Dagblaðið - 28.04.1978, Blaðsíða 25

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 1978.
29
Kvik
myndir
GarðarSverrisson

#•
í dag opnum við nýjar dyr til fjarlægra landa.
Dyr nýrrar söluskrifstofu okkar í Hótel Esju.
Þar er greið aðkoma hvaðan sem er úr bænum og
næg bílastæði.
'^lac LOFTLEIBIR
ISLAJVDS
þar er ódýrara að lifa að öllu jöfnu.
Húsnæði er til dæmis ódýrt og auðvelt
að komast yfir það. Á móti kemur svo
að þarna er töluvert atvinnuleysi, sér-
staklega meðal ungs fólks og frum-
byggjanna. Ég held því að Ástralía sé
hreint ekki sú paradís sem menn hér
halda og hefur valdið miklum
flutningum þangað.
Ég minntist á atvinnuleysi meðal
frumbyggjanna. Þeir eru í rauninni
mjög illa settir og eitt allsherjar vanda-
mál. Meðal þeirra er mikill drykkju-
skapur, svipað og Grænlendinga, ná-
granna okkar. Það þarf að borga þeim
fyrir allt sem þeir gera og þeir drekka
launin sin jafnóðum út. Langflestir
eru á atvinnuleysisstyrk. Og börnin fá
borgað fyrir að fara í skólann.
Ástralíumenn vilja ekki láta stimpla
sig sem kynþáttahatara og því er allt
gert fyrir þetta fólk. En það hvorki
getur né vill laga sig að samfélaginu.
Það vill halda öllu óbreyttu. Litið er
hægt að nota þetta fólk í vinnu þvi það
hverfur um leið og fyrstu launin hafa
verið greidd og sést ekki meir.
5000 fjár og 200
nautgripir;
meðalskammtur
fyrir einn mann
Þau voru stór I sniðum búin I New
England þar sem við dvöldumst. Einn
bóndi átti venjulega um 5 þúsund fjár
og 2 hundruð nautgripi. Ef fleiri voru
á búinu fjölgaði skepnunum að sama
skapi. Það þurfti lítið fyrir þessum
skepnum að hafa, þær gengu sjálfala'
■og sérstakir rúningsmenn sáu um að
rýja féð.
Ekki var heldur neitt vandamál að
smala skepnunum því landið var svo
flatt að maður sá ekki I hvora áttina
vatniði áveituskurðunum rann.
Okkur sýndist bændur hafa það
mjög gott, þeir áttu fína bíla og sund-
laugar í garðinum og lystisnekkjur,
ásamt mótorhjólum I smalamennsk-
una. En þeir kvörtuðu óskaplega og
þóttust eiga bágt. Verð á nautakjöti
hafði lækkað mjög mikið eftir að
markaðurinn i Evrópu lokaðist og
hefur það haft sitt að segja fyrir
afkomu bændanna.
Kjarnorkan stanz-
laust í fréttum
Þegar við vorum í Ástralíu var um
fátt meira rætt en kjarnorkuna og það
hvort leyfa ætti vinnslu á efnum eins
og báxíti í landinu. Þetta mátti heita
stanzlaust I fréttum bæði blaða og út-
varps og sjónvarps. Þeir eru svo
óheppnir stjómendur landsins að þeir
eru varla búnir að afhenda frumbyggj-
unum land til ábúðar fyrr en eitthvað
óhemju verðmætt finnst þar I jörðu.
Nú er það báxítið. Og frumbyggjarnir
vilja ekkert láta grafa í sinu landi.
Allra sízt kæra þeir sig um að gera það
sjálfir. Því er orðið vandamál rétt einu
sinni hvað gera eigi við þessa frum-
byggja ef báxítið verður nýtt sem allar
likur eruá.
Frumbyggjarnir vilja láta land sitt
vera eins og það hefur verið í margar
aldir, ósnert af manna völdum.
Reyndar ræður þetta náttúruverndar-
sjónarmið miklu og stór landflæmi eru
friðuð og til dæmis bannað að höggva
Það þarf margar skrýtnar tilfæringar til að geta sýnt iþróttamynd frá sjónarhóli keppendanna. Sumar myndavélarnar I Ice
Rock voru sérstaklega smíðaðar fyrir það eina tækifæri.
Laugarásbíó—Vetrarólympíuleikarnir76
Mynd án söguþráðar
Sveinn Smári Hannesson viðskipta-
fræðingur var einn af Ástraiíuförunum
á vegum Rótarý. DB-mynd Hörður.
frá Evrópu og fyrir henni snobba þeir.
Við urðum allir varir við mikinn
áhuga hjá fólki að koma hingað og sjá
iandið. Enda er það í leiðinni ef það
skreppur til Bretlands og þaðan til
Ameríku sem mikið er í tízku,” sagði
Sveinn.
50 fyrirspurnir á viku
Óskar tók þá til máls og sagði að ef
einhver maður stefndi að því mark-
visst að menn fengju áhuga á tslandi
og langaði að koma- þangað þá
væri það íslenzki ræðismaðurinn í
Sidney. Enda þyrfti hann að svara allt
að 50 fyrirspurnum á viku og það
gerði hann án launa. Verst væri þó að
hann hefði ekki nægar upplýsingar í
höndunum til þess að veita öllum þeim
sem spyrðu og vildu þeir félagar endi-
lega hvetja íslenzka aðila að senda
betri upplýsingarsuður.
DS
skóg. Okkur þótti nóg um þegar ekki
einu sinni mátti drepa eiturslöngur
sem gerðu itrekaðar tilraunir til að
éta mann.
Það var í rauninni það sem við
áttum verst með að þola fyrir utan
hitann, þessi kvikindi sem vildu éta
mann. Voru það ekki bara slöngur
heldur einnig maurar, flugur og þess
háttar. Verulega óhugguleg kvikindi.
Að anda að sér
með skeið
Hitinn i Sidney þegar við komum
var óskaplegur. Ég held að hann hafi
verið ein 37 stig og rakinn í loftinu var
það mikill að mér fannst ég þurfa að
anda að mér með skeið. Hitinn
flakkaði þarna á milli20 og 40 stigaþó
komið væri haust. Þegar hann fór
niður í 20 var orðið kalt og við
gengum um á lopapeysum.
Við ókum geysilega mikið um. Það
voru þúsundir kílómetra sem við
lögðum að baki því allir gestgjafar
okkar vildu sýna okkur sem mest á
sem skemmstum tíma og var það ekki
alltaf þægilegt I hitanum. Við vorum
4 daga hjá hverjum gestgjafa og
dreifðist hópurinn þvi nokkuð. En
þvilik gestrisni sem þeir sýndu okkur.
Undarlegt nokk þar sem þeir eru
orðnir vanir þvi að alls kyns hópar
komi og dvelji í landinu. En við vorum
Það er Rick Wakeman, einn virtasti tónlistarmaður eftirstríðsáranna, sem semur
og leikur tónlistina i Ice Rock.
sijórnar sjöundu vetrarólympiuleik-
anna og ber þess merki að fjármagn
hefur ekki verið skorið við nögl. Við
kvikmyndunina voru notaðar mynda-
vélar sem sérstaklega voru hannaðar
til notkunar i fjöllum Austurrikis.
Leikstjórinn. Tony Maylam. leik-
stýrir Cohurn ágætlega. Aðrir leik-
endur stýra sér að mestu sjálfir.
Þó innihald myndarinnar veki ekki
áhuga manna þá gefst þeim kostur á
að sjá og heyra skemnuilegt samspil
góðrar kvikmyndunar og vandaðrar
tónlistar.
1 Ice Rock sjáum við hinar ýmsu
iþróttagreinar frá sjónarhóli keppend-
anna og eigum þess hæglega kost að
setja okkur I spor þeirra. Þess vegna er
myndin skemmtilegt fráhvarf frá þess-
um klassisku íþróttamyndum sem
teknar eru á áhorfendapöllum og
sýndar með tilheyrandi lúðraþyt.
James „karlmenni” Coburn kynnir
Laugarásbió: Vetrarólympíuleikamif 76 (lce
Rock). Framleiðandi: Samuelson Film Sorvico
Ltd. Tónlist Rick Wakeman. Myndataka:
Michael Samuolson. Leikstjóm: Tony Maylam.
Því fer viðsfjarri að lce Rock sé í
takt við þær iþróttamyndir sem við
megum þola í sjónvarpinu. Því þó að
hún fjalli fyrst og síðast um Ólympiu-
leikana i Innsbruck, þá ber ekki svo að
skilja að hún sé einvörðungu sniðin
fyrir íþróttaunnendur. Engu siður er
hún bitastæð áhugamönnum um kvik-
myndagerð og tónlist. Fyrir ýmissa
hluta sakir nýtur myndin töluverðrar
sérstöðu. í henni er enginn söguþráð-
ur. En hún ér I senn heimildar- og
kynningarmynd um vetraríþróttir, þar
sem sjálfir heimsmeistararnir eru í
aðalhlutverkum.
þessar voðalegu og stórhættulegu
íþróttagreinar með miklum hetjubrag.
Ekki er laust við að maður fái stríðs-
myndatilfinningu af að hlusta á
Coburn.
Einn virtasti lónlistarmaður eftir-
striðsáranna. Rick Wakeman. semur
músíkina \ið lce Rock. Um gæði
hennar þarl' vart að fjölyrða en hug-
myndaflug Wakemans og fjölbreytni
eru með emdæmum. Tónlistin er
skemmtilega útfærð I stereó og mér til
efs að betri hljómflutningur hafi áður
heyrzt i bíói hérlendis.
1