Dagblaðið Vísir - DV - 10.06.1999, Blaðsíða 23

FIMMTUDAGUR 10. JÚNÍ 1999
27

■

una sem er aö finna ígörðunum
þeirra. Þarfinna þau ró sem svo
margir leita að.
„Það er eitthvað sem kallar á mann þegar vorar og þegar allt fer að vakna til lífsins. Það er svo skrítið." Hér er Ólaf-
ur og eiginkona hans, Elín Maríusdóttir. DV-mynd Teitur
Kallar á hann
slaug Pétursdóttir og Jón
Haukur Jóelsson hafa búið í
sama húsinu í tæp fjörutiu
ár og hafa verið iðin við garðrækt-
ina. „Áhuginn á garðinum kom
smátt og smátt,“ segir Áslaug.
„Áhuginn á garðinum varð svo með
tímanum smátt og smátt aðaláhuga-
mál okkar.“
Þau viðuðu að sér fræjum og
plöntum frá útlöndum með það í
huga að athuga hvað þyldi veðrátt-
una á íslandi. „Ég er í Dalíuklúbbn-
um og þar var m.a. verið að kaupa
inn dalíuhnýði frá útlöndum og sí-
græna runna.“
Daliurnar hafa alltaf verið í upp-
áhaldi hjá Áslaugu. „Þær gefa svo
mikið. Þær eru stórar, mjög fallegar
og til í mörgum afbrigðum og lit-
um.“ Fyrir utan að fá meiri vit-
neskju um dalíur í klúbbnum er þar
félagsskap að fá. „Við erum með
reit í Heiðmörk þar sem við gróður-
setjum tré. Við skoðum garða hjá
öðru fólki og sníkjum stundum af-
leggjara. Klúbburinn hefur líka far-
ið til útlanda að skoða garða."
Áslaug segir að garðyrkjan gefi
sér heilmikið. „Ég á minn reit, ég
hef gaman af að sjá plönturnar
koma upp á vorin og sjá hvort þær
lifa. Það fylgir þessu friður og ró.“
Þegar Áslaug er á keyrslu skoðar
hún frekar garða en hús. „Ég at-
huga hvort ég sjái áhugaverða
plöntu eða skemmtileg tré og hvern-
ig þetta er útfært. Maður sér alltaf
eitthvað spennandi." -SJ
lafur B. Guðmundsson
lyfjafræðingur hefur haft
áhuga á blómum frá þvi
hann man eftir sér. „Ég var sem
krakki alltaf á kafi í blómum og
þekkti öll útiblóm."
Hann byggði hús í Smáíbúðahverf-
inu á sjötta áratugnum. „Það tók
sinn tíma að byggja húsið því hér var
ekkert nema stórgrýti. Það sá ekki til
moldar.“ Lóðin sem húsið stendur á
er um 500 fermetrar og í gegnum árin
hefur Ólafur ræktað þar blóm sem
sjaldgæf eru hér á landi. í garðinum
stendur gróðurhús sem á sumrin er
fullt af blómstrandi blómum.
„Þegar ég byrjaði að búa var
ekki hægt að kaupa eins mikið af
blómum og núna. Það voru ekki
eins margar gróðrarstöðvar og ég
hafði heldur ekki efni á því. En
maður gekk á milli kunningja og
ættingja og sníkti blóm úr görð-
um. Mikið ól maður upp en ég hef
alltaf verið mikið í því að ala upp
úr fræjum. Þegar ég gekk í Garð-
yrkjufélagið náði ég ýmsum sam-
böndum við erlenda klúbba. Ég fæ
ennþá fræsendingar árlega en ég
er að prófa ýmsar plöntur sem ég
ímynda mér að gætu vaxið hér. Ég
hef hins vegar ekkert verið í kyn-
bótum." Kona Ólafs, Elín Maríus-
dóttir, hefur verið hans önnur
hönd í garðinum.
Nú stendur í blóma í garði Ólafs
planta sem venjulega vex í fjöllum
Japan. „Þetta er stór og myndarleg
planta með lavanderbláum blóm-
um. Hún er kölluð bláskjár."
Ólafur segir að dellukallar eins
og hann breyti stundum um
áherslur í ræktuninni. „Ég var
fyrst voðalega mikið í rósum og
dalíum. Einu sinni var ég með
20-30 rósategundir. Svo hætti ég
með rósir og dalíur af því að þetta
þarf svo mikið pláss.“ Þá fór Ólaf-
ur að sérhæfa sig í fjallaplöntum.
„Þetta er afskaplega róandi."
Hann gæti ekki hugsað sér lífið
án blóma. „Það er eitthvað sem
kallar á mann þegar vorar og þeg-
ar allt fer að vakna til lífsins. Það
er svo skrítið." -SJ
Þegar Áslaug er á keyrslu skoðar hún frekar garða en hús. „Ég athuga hvort ég sjái áhugaverða plöntu eða skemmti-
leg tré og hvernig þetta er útfært. Maður sér alltaf eitthvað spennandi.“
Það er ákaflega þýðingarmik-
ið að hafa eitthvað sem
hægt er að ganga að sem er
algjörlega óskylt störfum manns,“
segir Róbert Arnfmnsson leikari.
„Það hjálpar okkur og fleytir okk-
ur svo mikið yflr ýmsa erfiðleika í
lífinu sem maður myndi kannski
allt of mikið sökkva sér niður í og
hafa andlega og líkamlega vont af.
Þetta er ákaflega afslappandi og
sálarbætandi. Þessi nánd við nátt-
úruna og gróðurinn er andleg nær-
ing. Fyrir hvern þann sem hefur
aðstöðu til og getur sinnt þessum
málum myndi ég segja að garð-
vinna væri númer eitt, tvö og þrjú.
næring
Þetta er það þýðingarmikið starf
fyrir sálarlífið."
Róbert hefur í áratugi sökkt sér
niður í garðvinnu á sumrin. Kona
hans, Stella Guðmundsdóttir, hefur
mest verið í blómaræktinni en hann
hefur safnað í haug. Hann segir
hana hafa miklu meiri vit á blóm-
um en að hann sé henni til halds og
trausts. „Það er meira en blóm sem
þurfa að vera í lagi og ég hef verið
nokkurs konar handverksmaður."
Hjónin keyptu húsið sitt fyrir um
35 árum. „Ég fór fljótlega í moldar-
gerð eða bjó mér til safnhaug eins
og það er kallað. Ég tíni saman allt
lifrænt efni sem fellur til úr garðin-
um auk lífræns efnis úr
eldhúsinu eins og telauf,
grænmetisafganga og
ávaxtahýði. Þetta fer
allt í einn haug. Eftir
hæfilegan langan
tíma brotnar þetta
niður og úr verður
fyrsta flokks gróðurmold og
áburður. Mér er sagt að ég
hafi verið með þeim
fyrstu hér á landi sem
tóku þetta upp.“
Róbert segist ekki
vita hvers vegna hann
hefur meiri áhuga á
moldarhaug en blómum.
„Þetta hefur einhvern veg-
inn æxlast svona. Það getur
vel verið að áhugi minn á
haugnum og því starfi hafi
kviknað hjá kunningjum okk-
ar sem búa í Hamborg og eru með
svona horn í garðinum sínum."
-SJ
„Þetta er ákaflega afslappandi og sálarbætandi. Þessi
nánd við náttúruna og gróðurinn er andleg næring."
DV-mynd Pjetur