Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 26.09.1965, Blaðsíða 10

Getraunin
Framhald af bls. 240.
5. bölublað.
Lýst er Þorgerði Egils-
dóttur, atför hennar, sona
hennar og fylgdarmanna að
Bolla, og vígi hans í selinu,
til hefnda fyrir Kjartan Ól-
afsson, svo og viðbrögðum
Guðrúnar Ósvífursdóttur á
Laugum, konu Bolla. —
Sagan heitir Laxdæla.
Maður blaðsins er Jón
Sigurðsson forseti.
6. tölublað,
Sagt er frá Agli Skalla-
grímssyni á Borg á Mýrum
og harmi hans er Böðvar
sonur hans drukknar og því
er hann hyggst svelta sig í
hel af þeim sökum. Er þá
sent eftir Þorgerði dóttur
Egils, er með „kvenna-
kænsku“ sinni fær hann of-
an af þeirri fyrirætlun og
kemur honum til að yrkja
snilldarkvæðið Sonatorrek.
Sagan er Eiglssaga Skalla-
grímssonar.
Maður blaðsins er Árni
Magnússon, sá er Árnasafn
er við kennt.
7. tölublað.
Þar segir frá orðaskiplum
Gunnlaugs ormstungu og Ei-
ríks jarls. Aðalsögupersón-
urnar eru Helga hin fagra,
dóttir Þorsteins Egilssonar
á Borg, Gunnlaugur orms-
tunga sonur Illuga svarta og
Hrafn meðbiðill hans og
harmleikur þeirra, er endaði
með falli beggja. Sagan er
Gunnlaugssaga ormstungu.
Stigið út
Framhald af bls. 235.
okkur héldu áfram að tifa —
þeir sýndu fjölda umferðanna
sem Voskod fór um jörðina.
Hitinn inni hjá okkur var stöð-
ugt 18 stig, loftrakinn 35—
40%; þrýstingurinn 1 atmos-
fera. Til þess að betur færi um
okkur og þægilegra væri til
athafna losuðum við af okkur
geimbúningana, tókum ofan
hjálmana, hanzka og skó. Þess
er skylt að geta, að þegar
þessu var lokið leið okkur sem
værum við heima hjá okkur. í
undangenginni för Voskods
(1.) voru félagar okkar Vladi-
mir Komaroff, Konstantin Fe-
oktistoff og Boris Egoroff heil-
an dag í sportklæðnaði — þeir
voru ekki í neinum sérstak-
lega gerðum fötum. En við
Sunnud. 26. sept. 1965. 5. árg.
títgefandi: Þjóðviljinn
Ititstj.: Jón Bjarnason
Prentsmiðja Þjóðviljans.
238 — SUNNUDAGUR
Maður blaðsins er Ólafur
prófessor Lárusson.
8. tölublað
Þar segir frá Gísla Súrs-
syni og drengskap Ingjalds
í Hergilsey á Breiðafirði,
sendingu flugumanns Eyj-
ólfs gráa, aðför' Barkar
. digra að Gísla, viðbrögðum
Ingjalds bónda og ambáttar
hans. Sagan er Gísla saga
Súrssonar.
Maður blaðsins er Kík-
harður Jónsson myndhöggv-
ari.
9. tölublað.
Þar segir frá Gretti syni
Ásdísar á Bjarni í Miðfirði
og Ásmundar hærulangs,
komu hans á þing S'kagfirð-
inga og síðan sundi hans úr
Drangey til að sækja eld.
Sagan er Grettissaga Ás-
mundssonar.
Maður blaðsins er Hall-
grímur Jónasson kennarj og
ferðalangur.
10. töiubiað.
Þar segir frá Hrafnkeli
Freysgoða, Einari smala-
manni hans og vígi Einars.
Sagan gerist á Aðalbóli í
Hrafnkelsdal, sem er inn af
Jökuldal. Sagan heitir
Hrafnkelssaga.
Maður blaðsins er Hallgrím-
ur Pétursson prestur.
11. tölublað.
Þar segir frá Gunnari er
vegið hafði Þiðranda, hinn
ágætasta mann, og flótta
í geiminn
þurftum á geimbúningunum að
halda þar sem á starfsskrá
oklcar var að maður gengi út
í geimnn.
Við notuðum kvikmyndavél-
arnar og venjulegar myndavél-
ar óspart um borð i geimskip-
inu. Það var skemmtilegt starf
og við hrósuðum happi yfir að
meðan við vorum þjálfaðir
undir geimförina lærðum við
meðferð myndavéla og mynda-
töku. Jafnframt voru gerðar
allskonar læknisfræðilegar og
líffræðilegar athuganir, enda
þótt við fyndum enga breyt-
ingu á líðan okkar frá eðlilegu
ástandi. En skynjanirnar eru
eitt og læknisfræðileg mæli-
tæki sem skrá hverja minnstu
breytingu er allt annað. Það
vildi svo til að frá upphafi
fararinnar til enda hennar
sýndu mælitækin að líkaminn
starfaði eðlilega. Eina undan-
tekningin, máske, var þegar
Leonoff k om aftur utan úr
geimnum og hjartslátturinn
jókst upp í 135 á mínútu. Það
var eignað snögglega aukinni
áreynslu. En það stóð aðeins
stutt.
Gunnars undan þeimervildu
hefna Þiðranda, og hvernig
Sveinungi bóndi á Bakka
reyndist hinum nauðstadda
manni. Sagan gerist öll á
Austurlandi, Fljótsdalshér-
aði og fjörðum. Sagan heitir
Fljótsdælasaga.
Maður blaðsins er meistari
Þórbergur Þórðarson.
12. tölublað.
Sagt er frá Bárði Snæ-
fellsás, dætrum hans og son-
um Þorkels Rauðfeldssonar,
för Helgu Bárðardóttur til
Grænlands, dvöl hennar þar
og samlagi við Miðfjarðar-
Skeggja, heimkomu Helgu
til Islands og harmi hennar.
Mörg örnefni sem nefnd
voru og önnur fleiri úr sög-
unni eru enn í fullu gildi á
Snæfellsnesi. Sagan gerist á
Snæfellsnesi og á Græn-
landi. Sagan er Bárðar saga
Snæfellsáss.
Maður blaðsins er Sverrir
Kristjánsson sagnfræðingur.
13. tölublað.
Sagt er frá komu Þór-
gunnar hinnar suðureysku
til Fróðár á Snæfellsnesi,
Þuríði húsfreyju á Fróðá og
orðaskiptum þeirra. Eftir
dauða Þórgunnar gerðust
fróðárundur, hin mesta
Margir hafa saknað þess að
fá ekki gátu í Sunnudegi, eins
og var um nokkurt skeið.
Þeirri ósk ætti að vera hægt
að verða við.
Núkkrir sendu gátur sem
þeir kunnu til birlingar í
Sunnudegi og kom þá í ljós
að töluvert mun vera til af
gátum sem ekki hafa verið
skráðar ennþá, og er hér með
heitið á lesendur að senda
Sunnudegi gátur til birtingar.
Hér kemur svo gömul gáta.
Knúði ég knémeið
um knör aldar,
þá var auðs bróðir
glaður ígultanna,
sendimey bíwin
Mundilfara
settingja sinn
með elju tryggði.
Bar mig þar að,
sem bragnar liöfðu
fylkingar miklar
færðar saman.
Leit ég þar Iund einn
f löð gireyptan,
sá var riðtafnl
uin rót bentur,
mundu konur tvær
mann syrgjandi
kynjaisaga. Sagan er Eyr-
byggja saga.
.Maður blaðsins er Jóhannes
skáld úr Kötlum.
14. tölublað.
Sagt er frá Melkorku hinnl
írsku konungsdóttur er
Höskuldur bóndi keypti af
þrælasala erlendis og flutti
sem ambátt með sér í Dali
vestur, viðtökum þeim er
Melkorka fékk þar og við-
ræðum hennar við Ólaf son
sinn og Höskuld. Ságan er
Laxdæla og gerist að mestu
í Dölum.
Maður blaðsins er Sigurð-
Ur Guðmundsson málarf,
„faðir“ Þjóðminjasafnsins.
15. tölublað.
Sagt er frá Hildigunni
konu Höskuldar Hvítaness-
goða, er veginn var vegna
rógburðar Marðar Valgarðs-
sonar. Maðurinn er hún ræð-
ir við í kaflanum er Flosi
Þórðarson á Svínafelli, ér
hún leitaði til um eftirmál
um víg manns síns. Sagan
gerist í Rangárvallasýslu,
mest um Landeyjar og
Fljótshlíð. Sagan er Njáls
saga.
Maður blaðsins er Ottó N.
Þorláksson, fyrsti forseti Al-
þýðusambands Islands.
í sögðum lundi
sæti hafa,
en í toppi trés
tannlivesstur mjög,
holtskriði nokkur
hafði sæti,
sá, er eld og unn
öslað hafði.
Um lendvöðva va»r hann
læðing gyrtur
af þykkum berki
þrymseilar hvals.
Kom í gleipni þann
knapi lítill
úr höfuðhlíf gerður
hallinskíða,
með þjáning þrælg
í þykkri enda
og hestinn, sem fugl
við hreiður skilinn.
Nú komu þangað
Nástirandar búar,
herjuðu á meið
og hann um felldu,
en brúðir fyrr nefndar
báðar hertóku.
Fór þá flatur
um fold að skríða
stcingnúður stefniir
und storðar baðmi.
Við máli myrku
í munardölu'm,
mína, guinar,
gátu ráði.
GÁTAN