Lesbók Morgunblaðsins - 07.05.1967, Blaðsíða 16

U6MH LfUJDi BÐKO- riumfl IIUK JTTÓ- Rnne- MPt- UR/lOfl Hlt. mhW IM j ViðV- /H
It
riflí- l JKó/,1 fíUNHfl
f H£ i-fí fKUKH íkt.ít
/ ^3.- . « -^SW«S!*v» I fl R! já' bTÖfOb- UM HRDi- espfí

1 á váii B’/Tff
ólflN- fíiT Ó'óM
Bo Rflfl + ÓELT * > RFPR- OTR- IARíJH' l M N táfíL- RR-Ðll
HtfDTT- MR OHRG/H /MX>I
** UK ’íutHm 'pt-r- fíST
Dff' SfVTtB* f’K'K 1 n rkajs- blfiFN ÞVffLÞ 1 i T 1
H'flT 'li> UK.L.U- t* R Ffd t?
'OVfKKI SVlPT
IKlPfl- KÓHCo uft “i* r«eá KKefl- ufífá
fflUKV EFHI ■ H ÍBMFta f? rffl Uf/Til
ÓHflPP 1?E/|A \J£L
smiL firtW Ð IK/MNI pý'fie Kmrn Leáfíf
OJRRT- HER-ÞR ÓÆí-U- NflFd
Jjp-L KflWT
HfíPP h e r- mrOKK L'l MMi Htr UTI yenim
fltfDl DEMBI HLflíS
S/EL- G£TI WBN- KfTFM flLDUFZ I nmes
KR*L- MflFN mm HoLU
/ffl6 Lfl —v—
fíP f’/fertip TOR

úmu Uú-Ð sv\v
s'alDR- flþiR yniz. bilfí m 1
iHFU.fi/ MTÖ6 flnrniH / > r
KROSSGÁTA LESBÚKAR
Lausn á síðusfu krossgátu
01 X Þ ar flö <E »- œ cc. % oc ct ft .<E <» <c J -J i =r V) - lc -
h-I -3 J c r tc IV- J- 3 A V> K SJ oc X tr - X i! •4 lt V» V- fc IX
x| i <o oc t 5 £ oC 3 £ •0 06 flt 06 L t A. ct X 1 JX- oc •4
S ,r ■' ur 3 <E rJS -Jf - Q ft 06 c 3 a I <K tt ii - £ - il i 4JI lC Z Ui 4
W : tt 0L - ♦ £ É: œ <r -J - X* I i- .0 £ <t >- jt tc ó. Qr V- 3 X .*
h <w (C O <r Md C *V- «4 u. m 06 5c •s. ttr X. 3 a. «: .o -t 3 c V. X III <r £
•r I* ft * 3 w It u. •a £ c k 4/ tz. 3 £ iiil sc tr S5£ o NJ *i c IÉS
\ JC a: u. •4 ft X —1 a. Œ “•5 ?-5i 3 <?> S 5* 1 v- v\ l I- z w «0 «c > <E <E
Qz X i U. -l c ! • V CL <?< - a. Jt íí yc X. X ■f •- ; t ce V— S J 3 Ss3 * 4 <fc
1 '1 ?li l rnm. -j «s - CE x - O 6- 3i* •3 SL t tr <P - T x V-
FTrft <e h » J. Oc * -1 <E -3 u. C 3 iJií z ->• tt <r Z 3 51* .0 4 .t 4 tt tt
’m ** - t- b sii: œ <T> —> o c > V: tt T -i f» 4 tfc
■ r o > t- •L Œ tc - r * í £ Ul £ Ul <r V "3 w X
•*33r |íi £ * 4. -5 Úí z, tc<3:3 \ ti 2 3 mx \ t « ic a-
IRIOGE
HÉR fer á eftir spil frá bandarísku
meistarakeppninni árið 1954, en spil
þetta vakti töluverða athygli sökum þess
að aðeins fáeinum spilurum tókst að
vinna lokasögnina.
Norður:
A K 6
V KD853
♦ 92
♦ D 7 6 4
Vestur: Austur:
A CJ 3 A 10 9 4
V 10 962 VG74
4 ÁKDG105 ♦ 76
*G 4iK 10 952
Suður:
♦ ÁD 8 752
V Á
♦ 843
♦ Á8 3
Lokasögnin var sú sama á öllum
borðum eða 4 spaðar, eftir að vestur
hafði opnað á einum tígli. Útspil var
einnig það sama á öllum borðum, þ. e.
tígul kóngur. Vestur tók næst tígul ás
og lét síðan tígul drottningu. Flestir
spilaranna trompuðu í borði með spaða
6 og austur trompaði yfir með spaða 9.
Austur lét nú út spaða og spilið varð
yfirleitt 2 niður, því sagnhafi komst
ekki inn í borðið til að taka hjörtun og
varð að gefa 2 slagi á lauf.
Þeir sem unnu spilið trompuðu þriðja
tígulinn með spaða kóngi, tóku ás og
drottningu í trompi, síðan hjarta ás og
létu því næst drottningu í trompi, síðan
hjarta ás og létu því næst spaða. Austur
fékk slaginn og varð nú annað hvort
að láta út hjarta eða lauf, en sama er.
hvorn litinn hann velur, sagnhafi vinn-
ur alltaf spilið.
Það er gaman að athuga spilið nánar,
því austur getur hindrað að það vinn-
ist, þótt sagnhafi trompi þriðja tígulinn,
með spaða kónginum. Austur verður þá
að vera sérlega hygginn, því hann verð-
ur að láta tromp í, þegar sagnhafi
trompar með kónginum. Þannig kemst
hann hjá því að fá slag á tromp og verða
að láta út lauf eða hjarta. Geri austur
þetta kemst sagnhafi ekki hjá þvi að
gefa 2 slagi á lauf og tapar alltaf spilinu.
Hér áður fyrr var stundum tal-
aö um barndrepna menn; þaö voru
þeir, sem í barnœsku höfðu orðið
að þola meira vinnuálag, en lík-
amshreysti þeirra stóð fyrir. Þeir
urðu gamlir fyrir aldur fram og
entust að vonum illa.
Nú er öldin önnur í þessu til-
liti eins og öðru. Barndrepinn verð-
ur enginn úr röðum þeirrar ungu
kynslóðar, sem nú elst upp á kóki,
prinspóló og bítlamúsík. Og svo
ríkir erum við Islendingar að verða,
að unga fólkið, sem búið er að
sitja vetrarlangt á skólabekkjum,
rœður sig ekki nándar nærri allt
á síld eða í vegavinnu. Mér skilst
að sífellt fleiri
telji sig hafa
efni á að taka
það rólega yf-
ir sumarið;
fara jafnvel í
ferðalög, slást
í för með for-
eldrum sínum
til útlanda
eða fara utan
á sumarskóla
og halda kyrrsetunum áfram.
Raunar er alltof takmarkað að
telja upp þá eina, sem velja skóla-
bekki til langframa. Þeir, sem ung-
ir að árum ráðast til verzlunar-
eða skrifstofustarfa og jafnvel þeir
sem hefja iðnnám, hafa af því litla
sem enga■ líkamlega áreynslu. Að
vísu er skólaleikfimin til hjálpar
og sá mikli minnihluti, sem stund-
ar íþróttir að einhverju marki, fœr
nœga hreyfingu.
Benedikt heitinn Jakobsson,
íþróttakennari, gerði merkar til-
raunir með líkamsþrek fslendinga
og komst að hrollvekjandi niður-
stöðum. Ungir skrifstofumenn
reyndust líffrœðilega á sjötugs-
aldri. Meira að segja fílefldir járn-
smiðir reyndust þollausir; þrátt fyr-
ir dagleg átök með höndunum, varð
sú áreynsla aldrei til þess að þeir
mœddust. Benedikt taldi það nauð-
synlegt hverjum manni að mœðast
duglega einu sinni á dag, ef lík-
amsþrekið œtti ekki að hnigna
óeðlilega.
Flest vinna er þannig, að hún
gefur ekki tilefni til þeirra átaka,
sem viðhalda líkamsþreki. Það er
Ijóst, að iðkun einhverra íþrótta
er það meðal, sem einna helzt getur
forðað okkur frá að falla eða verða
öryrkjar uppúr fertugu. Þœgindin
eru að gera okkur að líkamlegum
aumingjum. Við notum sérstaklega
bílinn í óhófi; enginn einn hlutur
á eins mikinn þátt í þessu og hann.
Það er vafasamt, hvort nokkur
einstök œfing jafnast á við það að
ganga. En nú slíta menn dekkjum
en ekki skósólum, velta sér upp í
bílinn og aka ef til vill eins eða
tveggja km leið í vinnu í stað þess
að ganga. En íþróttir eru eins og
önnur meðöl; bezt í hóflegum
skömmtum.
íþróttafélögin stefna naumast að
þátttöku fjöldans. Þar er unnið að
framleiðslu fárra afreksmanna til
að halda á lofti merki félagsins og
landsins. Stundum hafa félögin út-
vegað efnilegum íþróttamqnnum
atvinnu, svo þeir gætu betur helg-
að sig sérgrein sinni og unnið lofs-
verð afrek. Ungir menn gang-
ast upp í þessu og gera sport-
ið að aðálatriði. Námið fœr að sitja
á hakanum. Meðan stjarnan skín
er allt harla gott. Þegar afrekin
dvína og aðrir eru komnir í sviðs-
Ijósið, uppgötvar stjarnan fyrrver-
andi, að nú er ekki einu sinni hægt
að útvega honum vinnu. Það eru til
þeir menn, sem farið hafa hálf dap-
urlega út úr þessu; afreksferillinn
búinn og þá auðséð að dýrmœtum
tíma hefur verið eytt fyrir vafa-
samt takmark.
Þannig eru öfgarnar í báðar átt-
ir. Meðálhófið er bezt eins og
löngum áður; hœfileg áreynsla við
eitthvað skemmtilegt sýsl eða sport,
hvort heldur það er sund, göngur,
knattspyrna eða badminton.
Það er vitaskuld heldur dapur-
legt að sjá menn á miðjum áldri
kiknaða undan oki erfiðis, en ekki
er það betra, þegar menn dæmast
úr leik á bezta aldri vegna leti.
Þegar verið er við nám framundir
þrítugt, getur starfsferillinn orðið
bagalega stuttur. Það er sorglegt
fyrir einstáklinginn og stórtjón fyr-
ir þjóðfélagið. G. S.