Þjóðviljinn - 13.08.1958, Blaðsíða 7

6) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 13. ágúst 1958
Miðvikudagur 13. ágúst 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (7
lomnu
ÚtKefandi: Bamemingarfloklcur albýBu - SðsiaUstaflokkurinn. - Rltstjðrar:
Maenús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson. — Fréttaritstjóri: Jón
Bjarnason. — ^laðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Guðmundur Vigfússon,
ívar H. Jónsson, ivíagnús Torfl Ólafsson, Sigurjón Jóhannsson, Sigurður V
P^-iðbjófsson. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn, af-
ereiðsla, augl^singar. prentsmiðja: Skóla .örðustíg 19. — Simi: 17-500 (5
línur). — Askriftarverð kr. 30 á mán. i Reykjavík og nágrenni; kr. 27 ann>
arsstaðai - Lausasölu^erð kr. 2.00. — Prentsmiðja Þjóðviljans.
Hernaðaiaðgerð og háttprýði
ó'ro er skýrt frá I íslenzku
^ dagblaði í gær, að ríkis-
;tjórn Bretlands „muni senda
flota nokkurra herskipa inorð-
ur I Atlanzhaf til að vemda
brezka togara við strendur ís-
iands eftir 1. sept. n.k Fyrstu
herskipin fara af stað í þess-
ari viku, samkvæmt áætlun,
■em flotamálaráðuneytið hefur
gert, og munu þau hafa kall-
L-nerkið „Operation Iceland".
Fjögur eftirlitsskip, tvær frei-
-átur, einn tundurskeytabátur
og fjórir tundurspillar eru í
flota þessum. Skipstjórunum
hefur verið skipað að sýna
njög mikla háttprýði og lagni.“
Var þetta aðalfrétt á forsíðu
Morgunblaðsins í gær, og höfð
eftir ensku blaði „Empire
News“ Það er að vísu ómerki-
egt blað og er gert alltof
hátt undir höfði með því að
,gera ummæli þess að aðalfrétt
. Morgunblaðinu og leiðaraefni
Þjóðviljanum, en þar sem
hér er höggvið nærri sóma
brezku ríkisstjómarinnar og ís-
iar.d er einmitt í hemaðar-
bandalagi við Bretland, skal
betta þó gert.
Tslendingum mun það til láns,
að þeir trúa ekki þegar
vona ómerkilegt blað ber rík-
sstjórn lands síns jafnfárán-
egum sökum. Blaðómyndin
gefur í skyn að hernaðarástand
milli Bretlands og íslands sé að
skapast nú í vikunni, talar
im „Operation Iceland", hern-
aðaraðgerðina fsland, og leggi
fyrstu herskipin af stað næstu
daga. Að vísu hefur „skipstjór-
um“ (dónalegt orð um flotafor-
ingja hennar hátignar Eng-
fandsdrottningar) „verið skip-
;r<ð að sýna mjög mikla hátt-
prýði og lagni,“ við vernd
inskra veiðiþjófa í íslenzkri
L'andhelgi. Vist er það bót í
máli að þjófur sem fremur
bjófnað sinn undir vemd vopn-
aðrar bullu, fullvissar þann
t.em stela á frá, að bulla þessi
muni koma fram af ýtrustu
háttprýði og lagni. Hins vegar
rnun gæta nokkurrar tor-
■ ryggni gagnvart stríðsmönn-
■_im hennar hátignar Englands-
irottningar vegna fr.amkomu
beirra hér og þar í heiminum
'jg kunna íbúar Kenya, Mal-
akkaskaga, Indlands og fleiri
anda margar sögur um hátt-
jrýði og lagni þess stríðsfólks
Einnig ber þess að gæta .að
•æri þessi fregn hins ómerki-
. ega enska blaðs rétt, hlyti til-
xynning ríkisstjórnar hennar
hátignar um að Bretland segi
-slandi stríð á hendur að hafa
misfarizt í póstinum. Nær engri
att að senda herskip og flota-
loringja af stað í hernaðarað-
gerðina fsland, þó með hátt-
prýði og lagni-fyrirmælum sé,
:yrr en búið er að segja ís-
endingum formlega stríð á
nendur og unnizt hefur tóm
• il að senda þá Kristin og Gil-
ihrist heim og ljúka brottflutn-
ingi brezkra þegna af íslandi
og íslenzkra frá Bretlandi.
Tvó einhverjum ábyrgðarleys-
ingja kynni að koma til
hugar að „ríkisstjóm hennar-
hátignar kynni að hefja „hem-
aðaraðgerðina ísland“ án þess
að segja íslandi stríð á hendur,
er það með öllu ólíklegt, Þann-
ig getur ríkisstjórn Bretlands
farið með Egyptaland, en tæp-
ast með norræna grannþjóð.
Líka er hitt fjarstæða sem
ymprað hefur verið á, að
ríkisstjóm hennar hátignar og
heimsveldisins Bretlands hafi
lengi leitað að nógu fámennri
þjóð til að níðast á, og loks
talið að íslendingar mundu
ekki fleiri en svo að stríðs-
menn heimsveldisins hefðu enn
bohnagn til að níðast á þeim.
TTér skal að lokum bent á al-
•“ veg óyggjandi rök fyrir því
iað hið ómerkilega enska blað
„Empire News“ hlýtur að fara
rangt með er það segir að í
þessari viku hefjist „hernaðar-
aðgerðin ísland“ með því að
ríkisstjóm Bretlands sendi
sveit herskipa til að ráðast á
landhelgi íslands og vernda
þar veiðiþjófa. Svo fjarri fer
því að hemaðarástand ríki nú
þessa vikuna milli Bretlands
og íslands, að þessi ríki eru
einmitt í einu og sama hemað-
arbandalaginu og Bjarni Bene-
diktsson aðalritstjóri lagði þar
við heiður sinn sem utanríkis-
ráðherra, að ríkisstjórnir í því
hernaðarbandalagi myndu aldr-
ei hefja árásarstríð. Þar átti
hann þó við að aldrei gæti
komið til iað þessar göfugu rík-
isstjórnir hæfu árásarstríð
gegn nokkru ríki utan banda-
lagsins. Sjá þá væntanlega all-
ir að hitt nær engri átt að ein
þessara friðsömu ríkisstjórna á-
kveði að fara fyrírvaralaust í
árásarstrið við aðra þjóð þessa
sama hemaðarbandalags, jafn-
vel þó gert væri ráð fyrir að
framkvæmd „hernaðaraðgerð-
arinnar ísland“ færi fram með
„mjög mikjlli háttprýði og
Iagni.“
► er allt að sama brunni.
„Hernaðaraðgerðin ísland"
hlýtur að vera ómerkileg frétt
hins ómerkilega enska blaðs.
Engin brezk ríkisstjórn hefur
ráð á þeim gífurlega álits-
hnekki er jafn heimskuleg fram-
koma hefði í för með sér. Og
hún hefði kannski enn síður
efni á því að verða að athlægi
um heim allan, einnig heima
í Bretlandi, því „hemaðarað-
gerðin ísland“ hlyti að fá enn
háðulegri endi en árásin á Eg-
yptaland. Enda munu fregnirn-
ar um stríðið við ísland eiga
að vera til þess fyrst og íremst
að hræða vissa íslenzka stjóm-
málamenn. Afleiðingin verður
sú ein að þjappa íslendingum
sanian • um landhelgismálið,
hvar í flokkj sem þdr standa.

Binni í Gröf
... þunnur — maður núnn
Jóhann Tryggvason, liáseti
m.s. Ágúst Guðmundsson
GK 95 — Vogum
„Er nú flugmaður kominn á
síld ?.“ — skaut ég að Jóa einn
morguninn.
Þeir voru að búa sig undir
að laga nótina.
Nótabátamir lulluðu á
lognsléttri höfninni.
„Maður verður að styrkia
framleiðsluna" — segir Jói
hátiðlega.
,,Ég hélt maður sæi þig á
Dalvíkurbát“.
„Við erum hér nokkrir Dal-
víkingar á þessu skipi“.
„Hvemig finnst þér?“
„Þetta er allt svo bjánalegt“.
segir Jói mæðulega.
„Við erum að dóla á Digra-
nesflakinu — það eru þarna
nokkur skip að sveima hvert
innan um annað — við vorum
víst búnir að vera þarna fimm
klukkustundir -— heldurðu að
Súlan frá Akureyri komi ekki
allt í einu branandi af hafi —
dembir sér þárna inn á milli
okkar — þeir era allt í einu
farnir að kasta — jú.takk —
sex hundrað tunnur — ég skil
þetta sko ekki“.
„Þú ferð þá í flugið aftur“.:
„Veiztu hvernig þeir hafa
það á Vopnafirði?“
Það verður ekki annað sagt
en landbúnaðurinn ráði bar
ríkjum. Mörg skip bíða
kannski eftir losun. Jú i— jú
— það er verið að salta í gríð
og erg. Nei — allt í einu taka
sig nokkrar kellingar upp —
hlauna heim — til hvers —
mjólka beljumar — blessaður
vertu — bað kemur heyþurrk-
ur — píidarverksmiðian lam-
ast — kallarm'r era roknir í
hevt'8'". semr .Tói h'æiand’.
„Svo rm'kill s’ömaðnr er ég
— að mér »r nóg boðið“.
...Tá — barna ræður Páll
2éoUónípí2cor ríkjnm".
Nú er komínn mikih broði
á nótina — hún rennrr í vep-n.
um greinamar — úr eimm
bátnnm í annan ■— pomfaiið
traflast — hoppa upp í næsta
skip.
„Á é<y eViip kvéðju frá
þér — Jói minn‘‘.
...Tá —slcilaðu kveðju heim
á Dalvík"-.
Baldur Guðimmdsson,
stýrimaður
mjs. Kópur — Keflavík
Við sátum í morgimsólmni
á sinn hvoram bryggjupollan-
um — hvít síldarskipin ösluðu
inn á höfnina — hvert eftir
annað -— það var góð veiði á
Þistilfirði um nóttina—morg-
unsvalinn ferskur og hlýr —
sum skipin drekkhlaðin og
veiðigleðin söng í loftinu.
„Alltaf er það ejns að koma
með drékkhlaðið skip að
landi",' sagði stýrimaður upp-
numinn og við sátum þarna
svo skemmtilega rómantískir
og vitlausir.
Það var þá sem við kom-
um inn á þessi skattfríðindi
sjómanna.
Hjaltt
... asdictækin björguðu
Sigtryggur Gísli Styff Deddi í Árbæ Ármaim á Helgu Nonni
Suðurþingeyingur á síld ... samkeppni við sexapílinn... aflakóngur fram að þessu... stemningin er fyrir öll*u ...pípa — heimspekileg ró ..
Siggi á Víði
þarf ekki flibbamann
‘tífof\y • ....
Sveinki á Fagrakletti
þessi tíðu rafmagnshögg
Svona geta efnahagsmálin
komið til umræðu á viðkvæm-
ustu stundum.
„Sjómenn kunna vel að meta
það sem gert hefur verið fyrir
þá í þessum málum — ég
hef til dæmis 1300 króna frá-
Guðgeir Magniísson:
ur
síldinni
drátt á mánuði — en þetta er
bara i áttina — við þurfum
meira.
Okkur langar til þess að
þyggja hús yfir fjölskyldur
okkar —- það er sama æðið lijá
okkur og í landi — ég keypti
fokhelt hús fyrir tveimur ár-
um — ekki gat ég unnið eina
stund sjálfur — þurfti að
kaupa alla vinnu — var alla
stund á sjónum — menn í
landi geta sparað sér mikið í
frístundum eínum. Svona er
það fleira — blessaður vertu",
sagði Baldur og var farinn
að pata höndunum eins og
franskur pólitíkus.
„Hefurðu ekki séð neina
brezka togara á miðunum ?“
„Jú — við sáum einn um
daginn — þeir eru válegir.
Mikið andskoti verðum við að
standa oklcur í haust".
Það kallaði einhver í Bald-
ur og hann spratt á fætur.
„Skila kveðju frá þér heim?“
„Jú — vinur — það er á
Yatnsnesveg 36 í Keflavík“.
Benóný Friðriksson, skipstjóri
m.s. Gullborg V!E 38
Þarna lúrir fram í glugg-
ann ein þekktasta aflakló hér
á landi — Binni í Gröf —
þykist vera eitthvað óuppíagð-
ur.
Þeir eru þó að losa sex
hundruð tunnur í salt. Allt
er á ferð og flugi. Þeir duttu
í hana austur á Vopnafirði í
nótt.
„Ha; taka mynd“.
„Ég er svo helvíti þunnur
maður minn — tolli valla á
mynd — gufa upp af film-
unni“, kempan hlær.
„Hafið þið einskonar sj"tta
skilningarvit — fiskimenn eins
tjg þú — Benóný?“
„Ja — hérna. — Hef vist
alltaf þótt heppinn á vetrar-
vertíð i Eyjum en gengið ver
á síld. Þorskurinn er stöðugri
í rásinni. Þetta er ólíkt geð-
ugrí fiskur. Þetta er svo stap-
ilt í sér“.
Á öndverðum vetri 1904 er íslenzkur kaup-
maður staddur í Staíangri í Noregi. Eitt kvöld
situr hann á knæpu og hittir þar fyrir norskan
ævintýramann — Benedikt Mannes — nýkom-
inn heim frá Vesturheimi. Þarna á norskri öl-
knæpu berst talið að fljotvirku veiðitæki, er
leit dagsms Ijós á Kyrrahafsströnd Bandaríkj-
anna. Slíkan lifandi áhuga íékk kaupmaðurinn,
að hann Jeigðimæsta.sumar tvö lítil gufuskip
með bessu fljótvirka veiðitæki. Þannig hélt
snurpiúótin innreið sína í íslenzkan þjóðarbú-
skap. Og brautryðjandinn var Sveinn Einarsson,
kaupmaður og útgerðarmaður á Raufarhöfn.
# Frá þessum tímapunkti upphefst einhver
rómantískasti kafli íslenzkrar atvinnusögu —
síldveiðar fyrir Norðurlandi — atvinnugrein
með öll einkenni fjárhættuspilsins. Hefur þar
margur rúllað fyrir lítið en aðrir gengið með
svimandi upphæðir frá borði.
Framan af táknar síldarvertíð þrotlaust erfiði
og langar vökutarnir í fremur stirðbusalegri
veiðitækni flotans, þar sem handaflið réð úr-
slitum. Allt var þetta kannski unnið fyrir gíg
í öryggisleysi markaðskreppunnar í nálægum
löndum. Hefur engin atvinnugrein verið tröll-
riðin stærri sveiflum. Nú er svo komið vélvæð-
ingu síldveiðiflotans —• með hagstæðum skil-
yrðum í kraftsíld á vestur og austursvæðinu —
að það tekur aðeins 48 klukkustundir að veiða
fyrir reksturskostnaði flotans alla vertíðina.
Hvenær kemur þessi stóra stund?
Stór hluti af íslenzku fjármagni spilar í
þessu silfurhappdrætti veðurguðanna. Allir eru
hengdir upp á þráð í spennu og ofvæni síldar-
fréttanna. Sleppur margur létt frá dyggð sann-
leikans í óskhvggju heillar þjóðar. Alltaf leitar
hugurinn út á miðin.
Engum íslenzkum guðsmanni er tíðar bölv-
að en prestinum í Kolbeinsey ------- en svo
nefna sjómenn forlögin er þeir flengja hin
norðlenzku síldarmið. Orðmargar frásagnir eru
þó fátíðar af þessari hreinu veiðigleði ásamt
diúpri náttúrustemningu er sjómenn upplifa úti
á miðunum — þetta kvika ofvæni áður en
nóttin nær að 'lokast í lognblíðu morgunsins
úti á Sporðagrunni með skagfirzka landsýn eða
uppháfun í miðnætursól íshafsins með Rauðu-
núpa sem viðmiðúnarpunkt.
„Það era langar stöðumar
'hérna í stýrishúsinu — at-
hyglisgáfan verður alltaf að
vera vakandi".
„Ég held að þetta sé aðal-
lega kunnugleiki. Mér hefur
alltaf fundizt aðalvandinn að
vita 'hvenær maður á að hætta
á hverju miði — maður má
aldrei gelda eig á sama mið-
inu. Vera nógu fljótur að
finna ný mið“.
„En síldin?"
„Þetta er svo helvíti duttl-
ungafullt ■— þetta sprettur
upp hér og hvar — þétta er
svo óáreiðanlegt. O — maður
lifandi".
„Svona hefur þetta verið í
þessi 4 sumur sem ég hef
átt við hana“.
„O — jæja. Skilaðu kveðju
heírn í Evjar. Strákarnir hafa
það gott.“
Sigurvina Samúelsdóttir,
kokkur
m.s. Dúx RE 300
Þetta er Vinsí.
Þarna flatmagar hún á
lúkarskappanum og malar
eins og köttur í sólskini eftir-
miðdegisins.
„Hæ“.
Aðspurð er hún að upp-
hugsa kvöldmatinn.
„Já — held ég gefi strák-
unum lúðusteik".
„Hvernig líkar þér?“
„Þeir era voða alminlegir".
Nú kemur ekipstjórinn á
leiðinni niður í káetu.
„Era þið heppnir með kven-
kokkinn", spyr ég lúnkinn.
„Jú — skinnið. Þetta er
lögulegt".
Og Vinsí hlær.
„Kallinn er svo alminleg-
ur“.
„Era þið búin að veiða mik-
ið?“
„Sona la la“.
Verður skrítin á svipinn.
„Það er víst nótin“.
„Hvað hafa kvenkokkar
mikið í hlut?“
„Það er einn og kvart“.
,,Jæja“, segir Vinsí. „Ekki
dugar að sb-ixa svona“.
,,Nú þarf ég að ná í mjólk-
ina eem kemur korter yfir
fjögur“.
„Skilaðu kveðju heim á
Isafjörð".
Eggert Gíslason, skipstjóri
m.s. Víðir II GK 275
Það var áliðið kvölds, er
Víðir II frá Garði renndi upp
að bryggjunni.
Við hliðina á mér stóð sunn-
lenzkur sjómaður og við vor-
um að virða fyrir okkur þessi
hröðu og samræmdu handtök,
er landfestum var kastað —
báturinn bundinn við bryggj-
una.
Og sjómaðurinn gat ekki
orða bundizt.
„Mikið er gaman að horfa á
strákana vinna saman, sjá
þessa stemningu — hver
maður svo hugsandi við sitt
verk, allir svo lifandi á sín-
um pósti — þeir era líka að
losa 47 þúsund króna háseta-
hlut“.
Svo hófst l"ndunin.
Deddi í Árbæ er einn af
orðvörastu mönnum, er maður
hittir í flotanum — ég hitti
hann skömmu síðar —— hann
var að huga að nótinni — í-
hugull og þögull og var ekk-
ert um það að láta trufla sig.
„Þið erað aflahæstir á ver-
tíðinni?"
„O — já — fram að þessu“,
segir hann varkár og niður-
sokkinn í athugun sina á nót-
inni.
Og það kemur löng þögn.
Auðvitað er það eitt af
veigamestu atriðum í veiðinni
að hafa nótina í lagi — hversu
margir hafa ekki flaskað á því
— ég er að hugleiða með sjálf-
um mér, hvað þessi þöguli
skipstjóri er þurr á manninn
— það dregst ekki orð upp úr
honum og maður segir svona
út í bláinn.
„Ármann á Helgu segir að
hringnótabátar veiði betur en
snurparar í síldarleysi".
Það hreif.
Eddi rétti snöggt úr sér og
það er komin bræla á norð-
austan.
„Segir Ármann það — hafa
ekki snurparar asdictæki í
nótabátunum. Það ætti að
jafna sig upp“.
En nú er Eddi búinn að
hlaupa á sig og hann fer að
að hlæja.
Kannski skynjar maður
spennu baráttunnar — afla-
kóngur berst ætíð eins og ljón
fyrir þ?ssu tignarheiti vertíð-
arinnar.
Eddi er orðinn mennskur á
svipinn — ég hætti mér út í
aðra spurningu.
„Hvernig reynast þessar
nælonnætur?"
„Ja — sumir era að kvarta,
að þær séu of léttar í sjónum
— ég hef verið heppinn með
mína. Kahnski er ekki nóg
blý í beim — ég veit það ekki
— það má ekki skeilca grammi
— hlutfallið hefur kannski
raskast í sumum þeirra —
þetta er fyrsta sumarið, sem
þær era almennt notaðar í
flotanum — en mikið andskoti
eru þær dýrar — þrjú hundr-
uð þúsund spírur — við erum
sumir með tvær og grunnnót
í þokkabót — það er dýrt að
gera út á síld“, segir Eddi tví-
ráður og glettinn í senn.
„Má ég skila kveðju frá
þér?“
Hann verður fyrst snöggur
upp á lagið, en það bregður
fvrir hlýjum glampa í augna-
tilliti — þegar minnzt er á
fiölskyldu hans í Árbæ í
Garðí.
„Já — skilaðu kveðju heim“.
Gísli Styff, matsveinn
m.s. Fanney — Reykjavik
Það var mikið verið að brasa,
er ég kíkti inn í matsalinn —
hvít gufan lagði út um dyrn-
ar, pottar kraumuðu á elda-
vélinni, brún brauð ilmuðu ný-
bökuð á bretti og sjálfur bras-
arinn stóð við eldhúsborðið og
afhýddi kartöflur.
Allur matsalurinn skein af
þrifnaði og myndarskap -—
meistarinn hvítklæddur frá
hvirfli til ilja — með stóran
hvítan stromp á höfðinu.
Stýrimaðurinn kom aðvíf-
andi — settist við borðið —
mér er boðið kaffi — rjúkandi
kaffikanna — sykur— mjólk.
Og við eram að dóla með
skeiðinni 1 könnunni.
„Eigið þ:ð ekki í harðri
samkeppni við kvenkokkana?"
spyr ég Gísla St>"ff.
„Hvað ertu að segja •— auð-
vitað vilja allir kvenkokka —
það er sexapíllinn — maður
— þeir eru svo mikill samein-
ingarmáttur fyrir skipshöfn-
ina“, segir Gísli hlæjandi og
slær með sleifinni á þriflega
ístrana til áréttingar.
„Ósköp er að hevra í bér
nafni minn“, segir stýrimaður.
„Enginn kvenkokkur býr til
eins góðan mat og þú“.
„Það er nú belzt — hrædd-
ur er ég um, að drengirnir séu
ekki á sama máli — nafni —
nei — góður sexapíll — það
er ekkert eins gott á sjó.
Við verðum að bevgia okk-
ur fyrir lögmáli lífsins".
Mér er orð'ð starsvnt á
plötu yfir matborðinu Þar er
skýrt frá' því, . að skipíð sé
bvggt í Taoma 1 Washinaton-
fvlki á Kvrrahafsströnd
Bandaríkianna.
Gísli Stvff fræðír mig á bví,
að norskur máður -— sfkom-
andi verksmíði”stióra á P;aTu-
firði — hafi teiknað skipið og
það kqfí varið á RÍnum tíma
nýskönun í sí’-kmíði.
„Ég er nú h’unn að vera
hér um borð r.íðan bað kom
hinp'að ti) landn. ’4.R. hað raA-u
hríngnótinn; bránrírio —
þeim árangri — að nú er hún
í miklum me’ríþiuta í f1o+"n-
um“, seg;r Gísli Ptvff að lok-
um.
,,ÞÚ biðnr að hnilaa
...Tá — ’"»■'! —■ inn. Það er í
Trípólikamp 23“.
p/irtnvo’i,,, í':g1iriónssen,
S+vrímaður
m.s. Pá.ll PáJsson fS 101
Hnírídal
„Hifað e»’ ke+ta wií—->
-- ert.ll knmirr) mrrí fl-in + oo^;
ypTp’höirníli n p"l^pn4- r
lnndunarb’’”o-o’iunni oo- Vríð
eftir skini s>nn ov llrínofc.Q)aðj
fvrír fi’aman brvooi”np.
Eiórir dmn rhnfvkU'”'
fprminou p+nðu jupnnplooo
yfir les+eroninu og munduðu
SÍlda.reaf f'ana — hæruoV”+”.
um erákolli sksnt. unn í lúk-
arsdvrun”m no ]eít til himins
og snússaðí sig.
O -— jó _- be+.+o pru iann-
aðhVOlÍ; V'-’o’ nðp (rorviol.
.. Fi? VóV’l n. 1 rovímr
Bsrornfn
.AnTlfir.q llpFo <?f Vpr*>r:v bpPQ
cjicr irol —— hf»4-4-n <2
um ekki n.e'n kraf+sí'd — bá
Framhald á 8. síðu.
Baldur á Arnfirðingi
Valdi í Hnífsdal