Frjáls verslun - 01.07.1968, Blaðsíða 7

FRJÁLS VERZLUNÍ
5
SAMTÍÐARMENN
ÞÁ SKAL SLAGUR STANDA...
Hannibal Valdimarsson rœðir við Frjálsa verzlun um lif sitt og
starf — 40 ára afskipti af stjórnmálum.
Hannibal Valdimarsson er lík-
legast sá stjórnmálamaður, sem
mestur styrr hefur staðið um á
síðustu áratugum. Svo að ekki sé
meira sagt, hefur hann hvað eftir
annað teflt á tæpasta vaðið og æ
komizt klakklaust yfir. Hver hef-
ur ekki heyrt náungann segja:
,Nei, þetta þolir enginn. Nú er
Hannibal pólitískt dauður.“ En
ávallt hefur Hannibal staðið af
sér hríðar stjórnmálanna og ef-
laust verður hans minnzt sem eins
litauðugasta persónuleika ís-
lenzkra stjórnmála.
— Hefði ég átt að hugsa um
minn eigin hag, sagði Hannibal i
viðtali við Frjálsa verzlun, í hvert
sinn, sem ég tók mínar stóru
ákvarðanir, voru þær fásinnu-
kenndar. — Ef til vill kemur í
þessum orðum Hannibals bezt
fram lífsstefna hans. Hann reyndi
í hvert sinn að breyta samkvæmt
sannfæringu sinni og svo gerir
hann í dag, er hann neitar að eiga
aðild að stofnun ,,marxistaflokks“,
Alþýðubandalagsins.
Hannibal Valdimarsson fæddist
í Arnardal við Skutulsfjörð, eigi
langt frá ísafjarðarkaupstað, 13.
dag ársins 1903. Þar ólst hann upp
unz foreldrar hans fluttust að
Bakka í Arnarfirði 1912. Þá jörð
átti Jón Hallgrímsson faðir Guð-
mundar Kambans og Gísla Jóns-
sonar, sem kenndur er við Bíldu-
dal. Jón átti smáverzlun og flutt-
ist til Flateyrar, þar sem hann
hugðist setja upp verzlun. Hanni-
bal sagði í viðtali við F. V.
— Þar hefðu foreldrar mínir
verið áfram, hefði verzlunin hjá
Jóni gengið vel, en eftir 2 ár kom
hann aftur og sóttist þá að sjálf-
sögðu eftir eignarjörð sinni. Þá
var hver jörð setin við Arnarfjörð,
fiskgengd mikil og fluttist ég þá
í Selárdal, þar sem ég fermdist
14 ára gamall. í Selárdal bjugg-
um við í 2 ár, unz foreldrar mín-
Hannibal Valdimarsson.
Myndin er tekin á skólaárunum
í Danmörku.
ir fluttust norður í Djúp. Af þessu
má sjá, að ég ólst upp við sveita-
störf og útgerð. Ég reri minn
fyrsta róður um fermingu við
Arnarfjörð, en svo var það í Hnífs-
dal, sem sjómennskan byrjaði fyr-
ir alvöru.
Frá Hnífsdal reri Hannibal á 5
til 7 lesta mótorbátum, en síðar
fór hann á „stóru bátana“, sem
svo voru kallaðir, og gerðir voru
út frá ísafirði. Árið 1919 hóf hann
nám í Gagnfræðaskólanum á Ak-
ureyri.
— Skólavist mín á Akureyri er
þannig til komin, að móðursystir
mín, sem bjó á Akureyri bauð
systur minni, Sigríði, til Akureyr-
ar og gekk hún í Gagnfræðaskól-
ann. Er hún skrifaði heim og sagði
frá skólavistinni, héldu mér engin
bönd. Á þessum árum var mjög
sjaldgæft, að ungmenni á Vest-
fjörðum færu að heiman til fram-
haldsnáms. Gagnfræðapróf tók ég
síðan eftir 3 ár, 1922.
Eftir gagnfræðapróf gerði Sig-
urður Guðmundsson, skólameist-
ari mig að dyraverði skólans. Að
mínu viti var ég allt of ungur tii
þess að vera gæzlumaður pilta og
eftirlitsmaður skólahússins, en ég
held, að Sigurður hafi gert þetta
sérstaklega til þess, að ég gæti
haft aðgang að bókasafni skólans.
Margir skólafélagar mínir höfðu
haldið suður, flestir til náms í
Menntaskólanum, en ég, sem ekki
gat haldið áfram af fjárhagsleg-
um ástæðuna, tók nú að stunda
sjálfsnám, enda ætlaðist skóla-
meistari sjálfsagt til þess. Sigurð-
ur tryggði mér síðan vinnu næsta
sumar við endurbætur á skóla-
húsinu.
Sumarið eftir að Hannibal vann
við endurbætur á gagnfræðaskóla-
húsinu á Akureyri hóf Rafveita
Akureyrar virkjunarframkvæmdir
við Glerá. Hannibal tjáði okkur að
hann teldi, að enn hefði Sigurður
skólameistari haft hönd í bagga og
mælt með honum, svo að hann
fékk atvinnu við framkvæmdirn-
ar, en á þessum árum var þröngt
um vinnu. Vann Hannibal síðan
við byggingavinnu hjá Sveinbirni
Jónssyni, byggingameistara, en
Sveinbjörn hafði þá nýfundið upp
sérstakt byggingalag. Þessi upp-
finning sparaði mjög steypu. Tvö-
földu byrði af steinum var hlaðio