Dagur - 06.07.1949, Blaðsíða 6

6
D AGUR
Miðvikudaginn 6. júlí 1949
9Í«
r
4
f
HVERFLYHD ER VEROLDIN *
Saga eftir Charles Morgan
r&...'
27. DAGUK.
íbRÓTIIR OG ÚTILÍF
(Framhald).
„Julian blés andanum frá sér
milli harðlokaðra tannanna, svo
að hvásandi andardráttur hans
varð ekki greindur frá málm-
gjöllu hljóðinu, sem heyrðist, er
hann spratt leiftursnöggt á fætur
og þreif rýting sinn viðnámslaust
úr slíðrum. Hljómur stálsins
þagnaði jafnskjótt og hann var
vakinn — í brjósti „Hegrans",
sem hneig örendur til jarðar í
sömu andránni. Til hans heyrðist
hvorki stuna né hósti, nema síð-
asta dauðahrygglan í gegnum-
stungnum lungum hans. Mér varð
litið í augu honum um leið og
hann féll til jarðar við hlið mér.
Otrúlega kann það að láta í eyr-
um, en samt er það satt: Engum
skugga sektar né syndar sló á
þessar brestandi sjónir — aðeins
hyldjúp undrun--------.“
Sturgess tók sér hvíld í frá-
sögn sinni, líkt og hann bæði
Valerie með þögninni um skiln-
ing og samúð — og sjálfan sig
fyrirgefningar. Svo lauk hann
sögunni furðulega hikandi og tví-
ráður:
„Þegar Julian rétti úr sér eftir
hina snöggu og óvæntu hníf-
stungu og horfði ringlaður eins og
svefngengill kringum sig, svo sem
til að átta sig sjálfur á því, sem
gerzt hafði, — sagði María hratt
og hiklaust: „Komið. — Fylgið
méi' eftir.“ — Svo leit hún á mig
um leið og hún sagði við Julian:
— „Hann mun segja þér allt af
létta, þegar tími vinnst til....
Komið þið strax!“
Við slepptum öllum varúðar-
ráðstöfunum, sem ákveðið hafði
verið að gera, þegar við færum.
Við skildum allt eftir í óreiðu,
spilin á víð og dreif og ábreið-
urnar útbreiddar á gólfinu. Við
gátum ekki leitt hugann að slík-
um smámunum, eins og á stóð,
enda var tíminn hlaupinn og
mikil umsvif fyrir höndum. Juli-
an leit á úrið sitt við dauft skin
lampans, um leið og hann fór. Eg
gat greint vísana á skífunni: —
Klukkan var tuttugu og fjórar
mínútur gengin í eitt. Við fórum
gegnum herbergi Chassaignis.
Hann sagði ekkert, en hann taldi
okkur með augunum. Við héldum
þögul leiðar okkar um göngin, yf-
ir svalirnar og út á stéttina, þar
sem bíllinn beið okkar. Við ókum
burt, en María sneri aftur inn í
húsið án þess að segja nokkurt
orð að skilnaði. Við vörpuðum
heldur ekki á hana nokkru
kveðjuorði. Það var engu líkara
en að við hefðum öll tapað ráði og
rænu og ekkert okkar gat fengið
sig til þess að rjúfa þögnina og
varpa af tungu sinni möru þessa
skelfilega viðburðar. Þegar til
Virac kom, náðum við sambandi
við hjálparmenn okkar. Þeir
höfðu búizt við því, að við værum
fjórir saman, en nú gáfu aðeins
þrír sig fram. Hvernig stóð á því?
Hvað var. orðið af þeim fjórða?
Við gátum engin gild svör gefið
við þessum eðlilegu spurningum
Deirra. Enginn okkar gat svo mik-
ið sem imprað á því, sem gerzt
hafði, fyrr en lengra var frá liðið.
Bílstjórinn okkar áttaði sig ekki
hót á þessum kynlegu farþegum,
sem sátu þarna saman í bílnum
hans alla liðlanga nóttina eins og
steingervingar og mæltu ekki orð
frá vörum, en mændu aðeins sem
þrumulostnir út í bláinn. Það var
aðeins einu sinni, að Julian rauf
þögnina. Hann sagði, hálfvegis
eins og við sjálfan sig: — „María
verður ein að gera allt, sem gera
þarf.“ — Enginn okkar svaraði
honum nokkru orði, og þannig
var för 'þessarra þriggja kynlegu
svefngengla haldið áfram í stein-
runninni órofaþögn."----
Eftir að Sturgess fór af fundi
Valerie þetta kvöld, svaf hann
um .nóttina fyrir opnum glugg-
um. Hann dró meira að segja
gluggatjöldin frá svefnherbergis-
gluggunum sínum, því að hann
beið þess með eftirvæntingu, að
morgunsólin kæmi upþ og vekti
hann á nýjum degi. Hann var
snemma á ferli og fór strax út
undir bert loft ,því að hann var
eirðarlaus af fögnuði. Að lokum
hafði hann hleypt í sig nægilegum
kjarki og hörku til þess að segja
sögu sína til enda, og nú fannst
honum hann hafa varpað af sér
byrði — miklu þyngri og erfiðari
byrði en hann hafði sjálfan órað
fyrir, að hún væi'i — áður en
þessi beiski bikar var tæmdur í
botn.
Valerie hafði hlýtt á frásögn
hans með ýtrasta hlutleysi, —
hvorki hrósað árvekni hans, né
heldur áfellzt harðýðgi þá og
ofsa, sem orðið hafði afleiðing
hennar. Á einhvern óskiljanlegan,
en þó ótvíræðan hátt, hafði hann
orðið þess var, að hún sá glöggt
gegnum alla álagaþokuna, sem
hjúpað hafði hug hans og myrkv-
að dómgreind hans — sá ljóslega
gegnum alla hina ljósfælnu
drauga, er risið höfðu upp úr
gröfum sínum við særingar sí-
fells og yfirgnæfandi háska og
banvæns ótta. Og allt þetta hafði
hún séð og skilið, án þess að
(Framhald).
Orðsending
frá Mæðrastyrksnefnd
Þær konur, sem vilja hvíla sig
á vegum nefndarinnai' í sumar á
hóteli í Reykjahlíð, Mývatnssveit,
sæki um það sem allra fyrst og
snúi sér til skrifstofu nefndarinn-
ar í Brekkugötu 1, mánudaga og
föstudaga, sem er opin kl. 5—7 e.
h., eða í síma 315 og 115.
Þór til Reykjavíkur.
(Síðari hluti).
Þriðji leikur II. flokks í Rvík
var móti Víkingi, kl. 4 á laugar-
dag. Drengirnir voru ekki vel
fyrir kallaðir, þreyttir af labbi og
fyrri leikjum. Pollar miklir voru
á vellinum og veðrið vont, kaldi
og regnslitur. Leizt þeim og fyrir-
fram Víkingarnir allstórir og ald-
urslegir sumir, en þó ekki um of,
til að vera sigurvænlegir, m. ö. o.:
Rauðbuxar áttu von á að tapa.
Það er nú aldrei góð byrjun!
Það fór líka svo, að Víkingam-
ir voru þegar framsæknir, en
Þórsliðar, eins og í fyrri leikjum,
daufir framan af ,hlupu í „2. gir“,
gáfu eftir og misstu, svo að V.
tókst að skora 2 mörk á 10 fyrstu
mínútunum. Þór hafði valið að
leika á móti vindi fyrri hálfleik
og var það kór-villa að mínu áliti
og úrslita-atriði í þessum leik.
Þeim veitti ekki af vindinum með
sér, einmitt í upphafi. Hermann
virtist alveg utangátta, óviss mjög
og ólíkur sjálfum sér. Milli bak-
varða og framlínu var slitrótt og
óviss tenging. En með tvö mörk í
kollinn fór þó liðið að lagast og
sóttu mjög á, er nálgaðist leikhlé.
Tókst Tryggva að komast inn úr
og skora. Stóð 2 : 1 hálfleik og út-
litið hreint ekki slæmt fyrir Þór,
þrátt fyrir markamun, eftir síð-
ustu átökunum að dæma.
í síðari hálfleik sýndu báðir
hættuleg upphlaup, og varð Vík.
fyrri til að gera mark 3 :1. Ljótt
var það! Mjög stuttu síðar setti
Tr. þó annað mark fyrir Þór. Síð-
ustu 15 mín. lá mjög á Vík.,
„pressað“ fast, skotið oft og
„brennt af“ á gó.ðu færi. Þóttu
Vík. orðnir seinir til að skila inn
knetti þegar út fór, dómarinn
daufur, og þó hvorugum betri en
hinum. Gerðist ekki fleira mark-
vert í leiknum og úrslitin því
Vík. í vil 3 : 2 mörkum. Víkingar
þessir voru duglegir, sýndu góð
upplilaup, Vörnin síðri. Jafntefli
hefði mátt heita eðlilegt eftir
gangi leiksins.
Víkingar voru glaðir og buðu
að kaffiborði eftir baðið. Voru þar
allir með hýrri há og masandi. —
Ræðumenn af beggja hálfu tóku
til máls, húrrahrópin, bæði norð-
lenzk og sunnlenzk, kváðu við og
loks skilið með kærleikum.
En síðan á skyndifundi með liðs-
mönnum og fararstjórum í bíln-
um hans Deida, var þó ákveðið,
að reyna að komast hjá þvi að
leika móti Keflvíkngum næsta
dag, eins og þó hafði verið ákveð-
ið. Drengirnir þreyttir, sumir
skrámaðir og skakkir, Keflvík-
ingar taldir erfiðir viðureignar og
við sterkasta félagið í Reykjavík,
K. R., að eiga á mánudag.
Á sunnudag var ekið til Kefla-
víkui' — í stormi og oft ausandi
rigningu. Knattspyrnuskómir
voru með, því að ekki hafði náðzt
í Hafstein til að stöðva undirbún-
ing. En erindið var öllu heldur á
flugvöllinn og treyst á illviðrið,
að ekki yrði „hundi út sigandi11,
jafnvel þótt farið væri í Iðunnar-
skó og rauðar Gefjunarbuxur!
En Keflvíkingar voru klárir, er
við komurn, veðrið frekar skárra
og völlurinn álitlegur, sléttur
grasvöllur, ekki stór.
Og piltarnir þarna voru jafn-
stórir, knálegir og mjög líklegir
að sjá til afreka á knattpyrnu-
velli. En hjá okkur var útlitið
slæmt .En er Aggi, sem hafði ver-
ið mjög slæmur í ökla eftir síð-
asta leik, hafði þó ákveðið að vera
með, var í skyndi bitið á jaxlinn
og skipt um „galla“.
Og svo undarlega brá við, að
fyrst þarna léku norðanmenn eft-
ir sínu eðli, eftir efnum og ástæð-
um vel. Hermann átti ekki mörg-
um skotum að verjasl, en tókst
það vel. Varnarmenn samtaka og
í framlínunni oft góður samleik-
ur. Heimamenn voru ekki í „ess-
inu“ sínu, það er eg viss um. En
mistök þeirra voru ýmiss konar
og óheppni með að auki. Sigraði
Þór með 4 : 0 mörkum.
U. M. F. Keflavíkur, sem beðið
hafði um þennan leik, bauð okkur
öllum að myndarlegu kaffiborði
á eftir. Tveir fulltrúar þess
reyndust okkur síðan ágætir leið-
sögumenn um Keflavíkurflugvöll,
í „stjórnarturninn“ og hótelið,
sem að stærð, glæsileik og ýms-
um þægindum mun eiga fáa sína
líka hér á norðurslóðum hnattar-
ins.
Um kvöldið sátuin við í Hafn-
arbíó í Rvík í boði Fram og hló-
um óspart að „hnefaleikaranum“,
enda léttir í skapi eftir daginn.
Síðasti leikurinn, við K. R.,
hófst kl. 6.30 á mánudag. Nú
skyldi varizt eftir föngum; um
sókn var lítið rætt. Almennt talin
líkleg úrslit (af þeim sem séð
höfðu bæði lið) að K. R. sigraði
með 5:0 — eða svo. — En — allt
skyldi reynt! Allir voru sæmilega
á sig komnir, þrátt fyrir kappleik
4 daga í röð á undan (aðéins í
einn leik settur inn varamaður).
Enn fékk Þór að velja um mark,
lék undan stinningsgolu í fyrri
hálfleik. Sást nú betri byrjun en
fyrr og auðséð viðleitni. Upp-
hlaup hættuleg á báðar hliðar.
Eftir nál. 8 mínútur var dæmd
vítaspyrna (hönd á vítateigi) á
K. R. Hinrik skaut — óverjandi —
1: 0 fyrir Þór. Góð og óvænt
byrjun — og enn til hvatningar.
Varð þessi leikur norðanmanna sá
bezti í ferðinni. Hermann varði
*
mjög vel, bakvörnin, Tryggvi
Gests, Aggi Kr. og svo Kiddi
reyndust vel þarna, og reyndar í
flestum leikjunum öðrum fremur
sjálfum sér líkir. Tryggvi Georgs
þótti oftast bera af í framlínunni,
en vantaði markskot. Haddi tók
þarna, eins og oft, snögga spretti
inn úr, en jafnvel inni á miðjum
vítateigi átti hann hvort tveggja
til: að skila knetti á réttan stað
eða skjóta utan hjá og yfir. Hin-
í'ik náði sér ekki á strik — aldrei
í þessum leikjum eins góður og
stundum heima. — í þessum leik
við K. R. voru mistökin í heild
minni en áðm’, dugnaður meiri
og tækni. Úrslitin urðu því öllum
vonum betri, því að K. R.-pilt-
arnir eru vissulega duglegir,
sýndu oft ágætan samleik og
skutu föstum skotum og hættu-'
legum. En tækifæri þeirra fóru
þó stundum illa.
Allt til þess að 3 mín. voru eftir
af leik stóð 1 : 0 Þór í vii. Sigurinn
virtist nærri vís. En--of laus-
leg hendi á vítateigi og vítaspyrna
jafnaði metin. Úrslitin 1 :1 marki,
bæði sett með vítaspy'rnu fyrir
sams konar brot, sýndist eðlileg
niðurstaða þessa leiks. Beggja
sókn átti sterkri vörn að mæta.
Hitt er annað mál að norðanmenn
litu á þetta sem — e. t. v. — sinn
stærsta sigur :að gera jafntefli við
Rvíkur-meistarana og það á 5.
keppnisdegi í röð.
Skömmu síðar var hópurinn
kominn „út á völl“, sat í stúku og
hrópaði — eins og aðrir — þegar
„stóru spámennirnir“ í Fram og
Ú Akranesi áttust við, með eld-
snöggum upphlaupum, ágætan
^amleik, markskotum og-----af-
þrennum! Á úrslitastundu virðist
flestum geta brugðist bogalistin.
að skjóta í markið!
K. R.-ingar buðu Þórsurunum
Vim kvöldið, í ánægjulegt kaffi-
samkvæmi í Verzlunarmanna-
húsinu. M. a. talaði þar Sigurjón
Jónsson knattspyrnudómari og
’sagði vel frá fyrri — erfiðum og
skemmtilegum — skiptum K. R.
og Akureyringa.
Ráðgert var að gefa II. fl. þess-
ara félaga fleiri tækifæri á næstu
árum til átaka og sameiginlegrar
ánægju.
Kl. 8.30 á þriðjudagsmorgun,
rann bíll Akureyringanna „úr
hlaði“ Framskálans. Hafði hátt og
í hljóði verið þakkað þeim ágætu
gestgjöfum og hjálparmönnum
okkar þar. — Við Lágafell var
lexíu að fá: Fjöldi bíla á vegar-
brún, í miðju tveir samanbeygl-
aðir og tættir. Tíu menn höfðu
slasast á leið til sinnar daglegu
vinnu.
Frá Akureyri fóru 13 knatt-
spyrnudrengir til Rvíkur, kepptu
dag eftir dag, 5 leiki og nú allir
ómeiddir á heimleið. Mega þeir
ekki vera glaðir — og þakklátir
forsjón og gætnum bílstjóra-
Knattspyrnan er talin hættuleg
íþrótt, en slysin geta orðið á ólík-
legustu stöðum; síður í vel leik-
inni knattspyrnu en í bílunum eða
heima í baðkerinu, ef svo ber
undir.
Kl. 9 um kvöldið beygir okkar
stóri bíll niður á Ráðhústorg úr
Brekkugötu, hversdagslega, eins
og eftir „smárúnt" um bæinn. En
langri ferð er lokið og þátttak-
endur hennar og íþróttafélagið
Þór á Akureyri sendir beztu
þakkir suður öllum þeim mörgu,
sem á einn eða annan hátt
greiddu götu hópsins eða gerðu
dvölina syðra auðveldari og
ánægjulegri.
J. J.
Handknattleiksmót Akureyrar.
Kvennaflokkarnir kepptu sl.
föstudagskvöld í góðu veðri. En
margt fleira var um að vera í
bænum og því fátt áhorfenda við
leik stúlknanna, enda hafði lítið
borið á auglýsingum. — Dómarar
voru Sigurður Steindórsson og
(Framhald á 7. síðu).