Vísir - 16.06.1975, Blaðsíða 2

2
Vísir. Mánudagur 16. júni 1975
visasm:
Ætliö þér að vera i bænum 17.
júní?
Guömundur Jónasson.
sölumaöur: Ég geri ráð fyrir þvi.
Maður hefur gert það i gegnum
árin.
Kristjana Guömundsdóttir,
talsimakona: Já, aiveg örugglega
Ég er ekki vön að fara neitt Ut úr
bænum á þessum degi.
inger Jörgensen, húsmóöir: Nei.
Ég reyni alltaf að foröa mér út úr
borginni þennan dag. Það hefur
tekizt undanfarin ár.
Kristján Sigurösson nemi: Já, ég
hef hugsað mér það. Maður er
vanur að kikja svona i miöbæinn
og sjá hvað er að gerast.
Siguröur Þorkeisson, verka-
maður.Já, Ég hef yfirleitt rölt
svona i bæinn og fylgzt með
hátiðahöldunum.
Guömundur Jónsson, verka-
maður. Já, það er ómögulegt
annaö en fara i bæinn og hlusta á
það sem þar fer fram. Ræðurnar
og skemmtiatriðin setja sinn svip
á þetta.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Máttur smáauglýsinga Vísis:
„Ég fékk ráðskonu í
fangið á fyrsta degi"
,,Ég fékk ráðskonu i
fangið á fyrsta degi”,
sagði Guðmundur
Magnússon, 74 ára
gamall eigandi Slátur-
félags Hafnarfjarðar,
sem vildi gjarnan lýsa
yfir ánægju sinni með
smáauglýsingar Visis.
„A föstudagskvöld setti ég inn
auglýsingu, sem birtast átti á
mánudeginum,” sagði Guö-
mundur.
„Svo var það stúlka, sem var
aö koma að austan á mánu-
daginn og vildi leita sér að vinnu
ibænum.Húnhitti vinkonu sina,
sem benti henni þá á þessa
auglýsingu i Visi,” sagði
Guðmundur.
„Það skipti’ engum togum,
hún hringdi og ég réð hana og
ég fullvissa ykkur öll um það,
að jafn góðri stúlku og henni hef
ég ekki kynnzt, ef konan min er
undanskilin,” sagði Guðmund-
ur.
nOHHKMMK

mti i .13
g\ Ulí wm m DDffl
Hringið í síma:
86611 kl. 15-16
Hin margumtalaða afkoma
heimilanna yrði þá kannski eitt- „Væri ekkinær aö viö fengjum aökaupa ódýra kjötiö?”
ÞÚ OG ÞÉR
7877—8083 skrifar:
„Fyrr á timum var það svo,
að BÖRN ÞÉRUÐU (jafnvel)
foreldra sína. I þessu hefur
vafalaust falizt þó ekki litil virð-
ing fyrir þeim, sem eldri voru,
en um uppruna þessa siös veit
ég ekki. Sjálfsagt hefur þetta
komið meö kirkjunnar mönnum
til landsins, eins og ýmislegt
„gott og illt”, „hollt og óhollt”.
1 hinni HELGU bók bibliunni
(á ensku) eru ákaflega skýr
mörk um það,hvern skuli ÞÚA.
Maöur ÞÚAR „Drottin”, Drott-
in vin sinn og FRELSARA, og
segir „Hallowed be THYname”
o.s.frv. (Aislenzku? Helgist þitt
nafn o.s.frv.).
Þess vegna er þaö, að maður
er aldrei og verður aldrei DÚS,
við enskumælandi mann, maður
er aðeins DÚS við DROTTIN
sinn og frelsara.
A Norðurlöndum tiðkast það,
aö maður drekki öðrum til og
verði við hann DÚS, og er þá
hinn sami kvaddur (á einhverju
Noröurlandamálinu) Dú. Með
þessu er oft miklum hindrunum
rutt úr vegi i umgengni við
menn, en ef vel er, þá býöur sá
sem eldri er, hinum upp á þessi
fríöindi.
Af SVIUM léttir þungu fargi,
þegar þeir hafa losað af sér
þessa umgengisfjötra, og kalla
þá hver annan BRODER.
t siðustu heimsstyrjöld tóku
Islendingar af alvöru að tala
enskt mál, vegna afskipta við
setuliö BRETA. Menn lærðu,
ýmist góða ensku, eöa þvi miöur
lika lélega, og þá var þaö, að Is-
lendingar tóku upp á þvi að
kveðja hvorir annan ÞÚ, sem
þeir I einfeldni héldu, að væri
þaö sama og YOU. En þetta er
alger misskilningur.
Við Islendingar eigum með
okkur eitt hið elzta tungumál,
sem er nú talað jörðinni. Tungu,
sem er það litrik, að hún hefur
ótæmandi möguleika upp á að
bjóða að tjá sig. tslenzkan er
„lifandi” mál, enda þótt hún sé
ekki töluð af fleiri en rösklega
200 þúsund manns. Ég játa, að
islenzkan á i vök að verjast, sér-
staklega þegar á að snara þessu
eöa hinu „tæknilegu” á Islenzkt
mál. Vilja þá oft skapast „am-
bögur”, sem tunga vor getur
ekki samþykkt, þótt sumt sé
þannig vaxið, að það aðlagast
mjög vel málinu.
Þvi liggur „ástkæra ylhýra
málið” okkar undir skemmd-
um, vegna áhrifa sérstaklega
enskunnar, sem er og verður
„alheimsmál”. A siðustu öld
gætti mjög danskra áhrifahérá
landi, og ýmislegt úr dönsku
hefur seytlazt inn i málið vegna
náinna tengsla við Dani.
I blöðum og útvarpi má þvi
miður oft sjá og heyra fráleita
islenzku, svo undrun sætir, en
það yrði of langt mál að skrifa
um það nú, i þessum hugleiðing-
um. Ég get þó ekki stillt mig
um að taka eitt dæmi, sem
sýnir þetta nokkuð vel. Það var
verið að segja frá þvi, að svo og
svo miklar birgðir væru til af
„sementi” og „áburði” i verk-
smiðjunum. Fregnin var
þannig:
„Það á eftir aö POKA (svo og
svo mikið)!!!
Þvi ekki að segja: Það er (að-
eins) svo og svo mikið til I
umbúöum (eöa aö nota sögnina
aö sekkja).
Mér varkennt anzirösklegáiog
hnittið svar manns nokkurs,!
sem vildi sýna litilsvirðingu
sina á ákveðnu „yfirvaldi” og
sagði:
ÉG ÞÚA GUÐ OG GÓÐA
MENN,
EN ÞÉRA ANDSKOTANN ÖG
YÐUR.
Hvað finnst yöurum þetta svar
lesandi góður.”?
Hvers vegna ekki
útsölu á nautakjöti
Hvað getum við fengið i mat-
inn, sem kostar 20-40 kr. kilóið?
Ekki einu sinni kartöflur en
þetta er verðið á nautakjötinu
okkar erlendis.
Útflutningsbæturnar, sem
greiddar eru á nautakjötið okk-
ar nema 60-80 milljónum króna.
Mogginn hefur þessar upp-
lýsingar beint eftir land-
búnaðarráðuneytinu. Þessir
peningar væru ágætis framlag
upp I svo sem einn skuttogara.
Að visu er verðið ekki hátt
fyrir fiskinn okkar, en þó er það
i kringum 60 kr. pundið eða 120
kr. kg.
Vilja nú ekki ráðamenn okkar
láta okkur heldur hafa nauta-
kjöt i soðið og selja fiskinn úr
landi. Það liggur nefnilega i
augum uppi, að það kemur bet-
ur út.
Húsmóöir hringdi:
„Ég get ekki orða bundizt
vegna nautakjötsins okkar. Út-
lendingar geta haft þaö sem
hundafæöu á meðan viö borgum
dýrum dómi fyrir það og köllum
það lúxus að leggja okkur það til
munns, fæðu, sem aðeins hæfir
konungum.
hvað skárri. við i útflutningsbætur á dilka-
Vel á minnzt. Hvað greiöum kjötiö okkar? Kostar það
kannske 10 kall kilóið fyrir út-
lendinga?”