Vísir - 13.04.1971, Blaðsíða 2

Læknar fá lík
Bandaríkjamenn hafa jafnan
haft áhuga á vfsindum. Nú er
sagður sérstaikur áhugj á ]æ.kna-
vísindum meðal almennings í
Bandarfkjunum, og lýsir sá áhugi
sár helzt í því, að fteiri og
fleiri gefa likama sína læknum
eða vísindastofnunum eftir dauð-
ann.
Nú er jafnvel svo komið að
fjölmargir læknasikólar hafa
nægilega mörg 'Hk til að rann-
saka og æfa læknanemana í
sjúlkdómsgreiningu og krufningu
— sumir skólar segjast jafnvel
komnir í vandræði með öll þau
lfk sem þeim berist.
Talsmaöur hásköla eins f 111-
inois, ÖSA, sagði nýlega í blaða-
viðtali, aö hann reiknaði með að
á þessu ári hefði skólinn not fyr-
ir 470 lík handa læknanemum.
Nú þegar hefur skólinn fengið
450 íók gefins.
Hingaö til haffa skólar og vís-
indastofnanir orðið að vera undir
náð og misikunn rfkisstofnana,
fátækrahæla og þ. h. með að fá
hjá þeim lík og var oftast hörg-
ull. Áhuginn á læknavísindum
veldur svo því, að dauðir menn
sækja um of á spítalana og f
rannsðknastofur.
anoo
Þeir vanda klæðnað
sinn
Breaka rokkstjarnan Mick
Jagger og kinverski formaðurinn
alvaldi, Maó, eru með á lista yfir
„bezt klæddu karlmennina í heim
inum“, sem tímaritið „Tailor and
Cutter“ velur árlega. Á þessum
lista er lfka maður að nafni
Teddy Watson, en sá er klæð-
skeri Charles Bretaprins. Prins-
inn er hins vegar ekki sjálfur á
listanum.
Aðrir en Maó á listanum eru
pop-raularar eins og Tom Jones,
Engelbert Humperdinck, leikar-
amir Warren Beatty og Peter
Fonda og Malcolm Lcigh, leik-
stjóri „Games Lovers Play“ —
þeirrar kvfkmyndar bandarískrar
sem hvað mestrar aðsóknar hef-
ur notið þetta árið.
Einnig eru á listanum nöfn eins
og Noel Coward fóflboltakappinn
George Best og William prlns af
GJoucester. Frönsku flízkuteiknar-
amir Saint-Laurent og Pierre-
Chainnan Mao
Hann stækkar og stækkar
„Drottinn minn, hvað þú
hefur stækkað, Edmond,“
sögðu vinir Edmonds Dur
ands í heimabæ hans,
Chateau-Guibert, er hann
kom þangað aftur eftir 10
ára dvöl í París. Edmond
Durand er 60 ára, en hann
stækkar eins og lítill
drengur.
vinna í París. Skömmu eftir að
hann kom þangað fór að gæta
hjá honum merkja um undarleg-
an sjúkdóm, sem stafar af rangri
starfsemi heiladinguls, sem fram-
leiðir vaxtarhormóna.
Þegar hann svo kom heim aft-
ur, voru vinir hans sem þri mu
lostnir, því að Durand hafðj vax-
ið um fulla sex þumlunga. Stór
var hann fyrir en nú er hann
orðinn langsamlega hæsti maöur-
inn f heimabæ sínum.
Eins og furðuvera
„Sumir gamlir kunningjar mfn
Durand flutti frá Chateau- ir þekktu mig ekki aftur", segir
Guibert fyrir 10 árum og fór aö Durand, „einn gamall félagi minn,
Durand ásamt gömlum vini. Þeir voru næstum jafnir aö hæð
fyrir 10 árum. Nú er Durand 6 þumlungum hærrí.
sem var með mér í herdeild á
stríðsárunum trúði ekki sínum
eigin augum. Hann sjálfur er
mjög stuttur og haföi alla tíð
þurft að horfa upp til mín. Núna
þegar ég er að verða risi að vexti
er ég eins og frá öðrutn hnetti,
þegar ég stend við hl»ð hans“.
Bömin í þorpinu hans héldu
að Durand væri einhver furðu-
vera eða jafnvel ófreskja fyrst
er þau sáu hann. Þau hlupu í
felur er þau sáu hann á ferli
og varð Durand að leggja sig
fram um að vingast viö þau ef
hann átti að eiga hylli þeirra.
Núna eru börnin alls óhrædd og
kalla hann reyndar „manninn
sem ekki getur hætt að vaxa“.
Óþekktur sjúkdómur
Durand segist hafa orðið sjúk-
dömseinkenna sinna fyrst var, er
fötin hans urðu allt í einu of
lftil, ,,og ég verð stöðugt að end-
umýja fötin mln og kaupa mér
stærri", segir hann, „og ég vex
lika upp úr skóm mínum, ég not-
aði ævinlega númer 42. Núna
nota ég númer 46. Ég er eins og
barn, vex upp úr ölhi"
Hendur hans vaxa lika. Það
er svo sem eðlilegt og ekkert
raunverulegt vandamál nema
hvað baugfingur hans á hægri
hendi vex hraöar en aðrir fingur
hans. Það sem veldur Durand
mestum áhyggjum er það að hann
heldur enn áfram að stækka.
Vel getur farið svo að hann vaxi
um 6 þumlunga eða jafnvel heilt
fet áður en hann deyr.
Hann hefur leitað til lækna og
sértfræðinga, en enginn getur sagt
honum hvað raunverulega er að.
Sjúkriómur hans er svo sjaldgæf-
ur að enginn læknir í öllu Frakk-
landi hafði nokkru sinni heyrt
um hann. Durand segist ætla að
reyna að bæta úr vanþekkingu
læknavísindanna varðandi sjúk-
dóm sinn með því að gefa vís-
indastofnun Mkama sinn eftir
andlátið.
Minnimáttarkennd
„Við höfum aldrei heyrt um
þennan sjúkdóm áður", segir
einn sérfræðinganna, sem athug-
að hafa Durand, „en við getum
ful'lvissað hann um það aö sjúk-
dómur þessi er raunverulega
ekki alvarlegur. Hann skaðar
Durand raunverulega ekki“.
Það versta sem getur hent
Durand, er það að hann er ævin-
lega að reka sig einhvers staðar
upp undir, hann er enn óvanur
sinni miklu hæð. Og læknirinn
sagði að áhrifin væru raunveru-
lega engin. Durand sjálfur segir
það ekki með öl'lu rétt. Hann
segist vera óframfæmari en áöur,
vera meira einn.
Hann segist horfa fram á það
að verða eitthvert viðundur, kann
ski hávaxnasti maður I heimi og
af þessum sökum hefur hann
ekki blandað geði við kunningja
sína sem fyrr.
„Ég get séð það á þeim“, seg-
ir hann, „aö þeir hugsa ekki leng-
ur um mig sem bernskuvin sinn
heldur sem einhvers konar furðu-
skepnu.
Ég get vel ímyndað mér þær
grimmdarlegu athugasemdir sem
þeir slá um sig meö þegar ég
heyri ekki trl. Ég skil það svo
sem, ætli það sé manninum ekki
eðli'legt að fara illa með þá sem
öðruvísi eru“.
Claude Dumois, gamall s'kóla-
bróðir Durands, segist ltka sjálf-
ur taka eftir 'því að Durand verði
hægt og hægt Ökunnur homrrn.
„Það er eins og það sé ósýni-
legur veggur á milli okkar“, seg-
ir Dumois, „við Edmond vorum
kannski svo nánir vinir sem
tveir karimenn geta orðiö. Núna
finnst rrtér að hann vantreysti
mér. Við spjöllum stuttlega sam-
an annað slagið en það er ekki
eins og áður. Edmond er sann-
færður um að ég h'læi að homim
eins og aðrir“.
Les mikið...
Durand á ibúð á 3ju hæö f
fjölíbýlishúsi. í þeirri ibúð er eng-
inn spegi'U. Oft fer hann ekki
út fyrir dyr dögum saman.
„Hann les mikiö“, sagði einn
granni hans, „hreingemingakon-
an hefur sagt mér að ibúð hans
sé uppfull aif bókum og tnnarit-
uan. Hún segist lika sjá þar
ósköp af tímaritum og bðkum,
sem f jalla ntn læ'knisfræði...
bókum um nýjungar og nýjar
lækningaaðferðir".
Edimond vonast til að lesa eto-
hvem daginn um nýja aðferð til
að lækna sjúkdóm sinn. Laefcnar
segja að sú von hans muni seint
rætast.
Gardin eru þarna saman ásamtj
leikaranum franska Alan Delon*
og italska blaðamanninum •
Michelangelo Testa. •
□□□□ •
Útgefandinn sagði
nei, takk •
•
Um daginn kom svo bókaútgef •
andi og prentsmiðjueigandi einn •
í Friðriksbergi til lögreglunnar, •
og sagði hann svo frá, að fyrir •
viku hefðu heimsótt hann Níger J
íumaður einn og kunningi sinn. •
Stungu þessir menn upp á þvíj
við prentsmiðjueigandann aö*
hann prentaði 200.000 afríska •
franka-seðla, hvern að verðgildij
5000 franka. Prentsmiðjueigand-•
inn afþaikkaði boðið og eftir nán-J
ari umhugsun fór hann til lög-J
reglunnar og skýrði frá öllu sam-•
an. Var þá Nígeríumaðurinn hand J
tekrnn á hóteli sfau. Verður hann •
leiddur fyrir rétt í Kaupmanna- J
höfn og dæmdur eftir dönskum;
lögwn.
Wepfetímsem
.' M.'-.
f
Hendur Durands vaxa líka, og hann á I erfiðleikum með baugfingur hægri handar. Sá fingur vex
hraðar en hinir gingurnir.