Dagblaðið Vísir - DV - 04.10.1982, Blaðsíða 4

4
DV. MANUDAGUR4. OKTOBER1982.
Fjölmargir krakkar fara með hlutverk i Búum til óperu. Á myndinni eru Ólafur Einar Rúnarsson, Arnar
Helgi Kristjánsson, Ragnheiður og Steinunn Þórhallsdætur, Guðbjörg Ingólfsdóttir og Marta Halldórs-
dóttir. Þau tóku þátt iseinni frumsýningunni igær.
Búum til óperu
Sýning Islensku Óperunnar á Litla sótaranum,
eða Búum til óperu eftir Benjamin Britten, viö
texta Eric Crozier.
Þýöing: Tómas Guðmundsson.
Hljómsveitarstjóri: Jón Stefánsson.
Leikstjóri: Þórhildur Þorleifsdóttir.
Leikmynd og búningar: Jón Þórisson.
Útfærsla búninga: Dóra Einarsdóttir.
Lýsing: Sigurbjarni Þórmundsson.
Hlutverk: Bagga: Anna Júlíana Sveinsdóttir,
Rúna: Elísabet Erlingsdóttir, Surtur: John
Speight, Klunni: Stefán Guðmundsson, Silja:
Ásrún Davíðsdóttir, Bjartur: Gisli Guðmunds
son, Glói: ólafur Einar Rúnarsson, Soffía:
Hrafnhildur Bjömsdóttir, Tinna: Sólveig Amar-
dóttir, Hörður: Halldór öm Ólafsson, Hildur:
Ragnheiður Þórhallsdóttir, Anna: Steinunn
Þorsteinsdóttir, Nonni: Arnar Helgi Kristjáns-
son, leikstjórinn: Guöný Helgadóttir.
Öpera Benjamins Brittens, Litli
Sótarinn meö undirtitlinum, Búum
til óperu, er fjóröa verkefni Islensku
Öperunnar. Þegar, með ööru
verkefni í eigin húsi hugsar Islenska
Öperan fyrir þörfum óperugesta
framtíöarinnar. Vonandi markar
hún meö þessu stefnu í verkefnavali,
sem haldið verður viö. Því hvar
verða góöir óperugestir betur aldir
upp, en í óperunni sjálfri? Og fá verk
eru betur til þess fallin aö laöa unga
áheyrendur aö, en Litli Sótarinn.
Músík Brittens er svo innilega
eölileg aö í góöum flutningi er því
likast aö hún spretti fram af sjálfu
sér eftir því sem textinn líöur áfram.
Samt er músík Brittens snúin og í
raun erfiö, en hún hefur á sér blæ
léttleika og er svo skemmtileg aö hún
syngur sig sjálf. Þaö fá áheyrendur
aö reyna með þátttöku sinni í
óperukómum.
Skipun í hlutverk er vandaverk og
meira í þessari óperu, en flestum
Tónlist
Eyjólfur Melsted
öörum. Ekki dugir að smala saman
stórstjörnum hússins og láta þær um
að skína á sviðinu. Stjörnurnar þurfa
líka aö taka tillit til litt skólaöra
radda bamanna. Einmitt í þeirri
sambræöslu liggur meginvandi upp-
færslunnar. Ekki veröur annað sagt
en af þeim, sem hitann og þungann
af þeim þætti bera, Jóni Stefánssyni
og Þórhildi Þorleifsdóttur, hafi tekist
frábærlega upp. Læröu söngvaramir
skyggja ekki á hina, en slá samt ekki
af listrænum kröfum. Ekki ætla ég
mér aö tíunda afrek læröu
einsöngvaranna hvers fyrir sig.
Svo eru þaö börnin. Öll leysa þau
verkefni sín meö stakri prýöi.
Stjarna uppfærslunnar er Gísli
Guömundsson. Hlutverk hans gefur
að sönnu tilefni til að fá aö glansa, en
það útheimtir líka aö söngvarinn litli
sé vandanum vaxinn. Gísli syngur
ekki aöeins af innlifun heldur er öll
meðferö hlutverksins góð. Reyndar
er frammistaöa Gísla í hlutverki
B jarts litla sótaradrengs samnefnari
fyrir sýninguna alla.
Nú er svo sem hætt við aö músík-
skríbentinn vaöi í skýjum og sé lítt
dómbær á hvaö bömum líki. Þess
vegna tók ég meö mér „sérfræöing”
á réttum aldri. Sérfræöings-
dómurinn segir miklu meira en öll
skrif gagnrýnandans. Sá dómur
fólst í einu oröi — FRÁBÆR.
-EM.
Norræn brauðvika
í öllum bakaríum
Norræn brauövika stendur yfir
vikuna 4.—10. október. Þetta er í fyrsta
skipti sem öll Norðurlöndin halda
brauðviku á sama tíma. Tilgangurinn
er aö reyna aö auka brauðneyslu hjá
almenningi.
I tilefni vikunnar hefur komiö á
markaö nýtt trefjabrauö, sem nefnist
kraftbrauö. I því er heilhveitiklíð og
önnur dýr efni, sem em holl og æskileg
fyrir manninn. Brauðiö er 20% þyngra
en venjuleg heilhveiti- og franskbrauð
og kostar þaö krónur 18.60 í bakaríum.
Þaö ætti ekki aö fara framhjá viö-
skiptavinum aö bakaríin veröa í ' há-
tíðarbúningi alla vikuna. Er þaö stefna
landssambands bakarameistara að
hvetja landsmenn til aö neyta hollra
brauða, því vemlegt samband er á
milli ýmissa sjúkdóma og skorts á
trefjaefnum.
-RR
Landssamband bakarameistara stendur fyrir kynningu á trefjabrauðum, á
norrænni brauðviku dagana 4. —10. okótber. Á myndinni eru talið frá
vinstri: Hannes Guðmundsson, Jón Albert Kristinsson, Vigfús Björnsson,
Þorsteinn Stigsson, Valdimar Bergsson og Stefán Árnason.
DV-mynd: GVA
Byggð á Olafsfjarðarhomi
hundrað ára næsta sumar
„Þaö hefur verið ákveðiö aö setja á
laggirnar afmælisnefnd, sem á aö gera
tillögur um hvemig rétt sé að minnast
þessara tímamóta,” sagöi Jón E.
Friðriksson, bæjarstjóri í Olafsfirði, í
samtali við DV.
Tímamótin sem Jón minnist á eru
100 ára afmæli byggöar á „Ölafs-
fjaröarhomi” næsta sumar. Þar reisti
Olafur Gíslason „tómthús” en „tómt-
hús” er þaö hús, sem ekkert jarðnæöi
fylgir. Samkvæmt því var Olafur
„tómthúsmaöur”. Fyrir vom mörg
byggð býli í Olafsfiröi og verbúöir á
Olafsfjaröarhomi.
Fleiri „tómthús” voru síöan byggö á
Olafsfjarðarhomi og um 1905 fékk
staðurinn löggildingu sem verslunar-
staður. Um áramótin 1954—5 fékk
Olafsfjarðarbærkaupstaöarréttindi.
Ekki er til nákvæm dagsetning á
afmælisdeginum, en Ölafsfirðingar
geta alla vega byrjaö að búa sig undir
stórhátíö einhvemtíma næsta sumar.
-GS/Akureyri
Tónskóli Ólafsf jarð-
ar tekinn til starfa á ný
Frank Herlufsen hefur verið ráöinn
skólastjóri Tónskóla Olafsf jarðar, sem
nýlega tók til starfa. Er skólinn til húsa
í Barnaskóla Olafsfjarðar, þar sem áð-
ur var tannlæknastofa. Auglýst var
eftir umsóknum og er aösókn aö
skólanum góö.
-GS/Akureyri
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Hreppstjórar láti lesa úr markaskrám
Þá viröist eitthvað vera aö rofa til í
útvarpsmálum okkar. Stjórnskipuð
nefnd hefur fjallað um útvarpslögin
og komist að þeirri niöurstöðu að
rýmka beri þau að mun og heimila
fleiri en ríkinu að reka stöövar á
vettvangi fjöimiðlunar. Prentfrelsi
hefur ríkt hér um iangan aldur, og
þótti ekki tiltökumál aö leyfa
mönnum aö gefa út að geðþótta, þótt
hentugt hefði þótt á tima aö fela
prentunina i hendur yfirvalda. Hinar
mörgu bókaútgáfur í landinu, sem nú
starfa, eru tvimælalaust miklu
fjölbreyttari en rikisútgáfa sú, sem
hér hefði verið ef yfirvöld hefðu
áfram átt að sjá um prentað mál.
Töluvert hefur veriö rætt og ritað
um væntanlegar tillögur útvarps-
laganefndar, sem nú eru aö sjá
dagsins ljós. Virðist sem einhverjir
séu að vinna sig í vist sem næstu út-
varpsstjórar með sérkennilegu tali
um hiö göfugmannlega hlutverk
rikisfjölmiðils með tilheyrandi
einokunaraöstööu. Morgunblaðið
fagnar því hins vegar nú um helgina
að hin væntanlega endurskoðun hafi
létt steinöldinni af fréttastofu út-
varps með því að færa helsta frétta-
timann í „skipulegra og betra horf.”
Vert er aö taka undir þetta viðhorf
Morgunblaðsins. Hins vegar hefur
tungutak fréttamanna lítið breyst,
því einmitt í umræðu um störf nefnd-
arinnar, þar sem talað var við for-
mann hennar, var hvað eftir annað
vikið að „kanaútvarpinu”, eins og
fréttastofan liti svo á, að hér sé um
einskonar löggildingu á nafni á út-
varpi varnarliðsins að ræða. Frétta-
maður a.m.k. tvítók þessa nafngift í
viðtalinu við formanninn, og væri
fróðlegt að vita hvort Alþýðubanda-
lagið hefur Iátið fréttastofu í té
orðalista með skrípinöfnunum yfir
varnarliðið og athafnir þess. Það eru
aðeins menn úr þeim flokki, eða
andlega skyldir, sem tala um
varnarliðið á íslandi sem „kana”.
Menn geta svo velt því fyrir sér
hvað rekur helst á eftir því að hér
veröi aflétt einokun ríkisfjölmiðla.
Um langa hríð hefur almenningur
horft með vaxandi undrun á
tilhneigingu rikisfjölmiöla til að
hafa uppi sérsjónarmið, einkum á at-
burðum og átökum erlendis, og
skiptast þau mjög í tvö hcrn eftir
heimshlutum. Orðið „kanaútvarp”
er nefnilega engin tilviljun, heldur
húsorð hjá þeim fréttabörnum, sem
ríkisfjölmiðlarnir sækjast svo ákaft
eftir að hafa í þjónustu sinni, eftir að
þau hafa fengið einhvern hraðstimpil
erlendis í f jölmiölunarfræðum.
Piltur, sem dvelur í Ameriku þess-
ar stundir, flutti erindi í útvarpið og
taldi hina mestu ósvinnu að létta
einokuninni af útvarpsrekstri. Hann
vill hafa orðfæri eins og „kanaút-
varp” áfram í gildi og vernda það
með einkarétti fréttastofu. Hann vill
viðhalda greiðum skiptum við vinstri
pressurnar á hinum Norðurlöndun-
um og nefndi Svíþjóð í því sambandi,
þar sem ritstjórar fá þess háttar
réttlætisköst að ekkert dugir minna
en að ganga í Maó-fötum við dagleg
störf á milli þess að Olof Palme gerir
þá aö seölabankastjórum.
Mikið er gert úr því að sveitar-
félög komi til með að reka útvarps-
stöðvar. Veröur þá væntanlega farið
að lesa upp úr markaskránni fyrst
hreppstjórar eiga jafnframt að
verða útvarpsstjórar. Hugmyndin
um sveitarfélögin er auðvitaö litiö
annað en svolítil glenning á ríkis-
fjölmiðli. Má furðulegt heita að
prentfrelsið skyldi ekki látið í hendur
sveitarfélaga á sínum tíma, fyrst
æskilegt þykir nú að láta undan
sósial-skilningi á forsendu f jölmiðla-
reksturs.
Væru ríkisfjölmiðlar reknir með
tilliti til þarfa almennings i landinu
hefði sjálfsagt dregist enn um sinn
að aflétta óþolandi einokunar-
aðstöðu ríkisfjölmiðla. En fyrst
ríkisf jölmiðlar eru að mestu reknir í
samræmi við þarfir þess, sem
Guðmundur J. kallar „gáfumanna-
félagið”, er eins gott að hefja nú
þegar nokkra samkeppni.
Svarthöfði.