Þjóðviljinn - 13.06.1976, Blaðsíða 32

DJOÐVIUINN
Sunnudagur 13. júni 1976
Skipverjar á Sæhrímni
voru að gera bátinn klár
an fyrir útgerðina i sumar
þegar þeir voru teknir tali i
Reyk javíkurhöf n. Ekki
var talið svara kostnaði að
gera bátinn út í vetur, m.a.
vegna erfiðleika á að ná í
mannskap, en skipverjar
voru bjartsýnir á sumarið
og sögðu að það mætti
,,kroppa drjúgt" ef sæmi-
lega vanir menn fengjust
til starfa.
Nokkrir skipverja á Sæhrimni. Taliö frá vinstri: Björn Jóhannesson, öergsteinn Sörensen, Magnús Sigurjónsson, Björn Sigurösson og Hail-
dór Bjarnason. A veggnum hangir ein brosmild vinkona þeirra.
„Það má kroppa drjúgt á
þessum bátum ef vanir
menn fengjust til starfa”
Rætt viö
skipverja á
togbátnum
Sæhrímni
— En þar liggur bara mein-
semdin, sögðu þeir. — Það er eilif
endurnýjun á skipverjum þvi
kjörin eru léleg og menn endast

Agnar Einarsson
stutt. Vinnutiminn er oft 18—20
timará sólarhring á meðan verið
er að og ef óvanir menn eru um
borð verður afraksturinn ósköp
Finnbogi Bergsson
fátæklegur. bað er geysilega
mikið atriði að menn hafi unnið
saman i smátima, þekki hand
brögð hvers annars o.s.frv. Þá
Indriöi Kristinsson
mánuði og aðeins er fri f jóra daga
i mánuði, þ.e. sama og sunnudag-
arnir. Siöan kemur að visu alltaf
einhver yfirtið og það er væntan-
lega hún sem heldur manni lif-
andi.
En það gengur samt ekki illa að
manna varðskipin, það er alltaf
nóg af strákum sem sækja i þetta
og er aldrei hörguil á.
Það kemur fram i þessu rabbi
að mikið er um að varðskipsmenn
séu fluttir á milh skipa eftir þvi
hvar vantar mannskap . Núna er
Óðinn t.d. i „endurhæfingu” og
verið er að týna einn og einn af
áhöfninni yfir á önnur varðskip.
Hásetar og smyrjarar rokka að
visu ekki mikið á milli en skip-
herrar og stýrimenn eru á öllu
meiri þeytingi. „Ég hef t.d. náð
einum ellefu skráningum á einu
ári,” segir Pálmi skipherra, sem
einmitt er að fara yfir á annað
varðskip á næstunni.
gengur fljótar fyrir sig að hifa inn
og láta fara aftur og i rauninni má
segja að það fiskist alls ekkert ef
óvanir menn eru margir um borð
Pálmi Hlöðversson
-- segja
skipverjar á
varðskipinu Óðni
að loknu
þorskastríðinu
— Verðiö þið i landi á sjó-
mannadaginn?
— Það stefnir allt i þá áttina
nema með skipherrann. Viö hinir
verðum i landi. Annars er
sjómannadagurinn ekki orðinn
neitt sérstakt miðað við hérna áð-
ur fyrr. Núna er þetta eintóm
yfirborðs- og sýndarmennska
meö aðfengnum skemmtiatriðum
og einhverjum pappirsköllum
sem ræðumönnum. Þetta á að
visu aðeins við um Reykjavik, úti
á landi heldur þessi dagur gildi
sinu. bar eru það sjómennirnir
sjálfir sem skipuleggja og
skemmta sér og enginn lætur sig
vanta, hvorki sjómenn né að-
standendur þeirra i landi auk
allra hinna sem tengjast sjávar-
útveginum.
Frh. á bls. 3‘0.
i einu.
Það tekur að visu ekki langan
tima að komast inn i þessi vinnu-
brögð en menn gefa sér bara
sjaldnast tima heldur hætta eftir
einn eða tvo róðra. bað má geta
þess sem dæmi að við höfum farið
i 6 róðra á þessum báti núna i vor
og haft samtals þrjá skipstjóra.
Svo hefur verið mikill ruglingur
með hvað má veiða nálægt landi,
en það getur skipt öllu máli i
sambandi við hvernig fiskast. Sæ-
hrimnir má t. d. ekki fiska I röst-
inni út af Reykjanesinu sem alltaf
hefur verið svo drjúg, vegna þess
að hann er metinn of stór. Það er
alltaf litið á tonnafjölda bátanna i
stað þess að láta t.d. hestorkutölu
vélarinnar koma inn i dæmið og
margt annað þess háttar. Menn
hafa lika komist upp á lagið með
að spila á reglurnar og þess eru
fjölmörg dæmi að bátar séu
mældir niður um allt að helming
og fá þá að fiska á svæðum sem
eru algjörlega bönnuð öðrum bát-
um af sömu raunverulegu stærð-
inni þótt þeir séu öðruvisi metnir.
betta er auðvitað svekkjandi
fyrir þá sem standa fyrir utan og
horfa á kollega sina mokfiska
kannski rétt upp við landsteina.
— En ykkur list samt sæmilega
á sumarið?
— Já, já, það þýðir ekkert að
vera að væla þetta og barma sér.
Þetta getur oröiö ágætt sumar ef
við höfum góða menn og þeir tolla
eitthvað i þessu. baö þýðir ekkert
annað en að vera bjartsýnn þrátt
fyrir alla þessa óstjórn i landinu.
Annars er rikisstjórnin að gera út
af við sjómennina.
Þetta var miklu betra meðan
vinstri stjórnin var. Þá voru kjör-
in a.m.k. mannsæmandi og menn
• héldust kyrrir i sinum plássum
hver á sinum báti. Siðan gjör-
breyttist þetta um leið og skipt
var um stjórn, hún hefur ekki
reynst vinnandi mönnum sérlega
vinsamleg. beir segja að nám i
Stýrimannaskólanum sé nú orðið
lélegasta fjárfesting sem er til i
þessu blessaða landi okkar. Það
er sannkallaður urgur i mönnum,
sögðu skipverjarnir á Sæhrímni
og þar með var kominn botn i
samtalið.
—gsp
„Þetta var erfiðast
fyrir fólkið í landi”
Varðskipið óðinn hvílir
sig um þessar mundir i
Reykjavikurhöfn og sleikir
mismunandi gömul sár sín
frá viðureigninni viö bret-
ann undanfarið. Unnið er
aö viðgerö af kappi en gera
má ráð fyrir að einhver
timi líði áður en skipið fer
aftur út. Um borð i Óðni
hittum við að máli eina
vaktina, þá Agnar Einars-
son, Finnboga Birgisson,
Indriða Kristinsson stýri-
mann og Pálmi Hlöðvers-
son skipherra.
— Jú, auðvitað er meira en litið
gott að vera laus úr þessu þjarki
úti á miðunum, sögðu varðskips-
menn. — Menn eru að visu mis-
jafnlega ánægðir með samning-
ana eins og gengur og gerist en
það hljóta allir að vera fegnir þvi
að þetta er búið.
Annars var þetta ekki svo erfitt
fyrir okkur heldur miklu fremur
fjölskyldurnar i iandi. Þær fá
undantekningarlitið fyrstu
fréttirnar af miðunum i gegnum
útvarpið og viö sjómennirnir er-
um algjöriega sambandsiausir
t viö okkar fólk i landi, nema hvað
við fáum að senda skeyti meí leyfi
kafteinsins i neyðartilfellum. Það
er t.d. ekki ótrúlegt að fólkinu i
landi hafi brugðið á sinum tima
þegar dagskrá útvarpsins var
rofin og tilkynnt að Lloydsman
hefði skotið föstum skotum á Þór.
— Hvað um kaup og kjör varð-
skipssjómanna?
— Þau eru nú varla neitt til að
gorta af frekar en annars staðar.
Viö fylgjum farmannasamning-
um og höfum fast kaup. Háseta-
laun eru svona 70 þúsund krónur á
V