Þjóðviljinn - 22.09.1955, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 22. september 1&55'— ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirk:
<s>-
101. dagur
— Nei, ég hef flöið frá nógu á ævinni, sagði Funche.
Og til hvers væri það? Við verðum að þola auðmýking-
una, áður en við getum byggt upp mannsæmandi heim.
Hann tók fram lítinn pakka og rétti henni hann.
— Komdu þessu á sama stað og venjulega, sagði
hann. En vertu varkár, þetta er hættuspil. Þetta eru
teikningamar sem þeir hafa óskaö eftir. Og ef maðurinn
minnist á peninga, skaltu svara neitandi. Eg er enginn
keyptur svikari, ég á í höggi viö vai'menni og morðingja
í mínu eigin landi.
— Eg er svo kvíðandi um þinn hag, sagði Evelyn
og þrýsti sér áð honum.
— Mér líður betur en mér hefur gert í tíu ár, svar-
aði Funche. Vertu bara róleg, við erum fleiri en nokk-
urn grunar, þrátt fyrir ógnir og fangabúðir, og okkur
mim einhverntíma takast að gera Þýzkaland aftur að
heiðarlegu ríki. . . .
Það ;Vj0ft' prðið talsvert áliðið þegar Evelyn kom aftur
á Fönix og Jóhannes Klitgaard spurði gremjulega hvar
hún hefði verið.
— Það veiztu mætavel, Jóhannes, sagði hún. Hjá
manninum sem ég elska. Hvers vegna ertu að spyrja?
—. Nú ér of langt gengiö, Evelyn, hvæsti Jóhannes
Klitgaard. Þetta er skilnaðarsök, þú hegðar þér eins og
gála, eins og ástandskvendi. . .
— Og þú ert hermangari, sagði Evelyn. En skilnað
geturðu fengiö hvenær sem þú vilt. Við ættum að geta
gert okkar ráðstafanir eins og skynsamt fólk.
Já, hún gat trútt um talað, tæfan sú arna, sertft máð-
ur hafði gengið að eiga, þótt hún legði ekki meira í bú-
ið en náttserkinn sinn. Og ef maður vildi nú losna við
hana, sem maður auövitað vildi umfram allt, þurfti
maðui’ að snara út hárri fjárhæð. Jæja, bíddu bara hæg,
ég skal ná mér niðri á þér þótt síðar verði, kelli mín!
Strax og Jóhannes Klitgaard kom aftur til Kaup-
mannahafnar heimsótti hann bróður sinn og mágkonu.
Hann skýrði þehn meö varúð frá þvi sem Madsen tón-
listarmaöur hafði trúað honum fyrir — vissu þau nokk-
uð hvað hafði komið fyrir Gregers? Frú Margrét varð
náföl og huldi andlitiö í höndum sér, en Tómas Klit-
gaard starði á bróður sinn með opinn munninn.
— Já, en þetta er skelfilegt. Hvað hefur drengurinn
flækt sér inn í? tautaði hann.
— Skemmdarverk, sagði Jóhannes. Og heimildarmaö-
ur minn taldi aö útlitið væri slæmt.
— Þú veröur að beita áhrifum þínum, Tómas, sagði
frú Margrét með öndina í hálsinum. Þú hefur góð sam-
bönd . . . og stjórnin verður að taka til sinna ráða . . .
Það er ekki hægt að dæma ungan mann af góðri fjöl-
skyldu fyrir þess konar heimskupör.
— Eg ætla strax að tala við Þorstein, sagði Tóm-
as Klitgaard og gekk aö símanum. Frú Margrét hélt
höndunum fyrh’ andlitið og Jóhaimes Klitgaard læddist
út úr stofunni. Hann var búinn að gera skyldu sína og
gat farið og vissulega var leiðinlegt að flytja sorglegar
fréttir, en þetta var líka ljóti bjálfinn sem þau áttu aö
syni; svona heimskulega hafði spjátrungurimi harm son-
ur hans ekki hagað sér ennþá sem betur fór. Kommún-
isti og skemmdarverkamaður, hvílíkur lúsablesi, og nú
yrði hann sjálfsagt skotinn eins og hann hafði í raun
réttri xmniö til.
— Hvaö sagði Þorsteinn, hváð er hægt að gera? spurði
frú Margrét, þegar Tómas kom aftur inn í stofuna.
— Þetta er alvarlegt, mjög alvarlegt, en hann ætlar
að kynna sér málavöxtu í fyrramálið. Eg ákvað að hitta
hann síðdegis á morgun.
Um nóttina hrökk frú Margrét upp hvað eftir annað
í svitabaði. Hún hafði séð son sinn fyrir sér, blóðugan
og baxinn, hún hafði heyrt hann stynja af kvölum og
örvæntingin gagntók hana: hvaö voru þeir að .gera við
hann, þessir skelfilegu böðlar, vom þeir áð misþyrma
drengnum hennar sem hún unni svo heitt, þótt hún
hataöi skoðanir hans?
Og draumur hennra’ átti talsvert skylt við veruleik-
ann. Gregers var varpað í fangelsi eftir margra klukku-
stunda yfirheyrslu og pyndingar. Andlit hans var blóð-
ugt og bólgiö eftir högg, tennur hans lausar, vörin
sprangin og hann verkjaði í alla limi. Hann reikaði eins
og drukkinn máður að fletinu og fleygði sér útaf í það,
stynjandi af kvölum. Og hann hugsaði: " ,
— Eg þoli þetta aldrei. Þeir ganga af mér dauöum. En
ég hef ekki látið neitt uppi. Og Haraldur ekki heldur.
Og við munum elcki gera það — nei, aldrei.
Meðan kvalimar nistu þjáðan líkama hans var hann
að hugsa um félagana á vígvellinum, félagana í fang-
elsum og þrælabúöum, um allt hið mikla, hugdjarfa og
þolinmóða mannkyn og hann fylltist áður óþekktri
hreykni, því að hann tók þátt í að greiða veröið fjnir hið
nýja líf. Hiö nýja líf, sem átti aö verða frjálst og heið-
arlegt, þrungiö ljósi og yl, og þessar þrautir voru gjaldið.
Og hann féll í þjáningafullt mók meðan hann tautaði
fyi’ir munni sér: — Ekki láta neitt uppi, deyja fremur
en gera þaö. Deyja sem kommúnisti!
Næsti dagur var hinn 28. ágúst — ógleymanlegur
dagur í sögu Danmerkur. Landið var oröið að vígvelli
frelsisins, hinn þolinmóði hestur hafði ausið, og fjeygt
í reiömanninum af baki. 'Og í.fyrsta skipti á. æyinni sá
ráðþi’ota.
^sr>rkr>r>r\rNrvrsrsr^sr*r*r*v^r>r>r\r^\r>rv#^^.*.'
: TÓmas ínág' áinn lógii'itringinn, fölan og
Hanii leiddi Tóinas inn á einkaskrifstofuna; tilkynnti
”J
öUr
umfiieeúö
si&iiutimRraKsoB.
Minningar-
kortin
eru til sölu í skrifstofu Sósí- <
alistaflokksins, Tjarnargötu
20; afgr. Þjóðviljans; Bóka-
búð Kron; Bókabúð Máls og j
menningar, Skólavörðustíg»
21 og í Bókaverzlun Þoi'vald-«
ar Bjarnasonar í Hafnarfirði'
r ,rsrvrrvrs/\r>rsr>rvrrNrsrNrsr\rr-rsrvr>rvr<rv^rr-J
rríc m* thbh uiv . :
f
liq
nur&öl o.rc^nv
eisiiilf sþáttisr
«6.
d
Blöð
Tímarit
Frímerki
Filmur
SÖLUTURNINN
við Arnarhói
Hvað skyldi fara mikið til spillis á hverju ári í öllum peim
iubum semTiotaöar eru á heimilum? Þetta litla tœki sem
sýnt er á myndinni er framleitt í Þýzkalandi, og pað á
að koma í veg fyrir að tubum sé fleygt meðan eitthvað
er eftir í peim. Neðri hluta túbunnar er smeygt inn í á-
haldið og skrúfqn aö ofan her&ir aö henni.
TðLEDO
Teppafilt 32.00 mtr.
Svampfilt 78.00 mtr.
Léttur Ullárkjóll úr sinneps-
gulu efni með svörtum örðuni
er fyrirtaks útikjóll þegaf vel
viðrar og innikjóll á' vetrum:
Þetta er snoturt og hentugt snið,
aðalskraut kjólsins er stóri krag-
inn sem hnepptur er niður með
tveim stórum hnöppum.

Kjóll semhifép i
í þvotti.
Alltaf getur það
komið fyrir að
kjólar hlaupi í
þvotti, stundum á
báða vegu,! stund-
um aðeins á þver-
veginn eða langveg-
inn. Við höfum oft
minnzt á hvernig
hægt er að skeyta
þverrönd inn í pils
til að síkka þau
eða sauma fast
mittisstykkiúr öðru
efni i kjól' sem orð-
ið hefur of stuttur,
til að hægt sé að
nota hann eitthvað.
Á myndunum er
aftur' á móti 'sýnt
hvemig hægt er að
bjarga kjól sem
orðið hefur of þröngur en siddin
hefur haldið sér. Á fyrri mynd-
inni er röndótt efni sett inn í
allan kjólinn að framan og ijósa
röndin er samlit efninu sem fyr-
ir var í kjólnum. Inn í hinn kjól-
inn hefur verið skeytt smá-
köflóttu efni, hálsmál, vasalok

og belti eru einnig saumuð úr
sama efni. Báðir þessir kjólar
eru að vísu í sinni upprunalegu
mynd, en þeir sýna þó að hægt
er að nota tízkuhugmyndir til að
lagfæra flíkur sem orðið hafa
fyrir óhöppum hjá manni.
Úlgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjóiar: Magnús Kjartansson (áb), Sigurður Guðmundsson — Fréttark
hJ^®VIUINN st'6ri: Jón Bjamason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjami Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson, Magnúsi,TorM
Ólafsson. — Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. — Ritstjóm, afgreiðsla, augiýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími: 7500 (3
línur). — Áskriftarverð kr 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17 annars staðar. — Lausasöluverð kr. 1. — Prentsm. Þjóðviljan* hJb