Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 31.05.1964, Blaðsíða 6

JARÐARFÖR
BRENDANS
BEHANS
Eftir bróður skáldsins,
DOMINIC BEHAN.
E g gleymi aldi'ei morgni
bádeg né heldur kvöldi þess
dags er við grófum Brendan
— í fyrsta sinn mr það ekki
hann sem einokaði samræður
okkar, og þó gerði hann það
þegar allt kemur til alls, því
allir töluðu um hann og hans
einstæðu afrek. Jafnvel við
gröfina gekk saga hans fram
hjá eins lifandi og lögreglu-
þjónn, sem hann hafði skotið
á 1942, og hvíslaði að mér:
„Margir úr IRA (lrska lýð-
veldishernum) sem hér eru
hafa illan bifur á mér fyrir
það, að ég kom Brendan einu
sinni í tukthúsið, en ég get
sagt þeim, að heíði ég skotið
aftur þá, hefði ég getað drep-
ið hann — bróðir þinn á mér
lif sitt að launa.“ Og Brendan
stökk ekki bros, því þeir voru
farnir að moka yfir hann.
Eina jarðarförin þessari lík
fór fram 1904 þegar Patrick
Dignam var lagður til hvíldar
í þessum sama kirkjugarði í
Glasne-vin, en við reiknum
ekki með henni, því hún gerð-
ist aðeins á síðum Ulysses
eftir Joyce. Skáld og bændur,
Myndin er tckin við úttör Brendans Behans —höfundur greinarinnar, Dominic Bchan mun
fremstur til bægri við kistuna. Húfumennirnir munu vcra úr IRA — írska lýðvcldishcrnum.
\
málarar og veitingamenn
höfðu safnazt saman í þeii-ri
von, að Brendan myndi sanna
að þetta var allt lygi og rísa
úr kassanum eins og Finne-
gan til að fara með alla út úr
þessum kalda kirkjugarði inn
í bjarta morgunsól og bjóða
upp á síðasta sopann. En enn
dásamlegra var að sjá meira
en þúsund menn úr alþýðu-
stétt sem höfðu tekið sér frí
til að kveðja hann — einn
dag, einn fimmta af viku-
kaupi: þetta var ekki lítil-
f jörleg fórn.
Allt verður að hafa upphaf,
miðju og endi, allt nema líf
Brendans Beh-ans — það átti
sér ekkert upphaf nema m\ m
vilji kalla það æðku að verja
bernskuárum með gömlum
sakamönnum og unglingsárum
með þroskuðum pólitískum
föngum. Hann lék sér ekki
lengi með okkur undir ljós-
keram götunn-ar, því sex ára
gamall var hann genginn í
ungherjalið IRA og á sext-
ánda afmælisdegi sínum var
hann að byrja fyrstu tugt-
húsvist sina í Walton fangelsi.
Hann var tuttugu og þriggja
þegar honum var hleypt út í
heiminn — drengur og maður
í senn með sitt fyrsta leik-
fang — frelsið. Hann hafði
ekki séð láifið áður og hrifsaði
210 — SUNNUDAGUR