Morgunblaðið - 03.05.2002, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 3. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Hreiðar Bjarna-son fæddist á
Húsavík 11. ágúst
1934. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 25. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Kristjana Hólmfríð-
ur Helgadóttir, hús-
móðir og verka-
kona, f. 1905, d.
1976, og Bjarni Ás-
mundsson fiskverk-
andi, f. 1903, d.
1989. Bræður
Hreiðars eru Helgi, f. 1925, d.
1999, Ásmundur, f. 1927, Halldór,
f. 1929, Hallmar Freyr, f. 1931, d.
1987, Pétur, f. 1941, og Jón
Ágúst, f. 1944.
Hreiðar kvæntist 31. maí 1958
Olgu Maríu Karvelsdóttur, f.
1928, og stóð sambúð þeirra í
rúm 30 ár. Þau slitu síðar sam-
vistir. Foreldrar Maríu eru Anna
Margrét Olgeirsdóttir húsmóðir,
f. 1904, d. 1959, og Karvel Ög-
mundsson útgerðarmaður, f.
kona Aðalheiður Björgvinsdóttir,
sonur þeirra er Arnar Freyr.
Dóttir Karvels af fyrra hjóna-
bandi er Árný Lára. 4) Sonja
María, f. 1963, maður hennar er
Þorvaldur Þorsteinsson, f. 1963,
börn þeirra eru Þorbjörg og
Freyr. 5) Hreiðar, f. 1966, sam-
býliskona Oddrún Sigurðardóttir,
f. 1969, sonur þeirra er Sigurður
Ágúst. Dóttir Maríu og stjúpdótt-
ir Hreiðars er Anna Karen Frið-
riksdóttir, f. 1947, sonur hennar
er Friðrik Ingi Rúnarsson, kona
hans er Anna Þórunn Sigurjóns-
dóttir, þeirra börn eru Karen El-
ísabet og Sigurjón Gauti. Sonur
Friðriks er Steinar Bjarki. Hreið-
ar var í sambúð með Kristínu
Þóroddsdóttur, f. 1948, í fimm ár,
þau slitu samvistir.
Lengst af stundaði Hreiðar sjó-
mennsku og fiskvinnslu. Hann út-
skrifaðist úr Stýrimannaskólan-
um í Reykjavík 1954. Árið 1955
stofnaði hann ásamt bræðrum
sínum, Helga og Ásmundi, föður
sínum og Páli Kristjánssyni út-
gerð og fiskvinnslu. Þeir gerðu
út skipið Helga Flóventsson ÞH
77 um árabil. Frá 1973 starfaði
hann við útgerð og við fisk-
vinnslustörf.
Útför Hreiðars verður gerð frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
1903. Börn Maríu og
Hreiðars eru: 1)
Kristjana Hafdís, f.
1956, maður hennar
er Ingólfur Jónsson,
f. 1966, dóttir þeirra
er Þóra Möller. Börn
Kristjönu og stjúp-
börn Ingólfs eru Æg-
ir Ingi, látinn, Ágúst
Hilmar, og Maríanna,
sambýlismaður Stein-
ar G. Hjartarson, son-
ur þeirra er Hjörtur
Sölvi. Sonur Mar-
íönnu er Hreiðar
Ingi. 2) Pétur Ægir,
f. 1958, kona hans er Sigrún Ósk
Björnsdóttir, f. 1959, synir þeirra
eru Hreiðar, Elfar og Oddur
Birnir. 3) Karvel, f. 1961, kona
hans er Guðrún Sveinbjarnar-
dóttir, f. 1951, sonur þeirra er
Sveinbjörn Ægir. Börn Guðrúnar
og stjúpbörn Karvels eru: Anna
Steinunn, gift Arngeiri Arngeirs-
syni, dóttir þeirra er Karen Mist;
Hólmar Már, sambýliskona Gunn-
laug Olsen, börn þeirra eru Krist-
ján og Emelía; Árni, sambýlis-
Blóm lífs míns,
hefur bliknað í blænum.
Bærist langt í burt með sænum,
í bylgjunnar djúp.
(M.K.)
Þín minning lifir í mínu hjarta
þú mesta yndi mér hefur veitt,
við áttum framtíð svo fagra og bjarta,
en flestu örlögin geta breytt.
Og þegar kvöldið er svo kyrrt og hljótt
ég kveðju sendi þér, þig dreymi rótt,
þín minning lifir, í mínu hjarta,
ég mun því bjóða þér góða nótt.
(Númi Þorbergsson.)
Ætíð mun ég minnast þín elsku
Hreiðar. Með þakklæti fyrir öll
góðu árin. Hvíl í guðs friði.
María Karvelsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín
Hafdís.
Stundin líður, tíminn tekur
toll af öllu hér
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Þegar við fjölskyldan hittumst í
fermingarveislu fyrir nokkrum vik-
um virtist Hreiðar vera frískur og
hress. Ekki óraði okkur fyrir því að
hann væri orðinn svona mikið veik-
ur. En skjótt skipast veður í lofti og
nú, allt of fljótt, er komið að kveðju-
stundinni.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson.)
Mig langar til að þakka þér fyrir
allt, elsku Hreiðar minn, og bið al-
góðan Guð að gefa þér byr í seglin
þegar þú stýrir bátnum þínum síð-
asta spölinn. Ég veit að lítill afa-
strákur mun bíða þín á bryggjunni
og bjóða þig velkominn. Guð geymi
þig.
Þín
Anna Karen.
Þegar ég hugsa til Hreiðars
tengdapabba míns kemur mér fyrst
í hug hversu barngóður hann var.
Hann var alveg einstakur afi og ég
veit að það verður ákaflega erfitt
fyrir barnabörnin hans að hafa
hann ekki lengur hjá sér. Hann
hafði alltaf tíma til að skutla og
koma og passa ef manni lá á. Svo
átti hann alltaf fullt af hundraðköll-
um sem hann hafði ekkert að gera
við og gaukaði þeim í lítinn lófa.
Sonur minn átta ára sagði við mig í
gær „Mamma af hverju fékk ég
bara átta ár með afa? Það er allt of
stuttur tími, nú get ég ekki horft
með honum á Sýn og hann getur
aldrei aftur komið með mér í Veiði-
vötn,“ sem var árlegur viðburður.
Það var fátt um svör hjá mér, við
hefðum öll viljað hafa hann miklu
lengur hjá okkur, en því fáum við
ekki ráðið.
Það má segja að hann hafi bjarg-
að mér þegar ég flutti suður og Pét-
ur var alltaf á sjónum og ég var
mikið ein heima, fólkið mitt norður í
landi og ég þekkti fáa hér. Eftir að
nafni hans fæddist og tengdapabbi
var í landi kom hann og tók lítinn
mann með sér á rúntinn eða bauðst
til að passa svo ég gæti skroppið
eitthvað út. Síðan bættust tveir
strákar við hjá okkur og alltaf var
afi til staðar. Hreiðar tengdapabbi
var hjá okkur á aðfangadagskvöld
síðastliðin 14 ár að einum eða
tveimur undanskildum og hann var
alltaf hjá okkur á miðnætti á gaml-
árskvöld, hann heimsótti okkur líka
nánast á hverjum degi ef hann var
ekki á sjó eða með stöngina sína að
veiða, hann kíkti bara í einn kaffi-
bolla til að sjá strákana og athuga
hvernig allt gengi hjá familíunni.
Hreiðar var mikill veiðimaður og
hafði mjög gaman af að skreppa
með stöngina og veiða. Hann sagði
einmitt við mig um daginn að hann
hlakkaði svo til sumarsins, hann
ætlaði sko að vera í veiði í allt sum-
ar og bara keyra á milli veiðistaða.
Það gerir hann örugglega þar sem
hann er nú.
Það er ekki hægt að skrifa um
hann tengdapabba án þess að minn-
ast á hversu skemmtilegur hann var
og mikill húmoristi og gat komið
með alveg stórkostleg skot. Hann
sagði líka alveg óborganlega frá og
þá lék hann allar persónur í við-
komandi sögu.
Það verður tómlegt án hans og
við eigum eftir að sakna hans mikið
en getum huggað okkur við minn-
ingarnar. Með þessum fáu línum vil
ég þakka Hreiðari tengdapabba
mínum fyrir hvað hann var alltaf
góður við mig og mína og langar að
segja við hann „ takk fyrir allt
tengdapabbi, mér þótti mjög vænt
um þig“. Þín tengdadóttir
Sigrún.
Elsku afi minn, það er skrítin til-
finning að skrifa þessi kveðjuorð, ég
hélt að við hefðum lengri tíma. Ég
get enn heyrt rödd þína og fundið
þessa sérstöku afalykt frá því þegar
þú sast með mig í fanginu forðum
og söngst allar vísurnar og ljóðin
fyrir mig. Ég gleymi aldrei öllum
ferðunum niður á bryggju þar sem
þú sýndir mér skipin, eða þegar þú
færðir mér fyrsta tvíhjólið og
kenndir mér svo að hjóla á því. Það
er svo stutt síðan þú komst síðast í
kaffi og sast með Hjört í fanginu,
þið sunguð og skoðuðu bækur sam-
an, hann sá ekki sólina fyrir þér. Þú
ataðist í Hreiðari Inga með það að
þinn bíll væri langflottastur, miklu
flottari en afa Rabba bíll. Þú hafðir
alltaf svo einstakan húmor. Þá
grunaði mig ekki að þú yrðir ekki
hér nokkrum vikum seinna.
Þú varst fasti punkturinn í minni
tilveru og ég mun sakna þín sárt.
Það verður erfitt að fylla upp í
tómarúmið í hjarta mínu, en ég trúi
því að þú sért á betri stað og þú
ferð örrugglega í veiði í sumar eins
og þú ætlaðir. Þakka þér fyrir tím-
ann sem ég fékk með þér, ég mun
njóta þess að hjálpa Hirti og
Hreiðari að muna eftir þér. Sjálf
mun ég heiðra minningu þína á
minn hátt.
Guð geymi þig, afi.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp var þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Maríanna.
Þei, þei og ró
þögn breiðist yfir allt
hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Elsku afi minn. Mikið finnst mér
skrítið að þú sért farinn. En það er
svo gott að þú ert kominn á stað þar
sem þér líður vel og þarft ekki að
þjást neitt lengur.
Mér þótti svo vænt um að þú
skyldir koma í stúdentsveisluna
mína s.l. vor og það gerði daginn
enn gleðilegri en hann var.
Takk fyrir allar góðu stundirnar.
Ég sakna þín.
Árný Lára.
Nú hefur bróðir minn Hreiðar
kvatt þennan heim, sá þriðji af okk-
ur bræðrum. Mig langar að setja á
blað nokkur orð um kærar minn-
ingar sem ég á um þennan bróður
minn svo og þakka honum fyrir það
sem hann var og gerði fyrir mig. Ég
ætla ekki að skrifa einhverja lang-
loku um þína ævi, það eru einhverj-
ir færari um það en ég. Enda hefðir
þú ekki samþykkt neinar lofræður
um sjálfan þig.
Við ólumst upp fyrstu árin saman
í litlum torfbæ heima á Húsavík.
Fátækt var mikil en við fengum
alltaf nóg að borða, góðan mat sem
við kunnum að meta, ég og þú, við
tölum ekki meira um það. Við vor-
um sjö bræður og númer fimm
varst þú og ég númer sex í röðinni.
Ég man vel þegar þú þurftir að hafa
mig í eftirdragi um allan bæ, mikið
niður í fjöru, þar var þinn staður og
í skúrunum. Stundum gleymdirðu
mér, ég man að eitt sinn urðum við
Nonni, þá pínulítill, báðir eftir en
komumst nú heim um síðir en það
varð hvellur þegar þú komst heim.
Það var líka oft sem þú fórst með
mig á skíði heilu dagana uppi í
Stöllum og stundum fórstu með mig
í skíðaskálann uppi við Botnsvatn
næturlangt þar sem við gistum
ásamt mörgum öðrum strákum
heima á Húsavík. Einnig man ég vel
þegar var verið að safna í brenn-
urnar og kveikja í þeim, við komum
heim eftir brennurnar, allir holdvot-
ir af olíu, þá var nú fjör í gamla bæ.
Á unga aldri veiktist þú mjög
mikið og um tíma var þér ekki hug-
að líf. Þú dvaldir þá á sjúkrahúsum
í yfir eitt ár, það voru erfiðir mán-
uðir heima en þú barðist hetjulega
eins og þú varst vanur og hafðir það
af. Þessi tími hefur aldrei liðið mér
úr minni.
Mig minnir að þú hafir byrjað á
sjó, þá með Jóda í Kirkjubæ, þeim
höfðingja, annað hvort 12 eða 13
ára, á bát sem hét Óðinn og upp frá
því varstu á sjó. Ég byrjaði með þér
á sjó á Helga Flóventssyni litla eða
fyrsta bátnum af þrem með þessu
nafni, ég var þá upp á hálfan hlut,
þá á reknetum, ég var þá 15 ára.
Síðan átti ég eftir að vera með þér á
sjó sem skipstjóra samfleytt í níu ár
sem beitingarmaður á línunni, síðan
kokkur og háseti á netum og síld-
veiðum. Á þessum árum rerir þú frá
Keflavík. Við vorum þá nokkrir
strákar sem byrjuðum með þér á
sjó um svipað leyti og héldum hóp-
inn í mörg ár sumir. Við vorum
metnaðarfullir eins og skipstjórinn
okkar enda mikil törn oft á tíðum
þegar barist var um toppinn. Ég
veit að okkur þótti öllum vænt um
þig því þú varst vinur okkar allra,
þannig náðir þú líka til okkar og
hafðir alla með þér. Ég veit að allir
þessir menn eru með hugann hjá
þér í dag og þakka þér þennan
tíma.
Tvær minningar eru mér ofar-
lega í huga í dag. Sú fyrri er frá því
ég var sex ára og hálfgerður óviti,
þá létu eldri krakkar heima mig
hafa eldspýtur og sögðu mér að at-
huga hvort heyið í hlöðunni hans
pabba væri orðið þurrt en hún var
full af heyi. Ég henti eldspýtunni
inn í hlöðuna og allt logaði á svip-
stundu, ég hljóp upp í fjall og faldi
mig og horfði á allt brenna, ég fór
ekki heim fyrr en allt var afstaðið.
Við fórum að borða kvöldmat, ég
man enn hvað var í matinn, allt í
einu var bankað, þú fórst til dyra og
ég heyri þig segja við þann sem var
frammi „skiptu þér ekki af þessu,
þetta er okkar mál“, ég man að ég
fór að gráta, mér þótti svo vænt um
þig.
Árið 1958 eignaðist ég minn
fyrsta bíl sem var lítill Rússi, 1955
módel. Ég var þá rétt 17 ára og
ekki margir á þeim aldri sem áttu
bíl. Þá réttir þú mér tugi þúsunda
svo ég gæti eignast þennan bíl, svo
þegar bíllinn var kominn, þá hlóstu
að honum en ég veit að þú varst
samt ánægður, svona var þinn húm-
or. Ég man líka þegar ég stofnaði
heimili og var farinn að búa hvað þú
reyndist mér vel.
Það væri nú kapítuli útaf fyrir sig
að fara að tala um allan þinn sjó-
mannsferil sem skipstjóri og þeim
mörgu mannslífum sem þér auðn-
aðist að bjarga úr lífsháska, bæði á
öðrum skipum og bátum. Ég ætla
ekki að gera það í þetta sinn, en það
má alveg minna á það, Hreiðar
minn, að leiðarlokum. Ég var með
þér að minnsta kosti tvisvar á sjó og
þar mátti ekki miklu muna en þá
sýndirðu sem oftar þína hæfileika
sem skipstjórnarmaður. Og eitt
manst þú örugglega, að í brælum og
vondum veðrum, þegar þú varst
kominn í brúna eða stýrishúsið með
sjóvettlinga og í úlpu, þá gat bróðir
þinn farið að leggja sig öruggur,
þannig mun ég muna þig.
Nú fer ég að hætta þessu bulli
eins og þú mundir segja, ég ætla að
muna það sem þú sagðir við mig um
mánaðamótin febrúar – mars síðast-
liðinn.
Strákarnir mínir, Pétur Helgi og
Bjarni, þakka þér að leiðarlokum
þína væntumþykju í sinn garð. Ég
verð börnunum þínum ævarandi
þakklátur fyrir að hafa lofað mér að
fylgjast með þinni síðustu baráttu í
þessu lífi þar sem ég veit að þú
barðist hetjulega og hafa fengið að
vera einn hjá þér smástund og tala
við þig um mínar tilfinningar til þín
og væntumþykju en ég trúi því að
þú hafir heyrt til mín. Fyrir þetta
þakka ég börnunum þínum sem þú
varst stoltur af og eru öll sérstakar
og vel gerðar persónur sem mér
þykir vænt um. Þau hafa misst mik-
inn vin og föður og öll barnabörnin
sem elskuðu afa sinn. Mary mín, þú
átt mína samúð, ég þakka þér þína
vináttu. Ég sendi ykkur öllum mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur, þið
hafið misst mikið. Mér þykir vænt
um ykkur öll. Ég kveð bróður minn
Hreiðar með þökk og virðingu.
Takk fyrir allt og allt, vinur.
Lífið á sér leyndardóm;
ljúfan dreng á votum skóm.
Lítill bátur landi frá,
leggur fram á opinn sjá.
Út frá ströndu báran ber
bátinn litla í fangi sér,
sem í fjarlægð siglir nú
sólarlagsins gullnu brú.
Seiðir vorsins sólarlag;
saman tengir nótt og dag,
dulúð sjávar, loft og land
og lítinn dreng við fjörusand.
Er í hverju andartaki
eilíf dulin þrá,
gyllir hafið heimsins ljós,
hnígur aldan blá.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Pétur Bjarnason.
HREIÐAR
BJARNASON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.