Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.1986, Blaðsíða 15

DV. FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 1986.
15
Ýtt úr vör
í óskabyr
„.. .þarf dómsvaldið að taka þessi mál slíkum tökum að sölumenn dauðans hugsi sig tvisvar um áður en
þeir taka áhættuna sem fylgir hagnaðarvoninni af sölu eiturlyfjanna.“
Sjaldan hefur áhrifamáttur sjón-
varpsins sannast eins rækilega
hérlendis og fyrir röskri viku þegar
send var út bein dagskrá um vímu-
efnaneyslu ungs fólks og stofnuð
foreldrasamtök vímulausrar æsku.
Þúsundum saman tók fólk við sér
og skráði sig stofnfélaga í hinum
nýju samtökum sem áreiðanlega
eiga eftir að láta mikið að sér kveða
á næstunni og veita stjómmála- og
embættismönnum aðhald sem þeim
vissulega veitir ekki af.
Þótt vissulega sé allra góðra gjalda
vert að ríkisvaldið skuli einnig hafa
rumskað þá liggur við að fréttin af
einni nýrri samstarfsne&id milli
ráðuneyta í þessum málum sé grát-
brosleg. Öllu ánægjulegra væri að
ráðuneytin tækju til hendinni, hvert
á sínu sviði, svo eitthvað áþreifan-
legt væri gert til að stemma stigu
við þeim látlausa straumi smyglaðra
eiturlyfja sem stöðugt flæðir inn í
landið. Þar þarf fyrst og fremst að
koma til hert alvöru löggæsla sem
fær það fjármagn er hún þarf. Sam-
hliða því þarf dómsvaldið að taka
þessi mál slíkum tökum að sölumenn
dauðans hugsi sig tvisvar um áður
en þeir taka áhættuna sem fylgir
hagnaðarvoninni af sölu eiturlyfj-
anna.
Samræmd iög - samræmdar
aðgerðir
En þótt skipan samstarfsnefndar
ráðuneytanna virki að sumu leyti
hjákátlega miðað við fyrri viðbrögð
íslenskra stjómvalda við eiturlyfja-
vandanum getur hún vissulega
komið ýmsu góðu til leiðar. Ekki
hvað síst getur hún unnið frá gmnni
að skipulagningu lagasetningar og
aðgerða dómsvalds til þess að gera
sölumönnum dauðans erfiðara fyrir.
I því sambandi vil ég nefha eitt lítið
dæmi sem við fyrstu sýn virðist átak-
anlega fáránlegt en löggæslumenn
fullyrða að sé rétt.
Fyrir nokkru var maður náðaður
skiiorðsbundið er hann átti eftir að
afþlána allmörg ár af fangelsisvist.
Slíkar náðanir geta sannarlega verið
fullkomlega réttmætar því vissulega
eiga þeir ólánsömu menn, sem
dæmdir eru til fangelsisvistar, fullan
rétt á þvð að mega sanna samfélag-
inu það að þeir vilji gerast nýtir
þegnar. En þessi maður, sem hér um
ræðir, hefur eftir útkomuna úr fang-
elsinu gerst umfangsmikill eitur-
lyfjasali og situr gjama fyrir
unglingum, sem reynt hafa að stöðva
ólánsferil sinn, og kemur þeim aftur
á bragðið.
Enda þótt á hann sannist eitur-
ljfjasala fellur skilorð hans ekki
undir það. Hún er meðhöndluð af
sérstökum dómstóli. Ef það hins veg-
ar sannaðist á hann að hafa stolið
svo sem eins og einu grammi fiá
öðrum eiturlyfjasala þá félli það
undir hin almennu hegningarlög og
hann færi í fangelsi aftur.
Ef svona tvískinnungur á sér stað
í réttarkefinu er ekki von á miklum
árangri því lítill vafi er þá á að víð-
ar er pottur brotinn.
Vissulega gæti hin nýja samstarfs-
nefhd farið ofan í saumana á hlið-
stæðum gloppum og þá gerði hún
gagn. En ef tilgangurinn með skipan
hennar er sá einn „að gera eitt-
hvað“, eins og manni óneitanlega
dettur fyrst í hug miðað við fyrri
aðgerðir, þá er verr af stað farið en
heima setið.
Hvað gera nýju samtökin?
Þessari spumingu velta sjálfsagt
margir fyrir sér og kannski em ekki
allir á eitt sáttir. Vafalítið hefur
þátttakan í stofiiun þeirra orðið
meiri en hinir bjartsýnustu áttu von
á og það eitt leggur forsvarsmönn-
Magnús Bjamfreðsson
unum mikla skyldu á herðar. Þegar
þjóð bregst jafhafgerandi við og hér
gerðist ber þeim sem merkinu lyftu
skylda til þess að halda því hátt á
loft.
Forvamir hefjast heima var kjör-
orð sjónvarpsþáttarins. Vafalítið
verða hvers kyns forvamir heima
og heiman meðal brýnustu verkefha
hinna nýju samtaka.
Líklegt er einnig að þau kanni
möguleika á að koma upp sérstökum
meðferðarstofhunum fyrir æskufólk
sem reynir að losna úr greipum
vimuefha. Þótt góður árangur hafi
náðst i þeim efnum á meðferðar-
stofnunum SÁÁ og ríkisins er líklegt
að þessu ungu fólki henti sérstök
meðferðarstofnun þar sem meðferðin
miðast við aldur þess og þroska.
Þessi nýju samtök þurfa einnig að
knýja á um breytt viðhorf fjárveit-
ingavalds og framkvæmdavaids til
þessara mála. Viðbrögð þessara
meginvaldastoða þjóðfélagsins
gagnvart vímuefriavandanum hafa
vægast sagt verið bæði fálmkennd
og lin. Enginn árangur næst í þess-
ari baráttu nema ríkisvaldið leggi
foreldrasamtökunum lið. Ekki með
beinum fjárstuðningi til þeirra - alls
ekki - heldur með því að standa
skynsamlega að þeim aðgerðum sem
til ríkisvaldsins heyra. Verði lög-
gæslan ekki bætt er hreint út sagt
mikil hætta á því að hinir almennu
borgarar taki hana að einhverju
leyti í sínar hendur. Foreldrar, sem
horft hafa á eftir bömum sínum í
svaðið, jafhvel aftur og aftur, finna
. nú samtakamátt sinn og í huga
margra blundar niðurbæld reiði í
garð þeirra valdastofriana þjóðfé-
lagsins, sem þeim finnst hafa
bmgðist i bráttunni, einkum við hin
ólöglegu vímuefni, eða eiturlyfin
sem svo em oftast nefnd. Sú niður-
bælda reiði mun fyrr eða síðar fá
útrás með hörmulegum afleiðingum
ef væmkærir embættismenn og
stjómmálamenn þverskallast enda-
laust við að skilja hvað til þeirra
friðar heyrir. Slíkt má aldrei gerast
og nú er það ríkisvaldsins að hindra
það með réttum og skynsamlegum
aðgerðum.
Allt þetta og margt ileira þurfa
stjómendur þessara nýju fjöldasam-
taka að athuga. En þeir fjölmörgu
sem gengu í samtökin eftir sjón-
varpsþáttinn góða verða einnig að
hafa í huga að samtökin verða ekki
til lengdar öflug nema þeir verði
virkir félagsmenn. Engin samtök
verða öflug fjöldans eins vegna held-
ur vegna þess starfs sem hann vill
leggja af mörkum. Þess vegna þarf
þetta fólk að koma til starfa í sam-
tökunum af fullum krafti og leggja
sig fram svo sá árangur náist sem
að er stefnt.
Og svo gætu samtökin kannski
tekið það að sér að sjá um eins og
eina almennilega sjónvarpsdagskrá
á ári!
Magnús Bjamfreðsson.
Bæjarstjórann burt
Snemma á þessari öld stóð lítill
snáði við gluggann i skólastofunni
„sinni“. Hann horfði dreyminn yfir
þorpið „sitt“ og fjörðinn og tuldraði
ofan í bringuna „einhvem tímann
ætla ég að ráða yfir þessu öllu“.
Svo segir í austfirskum munn-
mælum.
í dag heitir snáðinn herra bæjar-
stjóri Jóhann Klausen og þorpið hét
og heitir enn Eskifjörður.
Nýlega fór ég til fundar við sýslu-
mann Sunnmýlinga, léttur í spori,
og hugðist fá þinglýst afsali af íbúð
í sölu- og leiguíbúðum á Eskifirði.
Ekki var hægt að þinglýsa afsalinu
athugasemdalaust. Mér kom það svo
sem ekki mjög á óvart. Þann 2. apríl
sl. benti ég bæjarstjóra Eskifjarðar
á að í afsalinu er íbúðin sögð háð
ákvæðum ógildra laga.
Viðbrögð hans vom einföld, hann
vísaði mér á dyr og sagði mig vera
með dónaskap! Það er sem sagt
dónaskapur að benda bæjarstjóra á
þær yitleysur sem hann gerir.
10. apríl sl. bað ég síðan bæjarstjó-
rann m.a. að lagfæra þessa lagatil-
vísun, hann neitaði því og sagðist
engu breyta nema að fengnum úr-
skurði fógeta.
22. apríl sl. þinglýsti sýslumaður
afsalinu með athugasemdum sem
staðfestu að ég fór með rétt mál (af-
salið hlaut skjalanúmerið 405/1986).
f framhaldi af þessu sendi ég bæj-
arráði Eskifjarðar bréf og óskaði
eftir að það breytti afsalinu þannig
að rétt væri. Og einnig að það tæki
afetöðu til framkomu bæjarstjórans.
Hér fer á eftir kafli úr fundargerð
bæjarráðs frá 28. apríl sl. en þar er
fjallað um málið.
Ályktun bæjarráðs
C - Bréf Ara Halldórssonar varð-
andi sölu íbúðar.
í bréfi Ara er kvartað undan sam-
skiptum við bæjarstjóra og bomar
brigður á að gefið hafi verið út form-
lega rétt afsal vegna kaupa Eygerðar
Bjargar Þorvaldsdóttur á íbúð að
Bleiksárhlíð 2, Eskifirði. Meðfylgj-
andi em tillögur Ara um breytingar
á nefhdu afeali.
Bæjarstjóri útskýrði sitt sjónarmið
í málinu. Hann taldi ekki ástæðu til
breytinga á afealinu og athugasemd-
ir Ára léttvægar. Þetta málefhi var
rætt ítarlega, m.a. kom fram að sam-
kvæmt könnun hjá bæjarfógeta er
umrætt afeal formlega gilt skjal.
Bæjarstjóri lagði fram svohljóð-
andi tillögu:
„Bæjarráð telur að sé um sam-
skiftaerfiðleika að ræða milli Ara
Halldórssonar og bæjarstjóra þá sé
það alfarið þeirra mál. Bæjarráð tel-
ur enga ástæðu til breytinga á
þinglýstu afsali." Hrafiikell (1. mað-
ur á lista óháðra, núverandi bæjar-
fulltrúi sjálfetæðismanna - aths.
höf.) lagði fram svohljóðandi tillögu.
„Bæjarráð felur bæjarstjóra að gera
nauðsynlegar breytingar á umræddu
afeali þannig að því verði þinglýst
athugasemdalaust.“ Bæjarstjóri
lýsti þvi þá yfir að hann gerði engar
breytingar á afealinu hvað svo sem
bæjarráð samþykkti. Tillaga bæjar-
stjóra var samþykkt með 2 atkvæð-
um Jóns (Jón Ævar Haraldsson er
núverandi bæjarfulltrúi krata og 2.
maður á lista þeirra nú í vor - aths.
höf.) og Guðjóns (Guðjón Bjömsson
er bamakennari og núverandi full-
trúi komma - aths. höf). Hrafhkell
greiddi atkvæði gegn tillögunni.
Guðjón óskaði eftir að eftir sér væri
bókað að þar semTram hefur komið
frá bæjarfógeta að umrætt afeal er
formlega löglegt og í ftillu gildi sam-
þykki hann tillögu bæjarstjóra.
Hrafnkell mótmælti því sem hann
kallaði ofríki bæjarstjóra og taldi
þetta ámælisverða málsmeðferð."
Ýmislegt úr lagi fært
Svo mörg vom þau orð.
Ýmislegt annað er einkennilegt í
afealinu en lagatilvitnunin. En þrátt
fyrir það mun afealið jafnlöglegt eft-
ir sem áður, enda hefur aldrei
hvarflað að mér annað en að það
stæðist lög um þinglýsingar. Skal
nú telja það sem augljóslega er úr
lagi fært, þó svo að annað og fleira
kunni einnig að reynast rangt þegar
dýpra er kafað.
1. Eignin er háð ákvæðum laga nr.
51/1980... Athugasemd þinglýsing-
ardómara er svohljóðandi: Með
lögum nr. 60/1984 voru lög nr.
51/1980 felld úr gildi.
2. Afhendingardagur til eiganda er
sagður 1. nóv. 1981 en var í raun
1. sept. 1981.
3. Fasteignanúmer er rangt
4. Fjárhæð kaupverðs í tölustöfum
og bókstöfum er ekki sú sama.
Þannig er nú það!
I leigu- og söluíbúðum þeim er hér
Ari Halldórsson
deildarstjóri
Eskifirði
um ræðir eru 12 íbúðir, eru þær
tvenns konar: 6 sem kalla má stór-
ar, allar af sömu gerð og stærð, og
6 sem kalla má litlar, allar af sömu
stærð og gerð. íbúð sú er hér um
ræðir er af minni gerðinni.
í öðru afeali fyrir annarri sams
konar íbúð í sama húsi (skjal nr.
66/1985 hjá sýslumanni) segir að
stærð eignarinnar sé alls 77,36 m2
og fyrir það hafi kaupandi greitt
335.166 kr. En afealið margumrædda
(skjal 405/1986) segir stæið eignar-
innar alls 65,39 m2, önnur kaup-
verðstalan í afealinu er 335.166 kr.
Hnefarétturinn
Jóhann selur tvær sams konar
íbúðir í sama húsi, á sama tíma, á
sama verði, en stendur öðrum kaup-
andanum skil á 77,36 m2 en hinn
kaupandinn fær 65,39 m2 í sinn hlut.
Léttvægt að mati bæjarstjóra
í ljósi þess siðferðisvottorðs sem
meirihluti bæjarráðs, þeir Guðjón
Bjömsson bamakennari og Jón
Ævar Haraldsson, með dyggum
stuðningi áheymarfulltrúa fram-
sóknarmanna, Alrúnar Kristmanns-
dóttur (systurdóttir bæjarstjóra og
eiginkona Gísla Benediktssonar, 2.
manns á lista Framsóknar. Gísli var
einn þriggja stjómarmanna fram-
kvæmdanefridar leigu- og söluíbúða
og líklega reiknimeistari nefiidar-
innar), gaf sjálfum sér á fundinum
28. apríl sl. er ljóst að ekki er að
vænta neins frumkvæðis úr þeirri
átt um rannsókn á máli þessu. (Lög-
legt? en siðlaust, mundu það, Jón
Ævar.) Reikna má með að sömu sögu
sé að segja um meirihluta bæjar-
stjómar.
Af þessum sökum á ég ekki ann-
arra kosta völ en óska eftir því við
ríkissaksóknara og félagsmálaráðu-
neytið að hinum virðulega bæjar-
stjóra, herra Jóhanni Klausen, veiði
tafarlaust vikið úr embætti og bæj-
arstjóm leyst frá störfum a.m.k.
meðan rannsókn þessa máls fer fram.
Ástæða þess að öll deilumál, sem
bæjarstjóri kemur nálægt enda í
óleysanlegum hnút og em ekki leyst,
er að siðfræði hans er hnefarétturinn
í öllum myndum.
Margur mun velta því fyrir sér
hvers vegna þetta hefúr viðgengist
svo árum skiptir. Ástæðumar em
tvær:
Hugsunin minnir á landslagið,
dálítið þröng. Hin er sú að á Eski-
firði er engin stjóm enda meirihluti
bæjarráðs lítið meira en bleklaus
penni í vasa bæjarstjóra sem skiptir
um fyllingu eftir þörfum.
Ari Halldórsson
. . á Eskifirði er engin stjóm enda
meirihluti bæjarráðs lítið meira en blek-
laus penni í vasa bæjarstjóra sem skiptir
um fyllingu eftir þörfum.“