Vísir - 05.08.1965, Qupperneq 5
VlSIR . Fimtntudagur 5. ágúst 1965.
5 1
ut1önd í morgun .
útlönd: í œorg nn'
u’u 1 önd i morffun-
utlönd í morgun
Vietconglfö sprengdi í nótt / ioft
upp elíugeyma á Da Nang-flugvelli
Vietcongliðar gerðu árás í
nótt á olíubirgðastöð banda-
rísku flugstöðvarinnar I Da
Nang, en hún er um 15-16 km.
frá flugstöðinni sjálfri og úti
á itröndinni.
lokkuð óljósar fréttir bárust
■ : þessa árás þegar í morgun.
Virðist svo, sem Vietcongliðið
hafi hafið árásina í skjóli myrk
urs, vamarliðið hafi ekki verið
óviðbúið, og þegar hafið skot
hríð, en árás þessi hafl verið
nægilega öflug til þess að ryðj
ast inn í birgðastöðina og
kveikja þar í olíugeymum.
Munu þannig hafa eyðilagzt 2
milljónir gallóna éða yfir 10
milljónir lítra af benzíni og olí-
um.
Árásarliðið hörfaði því næst
brott og er árás þessi talin nýtt
áfall fyrir Bandarikjamenn í
Vietnam. Fréttin um hana kom
í kjölfar annarra frétta, sem all
ar sýna hve geipilega örðug-
leika bandaríska herliðið og
stjómarherinn eiga við áð stríða
og f kjölfar frétta um að John-
son forseti haft farið fram á
1700 milljón dollara aukafjár-
veitingu tii hernaðarþarfa I
Vietnam, og að boðuð hefur
verið aukning Bandaríkjahers
um 340.000, og er það lið hefur
verið kvatt til vopna muni
Bandaríkin hafa alls 3 milljónir
manna undir vopnum.
Forsetinn ræddi í gær við
Maxwell Taylor, sem flutti hon
um lokaskýrslu sina um ástand
og horfur í Vietnam, og hefur
forsetinn kvatt helztu ráðu-
nauta á sinn fund í dag til þess
að ræða hana.
Pappandreu — leitar nú Kon-
stantin til hans eða rýfur
þing?
Norskt skíp sektað fyrir veið-
ar innan 12 míina við Hfaltland
í NTB-frétt f morgun er
sagt frá því að norskur fiski-
skipstjóri hafi í gær verið dæmdur
í rétti í Leirvík á Hjaltlandseyjum
til að greiða sem nemur 24 þúsund
fsl. krónum fyrir landhelgisbrot.
Hafði hann verið að veiðum á
fiskiskipi sínu „Kvalsund Senior“
innan tólf mílna landhelgi við
Hjaltland.
Brezkt eftirlitsskip tók Norð-
manninn fastan á mánudaginn og
virðist sem takan hafi komið á
óvart, þar sem Norðmenn hafa
veittt talsvert innan tólf mflna
landhelginnar og talið sér það heim
ilt.
Vegna þess að hér er verið að
herða á reglunum ákvað dómarinn
í Leirvík, að sleppa skipstjóranum
að þessu sinni við upptöku veiðar
færa, en veiðafæri skipsins voru
metin á um y2 millj. ísl. króna.
En dómarinn lét þess getið, að
f framtíðinni yrði ákvæðum um
upptöku beitt til fulls og skyldu
norskir fiskimenn við Hjaltland
hafa þetta til viðvörunar.
Þessi frétt er ell athyglisverð
Minnast menn þess að þegar fs-
lenzku síldveiðiskipin fóru út til
Hjaltlandseyja fóru þau ekki irm
fyrir tólf mílur, meðan Norðmenn
þóttust eiga rétt til þess. Svo virð
ist sem sá réttur hafi eigi verið
öruggur.
Stjórn Novasar, sem var við
völd í 3 vikur, er fallin. Hún beið
ósigur með rúmlega 30 atkvæða
mun f nótt, að lokinni umræðu,
sem hófst í fyrri viku, og hefur
verið allsöguleg. Novas baðst þeg
ar lausnar fyrir sig og stjórn sína.
Umræður voru tiltölulega frið-
samlegar í gær og fyrradag þótt
talsvert væri um óp og köll, en
úti fyrir var stöðugt allstór hópur
stuðningsmanna Pappandreu, og er
fréttin um fall Novasar barst,
lagði hann af stað f fylkingu um
nær auðar götur borgarinnar, til
! þess að boða fall hans, með ópum
og köllum, svo sem „alþýðan sigr
aði“, „Pappandreu sigraði“ o. s.
frv. Meðan atkvæðagreiðslan átti
sér stað gekk Pappandreu inn í
þingsalinn (hann hafði setið í kaffi
stofu lengstum skammt frá þing-
húsinu) og kallaði: Ég segi nei.
Novas hafði farið fram á, að
þingið samþykkti traust á sig og
stjórn sfna. Ekki var búizt við,
áð hann myndi fá traustið sam-
þykkt.
Konstantin konungi er nú mikill
vandi á höndum. Brezka útvarpið
hefur það eftir fréttariturum, að
konungur eigi vart annan kost en
að fela Pappandreu stjórnarmynd-
un.
Á miðnætti síðastliðnu var
útrunninn frestur, sem stjómin
í Sudan hafði veitt uppreisnar
mönnum í suðurhluta landsins.
► Heath hefur skipað „skugga
stjóm“ sína, þ. e. tilnefnt sem
taismenn í málstofunni þá menn
sem mundu verða aðálráðherr-
ár, ef ihaldsflokkurinn myndar
stjóm. Þeirra meðal em Maud-
ling og Powell, keppinautar
hans um flokksforustuna, Sir
Alec Douglas-Home, Selwyn
Lloyd og Holmes.
MINNING:
Sumarliði Halldórsson
fyrrum skógarvörður
í dag verður jarðsunginn hér í
Reykjavík Sumarliði Halldórsson I
fyrrum skógarvörður, en síðar um
langt skeið starfsmaður við
Kirkjugarða Reykjavíkur. Hann
lézt að heimili sonar síns, ísleifs ;
skógarvarðar að Vöglum í Fnjóska
dal, hinn 29. júlí sl. Með honum !
er genginn grandvar sómamaður, j
sem í engu mátti vamm sití vita. j
Hann mun vera hverjum þeim er |
honum kynntist minnisstæður, sak :
ir ljúfmennsku og góðvildar.
Sumarliði var fæddur 13. júní
1881, að Litlu-Fellsöxl í Skil-
mannahreppi í Borgarfjarðarsýslu.
Hann var við nám í Flensborgar-
skóla 1904-1906, en fór að því
loknu til Danmerkur og lagði stund
á verklegt skógræktarnám í 3 y2
ár. Var hann einn fjögurra fyrstu
íslenzku skógarvarðanna, er hófu
starf sitt hjá Skógrækt ríkisins um
þetta leyti. Með Sumarliða er þessi
hópur allur horfinn sjónum. Gutt
ormur Pálsson lézt fyrir rúmu ári
nær áttræður að aldri og nú Sum-
arliði 84 ára.
Þeir Guttormur, Sumarliði og
faðir minn voru námsfélagar í
Danmörku og er mér í fersku
minni er þeir hittust og rifjuðu
upp minningar æskuáranna. Þótt j
þeir væru um inargt ólíkir, var j
auðheyrt á þéim, hversu mikils j
þeir mátu hver annan og hve ein- j
læg vinátta var 1 milli þeirra. Þeir i
varðveittu til h’inztu stundar i
fölskvalausa gleði æskunnar og j
um leið trúna á það starf er þeir •
ungir að árum völdu sér. Þeir j
störfuðu um skeið á þessum náms- \
árum á heiðunurn úti á Jótlandi,:
þar sem þá var verið að hef ja;
skógrækt. Sumarliða var það jafn-;
an fagnaðarefni að frétta um ár-;
angurinn af starfi þeirra þarna ;
Að liðinni hálfri öld frá dvöl;
þeirra þar, fór Guttormur um þess j
ar slóðir og sá rísa hávaxna skóga j
þar sem þeir félagar gróðursettu i
fyrstu smáplöntumar og þéttriðið i
n ' skjólbelta veitti víðlendum
ökrum skjól þar sem áður voru ó-
frjó heiðalönd. Ég varð þess oft
var nú á seinni árum hversu vel
Sumarliði fylgdist með allri þróun
á þessum slóðum.
Þegar Sumarliði kom heim frá
skógræktamámi hóf hann störf hjá
Skógrækt ríkisins og varð skógar-
vörður á Vesturlandi árið 1910.
Hann hvarf úr þjónustu skógrækt-
arinnar 1914 og mun þar hafa ráð
ið mestu að starfsgrundvöllur hans
varð allur annar í reyndinni, en
upphaflega var ætlað, enda var þá
þegar orðinn vemlegur samdráttur
í framkvæmdum skógræktarinnar,
vegna lækkandi fjárveitinga. Vor-
hugur sá er fylgdi Hannesi Haf-
stein og skógræktarlögum hans
frá 1906 var tekinn að dvína. Norð-
urland og Austurland nutu hins
úpphaflega stórhugar, en Vestur-
land og Suðurland urðu að mestu
útundan. Það mun hafa verið Sum
arliða ærin raun að verða að hætta
störfum við skógræktina en alla
ævi héldu þau bönd er tengdu
hann við ræktun og fegrun lands-
ins. Hann var heill og sannur í því
sem öðra.
Sumarliði settist að á Akranesi
og vann þar við ræktunarstörf,
kennslu og verzlun fram til ársins
1940, er hann fluttist til Reykjavík
ur og tók að sér umsjón með trjá-
rækt kirkjugarða borgarinnar.
Rækti hann það starf með stakri
prýði og alúð um 15 ára skeið.
Síðustu árin naut hann þess að
vera með í starfi sonarins, ís-
leifs skógarvarðar á Vöglum. Þar
rættist draumur Sumarliða frá
æskuárapum, og hann gladdist inni
lega við hvem áfanga, er yngri
kynslóðin náði og þar eins og hvar
vetna annarsstaðar, sem leið hans
lá um, var hann hollráður og ljúfur
leiðbeinandi, þeim sem voru að
hefja störfin.
Sumarliði var víðlesinn og fróður.
Hann var ljóðelskur, enda vel hag
mæltur. Birtust oft eftir hann ljóð
og stökur í blöðum og tímaritum
og eftir hann liggur ein ljóðabók,
er kom út árið 1934.
Sumarliði kvæntist 1919, Sigríði
Guðmundsdóttur frá Belgsholti í
Melasveit. Einsog áður greinir
bjuggu þau hjón á Akranes'i til
1940, en fluttu þá til Reykjavíkur.
Sigríður átti um langt skeið við
vanheilsu að stríða og lézt árið
1945. Þeim varð tveggja barna auð
ið, en þau eru: Sigríður er starf
ar á skrifstofu forstjóra í Reykja-
vík, en hún hélt lengst af heimili
með föður sínum og ísleifur skóg-
arvörður á Vöglum, kvæntur Sig
urlaugu Jónsdóttur frá Skarði í
Dalsmynni.
Hin síðari ár dvaldist Sumarliði
löngum að Vöglum hjá syni sín
um og tengdadóttur. Sonarbörnin
vora að vaxa þar úr grasi og nutu
í ríkum mæli umhyggju hans og
ástar. Honum féll aldrei verk úr
hendi og nú nutu þeirra jöfnum-
höndum nýgræðingurinn í Vagla-
skógi og bömin sem hann fræddi
og leiddi sér við hönd.
Sumarliði var heilsuveill um
skeið á yngri árum og gekk hann
þá undir holskurð. Þótti undrun
sæta að hann skyldi fá bata. Fyrir
nokkram éram kenndi hann að
nýju meins og gekk undir upp-
skurð og enn á þessu vori hér í
Reykjavík. Honum var þá ljóst
sjálfum að hverju stefndi. En hann
þráði að komast norður { Vagli
og sjá glókollana sína og bíða
þess þar sem að fór. Hann var ein-
lægur trúmaður alla ævi og á þess
um þáttaskilum var hann búinn
að átta sig fyrir löngu. Honum
varð að ósk sinni og hann komst
norður þótt að fársjúkur væri. Fjöl
skyldan öll, dóttir, sonur og tengda
dóttir vöktu yfir honum til
hinztu stundar og veittu honum
alla þá líkn sem í mannlegu valdi
stóð.
Aldinn heiðursmaður er horf
inn sjónum og það ríkti harmur
hjá þeim sem honum stóðu næst,
en mild'i og heiðríkja hvílir yfir
minningu þessa grandvara og góða
drengs.
Einar G. E. Sæmundsen.