Vísir - 13.05.1967, Blaðsíða 8

VI S I R . Laugardagur 13. maí 1967.
VISIR
Utgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR
Framkvæmdastjóri: Dagur Jónasson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoðarritstjóri: Axei Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Auglýsingastjóri: Bergþór Úlfarsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1, sfmar 15610 og 15099
Afgreiðsla: Túngötu 7
Ritstjóm: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur)
Áskriftargjald kr. 100.00 á mánuði innanlands
fl lausasölu kr. 7.00 eintakið
Prentsmiðja Vísis — Edda h.f.
Samanburður
þegar líður að Alþingiskosningum fara margir, sem
endranær hugsa lítið um stjórnmál, að gera saman-
burð á flokkunum, rifja upp sögu þeirra, bæði í stjórn
og stjórnarandstöðu og leggja niður fyrir sér hvern
þeirra sé réttast að styðja. Þetta ættu sem flestir kjós-
endur að gera, því að það er ekki lítil ábyrgð sem
hver einstaklingur ber á atkvæði sínu, og hver og
einn verður að hugsa sem svo : Það getur oltið á mínu
atkvæði, hverjir stjórna landinu næsta kjörtímabil.
Unga fólkið, sem nú gengur að kjörborðinu, hefur
alizt upp á velgengnistímum. Það var ekki fætt á
fjórða tug aldarinnar, þegar Framsóknarflokkurinn
réði lögum og lofum hér í landinu. Það hefur sjálf-
sagt fæst gert sér far um að öðlast fræðslu um líf
og afkomu þjóðarinnar á þeim tíma, og það mundi
jafnvel eiga erfitt með að skilja og trúa, hvernig á-
standið var þá. Þeir sem hafa vaxið úr grasi til mann-
dóms og þroska á viðreisnartímanum, hafa lifað við
svo ólík skilyrði, að þess er tæplega að vænta, að
þeir skilji til fulls, hvílíkt hallæristímabil valdaár
Framsóknar voru, frá 1934—1939.
Þá var haftafarganið í algleymingi. Þá var það
háð duttlungum valdhafanna, hvaða fyrirtæki fengu
að lifa og hver ekki. Þá ríkti ófrelsi og hömlur á öll-
um sviðum. Allt þurfti að sækja undir nefndir og
ráð, sem skipuð voru af ríkisvaldinu. Skattabyrðin
var ofboðsleg og einu úrræði Eysteins Jónssonar, sem
þá var fjármálaráðherra, voru að finna upp nýja og
nýja skatta, þegar fé vantaði í ríkissjóðinn, sem raun-
ar var oftast því sem næst tómur. Að lokum stóð
allt fast. Framsókn gafst upp og leitaði árið 1939 á
náðir Sjálfstæðisflokksins, til björgunar út úr ógöng-
unum. Þá var þjóðstjómin mynduð.
Ýmsir, sem ekki muna þessa tíma, vita hins vegar
hvernig komið var í árslok 1958, þegar vinstri stjóm-
in fræga gafst upp. Þar hafði Framsóknarflokkurinn
einnig stjórnarfomstuna. Þá var haftakerfið og ófrels-
ið aftur komið í algleyming og stjórnarstefnan hafði
leitt til þess, að lá við ríkisgjaldþroti. Upp úr því
var viðreisnarstjórnin mynduð, og enn var það Sjálf-
stæðisflokkurinn, sem kom til bjargar. Og sú björgun
tókst svo vel, að lífskjör landsmanna hafa síðan far-
ið síbatnandi og aldrei verið betri en nú.
Reynslan hefur sannað að Framsóknarflokkurinn
getur ekki stjómað landinu. Sú stjóm endar ævinlega
með ósköpum. Þetta er staðreynd sem kjósendum ber
að festa sér í minni og hafa hliðsjón af við kjörborðið
í sumar.

íi

VERK HALLGRÍMS HELGASON-
AR ENDURFLUTT í LEIPZIG
Svo sem áður hefur verið get-
ið um í fréttum, flutti hinn nafn
togaði drengjakór Tómasar-
kirkjunnar í Leipzig mótettu
Hallgríms Helgasonar, „Þitt
hjartans bam“, á tvennum
hljómleikum í janúar síðast-
liðnum undir stjórn Tómasar-
kantors, prófessors Erhard Mau-
ersberger.
Verkinu var þá svo vel tekiö.
að afráðið var að endurtaka
flutninginn. Kórinn söng mót
ettuna því aftur á samsöng sín-
um í Tómasar-kirkjunni í aprí)
sl.
kvik, myna: Lr
Tkvlk| |myndir| iai&
ítalskar kvikmyndir
á „ítölsku vikunni''
'P'nn dregur Angélique að sér
marga áhorfendur. Hvað er
það sem fólkið vill sjá, er þaö
þessi nútíma Tarzan, síung og
fögin- vfirmáta gáfuð en ótrú-
lega lagin að komast í lífsháska
og sleppa. Söguþráðurinn er
„une historie de quatre sous“.
Sjálfsagt allt þetta, fagra,
franska leikkonu, litríka bún-
inga og umfram allt dulúö og
bardaga. I hléinu var eingöngu
leikin frönsk tónlist og var það
mjög vel til fundið því það sker
illilega i eyrun eftir að hafa
hlustaö á þetta fagra, hljóm-
þýða mái að heyra nýjustu dæg
urlögin spiluð.
Austurbæjarbíó mun sýna
„Les parapluies de Cherbourg",
eftir Jacques Demy bráðlega og
Bæjarbíó í Hafnarfirði sýnir „La
Baie des anges“ á næstunni, en
þá er það Resnais. Engin kvik-
mynda hans hefur veriö sýnd
hér síðan Nýja Bíó sýndi
„L’anneé derniére á Marienbad"
(Fýrir ári í Marienbad) en síðan
hann lauk við hana 1961 hefur
hann gert tvær myndir önnur
er „Muriel" 1963. Eins og í öðr-
um kvikmyndum Renais er kvik
myndin sambland af óskum og
minningum. Kvikmyndahandrit-
ið er dagsett frá 29. sept. til
14. okt. og ber nafn alsírskrar
stúlku Muriel er pyntuð hefur
verið til bana.
1966 lauk hann við „La gurre
est finie“ (Stríðinu er lokiö) um
Spánarstyrjöldina. Hún fékk
verðlaun sem bezta kvikmynd
ársins í Saloniki í Grikklandi
Yves Montand leikur Diego gam
aldags byltingarmann (einn
þeirra er sendir voru frá Rúss-
landi til Spánar 1936). Ingrid
Thulin og Genevieve Bujold
þykja báðar sýna afburða góð-
an leik. Viö fyrstu sýn virðist
kvikmyndin vera um stjórnmál
en svo er ekki, hún er um flótta
okkar allra frá fortíðinni og
’ömlum æskuhugsjónum. Það
vekur athygli að Renais hefur
gert heiðarlegar myndir um
styrjaldir „Guernica“ (eftir mál-
verki Picasso) um gereyðingu
spánska þorpsins, sem Þjóðverj-
ar eyddu í loftárásum 1937.
„Nuit et Brouillard (Nðtt og
þoka) um fangabúðirnar í síð-
ustu styrjöld. „Hirosima mon
amour“, um atómsprengjuna.
Alsírstríðið í Muriel og nú síð-
ast Spánarstyrjöldina. „La gurre
est finie“ hefur verið bönnuð í
Frakklandi og víðar og veröur
þess vegna ekki sýnd á Cannes-
hátíðinni. En viö áttum víst ekki
hagsmuna að gæta í Spánarstríö
inu, Steinn heitinn Steinarr hef-
ur sagt, að þeir hugsjónamenn
er létu sig dreyma um að berj-
ast fyrir frelsi á Spáni 1936
hafi ekki átt fyrir farinu þang-
að. Aðeins emn veit ég um sem
fór.þess vegna væri óhætt að
fá þessa ótrúlega vel geröu
mynd hingað.
Nú hefur staðið yfir ítalska
vikan, okkur var lofað í dagblöð
um að kvikmyndahúsin myndu
sýna ítalskar kvikmyndir á með
an. Líklega sýnir Laugarásbíó
næst „II deserto rosso“ eftir
Antonioni en ekki var það eins
og ákveöiö var í vikunni. Nú er
það svo að margt hefur Ítalía
uppá að bjóöa en ekki sízt góð-
ar kvikmyndir. Roberto Rossel-
ini, Vittorio de Sica, Lushino
Viconti svo örfáir af þeim er
drápu ítalska kvikmyndalist úr
dróma eftir 1945 séu nefndir.
Margir ungir leikstjórar hafa
fetað : fótspor þeirra fyrstu er
gerðu garðinn frægan, Antoni-
oni, Blasetti, Emmer, Fellini,
Pasolini, Rosi, De Seta (Banditi
a Orgosolo, sýnd í Hafnarfjarð-
arbíói 1965) Zavartini (sem er
frægari fyrir kvikmyndahandrit
sín, hann skrifaði t. d. handrit-
in að öllum kvikmyndum de
Sicas, hann lauk við I misteri
di Roma 1962). Betri landkynn-
ingu gæti Ítalía ekki fengið en
einhverja af kvikmyndum þess-
ara manna. Það hefur verið allt
of lítið af ítölskum kvikmynd-
um hér á s. 1. ári var engin
sýnd nema í gær, í dag og á
morgun (í Bæjarbíói), jafnvel
þótt að De Sica stjórnaði henni
var hún greinilega ekki eítt af
hans beztu verkum. Allflestar
kvikmyndir hinna yngri leik-
stjóra hafa ekki sézt hér, og
verður aö bæta úr því áður en
langt um líður. Ein kona í hópi
þessara Ieikstjóra Lina Wert-
mullar er gat sér frægð fyrir
„I basilischi" (Snákamir) hefur
gert „Questa volta parliamo di
uomini" (Viö skulum ræöa um
karlmenn í þetta sinni). Mjög
nýtízkuleg kvikmynd í fimm
hlutum um veikleika karlmanna,
nema hvað!
Nú fer sumarið i hönd, það
hefur oft einkennzt af endur-
sýndum myndum og innihalds-
Iausum kvikmyndum, vonandi
verður það ekki í þetta sinn
P. L.
VELFERÐARRÍKI Á ÍSLANDI?
% ísland er því miður ekki komið
eins langt í félagsmálalöggjöf og
æskilegt væri. En mikil breyting
hefur orðið til batnaðar á undan-
fömum árum
% Bætur lífeyristrygginga voru árið
1959 rúmlega 150 milljónir króna,
en verða í ár yfir 1.000 milljónir
króna.
0 Á sama tíma sem vísitalan hefur
hækkað um 95% hafa bætur al-
mannatrygginga verið hækkaðar
um mörg hundrað prósent og allt
yfir 1000%. í ár munu greiðslur
almannatrygginga nema samtals
1.500 milljónum króna.
0 Fjölskyldubætur eru nú miklu
yfirgripsmeiri en áður. Elli- og ör-
orkulífeyrir fæst nú, þótt menn
hafi jafnframt aðrar tekjur. Al-
mennur lífeyrir fæst nú, þótt
menn fái líka greiðslur úr sérstök-
um lífeyrissjóðum. Ekknalífeyrir
hefur verið aukinn verulega.
Mæðralaun hafa verið stóraukin.
Slysa- og sjúkradagpeningar eru
nú greiddir í heilt ár í stað hálfs
árs áður. Þannig má lengi telja.
^ Kappsamlega er unnið að stofnun
lífeyrissjóðs fyrir alla landsmenn.