Frjáls verslun - 01.04.1977, Blaðsíða 97

um fleygði hann flugunni í
öskubakkann.
Frá næsta borði barst þá hás
rödd sem sagði með greinileg-
um skozkum hreim:
— Heyrðu vinur. Mætti ég
kannski nota fluguna núna?
Hjá háls-, nef- og eyrna:
— Nú er ég búinn að gefa
þér sex vikna meðferð vegna
þessarar suðu, sem þú segist
alltaf hafa fyrir eyrunum, þeg-
ar þú ert iheima. Og þú ert
fyrst að segja mér núna, að þú
búir við Miklubrautina.
— Maðurinn minn er alveg
brjálæðislega afbrýðisamur.
Um daginn var ihann að kíkja í
dagbókina mína og öskraði
svo upp yfir sig: — Hver er
hann eiginlega þessi Ágúst?
í tóbaksbúðinni:
— Áttu, hik, eyrnaskjól?
— Nei, við verzlum bara með
vörur fyrir reykingamenn.
— Já, en ég er sko, hik, — Heyrðu væna. Hún þarf nú
reykingamaður. ekki að vera rósótt í ofanálag.
— Mér fannst að þú þyrftir að
fá þér eitthvað frístundastarf
þegar þú hættir að reykja, en...
— Ef þú tekur ekki hcndina
af brjóstinu á mér strax þá
hrópa ég á manninn niinn.
— Hva, er hann hérna?
— Hann er í viðskiptaferð í
Englandi.
— • —
Það var í smábæ í Noregi,
langt, langt norður í landi.
Knut og Ane voru gift en eitt-
hvað gékk þetta brösótt og Ane
leitaði á önnur mið. En svona
nokkuð spyrst fljótt á ekki f jöl-
mennari stað og Knut berst
þetta líka til eyrna. Dag nokík-
urn kemur hann þjótandi heim,
alveg óður:
— Ég skal segja þér það, að
ég læt ekki bjóða mér að spila
bara aðra fiðlu hér.
— Kæri Knut, svaraði Ane,
— Þú mátt bara þakka fyrir að
hafa fasta stöðu í hljómsveit-
inni.
— • —
— Þegar ég var á spítalan-
um komu félagar mínir á hverj-
um degi í heimsókn.
— Það er óvenjumikil vin-
átta nú til dags. Varstu svona
alvarlega veikur?
— Nei, hjúkkurnar á deild-
inni voru svona sexí.
— • —
O °
PV 4 1977
97