn sem bezt, hvers vegna
valdi hann þá hana? Skiptl ekki
minnstu máli um hana, nýliðann?
Hana, sem hafði ekki einu sinni
verið eitt einasta lítið sjálfstætt
skemmtiatriði, og kom aðeins fram
með öllum hinum.
Það var nýbúið að færa henni
tedrykkjuáhöldin þegar David
Holden kominn, áhyggjulaus á svip
næstum kæruleysislegur, klæddur
Ijósum fötum með hattinn aftur f
hnakka.
T
A
R
Z
A
N
Benito hefur gefið Tarzan
nóga innspýtingu til þess að
halda honum sofandi foringi. Ben
ito bfður eftir fyrirskipunum þín
A VAV TO CELEgKATE, SIEEl tVE'VE JUST SAIF N
HOW WISE YOU AR.E— TO WANT TAKZAN YOUK
PRISONEK... ALIVE! y -------------------
I WASNT APPOINTEP CHIEF OF OUK AFKICAN ,
OPERATIONS BECAUSET WAS 5'7Z//7/?KOZENKU!
TAEZAN AUVE IS WOKTH toOKE TO ÓUK. PLAN
THAH A TH0USAN7 PEAP ENEWES! I'M SENPINS
A PLANE FOK HI*M NEEP HIM SLEEPING!
— Hæ, Linda, sagði hann og
Settlst við bófðið hjá henni — si/o
áð þéf tökst þá áð komast inn í
Austuf-öéflíti?
— Og það var sannarlega án
þinnar hjálpar.
— Ég sagði þér fyrirfram, að ég
Hann teygði úr fótunum letilega.
gæti ef til vill ekki hjálpað þér
og vissir að hverju þú gekkst —
eða hefðir átt að vita. En þú ert
eins og allar aðrar konur, trúir
engu, sem við þig er sagt, ef það er
andstætt því sem þú vildir að állt
væri. Þú hefur vfst búizt við þvi
þrátt fyrir allt, sem ég hefi sagt,
að ég færi að leika hetjuhlutverk
Mér þykir það leitt, Linda, en ég
er ekki af þeirri menntegund, sem
drýgir hetjudáðir.
um. Dagur til þess að halda upp
á herra. Við vorum rétt að enda
við að segja hve vitur þú værir
að vilja fá Tarzan, fanga þinn á
lífi. Ég var ekk'i skipaður yfir-
maður fyrir afríkönsku deildinni
vegna þess að ég væri heimskur
Kozenku. Tarzan á lffi er me'ira
virði fyrir ráðagerðir okkar held
ur en þúsund dauðir óvinir. Ég
ætla að senda flugvél eft'ir hon-
um. Láttu hann sofa.
WÍSIB.
KÓPAVOGUR
Afgreiðslu VÍSIS í Kópa
vogi annast frú Bima
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að sntia
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
HAFNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VÍSIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,
sími 50641.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
KEFLAVIK
Afgreiðslu VÍSIS í Kefla
vík annast Georg Orms-
son, sími 1349.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.