Alþýðublaðið - 23.05.1967, Page 4

1
:
:
í
I
í
Hvað vorð um verðhækkunina
i
ÞJÓÐVILJINN birti heilsíðugrein síðastliðinn
jsunnudag um batann á viðskiptakjörum þjóðarinnar
.undanfarin ár. Hann hefur sannarlega verið mikill,
lenda er mikið búið um það að skrifa á liðnum árum.
Þjóðviljinn reiknar út, hvað við hefðum getað keypt
fyrir það fé, sem batnandi viðskiptakjör hafa fært
i'okkur: Allan matvælainnflutning þjóðarinnar á einu
; árinu, öll ný skip og báta á öðru tímabili. Og svo læt-
ur Þjóðviljinn eins og hann sé alveg hissa á því, að
það skuli valda tímabundnum erfiðleikum, þegar
verðhækkun undanfarinna ára snýst aftur í verðlækk
un, eins og nú hefur átt sér stað. Hann telur þáð
gjaldþrot, að menn skuli ekki láta eins og ekkert
sé, þegar verðlag á um það bil 70% útflutningsins
stórfellur. Það er engu líkara en að blaðið haldi, að
tekjunum af bættum viðskiptakjörum hafi verið
fleygt, og þess vegna standi ráðamenn nú uppi í
vandræðum.
En hvað skyldi hafa orðið af tekjuaukanum vegna
bættra viðskiptakjara?
Þjóðviljinn segir sjálfur, að á árabilinu 1960-1965
hafi verðlag á útflutningsvörum okkar hækkað um-
frarn verðhækkanir á innfluttum vörurn um 31,5%.
Á þessu sama tímabili hækkuðu raunverulegar þjóð-
artekjur um 45%. Vöxtur þjóðarteknanna átti m. ö. o.
ekki eingöngu rót sína að rekja til bættra viðskipta-
kjara, heldur einnig til aukningar á þjóðarframleiðsl
unni. Á mann jukust þjóðartekjumar á þessum árum
um 32%. En hvað skyldi hafa orðið um þessa aukn-
ingu þjóðarteknanna, þar á meðal batann á viðskipta
kjörum? Ráðstöfunartekjur fjölmennustu atvinnu,
stéttanna, þ. e. verkamanna, iðnaðarmanna og sjó-
meira fé milli handa. Matvælin og skipin og bátarn-
en ráðstöfunartekjur eru atvinnutekjur, að frádregn-
um beinum sköttum, en að viðbættum fjölskyldubót-
um. Ráðstöfunartekjur almenning uxu m. ö. o. á þessu
tímabili meira en þjóðartekjurnar, að meðtöldum bat
anum á viðskiptakjörunum. Hinum auknu tekjum var
dreift meðal atvinnustéttanna, almenningur fékk
meiri fé milli handanna. Matvælin og skipin og bátarn
ir, sem Þjóðviljinn var að bera saman við batann á
viðskiptakjörunum, voru keypt. Matvælin er búið að
borða, en skipin og bátana eigum við, enda jókst
þjóðarauður íslendinga á þessum árum mjög veru-
lega.
Ef auknar þjóðartekjur á undanförnum árum hefðu
ekki dreifzt meðal almennings, heldur verið lagðar til
hliðar sem varasjóður til erfiðra ára, væri nú ekki um
vandamál að ræða. Vandinn, sem þjóðinni er nú á
höndum, stafar einmitt af því, að þjóðartekjuaukning
in á undanförnum árum var notuð í j'afnríkum mæli
og átt heíur sér stað.
4 23. maí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ

Ritstjóri: Benedikt Gröndal. Símar 14900—14903. — Auglýsingasíml:
14905. — AÖsetur: Alþý3uhúsi5 við H.verfisgötu-, Rvík. — Prentsmiðja
AlþýðUblaðsinsi Simt 14905. — Áskriítargjald kr. 105;00. — í lausa-
sBÍU kr-. 7.00 eintaluð. — Útgefandl: Alþýðuflokkurinn,
INNLENT LÁN
RÍKISSJÓÐS ÍSLANDS1967, l.Fl
Sala spariskírteina ríkissjóðs 1967, 1. fl., stendur nú yfir. Skírtein-
in eru til sölu í viðskiptabönkum, bankaútibúum, stærri sparisjóð-
um og hjá eftirfarandi verðbréfasölum í Reykjavík: — Ágústi Fjeld-
sted og Benedikt Blöndal Lækjargötu 2, Málflutningsskrifstofu Ein-
ars B. Guðmundssonar, Guðlaugs Þorlákssonar og Guðmundar Pét-
urssonar, Aðalstræti 6, Gunnari J. tVTcdler, áuðurgötu 4y K/auphöll-
inni, Lækjargötu 2 og Lögmönnum, Tryggvagötu 4. — Skírtein-
in eru einnig seld í afgreiðslu Seðlabankans, Hafnarstræti 14.
★ ÆSKUUÝÐSVANDAMÁLIÐ
OG LEYNIVÍNSALARNIR.
Þættinum hefur borizt eftirfar-
andi bréf frá N. N.: „Æskulýðsvandamálið svo-
kallaða skýtur ævinlega upp kollinum um hvíta-
sunnuleytið. Svo fór og að þessu sinni. Þó má
segja, að í heild hafi ferðalög og framkoma ungs
fólks verið með skaplegra móti nú en oft endra-
nær, þótt enn sé víða pottur brotinn í þeim efnum.
Virðist hér raunar orðið um tlltölulega fámennan
hóp að ræða, sem ekki kann fótum sínum for-
ráð, en sleppir fram af sér beizlinu á hátíðum og
tyllidögum meir en góðu hófi gegnir. En þróunin
virðist ganga í rétta átt, og má ef til vill þakka
það að einhverju leyti auknum afskiptum hins
opinbera af málum æskulýðsins í seinni tíð. Hafa
bæjarfélög og riki lagt góðan skerf til þessara
má'la í fjárveitingum og ýmis konar fyrirgreiðslu,
m. a. gengizt fyrir aukinni æskulýðsstarfsemi í
skólum landsins. Meira aðhalds á samkomum hefur
og gætt hjá ýmsum félagasamtökum, einkum úti •
á landsbyggðinni.
Hins vegar hefur ikomið æ betur
í Ijós, að ekki er æskulýðnum einum um að
kenna það sem miður fer, þótt ástæðulaust sé
að afsaka drykkjuskap og skrílslæti ungs fólks
meir en efni standa tii, drjúgan þátt í þessu ó-
fremdarástandi eiga óprúttnir leynivinsalar og
bifreiðastjórar, sem gera sér vanþroska og ístöðu-
leysi unglinganna að féþúfu, eins og fram kom
núna um hvítasunnuna. Verður óhjákvæmilegt að
fylgjast betur með þessum kumpánum og iðju
þeirra í framtíðinni.
★ SÉRLEYFISHAFINN OG
HVÍTASUNNUHNEYKSLIÐ
Tvennt vakti einkum athygli í
sambandi við hvítasunnuflandur unglinganna að
þessu sinni. Annars vegar áfengi það, sem ungl-
ingarnir höfðu meðferðis og lögreglan tók í sína
vörzlu, hins vegar framkoma sérleyfishafans, sem
flutti unglingana.
Samkvæmt skýrslu lögreglunnar
hirti hún um hundrað og fimmtíu flöskur áfengis
af þessum ungu ferðalöngum, sem flestir voru &
aldrinum 13—21 árs. Var það að sjálfsögðu góðra
gjalda vert, en átelja veröur, hvað slælega virð-
ist gengið eftir, að upp komist um þá, sem selja
unglingum áfengi, en nauðsynlegt er að draga
seljendurna fram í dagsljósið og láta þá svara
til saka.
Þó virðist hlutur sérleyfishaf-
ans verstur. Að sögn blaða hafði hann að engu
auglýsingar um, að tjaldstæði væru hönnuð á
Laugarvatni, og sömuleiðis orð og aðvaranir lög-
reglunnar um að flytja ekki unglingana austur
þangað, og hafnaði seinast í malargryfju í Álftar-
hólum með hópinn, eftir að lögreglan hafði vísað
honum úr Laugardalnum. Kórónaði hann svo af-
rekið með því að skilja unglingana þarna eftir
í reiðileysi og hafði ekki einu sinni fyrir því að
vitja þeirra aftur og flytja þá í bæinn.
Þessi framkoma sérleyfishafans
hefur verið rækilega fordæmd og ýmsir hafa lát-
ið í Ijós þá skoðun, að hann verðskuldaði ekkert
minna en sérleyfissviptingu fýrir vikið. í öllu
falli ber hinu opinbera að láta rannsaka þetta
allt saman, bæði leynivínsöluna og mál sérleyfis-
hafans, og beita viðurlögum, eftir þvl sem efnl
standa til. Það er í raun og veru móðgun við alla
æskulýðsstarfsemi í landinu að þegja við öðru
eins og þessu og láta eins og ekkert hafi gerzt.
„Við þökkum tilskrifið. — Stemn.