Dagblaðið Vísir - DV - 19.11.1984, Qupperneq 20

Lausar stöður
Verðlagsstofnun óskar eftir að ráða starfsmenn í eftirtaldar
stöður:
1. Stöðu skrifstofumanns sem annast vélritun á íslensku,
dönsku, ensku og fleira. Stariið krefst góðrar kunnáttu í vél-
ritun.
2. Stöðu skrifstofumanns sem annast símavörslu, vélritun á
íslensku og fleira.
Umsóknir með upplýsingum um aldur, menntun og fyrri störf
sendist Verðlagsstofnun, Borgartúni 7,105 Reykjavík, fyrir 26.
nóvember nk.
Upplýsingar um störfin eru veittar í síma 27422.
Verðlagsstofnun.
DÖNSKU
GÆÐAKULDASTÍGVÉLIN
eru komin
í öllum
stærðum
á mjög
hagstæðu
verði.
Skósalan, Laugavegi 1, R.
Skóval, Óðinstorgi, R.
Skóver, Laugavegi 100, R.
Skóverslun Kópavogs, Kópavogi.
Staðarfell, Akranesi.
Skóverslun Leós, ísafirði.
Skóverslun M.H. Lyngdal, Akureyri.
Hólmkjör, vöruhús, Stykkishólmi.
Kaupfélag Borgfirðinga, Borgarnesi.
Kaupfélag Árnesinga, Selfossi.
Kaupfélag Héraðsbúa, Reyðarfirði.
Skóbúð Sauðárkróks, Sauðárkróki.
/HOONS
ÞINGHOLTSSTRÆTI I

NÝTT FRÁ
ITALIU
Leöur.
Litir: svartur, drapp, granít.
Stærðir: 36—41.
Verð kr. 2.500.
Póstsendum. — Sími 29030.
DV. MÁNUDAGUR19. NOVEMBER1984.
O so/e m/o.....
—eða hvernig pflagrímur norðursins komst til lands söngsins
Eitthvað ar þetta nú annað en í Norðurhöfum. Tollstöðin i Feneyjum í baksýn.
„Jesús, María, guð minn almátt-
ugur. Hefuröu ekki komiö til Italíu í
heil tíu ár. Ég bara trúi þessu ekki.”
Það var fornvinur minn og söng-
kennari í mörg ár, Vinzencio María
Demetz, öðru nafni Sigurður Franz-
son, sem stóð fyrir framan mig og
tútnaði allur út í heilagri vandlætingu
og „teutónskri” reiði yfir þessu sinnu-
leysi nemanda síns um land söngsins,
Italíu.
Ég varð að viöurkenna að ég átti
ekkert svar viö þessum ásökunum
hans, ég haföi einfaldlega ekki komiö í
fyrrum heimaland hans í tíu ár.
„Þetta er bara ægilega, svakalega
slæmt”, hélt Demetz áfram. ,,Ég vona
bara að þú missir ekki röddina á þessu.
Það er nefnilega ekkert á við hið rétta
„stímúlerandi” umhverfi fyrir lista-
fólk. Ef þaö einangrast um of, þá bara
týnir það einfaldlega þessum hæfi-
leikum, sem við kennaramir erum að
rembast við aö rækta með því.”
„Ég tek nú stundum lagið í baði,”
umlaði ég og minntist þess að hafa séö
Guömund Jónsson í heitu pottunum í
Vesturbæjarlauginni.
,,Já, — mér er bara alveg sama um
það. Bleytan hjálpar ekkert upp á
þetta. Þú verður bara að tala viö Ingólf
og ég bið svo að heilsa heim,” sagði
hetjutenórinn og var þar með horfinn
út í bæjarlífið.
Ingólfur, sem átti að bjarga þessu,
var einmitt Ingólfur Guðbrandsson,
söngstjóri Pólýfónkórsins og forstjóri
ferðaskrifstofunnar Utsýn, en hjá
honum byrjaði ég að syngja að námi
loknu.
Auövitað var þessu öllu snarlega
bjargað og ég byrjaði að láta mig
hlakka til Italíuferöarinnar.
,,Þú ferð ekkert út til Italíu án mín og
Gunna systir ætlar líka með.” Það var
stórveldið hún móðir mín sem kvað
upp úr meöþetta og ,,af langri reynslu
lært ég þetta hef”, eins og skáldiö
sagði, að einfaldlega lyppast bara nið-
ur og hlýöa. Þær voru báöar nýorðnar
sjötugar svo að þetta var upplagt
tækifæri til að minnast þessara tíma-
móta.fyrir utanlþaðlúmska innlegg í
þjóðmálabaráttuna að þær kjósi nú
rétt í næstu kosningum. Hver veit?
„Eg er svo flughrædd, ég held ég fái
mér bara einn koníak.” Það var
Guðrún móðursystir sem mælti þessi
traustu orð í flugstöðinni í Keflavík og
var nú undinn bráður bugur að því.
„Nú er ég ekkert flughrædd, en ég
held bara aö ég fái mér annan.” Það er
Gunna frænka sem enn hefur orðið og
var nú greinilega allt í stakasta lagi.
Nýja Arnarflugsvélin lenti mjúklega
á flugvellinum í Trieste og sólbrúnir
fararstjórarnir fögnuöu landanum.
Bryndis Schram tjáði mér að félagi
„Skyndilega hóf söngvari upp raust sína." Gondoliera Veneziana. Fólkifl
hlustar og gondólarnir lóna tveir og tveir saman.
Jón Baldvin væri nú floginn heim að stjóri vatt sér að mér og kynnti sig sem
berja á tröllum eftir vel heppnaða Halldór Laxness. Mér varö nú bara að
sumarrannsókn á sögu ítölsku borg- orði: „Ja, — mikiö hefurðu yngst,”
ríkjanna á miðöldum. Annar farar- enda nýbúinn að sitja veislu með
„Svíf þú seglum þflndum" á Adriahafinu.
Myndir og texti: Guðlaugur Tryggvi Karlsson