Þjóðviljinn - 01.08.1974, Page 9

FimntUidagur 1. ágdst 1974. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9

Stefán með 2 gull frá Svíþjóð
Stefán Hallgrimsson hlaut
tvenn gullverðlaun á Kalott-leik-
unum, sem fram fóru i Sviþjóð
um sfðustu helgi. Hann tók þátt i
400 metra grindahlaupi, 110
metra grindahlaupi og lang-
stökki, en þá var myndin tekin.
Stefán sigraði glæsilega i báð-
um hlaupunum að visu eftir
harða keppni i 110 metra grind-
inni við Gunnar Berglund frá Svi-
þjóð, en þeir fengu báðir sama
timann, 15,0 sekúndur.
Stefán Hallgrimsson var til-
nefndur af islensku keppendunum
til sérstakra verðlauna, sem veitt
voru tveimur keppenduro frá
hverju Iandi, einni konu og
einum karli. Asamt Stefáni tók
Ingunn Einarsdóttir við viður-
kenningunni fyrir tslands hönd.
Nógað gera hjá knattspyrnudómstólum
Elmar
og
Óli í dag
Gunnar Gunnarsson
í leikbann?
Dómstóll KRK, aganefnd KSl,
dómstóll GMSK og ýmsir lög-
fræðikunnugir mcnn þinga um
þessar mundir um ýmis kæru-
mál, scni borist hafa knatt-
spyrnudómstólum undanfarið.
Bergur (íuðnason, formaður
dómstóls KKlt, tjáði l»jóð-
viljanum, að f dag yrði kæra
vcgna Elmars Geirssonar tekin
fyrir og væntanicga afgrcidd.
Ekki náðist i Ingva Guðmunds-
son, formann dómstóls UMSK, cn
heyrst hcfur að kæra Þróttar og
Selfyssinga vegna Olafs Hákon-
arsonar markvaröar Brciðahliks
verði rædd i dag eða a.m.k. mjög
bráðlega.
t>órhallur Einarsson hjá aga-
nefnd KSt tjáði blaðinu, að fundur
hjá aganefnd yröi i kvöld, og yrðu
þá fyrirliggjandi kærur vegna af-
brota leikmanna teknar fyrir og
afgreiddar. Austf jarðani álið,
sem f jallaö er um hér á sfðunni er
aganefndinni erfiöur höfuöverkur
og að sögn Uórhalis nokkuð vand-
meðfarið mál.
Ekki er ótrúlegt, aö hjá aga-
nefnd liggi kæra vegna Gunnars
Gunnarssonar, leikmanns Vik-
ings, en I siöasta leik slnum hlaut
liaiin þriðju áminningu og fær þvl
væntanlega lcikbann. Vikingur
stcndur sem kunnugt er illa að
vigi i i. dcildinni, og gæti það orö-
ið slæmt fyrir liðið að missa
Gunnar i næsta leik, sem er gegn
Keflvikingum eftir eina viku.
l samlali við t>orkel Þorkels-
son, formann knspd. Krain, var
l>jóöviljanum tjáð að liklegt væri
að Ki'amarar lckju mcð Keykja-
vikurúrvalinu gcgn Kaupmanna-
hafnarbúum, en sem kunnugt er
lctu einstakir lcikmenn hafa það
eftir sér, að Frainarar sæju sér
ckki fært að lcika i saina liði og
Valsmcnn, þar eð þeir hcfðu kært
Elmar fyrir litlar eða engar
sakir.
Vissulega ber að fagna þvi, ef
Framarar brjóta odd að oflæti
sinu og koma til móts við íslenska
knattspyrnuunnendur með þvi aö
skemma ekki lcik sem þcnnan
með þvi að neita að leika með úr-
valinu, þvi að eðlilega inundi liðið
veikjast verulega, ef eitt Reykja-
víkurliðanna félli úr.
íþróttamannsleg framkoma?
Vegna bréfs Péturs Óskarsson-
ar, unglingadómara frá Norð-
firði, sein birtist i Alþýöublaðinu
19. júli s.l. undir fyrirsögninni:
„Hættulcgt fordæmi”, sé ég mig
knúinn til þess að drepa hér á
nokkur atriði viðkomandi þessum
leik, sein var liður i tslandsmóti
Sju deildar, og fór frain á Norð-
firði þann 22. júni s.l. Er búið að
blása þetta mál mjög upp, eink-
um frá öðrum aðilanum. Máliö
gengur út á það að reyna að knýja
fram 'með offorsi, hluti, sem eiga
sér mjög veikan málsiað.
Skipun dómara á umræddan leik
Þegar leikmenn Leiknis leggja
af stað til leiks frá Fáskrúðsfirði,
þá var ekki annað vitað, en að
dómari yrði Óli Fossberg frá
Eskifirði. Eftir þvi, sem ég bezt
veit, þá raðar Óli Fossberg
dómurum hér á Austfjörðum nið-
ur á hina einstöku leiki. Er þvi
ekki hægt að sniðganga hann i
þessu leiðindamáli. En þegar til
Noröfjarðar kemur, þá.er þar
enginn Óli Fossberg landsdóm-
ari, heldur Pétur.óskarsson, ung-
lingadómari, sem dæmir fyrir
Nor'öfjarðarliðið. Honum til
trausts og halds voru 2 aðrir
félagsbundnir Þróttarar, sem
hann brúkaði sem linuverði. A
Norðfj.rði er okkur tjáð, aö Óli
Fossberg hefði þurft að hlaupa i
skarðið fyrir einhvern dómara á
Reyðarfirði og af þeim sökum
ekki getað dæmt jiennan leik.
Getur það hafa átt sér stað, að
Pétur hafi átt aö dæma á Reyðar-
firði, en óli hlaupið i það skarð'?
Hvaö kallar maður slik vinnu-
brögð? fíg tel það eitt af grund-
vallaratriðum, að félagsbundinn
dómari hafi alls ekki heimild til
þess að dæma heimaleiki sins
liðs, i þcssu tilfelli einn af
þýðingarmeiri leikjum 3ju deild-
ar.
Er ekki hægt að vera sammála
um það?
Nú kann einhver að spyrja áf.
hverju við lékum þá leikinn, og
snerum ekki bara beint til
Fáskrúösfjarðar aftur. Við hug-
leiddum það svo sannarlega, en
þau atriði, sem urðu þess vald-
andi, að við gerðum það ekki
voru þessi:
1. Ferð sem þessi er mjög
kostnaðarsöm, þar sem leik-
menn greiða þær að mestu
sjálfir.
2. Erfitt getur reynzt að fá leik-
menn lausa úr vinnu i fleiri en
eina slika ferð.
3. Og siðast en ekki sizt — hvaða
tryggingu hefðum við fyrir þvi,
að unglingadómarinn frá Norð-
firði dæmdi ekki lika næst, þeg-
ar við kæmum. Við héldum i
einfeldni okkar, að simtal við
Óla Fossberg, daginn fyrir
þennan leik, væri einhvers
virði, þar sem hann staðfesti,
að hann sjálfur ætti að dæma.
Dómgæsla unglingadómarans
bað hlýtur jú að þurfa sérstak-
an .karakter’ lil þess að geta tek-
ið að sér að dæma jafn þýðingar-
mikinn heimaíeik sins liðs sem
þennan. En þar sem unglinga-
dómarinn er greinilega ekki með
neitt brjósk i nefinu heldur full-
harðnað bein, þá horfir málið
öðruvisi við.
En nú verður vikið að brott-
rekstri Leiknisleikmannsins og
aödragandanum: 1 leiknum send-
ir einn leikmanna Þróttar knött-
inn til markvarðar sins, en ekki
tókst þó betur til en það, að knött-
urinn fer yfir markvörðinn, og við
það verður kapphlaup milli
markvarðarins og Leiknisleik-
mannsins, sem endar með sigri
Leiknisleikmannsins, sem skorar
mark. Hvað annað er hægt að
dæma en mark? Jú, nú kom
kunnátta og hlutleysi unglinga-
dómarans i góðar þarfir. Blés
hann i flautu sina af kunnáttu og
festu og dæmdi umsvifalaust
aukaspyrnu á leiknismanninn, og
þar með markið af. ömurlegur
dómur. A hvað var dæmt?
Viö þennan dóm kom hlé á leikinn
og menn ekki á eitt sáttir um
dóminn. Urðu úrslit þau, sem
frægt er orðið, að unglinga-
dómarinn sýndi Leiknismannin-
um rauða spjaldiö, sem leikmað-
urinn reif. Ekki ætla ég mér að
fegra þessa framkomu, en tel
leikmanninn vera búinn að taka
út sina refsingu. Þá segir i bréfi
unglingadómarans, að það hafi
tekið 5 minútur að koma leik-
manninum af velli i stað 3ja min-
útna, sem hann gaf honum. Hið
rétta I þessu máli er það, að
Leiknismenn voru alvarlega að
hugsa um að ganga af leikvelli og
hætta þessum skripaleik, þvi ekki
voru þetta fyrstu „mistök”
dómarans. En við það að eiga á
hættu keppnisbann á liðið, þrauk-
uðum við 10 áfram. Um þessa töf
er unglingadómaranum fullkunn-
ugt.
Þá hótar unglingadómarinn i
bréfi sinu, ýmist að senda inn
dómaraskirteini sitt, eða senda
aganefnd K.S.t. svo magnaðar
skýrslur, eftir að hann hæfi störf
að nýju, að engum blandaðist
hugur um það, hver hefði völdin.
Ekki treystí ég mér til þess að
meta hvor kosturinn yrði farsælli,
en segi einungis guð hjálpi aga-
nefndinni. Verðug verkefrii eða
hitt þó heldur.
iþróttamannsleg framkoma
Ekki hef ég lesið i dagblaði öllu
dónalegri kveðjur sendar nafn-
greindum mönnum en unglinga-
dómarinn sendi þeim mönnum,
sem starfa i aganefnd K.S.t.. Ég
er nú svo ósvifinn að leyfa mér að
benda á það, að hingað til hefur
veriö borin virðing fyrir aga-
nefnd K.S.t., en getur það ekki
reynzt hættulegt fordæmi ef ung-
lingadómari sem þessi reynist
megnugur að setja aganefndinni
stólinn fyrir dyrnar?
Einnig tel ég það ekki heldur
Iþróttamannslega framkomu
unglingadómarans að skrifa - i
dagblöö eftirfarandi:
...”og það sem meira var, að
hann lét ekki sitja við oröin tóm,
heldur hrinti hann dómaranum,
þannig að hann féll við.”- Eöa
treystir unglingadómarinn sér til
þess að standa við þessi o. ð?
Þá tel ég það heldur ekki
Iþrótlamannslega framkomu að
hvetja austfirzka dómara til þess
að leggja inn skirteini sin og láta
leikmenn sjálfa um dómgæzlu.
Nei, þá vil ég vona að austfirzkir
dómarar beri gæfu til þess að
bregðast við þessari áskorun á
svipaðan hátt og Norðfirðingar
brugðust við kosningaframboði
unglingadómarans i siðustu
bæjarstjórnarkosningum.
Lokaorð
Að endingu vil ég benda enn-
frekar á veikan málstað ung-
lingadómarans, en það er, við
eigum hérá Fáskrúðsfirði nokkra
dómara meö svipuð réttindi og
unglingadómarinn hefur, —
meira að segja leikmanninn. sem
hann rak út af.
Ef við snerum nú dæminu við,
létum til dæmis Þrótt frá Nes-
kaupstað koma til Fáskrúösfjarö-
ar, og létum jafnframt Leiknis-
menn algerlega um dómgæzlu,
Þá vakna eftirfarandi spurning-
ar:
1. Mundu félagar úr Þrótti nokk-
urn tima samþykkja slikt?
2. Gæti hugsazt að dómgæzlu-
menn hefðu einhver áhrif á úr-
slit leiksins?
3. Gæti verið, að aganefnd K.S.t.
væri þessu andvig, einfaldlega
af ótta um, aó verkefni hennar
myndu e.t.v. stóraukast?
Virðingarfyllst,
Helgi Nútnason,
þjálfari Leiknis.
Umsjón: Gunnar Steinn Pálsson