Dagblaðið Vísir - DV - 14.04.1994, Blaðsíða 15

FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 1994
15
Þegar lýðræðið bregst:
Sirkus J-Olína enn á ferð
„Þegar henni varö ljóst aö venjulegt
félag myndi ekki nægja til þess aö ná
einum fulltrúa inn á næsta flokksþing
ákvað hún að stofna félag á landsvísu
utan um sjálfa sig.“
Fyrir tveimur árum skrifaði ég
grein í Moggann um fjölmiðlasirk-
us þeirra Olínu Þorvarðardóttur
og Jóhönnu Sigurðardóttur sem
þær buðu landsmönnum upp á í
kringum síðasta flokksþing Al-
þýðuflokksins. Þessi pólitíska sam-
loka virðist ætla að byrja æfingarn-
ar snemma í ár með því að smíða
heimatilbúna fallbyssu fyrir Jó-
hönnu undir nafninu Jafnaðar-
mannafélag íslands. Sirkus J-Ólína
er enn á ferð.
í fyrsta lagi er það auðvitað hin
mesta móðgun að ætla sér að nota
eins virðulegt nafn og Jafnaðar-
mannafélag íslands um fýlufélag
nokkurra einstakhnga sem hafnað
hefur verið í lýðræðislegum kosn-
ingum innan Aiþýðuflokksins. Það
er hins vegar ágætt að það upplýs-
ist hér að undirritaður og nokkrir
sannir jafnaðarmenn komu fram
með þá hugmynd fyrir tveimur
árum að stofna Jafnaðarmannafé-
lag Reykjavíkur. Þessari hugmynd
stal Ólína. Þegar henni varð ljóst
að venjulegt félag myndi ekki
nægja tíl þess að ná einum fulltrúa
inn á næsta flokksþing ákvað hún
að stofna félag á landsvísu utan um
sjálfa sig. Eitt félag - eitt atkvæði,
er slagorð ÓMnu. Yfirfrakkafélag
Ólínu undir nafninu Jafnaðar-
mannafélag íslands verður aldrei
tekið inn í Alþýðuflokkinn á meðan
undirritaður hefur þar einhver
áhrif.
Ólína XV
Það er tilræði við lýðræðið í land-
inu, skipulag Alþýðuflokksins og
sjálfa jafnaðarstefnuna að stofna
félag utanum gjallarhorniö Ólínu
Þorvarðardóttur. í hvert skipti sem
henni hefur verið afhentur hljóð-
nemi í hönd hefur hún öskrað eins
og ljón. Allir vilja þagga niður í
henni, jafnvel hin ríkisrekna
fréttastofa Sjónvarpsins gat ekki
notað hana.
Við jafnaðarmenn reyndum að
nota hana í síðustu borgarstjórnar-
kosningum. Hún stóð sig mjög vel
- nema hvað kjósendur höfnuðu
henni í lýðræðislegum kosningum.
En Ólína hafði dottið í lukkupott-
inn því sem borgarfulltrúi var hún
sjálflcjörin á flokksþing. Þar nudd-
aði hún sér utan í virðulega jafn-
arðarmenn af landsbyggðinni og
reyndi fyrir sér í flokksstjórnar-
kjöri. Þar var henni hafnað í lýð-
ræðislegri kosningu en náði inn
KjaHariim
Ámundi Ámundason
framkvæmdastjóri
Alþýðuflokksins
sem 15. og síðasti varamaður. Þess
vegna gengur hún undir nafninu
Ólína XV hjá gárungunum í flokkn-
um.
Næst reyndi borgarfulltrúinn
fyrir sér í stjórn Alþýðuflokksfé-
lags Reykjavíkur sem undanfarin
ár hefur verið sjálfkjörin. En allt
kom fyrir ekki - Ólína var feUd í
lýðræðislegri kosningu. í þetta sinn
af stórskotaUði Þorláks Helgasonar
sem nú ætlar að stofna fýlufélagið
með ÓUnu.
Smellurinn í ár
Þau stórtíðindi gerðust í upphafi
ársins að jafnaðarmenn og félags-
hyggjufólk íjögurra flokka samein-
uðust um framboð Reykjavíkur-
listans. Samkvæmt skUgreiningu
Ólínu og meðferðarsveins hennar
er Ólína sjálf persónugervingur
fyrir þessar skoðanir og utanum
þær á að stofna fýlufélagið. En eins
og Karl gamli Marx þá trúi ég á
„díealektíska efnishyggju" og-end-
urtekningu sögunnar. Breiðfylking
jafnaðarmanna, allaballa, róttækra
kvenna og samvinnumanna hafn-
aði ÓUnu Þorvarðardóttur. Hún
fékk ekki einu sinni að vera með á
listanum.
En eins og Ólína veit þá er fjöl-
miðlafiknin ein af frumþörfum
mannsins og til þess að komast í
pressuna þarf aö hafa ályktun-
arapparat. Ólína XV fékk því Láru
V. barnadeildina úr Röskvu og tvo
fyrrum starfsmenn Alþýðuflokks-
ins (sem ég gat því miður ekki not-
að) til þess að stofna fýlufélagið.
Ef hún Jóhanna mín kemst ein-
hvern tímann á loft úr leikfanga-
byssu ÓUnu getur hún ekki treyst
á mjúka lendingu. Öryggisnetið er
riflð, félagarnir hlaupa í burtu í
stað þess að draga úr falhnu og lík-
legast er aö hún lendi í ljónagrifj-
unni eins og síðast. Eða eins og
maðurinn sagði: „Betra er að eiga
flokk á fæti en ljón í gryfju".
Ámundi Ámundason
„Eitt félag - eitt atkvæði er slagorð Olinu. - Eða eins og maðurinn sagði: „Betra er að eiga flokk á fæti en Ijón
i gryfju““, segir í greininni.
Þráhyggja utanríkisráðherra
Ég lét eitt sinn orð faUa á þá lund
að ég treysti ekki Jóni Baldvin í
utanríkismálum. Sú afstaða min
hefir ekki breyst, nema síður sé.
Um leið og samningar Norðmanna
við ESB virtust í höfn rauk hann í
fjölmiðla með þá staðhæfingu að
forsendur væru breyttar, þannig
að við ættum nú þegar að kanna
möguleika á aðild.
Það hafði hins vegar verið yfir-
lýst stefna ríkisstjórnar að umsókn
um aðild kæmi ekki til greina. Jón
einn úr stjórnarflokkunum rauf
það samkomulag. Kjartan Jó-
hannsson í Brussel reyndi á sama
tíma að særa okkur til að hefjast
handa um aðildarumsókn en hann
fékk verðuga áminningu fyrir
frumhlaupið af hálfu utanríkis-
málanefndar Alþingis.
Mikil mótspyrna
Jón Baldvin hefir nú þegar nóg-
samlega að gert með því að þrýsta
okkur inn í EES. Það kostaöi
nokkra skerðingu sjálfstæðis og
opnun landhelginnar að hluta. Sú
var yfirlýst stefna Sjálfstæöis-
manna að leita eftir tvíhUða samn-
ingum við EB. Hún er hin eina rétta
og við getum enn farið þá leið. Að
víkja af þeirri stefnu var of dýr fórn
KjaUarmn
Eggert Haukdal
alþingismaður
fyrir samvinnu Jóns Baldvins um
stjórnarmyndun.
Af hverju stafar þessi ákefð Jóns
Baldvins að koma okkur í Evrópu-
sambandið? Skýringin er einfold
og liggur ljós fyrir. AðUdinni fylgir
þvínær óheftur innflutningur bú-
vara en það er nánast eina póUtíska
kappsmál hans.
Þarna mætir hann mikfili mót-
spyrnu í öUum flokkum. Landbún-
aðarfurðir frá Evrópulöndum eru
ekki umhverfisvænar. Þær eru
meira eða minna spUltar. Þær eru
styrktar af opinberu fé, eins og sak-
ir standa, en að sögn fróðra ekki
tÚ frambúðar. Þegar styrkirnir
verða lagðir niður, hækkar verð
varanna og nálgast okkar.
Láta sér ekki segjast
Landbúnaður er elsti atvinnu-
vegur á íslandi, nátengdur þjóðlífi
okkar og menningu. Hrun hans
mun stórauka atvinnuleysið hér-
lendis sem þegar hefir vaxið úr
hófi fram.
Atvinnuleysisbætur yrðu marg-
falt hærri upphæð en núverandi
stuðningur við landbúnaðinn.
Sjávarútvegur er annar aðal-
atvinnuvegur okkar. Óvarlegt er
að treysta á hann einan. Honum
er m.a. ógnað af Thorp-stöðinni við
Sellafield sem eykur geislavirkni í
sjó. Lítið þarf út af að bera til að
gera fiskafurðir óseljanlegar. Von-
andi kemur það ekki fyrir. Hvar
stöndum við þá með landbúnaðinn
í rúst!
En Kratar láta sér ekki segjast.
Þeir skella skolleyrum við fregnum
um yfirgang Spánverja og lögbrot
við Nýfundnaland og í írskri land-
helgi enda þótt telja megi víst að
svipað gerðist hér.
Við íslendingar verðum að gera
upp við okkur, hvort við viljum
eiga landið okkar og auðlindir þess,
ellegar renna inn í þjóðhaf Evrópu.
Eggert Haukdal
„Sú var yfirlýst stefna sjálfstæðis-
manna að leita eftir tvíhliða samning-
um vð EB. Hún er hin eina rétta og við
getum enn farið þá leið.“
Sameining Tálknafjardar
við fjögur sveitarféiög í
Endurreisn
„Með sam-
einingu sveit-
arfélaganna
fimm verður í
fyrsta sinn
gert eitthvað
raunhæft í að
snúa þeirri
óheillaþróun
við sem
fólksfækkun-
Steindór Ögmunds-
son vélstjóri.
in er. Margt
hefur veriö rey nt, til dæmis byggt
mikið iþróttamannvirki sem er
ekki nema hálfnýtt og útbúnar
byggingarlóðir á leigulandi sem
enginn vfll byggja á um leið og
atvinnutækifáerum fækkar i
þjónustugeíranum í byggðinni og
vinnan verður enn einhæfari. Ég
skil ekkihvernig byggð sem þessi
á að geta lifað þessar þrengingar
ein og einangruð frá nágranna-
byggðariögunum. Það er þjóðfé-
lagsleg skylda okkar að takast á
við vandamál héraðsins og vinna
að uppbyggingu þess. Fjárhags-
staða sveitarfólaganna er misjöfn
og hefur veriö þaö lengi en ekki
má gleyma því að skjótt skipast
veður í fjármálalifinu og ekki er
víst að atvinnulífið standi eins vel
og mai'gir vUja vera láta. Ég veit
að sameiningin ein sér er engin
töfralausn en horft tíl framtíðar
er hún það eina sem getur gert
Vestur-Barðastrandarsýslu að
byggilegu svæði um ókomin ár.
Ég skora því á alla Tálknfirðinga
að velja byggðastefnu næstkom-
andi laugardag og hafna einangr-
un og afturhaldssemi. Tökum
saman höndum um endurreisn
atvinnulífsins í sýsiunni og
stöðvum búferlaflutningana."
Ekki fýsilegt
„Tálknfirð-
ingar eru
búnir að segja
nei viö sam-
einingu einu
sinni og mér
finnst það ■
óvirðing við
ný'auk'þess 'ki,a"'a E Jossdott-
sem Þíb“
ur í bága við
sveitarstjómariög þó að félags-
málaráöuneytið hafi samið nýja
reglugerð svo að Tálknfirðingar
geti kosið aftur. ÖU framganga
ráðuneytisins og ráðherra i þessu
máli er með þeim hætti að ekki
er hægt að kyngja því þegjandi
oghljóðalaust.
Ástand í atvinnuraálum breyt-
ist ekki svo mjög við sameiningu
sveitarfélaganna en Tálknfirð-
ingar missa lúns vegar ýnús störf
sem skipta máU. Þá er ekki fýsi-
legur kostur aö húa til eina bekkj-
ardeild úr öllum skólum á svæð-
inu eins og starfsmenn ráðuneyt-
isins hafa talað um. Þannig
myndu bekkjardeildir í grumv
skóla Tálknafjarðar týna tölunni
en Tálknfirðingar hafa lagt mikla
vinnu í eflingu og uppbyggingu
skólastarfs i Tálknafirði.
Sameiningin er ekki vænlegur
kostur þegar litið er til áætlaðra
heildarskulda sveitarfélaganna
með árið 1993 í huga. Tálkna-
fjarðarhreppur skuldar aðems
116 þúsund á íbúa meðan Bíldu-
dalshreppur skuldar 269 þúsund
á íbúa og Patrekshreppur 238
þúsund á íbúa.
Ég vil sjá samstarf þessara
sveitarfélaga eflast í náinm fram-
tíð en liins vegar eru mörg atriði
varðandi sameiningu óskýr og
neikvæö. Því; segi ég nei við sanv
einingunni." -GHS
L