Alþýðublaðið - 04.06.1970, Blaðsíða 8

8 ÍliaTímtudag'ur 4. júní 1970
FjöJmeant var í Ingólfskaffi í
írærkvöJdi; í neðri sal var þétt
setiff og í efri sal var hópur
•manna, sem hlýddi á umræður
í hátöluri’jin. í stiga og á göng
’um stóóu allmargir, sem ekki
fengu sæti.
Q Fundur Alþýðuflokksfélags
Reykjavíkur um borgarstjómar
kosningarnar hófst laust fyrir
ki. 9 og stóð fram undir kl. 1
éitir miðnaétti. Fundurinn var
haldinn fyrir fullu húsi í Iðnó
niðri og er einn fjölmennasti
íttnilur, sem haldinn hefur ver-
:ið í AlþýSuflokksfélagi Reykja
ýíkur um margra ára skeið.
.Björgvín Guðmundsson, for-
imaffur féliagsins, sietti fundinn.
Hann Cas u.pp inntö'kubeiðnir
•rúm.’ega 50 Reykvíkinga i Al-
þýðuflokksféiag Reykjavíkur og
voru þœr ailar &a'mþykktar.
Fvrri fru'mimaelandi var Helgi
Sæmnndsson, ritstjóri. — Hoigi
sagði úrslitin í Reykiavík hefðu
orSið Alþýðuf'lokkrimönnurn
anikil vonibrigði. Aibýfí.tflokkur
inn er vaniur því frá fyrri tíð
a.ð bíða ósigur, sagði Helgi. En
.þe.FRÍ úrslit í Reykjavík eru
fiiöggt o>g mikið áfatl.
!Jr-litin komu okkur m.jög á
■óvart. Mikið af nýju og ungu
'fn’ki 'haifði kcmið til starfa með
c' 'fjr í koisning’un.um. Þetta
f”k van.n mjcg vel og undir-
t-'k'Ur a'rmennings við okkar
f-'v; 0g okkar miá.lstað voru með
ágpjtwro: Þeiss vegna 'bjuggumst
við .aWs ekkj við bví'.iku áfaili,
f~rn únsiitin urðu okkur.
— En hvað gterðist? Ýmisiegt
.tetfrur sjáiifísagt komið tii og
lekki við neitt ieitt að sakast. Svo
irokkur atriði séu nefnd þá var
•frprrboð okkar nú að margra
lálí.+i mistök. S'Iíkt og þvílíkt er
jséiÍS viðkvæmt mál og ég vil
takia það fram, að ég tel að ekki
sé við nsinn einstakan fram-
b''óðianda að sakast. En eftir á
að sj'á tiel ég, að með þessum
framtooðsl'ista hafi of s>nögg
kynislóðaskipti s'kieð. í efstu sæt
um framtooðslistans var ein-
vörðungiu ungt fólk. Fuill'trúa
frá eldri kynsilóðinni vantaði.
í öðru 'liagi vantaði í efstu
sæfi li'tans fuiH'trúa frá verka-
lýðc'hreyfin.gl-inni. Það var mjög
notað .gegn okkur í kos.ninga-
baráttunni og það hreif.
En ef imistök hafa orðið með
framtooðið þá er við engan að
íaka‘ t ir cma okkur öll. Við réð
rm siálf okkar Tramboðdlista.
í þriði.a lagi var að þessu •
sinni mi'ög að Aliþýðuflokknum .
£011 frá hægri. Sjálfetæðisflekk .
irrir'in Iv.gði aliia áherzilu á að •
sækja að AJþýðuflokkmim, ekki
einuingb i-rambjóðendum hans -
toeldur ekki síður ráðherrum
'hana og bingmönnkim ,stem ekkj'
voru í íframboði. Þessar ódrengi
llagu árásir miálgagna samsiarfs
fliotoksins í ríkisist.iórin voru gerð
ar í ákveðmim tiigangi. Sjálf-
stæðisí'lokfcurinn mat stöðuna
Þan.nig, að til þess að halda
m.eirihlutanum í Reykjavík
væri það honuim lífsnauðsyn að
kliekkja á Aiþýðuifl'okknum. —
Hann yrði að ná til sin kjósend
'Uim frá honum og því lagði
Sjái’lfstæðisflokkurinn alla á-
'berzlu á það að sækja að Al-
iþýfl.iEbkknum og reyna að
gera hann tortryggilegan í aug-
um kjói-enda.
En að okk.ur var líka' sótt
frá vinstri þótt ekki bæri eins
m.ikið. á því og sókn Morguin-
'bC.aðsin's og Vísis. Þessi hríð að
A.lþýðu nokknum. þar sem and-
stæðdngarnir til liægri og
vinstri fiiameinuðúist um árásir
á hnnn varð til þess að við
töpúðiuim atkvæðum, bæðí til
Sjálfstæðisifl.okksins og jafn-
fraimt á F og G listana.
Fjórffu ástæðuna fyrir áfalii
AJlþýffuifickksins í þess'um kosn
inr) im 'iwá efiaust rekja til
stjórinarsaimstarfsinis við Sjálf-
staeðiaflokkinn. Síffan 1963 hafa
gífuriEgir erfiffieikar verið hér
á landi. Aff vísu er ‘komi.nn bati
nú, en hanin er ekk.i farinn að
segja nægilega til sin. Auk þess
er þaff skoffun márgra, að okk
ar rr.ímn í ríkisstjóm og á Al-
þingf cg víðar hafi verið of lin-
ir í sókn fyrir okkar umbjóð-
endur á þessu tímabili.
Auk þessa má svo vel vera, að
okkur hafi ekki tekizt eins vel
og við væntum að ná íylgi unga
fólfcsins.
En það er ekki nóg.aðreyna
að gera sér ljóst hvers vegna
þetta áfall varð. Við verðum
ekki síður að gera okkur ljóst,
hvað við ætlum okkur að gera
til þess að vinna aftur það sem
tapazt hrfur og meira til. Og
hvað skail þá gera:
í fyrsta lagi eigum við mikið
venk óunnið við að efla Alþýðu
flokkinn inn á við. Framboð
okkar t. d. verða að sijórnast af
sama lýðræði inn á við og við
ætlum okkur að koma fram með
út á við.
I öðru la'gi verðum við að gera
upp við okkur, hvort við Alþýðu
flokksmenn viljum silja áfram
í ríkissíjórn með Sjálfstæðis-
flokknum og ef við villjum það
þá með hvaða skilyrðum. Þau
skilyrði verðum við að setja
fram á þann hatfc að alþjóð fái
að vita og.. svo ráði samstarfs-
flokkurinn þwí, hvort hann
fellst á þau eða ekki.
Framtíð Alþýðuflokksins verð
ur ekki komin undir skiptiat-
kvæðum, sem hann fær frá öðr
um flokkum í þessum eða hin-
um kosningunum en missir svo.
aftur í þeim næstu.
Á slíku fylgi verður flokkur
ekki byggður upp. og þá sízt
flokkur jafnaðarmanna. Þess
■vegna verðum við að hefjast
handa og vinna markvisst að.
þvi. að hazla ökkur völl þar sem
okíkur ber,- efla Alþýðuflokkinn
og treysta fylgi hans sem bezt,
sagði Helgi Sæmundssoni- að lok
urn.
Síðari frummælandi var Eyj-
óltur Sigurðsson, prentari. Hann
sagði að úrslit þessara kcsninga
væru það mesta áfall, sem Al-
þýðuflokkurinn. hefði orðið fýr-
ir í Reykjavík. Áfið 1958 hefði
oft verið íalið eitt mesia áfalls-
ár Alþýðuflokksins í kosning-
um, en ,þá hefði flokkurinn þó
fengið 14% atkvæða á yióti
12% nú. Rakíi Eyjólfur tölur
ýmissa kosninga frá fyrri ár-
um og sýndi fram á hvílíkí áfall
hefði raunverulega dunið yfir
Alþýðuflakkinn að fá nú aðeins
rúm 4.600 aíkvæði af 45 þúsund
greiddra atkvæða í Reykjavík.
— Þetta eru slæm tíðindi,
sagði Eyjólfur Sigurðsson, —■ og
svona geíum við ekki haldið á-
frarn. Eyjólfur ræddi sérstaklega
úrslitin utan Reykjavíkur og
taldi að Aliþýðuflokkurinn gæti
þar ekki heldur við unað;
•—- Á flestum stöðunum héld
um við rétt aðeins okkar fylgi,
vnða töpu.ðum við og aðeins á
einstaka stnð unnum við eitt-
hvað á og iþá vegna þess að þar,
höfðum við sérstaklega hæfa
menn í framtooði, sem njóta al-
mennrar hylli meðal sveitunga
sinna. Þegar litið er á landið
alilt utan Reykjavíkur getum við
Alþýðuflokksmenn því ekki vel
við unað. Við getum ef til vill
sagt, að þar höfum við haldið
o-kkar hlutfalli en það er.stöðn-
un en ekki vinningur.
— Ýmislegt skeði hér i
R.eykj arvik, sem gerði það að
verkum að við urðúm fyrir jafn
miklu áfalli og raun ber vitni
um, sagði Eyjóifur Sigurðsson'.
— Eg tel öruggt mál, að við
höfum nússt vea'ul'egt magn at
kvæð'a nú til lisfca frjálslyndra
og eims yfir til Alþýðubanda-
liaigsin'3. Það fyl'gi, sem við þar
imás-itum var ekki ungt fólk,
heldur hluti af okkair1 gamlai
verkalýðsfylgi. Við verðum að-
gera okkur greim fyrir því, að'
þetta fylgi er nú komið á hreyf
ingu hjá Alþýðuflokknum og
þegar hans gamlia verkalýðs-
fjdgi er fairið að bila, þá eru
alvariegir hlutir að ske.
— Að minu mati á samstarf-
ið við SjálfstæðMlokkinn í rík
isstjórn ‘einmitt mikla sök á
þessum atburðum. Einis það, að
við höfðum nú ekki marm úr
verkalýðshreyfinigunni i einum.
af eifstu sætum listans og það
þegar einn :af' forystumönnum
AI þýðufl ofcksins í. verkalýðs-
ha-eyfingunni, Óskar Hallgríms
son, var að hverfa úr borgar-