Dagblaðið Vísir - DV - 16.01.1988, Side 13

LAUGARDAGUR 16. JANÚAR 1988.
13
Verðlækkun á Vesturgötu?
Reykjavík 11. jan. 1988
Kæri vin
Hér er allt á uppleið samkvæmt
venju og þó sérstaklega verðlag eft-
ir því sem mér skilst á fréttum.
Þessar verðhækkanir sigla í kjölfar
ráðstafana ríkisstjórnarinnar til að
lækka verð. „Allt hækkar nema
kjötskrokkar og mjólk,“ segir DV í
dag og maður verður vist að hakka
í sig skrokkana og hafa mjólk með
næstu daga. Ekki þar fyrir að ís-
lenskt'lambakjöt er betri matur en
nokkur annar sem ég hef lagt und-
ir tönn og hef þó dálæti á svínum,
sérstaklega eftir að þau eru komin
á diskana.
En það er þetta með skrokkana.
Þeir geta breyst í kótelettur og þá
kveður við annan tón. Verðlækk-
unarstefna ríkisstjómarinnar er
nefnilega gædd þeim ósköpum að
þótt skrokkarnir hækki ekki í
verði, þá hækkar verð á kótelettum
sem unnar eru úr þessum blessuð-
um skrokkum. Þetta kemur að
sjálfsögðu á óvart og meira að segja
Jón Baldvin er öldungis hlessa. En
hvað veit hann um verð á kótelett-
um? Það er með öllu ósannað mál
að Bryndís framreiði lambakóte-
lettur á Vesturgötunni því ekki
verða lambakótelettur tii úr fiski
þeim sem ku vera þar á borðum
jafnt hvunndags sem aðra daga.
Ekki ætla ég að gagnrýna ráödeild
ráðherrahjónanna í heimilishaldi
og get sagt þér bara hreint út, að
ég trúi ekki þessum Velvakanda-
kerlingum sem halda því blákalt
fram að það hafl sést til Jóns Bald-
vins og Bryndísar á matsölustað í
fyrra þar sem þau hökkuðu í sig
stórsteikur. Fyrr má nú rota en
dauðrota og segi ég ekki meira um
þetta mál.
Greiðslur hækka líka
Það gefur augaleið að þegar þarf
að greiða meira en áður fyrir allt
nema kjötskrokka og mjólk kostar
meira að láta greiða sér. Mér er
tjáð af kunnugum að nú sé orðið
svo dýrt að láta greiða sér á stofu
í Reykjavík að það borgi sig frekar
að fara til útianda í þeim erindum,
ekki síst ef á að klippa í leiðinni.
Ekki veit ég sönnur á þessu en
treysti bara á hann Villa Þór sem
fyrri daginn því hann hefur árum
saman klippt og greitt á mér strýið
án þess að það hafi gert mig meira
gjaldþrota en orðið er. Auk þess
hef ég illan bifur á hárskerum í
útlöndum. Það er kannski vegna
þess að fyrir margt mörgum árum
slysaðist ég inn á rakarastofu í
Kaupmannahöfn. Ekki þó til að láta
skera hár mitt heldur bað ég ein-
faldlega um rakstur. Nú hef ég
orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að
yfirleitt hefur mér tekist að raka
mig á hveijum morgni hjálparlaust
án stórslysa. En í þessu tilfelli hafði
forsjónin ákveðið að farangur
minn, og þar með rakdótið, ferðað-
ist í aðra átt en ég og ekkert við
því að gera. En órakaður gat ég
ekki lagt upp í daginn og því brá
ég mér á rakarastofu ekki langt frá
hótelinu. Með djúpum kokhljóðum
tókst mér að koma miðaldra manni
þama á stofunni í skilning um að
ég vildi láta skafa framan úr mér
og hann var strax fullur alúðar og
skilnings á þessu vandamáh. En
fljótt eftir að hann hóf raksturinn
komst ég að raun um að hann var
ekki bara fullur samúðar, heldur
líka fullur af öli því hann staupaði
sig ótæpilega. Ég get svo sem skilið
þaö að fólk þurfi einhverja hress-
ingu að morgni dags eftir erfiða
nótt, en af einhveijum ástæðum
var ég ósáttur við þennan forleik
að rakstrinum, Kannski hefur
þetta bara verið öfund í mér enda
var það jafnvel svo að fleiri hefðu
viljað hressingu en hinn danski
rakari. Ekki ætla ég að lýsa rakstr-
inum en þóttist góður að sleppa út
tiltölulega lítið skaddaður og meira
segja með höfuðið á réttum stað.
Ég óttaðist nefnilega um tíma að
það mundi skilja milli höfuðs og
bols þegar maðurinn mundaði
Sæmundur Guðvinsson
hnífinn sem ákafast og lagði hann
aö barka mér með ódulinni ánægju.
Frá því þetta skeði hef ég stillt viö-
skiptum mínum við erlenda rakara
mjög í hóf og jafnan gengið ómyrt-
ur út frá Villa Þór sem aldrei hefur
klippt af mér hausinn. Hins vegar
klippti hann einu sinni af mér for-
láta hálsbindi og glöddumst við
báðir við það tiltæki. Hann vegna
þess að þama fékk hann útrás fyr-
ir löngun sem hefur ábyggilega
blundað lengi með honum og ég
gladdist vegna þess að aldrei hef
ég séö lægri klippingareikning en
í þetta skipti.
Höfuð hneigja í djúpið
Manstu eftir kvæðinu um litlu
andarungana sem höfuð hneigja í
djúpið? Þetta var þjóðsöngur ótal
heimila í dentíð. Ég var að horfa á
sjónvarpsfréttir hér um kvöldið og
horfði á báðar stöðvarnar því alltaf
er von til að maður frétti eitthvað
sem maður hefur ekki frétt áður.
Sem ég sit þarna fyrir framan
skerminn fer ég ósjálfrátt aö virða
fyrir mér höfuðhreyfingar þeirra
sem á skjánum birtast. Talað er við
ýmsa menn en fáar konur þrátt
fyrir eindregin tilmæli útvarpsráðs
þess efnis að það skuli hka talað
viö konur. Sumir þessra manna
sem fram komu töluðu meira með
höfðinu en tungunnni. Það er að
segja, þeir hneigðu sig þegar þeir
sögðu og og reistu makkann þegar
þeir sögöu en. Ég fór að reyna að
líkja eftir þessum hreyfingum og
hneigði mig og reisti til skiptis milli
þess sem ég hristi höfuðið í takt við
þann boðskap sem skókst út úr
sjónvarpinu. Eftir að hafa stundað
þessar æfingar um skeið komst ég
að þeirri niðurstöðu að ekki væri
hoifandi á sjónvarpsfréttir nema
vera mjög sterkur í hálsliðunum.
Hefurðu ekki tekið eftir því hvað
það er óþægilegt að horfa á fólk
tala, sem þarf alltaf að ná orðunum
út úr sér með þeim hætti að skaka
til höfðinu um leið? Er ekki hægt
að komast yfir afhristara með ein-
hveijum hætti því ekki dugar
afruglari á þetta Uð?
Einmuna tíð
Jæja, þú ert eflaust farinn að
spyrja hvort ég fari ekki að koma
að fréttunum. Og þá eru það auð-
vitað ættingjamir sem þú vilt vita
um. Ég skal bara segja þér strax
að það amar ekkert að þeim nema
það eru ennþá þessi vandræði með
Ebbu frænku okkar eftir jólaboðið.
Hún er sannfærð um.það að ættin
hafi splundrast út af þessu rifrildi
sem mér skilst að þú hafir verið
upphafsmaður að. Geturðu ekki
reynt að lækka eitthvað í henni?
Sent henni osta áð utan, smér eða
símskeyti? Ég get ekki endalaust
hlustað á grátinn í henni út af
þessu sófasetti sem fór forgörðum
í jólaboðinu enda var ég ekki boð-
inn, hvemig sem á þvi stendur.
Auðvitað ert þú ekki borgunar-
maður fyrir settinu og hún getur
ekki átt neina kröfu á þig. Ég segi
henni bara að þú sért kominn með
krabba eða hálsbólgu og sért ekki
í standi til að hafa áhyggjur af
þessu. Eða viltu að ég segi henni
að þú hafir fengið hálsbólgu upp
úr krabbanum eða krabba upp úr
hálsbólgunni? Blessaður láttu mig
vita. Af veðri er það helst að frétta
að hér hefur ekki verið neitt veður
í langan tíma. Oft hafa skollið á
veður í janúar en í þetta skipti hef-
ur það brugðist og banka ég nú
þrisvar í tré. Að vísu fór hann að
snjóa fyrir norðan og vestan en það
tekur nú enginn nærri sér sem býr
hér á suðvesturhorninu. Fólkið
sem býr á þessum slóðum á ekkert
betra skilið fyrst það þijóskast enn
við að flytja hingað í stórborgar-
sæluna þar sem hunang drýpur af
hveijum kaupmanni.
Staðgrelðsla skatta
Eins og þú manst er okkur allt í
einu ætiað að fara að borga skatta
á sömu mínútu og við fáum tekjur.
Þetta er svo nýtt fyrir okkur héma
á skerinu að margir mega vart
halda höfði af áhyggjum yfir því
að skattsvik leggist jafnvel af. Þaö
hafa verið okkar ær og kýr að geta
treyst því að með því að svindla á
skattinum fáist betri svefnró því
skatturinn er bara einhver stofnun
úti í bæ sem allir eiga að sameinast
um að koma fyrir kattarnef. En nú
á bara að borga í hvelli og ekkert
múður. Ófáum slær fyrir bijóst af
tilhugsuninni einni saman að
gjalda Davíð það sem Davíð ber
undir eins í stað þess að hugsa
máhð fram eftir ári. Mér er hins
vegar fyrirmunað að skilja hveiju
þetta breytir fyrir venjulegt launa-
fólk því ég veit ekki betur en lögum
samkvæmt hafi það greitt sína
skatta hvort sem því var það ljúft
eða leitt í hverjum mánuði. Ef það
er ekki staðgreiðsla þá veit ég ekki
hvað orðið þýðir, en auðvitað má
telja þjóðinni trú um að ný stað-
greiðsla sé aht annað en gömul
staðgreiðsla.
Hafðu það svo ævinlega sembest
og gangi þér allt í haginn.
Þinn vinur,
Sæmundur
Bréftilvinar