Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1933, Blaðsíða 10

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
894
á suðuvjel undir beru lofti- Eftir
að við höfðum matast í Skotum og
drukkið kaffi, heldum við heim-
leiðis hressir í anda og glaðir. —-
Brúnn var nú kominn í besta skap
og Vin fipaðist ekki hýrusporið þó
stórgrýtt væri leiðin. Á heimleið-
inni komum við að Stakkholtsgjá
og riðum spölkorn austur eftir
henni. Ekki get jeg sagt hve löng
hún er, en hún mun vera 15—20
m- breið og hamraveggirnir til
beggja hliða 100—150 m. háir.
Skriðjökultangi gengur á einum
stað fram á undirlendið. Á heim-
leiðinni gengum við fjelagar upp
á jökulinn og vestur yfir, en ólaf-
ur Sveinsson fór með hestana vest-
ur fyrir jökultaglið. Upp á jökul-
inn er æði bratt en ekki ýkja hátt.
Ber vaxa alveg upp að jökulrönd-
inni og töfðu þau dálítið för okk-
ar- Þó að sumir fjelaga minna
hefðu yerið tregir í fyrstu til að
ganga yfir jökulinn, þá lustu nú
allir upp gleðiópi þegar upp var
komið, og alla leið vestur yfir
kváðu við upphrópanir: Nei, sjáið
strákar! Nei, strákar! Og svo kom
öll strákaþvagan til að skoða þessi
undur, sem stundum var ekki ann-
að en djúpur pollur, stundum
sprunga, sem ekki sást til botns í,
stundum lækur sem gróf sig niður
í jökulinn og fell í fossum stall af
stalli og ótal snígilgöngum svo
langt niður, sem augað eygði, og
ómurinn af vatnsniðnum dó út í
fjarlægð niðri í undirdjúpi jökuls-
ins. Sums staðar var jökullinn svo
þjett sprunginn og missiginn, að
jakarnir risu upp á rönd og leit
það út eins og spilaborg. Þegar
vestur yfir kom fundum við hest-
ana bundna saman tvo og tvo, en
Ólaf sáum við hvergi. Jeg tók þá
upp skátaflautuna mína og bljes
í hana nokkrum sinnum. Eftir
stundarkom kom Ólafur í ljós
uppi á háum jökulhrauk. Hafði
hann þá verið að asfa sig á þv*
að ganga á sokkunum uppi á
jöklinum. Að vísu ekki viljandi,
en fyrir sjerstakt óhapp. En ekki
veit jeg til að þetta óhapp hefði
aðrar afleiðingar, en hann vöknaði
í annan fótinn. Þegar Ólafur var
kominn til skila var sest á bak og
ekki numið staðar fyr en skamt
fyrir austan Stóru-Mörk. Þar er
staður einn, sem mjög dregur að
sjer, því þangað koma menn ár-
lega í stórhópum víðsvegar að, til
að skoða reynitrjeð í Nauthúsa-
gili. Það er stærsta reynitrje á
Islandi, að sögn Ragnars Ás-
geirssonar — og hann veit hvað
hann syngur fuglinn sá- Trjeð vex
út úr klettasprungu í eystri gil-
barminum og teygir önnur grein
þess sig beint upp, en hin liggur
lárjett yfir gilið og brúar það.
Ganga má yfir gilið á henni og
upp í topp á hinni greininni. Þegar
jeg virti þetta risavaxna gullfagra
reynitrje fyrir mjer, datt mjer í
hug, að það væri eins og fingur
diottins almáttugs teigði sig
þarna iit úr berginu til að benda
os.s á, að þannig brúaði hann hverja
torfæru milli sín og vor mannanna,
og leiddi oss yfir og upp til ljóss-
ins sigurhæðar.
/ Nauthúsagili: Reynitrjeð fagra. — Maðurinn fremst á myndinni til
vinstri situr á klettasyllu í sömu hæð og rætur reynisins eru. Af stærðar-
hlutföllunum geta menn markað, hve stórt trjeð er.
Stakkholtsgjá.