Morgunblaðið - 28.09.2002, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 28. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðni Ingólfssonbóndi fæddist í
Reykjavík 10. júní
1951. Hann lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 16.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru hjónin Ingólfur
Guðnason, f. 27.10.
1919, fyrrverandi
bóndi að Eyjum í
Kjós, og Helga Páls-
dóttir, f. 22.6. 1926,
nú búsett að Borgar-
hól í Kjós. Systkini
Guðna eru Anna Pál-
ína, f. 15.2. 1953, d. 15.4. 1955;
Anna Guðfinna, f. 4.4. 1955, hús-
móðir í Keflavík, maður hennar er
Kristinn Helgason vélamaður og
eiga þau þrjú börn; Hermann Ingi,
f. 24.3. 1956, bóndi á Hjalla í Kjós,
kvæntur Aðalheiði Birnu Einars-
dóttur húsfreyju og bónda og eiga
þau þrjú börn; Páll Heimir, f. 1.12.
1958, bóndi að Eyjum í Kjós, kon-
an hans er Marta Karlsdóttir, hús-
freyja og bóndi, og eiga þau þrjú
börn. Guðrún Lilja, f. 30.12. 1959,
húsmóðir í Kópavogi, á hún fjögur
börn, sambýlismað-
ur hennar er Þór
Sigurgeirsson; Val-
borg Erna, f. 8.2.
1965, húsmóðir í
Mosfellsbæ, gift Óm-
ari Ásgrímssyni
pípulagningameist-
ara og eiga þau tvo
syni.
Guðni stundaði
bústörf að Eyjum
með föður sínum á
unglingsárum. Hann
fór til sjós ungur
maður og var á bát-
um m.a. frá Grinda-
vík og Hornafirði. Hann starfaði
síðan við loðnubræðslu í Sand-
gerði, hjá Mjólkurfélagi Reykja-
víkur og Sindrastáli í Reykjavík
en var oftast að Eyjum yfir sum-
artímann. Síðustu ár stundaði
Guðni búskap að Eyjum ásamt
Páli bróður sínum, einnig sinnti
hann eftirlitsstörfum fyrir Félag
sumarbústaðaeiganda við Meðal-
fellsvatn.
Útför Guðna verður gerð frá
Reynivallakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Ó, Jesús, að mér snú
ásjónu þinni.
Sjá þú mig særðan nú
á sálu minni.
Þegar ég hrasa hér,
hvað mjög oft sannast.
Bentu í miskunn mér
svo megi ég við kannast.
Oft lít ég upp til þín
augum grátandi.
Líttu því ljúft til mín
svo leysist vandi.
(Hallgr. Pét.)
Elsku Gunni bróðir minn. Núna
ertu farinn frá okkur. Þegar ég frétti
að þú værir kominn upp á spítala fór
ég beint til þín. Þú varst svo mikið
veikur en ég hugsaði: Gunni stendur
fljótt upp aftur með sinn stóra sterka
líkama og þrjósku. En svo greindist
þú með þennan illa sjúkdóm sem tók
þig að lokum frá okkur.
Elsku Gunni, nú finnur þú ekkert
til lengur, nú ertu frjáls.
En Gunni minn þú verður hjá mér
á gamlárskvöld eins og þú hefur gert
undanfarin ár. Þú gafst mér alltaf
stærstu rakettuna, alveg frá því að ég
var lítil, þessu gleymi ég aldrei. Einn-
ig gleymi ég ekki öllum bíltúrunum á
Þingvallaböllin.
Elsku Gunni, alltaf gat maður beðið
þig um allt, þú sagðir alltaf já við öllu.
Það var sama hvað maður bað um. Og
nú, elsku Gunni minn, kveð ég þig.
Megi sál þín hvíla í friði. Við söknum
þín mikið. Mundu að Guð hefur alltaf
þekkt þig.
Þín systir
Guðrún.
Elsku Gunni.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Gunni minn, maður saknar
þess að sjá ekki bílinn þinn á ferðinni,
keyrandi um bústaðabyggðir. Við eig-
um eftir að sakna þess að fá þig í
heimsókn í bústaðinn eins og þú varst
alltaf vanur að gera. Ég veit að þín er
sárt saknað á mörgum stöðum af öll-
um þínum vinum. En Gunni minn ég
veit að það hefur verið tekið vel á móti
þér af ömmu, afa og elsku Önnu syst-
ur sem þér þótti svo ofur vænt um.
Guð geymi þig og varðveiti, elsku
Gunni.
Anna systir og Kristinn.
Guðni Ingólfsson er horfinn frá
okkur. Við vorum bræðrabörn. Ing-
ólfur, faðir Guðna, er yngstur sinna
systkina og Hans, faðir minn, var
þeirra elstur. Við vorum alin upp
saman í Eyjakróknum við Meðalfells-
vatn þar sem blágresið vex í Réttar-
bolla og Gróukoti og jarðarber vaxa á
Þumalgeiranum ef vel er leitað. Á
fögrum sumarkvöldum baðar Snæ-
fellsjökull sig í kvöldroðanum langt í
vestri og bleikar breiður af eyrarrós-
um prýða bakka Sandsár. Þar er
mannlíf gott og fagurt.
Guðni var elstur í samheldnum
systkinahópi. Hann var ekki hár í loft-
inu þegar hann fór að fylgja föður sín-
um eftir við bústörfin. Mér er minn-
isstæður bjartur júnídagur árið 1965
þegar Guðni var fermdur og Valborg,
sem er yngst af þeim systkinum, var
skírð. Þá var hátíð í bæ og mikil veisla
hjá Helgu og Ingólfi.
Guðni undi sér best í sveitinni og
tók við búskap af föður sínum ásamt
Páli, bróður sínum. Við búskapinn var
hann á heimavelli og kóngur í ríki
sínu. Hann var líka eftirlitsmaður
með sumarbústöðum við Meðalfells-
vatn og það starf var honum mjög
hugleikið. Þegar faðir minn var flutt-
ur til Reykjavíkur, fullorðinn og
heilsulítill, var hugur hans samt alltaf
í sveitinni. Þá var ekki ónýtt að fá
Guðna í heimsókn því að hann var
alltaf hress og kátur og kunni skil á
öllu sem faðir minn vildi vita um fólk
og fénað í Kjósinni.
Guðni kom oft norður til Akureyrar
í heimsókn til okkar Benna. Hann var
aufúsugestur, hress og kátur og sagði
fréttir úr sveitinni og af fólkinu sínu.
Við reyndum alltaf að gera eitthvað
skemmtilegt milli þess sem hann sat í
tannlæknastólnum, en þar sýndi hann
góða samvinnu og mikla þolinmæði.
Það var dapur dagur sumarið 2000
þegar Guðni veiktist skyndilega og
reyndist þá haldinn illvígum sjúkdómi
sem nú hefur dregið hann til dauða. Í
veikindum hans kom vel í ljós hve fjöl-
skyldan er samheldin. Foreldrar hans
og systkini og fjölskyldur þeirra
gerðu allt sem þau gátu til þess að
létta honum gönguna.
Við Benni erum nú búsett á
danskri grund og getum ekki fylgt
honum síðasta spölinn og þykir okkur
það mjög leitt. Þessi fátæklegu orð
verða okkar hinsta kveðja til hans.
Við sendum foreldrum hans og systk-
inum og fjölskyldum þeirra innilegar
samúðarkveðjur. Minningin um góð-
an dreng mun lifa.
Ragnheiður Hansdóttir.
Í dag kveðjum við Guðna frænda
minn í Eyjum. Mér finnst ekki vera
svo langt síðan við komum saman til
að gleðjast með honum á fimmtíu ára
afmælinu hans. Þá hélt hann veislu
eins og höfðingja er siður og komu
margir til að fagna með honum. Hann
var hrókur alls fagnaðar þó svo að
hann hefði ári áður fengið áfall og
krabbamein greinst í þeirri sjúkra-
húslegu.
Guðni var kátur og hafði gaman af
því að glettast og var yfirleitt í góðu
skapi. Það var gott að hafa hann
nærri sér. Hann hafði mikinn áhuga á
vélum og vélavinnu. Hann var ekki
gamall þegar hann fór að vera liðtæk-
ur við heyskapinn. Það var ekki nóg
með að hann aðstoðaði föður sinn
heldur líka föður minn við heyskap og
annað sem viðkom búskapnum. Hann
var mjög greiðvikinn og fljótur að
bregðast við ef einhver gat notið að-
stoðar hans. Ég veit það að hann var
foreldrum mínum mikil stoð síðustu
búskaparár þeirra, þegar við systk-
inin vorum öll farin að heiman. Það
var þeim mikils virði og voru þau hon-
um mjög þakklát fyrir alla hans hjálp.
Guðni átti alltaf heima í Eyjum og
var sveitin honum afar kær og hvergi
annars staðar vildi hann vera. Hann
var mjög glaður þegar hann fékk
helgarleyfi af sjúkrahúsinu og gat
komist heim og hitt vinina og allt það
sem honum var kærast.
Guðna kveð ég með söknuði og bið
um styrk handa foreldrum hans,
systkinum og fjölskyldum þeirra.
Helga Hansdóttir.
Hann Guðni er dáinn, það er svo
skrítið að þessi stóri og sterki maður
skuli nú vera allur, langt um aldur
fram. Vegir Guðs eru órannsakanleg-
ir, tilgangur lífsins er oft torskilinn.
Guðni barðist hetjulega við þann
sjúkdóm sem nú hefur lagt hann að
velli og æðruleysi hans var aðdáun-
arvert. Fjölskyldan stóð þétt við bak-
ið á Guðna, foreldrar, systkini og vin-
ir, samhent og samstiga í að létta
honum síðustu sporin.
Fjölskyldurnar á Eyjabæjunum
eru tengdar sterkum böndum og
Guðni var stór hluti af þeirri mynd.
Minningarnar streyma fram. Guðni
var hjálplegur í mörgu, hann var eins
og stóri bróðir alltaf til staðar. Fyrstu
minningar mínar um Guðna eru þeg-
ar við vorum krakkar og langaði í
sjoppuna á Hálsi til þess að fá okkur
Spur, Prins polo og lakkrís, þá var
það Guðni sem bjargaði málunum og
keyrði mannskapinn. Þá var stundum
notast við traktorinn eða Land Rov-
erinn fenginn að láni hjá pabba.
Já, æskuárin voru skemmtileg þó
að stundum hefðum við bræður komið
okkur í vandræði sem Guðni bjargaði
okkur frá. Það var t.d. þegar við fest-
um nýja Fordinn þegar við gerðum
vísindalega tilraun á því hvort hann
kæmist yfir dýið í Eyhólsmýrinni.
Auðvitað fór traktorinn á kaf í mýrina
og var næstum alveg horfinn. Þá kom
Guðni og dró okkur upp og var heldur
hróðugur því Deutzinn bjargaði
Fordinum úr forinni. Já, þannig liðu
árin og alltaf var Guðni til staðar og
ekkert nema hjálpsemin.
Guðni var mikill bóndi og mjög
duglegur að sinna búinu og var alltaf
að. Það verður því tómlegt í Eyja-
króknum að heyra ekki lengur til
Guðna á ferð úti á túni, uppi í fjalli eða
í skemmunni. Skemman var hans
heimavöllur og hafði alveg sérstakan
anda sem enginn gleymir, hamars-
högg eða véladynur voru aldrei langt
undan. Og marga bíla fékk hann í
gang eða skipti um kúplingu,
bremsur eða annað sem þurfti að
laga.
Morgunkaffi í austurbænum var
fastur liður hjá Guðna og þar var farið
yfir helstu mál sem voru efst á baugi á
hverjum tíma. Guðni var meiningar-
fastur ef því var að skipta. Þannig var
það alveg á hreinu að Deutz var lang-
besti traktorinn, um það þurfti ekki
hafa mörg orð.
Féð átti hug Guðna og einnig hann
hafði gaman að hestamennsku og út-
reiðum. Guðni var oft á ferðinni að gá
til kinda með kíki á lofti og hunda í
bílnum. Guðni átti góða hunda og kom
það sér vel í smalamennskum. Uppá-
haldshestur Guðna var Móri enda var
hann afbragðs hestur sem vann til
fjölda verðlauna og Guðni var allra
manna best ríðandi þegar hann var á
Móra.
Guðni tók virkan þátt í félagslífi
okkar Kjósverja og var hjálparhella
okkar í ungmennafélaginu Dreng og
stóð margar vaktir í dyravörslu í Fé-
lagsgarði. Það var allt með kyrrð og
ró þegar Guðni var á vakt. Eins var
hann iðulega bílstjóri þegar haldið
var á vit ævintýra í Logaland eða á
Hlöðum. Þingvallaböllin voru líka
fastur liður hjá okkur Guðna og það
var uppskeruhátíð í lok sumars eftir
heyskapinn. Að minnsta kosti einn
dans við Sigrúnu og Guðni ljómaði
eins og sól.
Ég mun seint gleyma handtaki
hans og þeirri hlýju sem ég fann fyrir
þegar ég kvaddi hann í síðast skiptið
sem við hittumst. Orð voru óþörf, við
skildum hvor annan.
Fjölskyldan í Eyjum II kveður
góðan vin og náganna og þakkar hon-
um fyrir allt það góða sem Guðni stóð
fyrir, alla hjálp og vináttu. Elsku
Helga, Ingólfur, systkini, og tengda-
börn Guð styrki ykkur og blessi í ykk-
ar miklu sorg. Minninginn um Guðna
mun lifa í hjörtum okkar, hann var
einstakur vinur og góður drengur.
Ég veit að Guðni ríður nú um velli
himnaríkis á Móra, með hundana sína
og undir ómar uppáhaldslagið hans
„Undir bláhimni“.
Fyrir hönd fjölskyldunnar Eyjum
II í Kjós.
Ólafur M. Magnússon.
Það er mikill sjónarsviptir að hon-
um Guðna okkar. Það hefur verið
fastur liður í tilveru okkar hér á
Grjóteyri í nær 40 ár að Guðni kæmi í
heimsókn og fengi sér kaffibolla.
Hann gekk oft með okkur í hin dag-
legu verk og fjöldamörgum stundum
var eytt saman við dútl að vélum og
við viðgerðir allskonar. Við höfum um
margt rætt saman í gegnum tíðina og
mátum við mikils í fari Guðna hve
hreinskiptinn hann var, hann talaði
alltaf beint frá hjartanu og af ein-
lægni.
Guðna voru skepnur ákaflega kær-
ar en mest hélt hann þó upp á kind-
urnar. Hann naut sín best við smala-
mennsku og og alls konar stúss í
kringum þær. Þá skein ánægjan og
áhuginn úr andliti hans þar sem hann
gekk skörulega til verks. Guðni var
ákaflega bóngóður og var fljótur að
bjóða fram aðstoð sína ef á þurfti að
halda. Það var hreint einstakt að
fylgjast með er honum var falið
ákveðið verkefni hve ákafur og
áhugasamur hann var við að leysa
verkið sem allra best.
Það var honum mikils virði að geta
tekið þátt í daglegu lífi í Kjósinni fram
á síðasta dag, þrátt fyrir mikil veik-
indi síðasta ár. Okkur þykir ákaflega
vænt um þær yndislegu samveru-
stundir er við áttum saman helgina
fyrir andlát hans.
Nú er hann horfinn á braut okkar
tryggi vinur. Okkur langar að votta
foreldrum Guðna, systkinum og öðr-
um aðstandendum innilegustu samúð
okkar. Megi minningin um góðan
dreng styrkja okkur öll í sorginni.
Kristján, Hildur og fjöl-
skylda, Grjóteyri.
Elsku besti Gunni, nú ert þú búinn
að kveðja þennan heim og kominn til
ömmu, afa og Önnu systur og vitum
við að þar líður þér vel. Ungur
varðstu fyrir miklu áfalli þegar Anna
Pálína kvaddi þennan heim sem skildi
eftir sig sár sem þú þurftir að bera
alla ævi þótt aldrei hafi það sést á þér.
Ætíð gátum við treyst á þig ef á ein-
hverri aðstoð þurfti að halda, alltaf
varstu boðinn og búinn að hlaupa
undir bagga, t.d. þegar nýja íbúðar-
húsið að Eyjum var í byggingu og
eitthvað vantaði varstu alltaf reiðubú-
inn að fara strax af stað og sækja það
enda kölluðum við Hermann þig oft
sækjarann okkar og mun enginn fylla
það skarð. Kindurnar þínar voru of-
arlega í huga þér og einnig hundarnir
þínir. Og hver var það sem passaði að
búvélarnar væru ávallt í lagi? Svo
stundaðir þú mörg önnur störf, t.d.
fórstu á vertíð o.fl.
Og fyrir nokkrum árum varstu
beðinn að hafa vörslu með sumarhús-
unum við Meðalfellsvatn enda varstu
stoltur af því að þú værir „löggan í
Kjósinni“. Á sumrin þegar við komum
upp í Kjós í fellihýsið komst þú fljótt
niður á Eyjabakka til að fá kaffi og
ósjaldan gafstu manni eitthvað út í
það eins og t.d. landann þinn sem allir
í Kjósinni þekkja.
Alltaf komst þú til dyranna eins og
þú varst klæddur. Það er skrýtið að
hugsa til þess að nú hringir enginn
Gunni til að athuga hvort við ætlum
að koma í Kjósina, eða þú að fá gist-
ingu í bænum, enda voru Guðni og
Arnar alltaf reiðubúnir að lána þér
annað hvort herbergið. Nú segja
strákarnir – skrýtið að enginn Gunni
komi og grípi í öxlina eða snúi upp á
eyrað eins og þú varst vanur.
Því alltaf voru börnin í uppáhaldi
hjá þér.
Já, það verður tómlegt í sveitinni
að sjá engan Gunna á ferðinni á jepp-
anum sínum sem var honum svo mik-
ils virði.
Svo þegar þessi erfiðu veikindi bar
að var það vissulega mikið áfall fyrir
alla, þó var ekki hægt að sjá á þér hve
mikið veikur þú varst því þú lést aldr-
ei neitt stöðva þig.
Við kveðjum þig nú, Gunni minn,
og minnumst þín með hlýju og sökn-
uði.
Biðjum guð að styrkja mömmu,
pabba og alla í fjölskyldunni.
Oft virðast undarleg örlögin
og mörg svo ósanngjörn atvikin,
á leið um lífsins braut
ef lögð er ókleif þraut.
Eitt atvik ávallt í huga býr
sem aldrei dofnar né burtu flýr,
dæmd voru vorsins blóm
vægðarlausum dóm.
Í gáska enginn að endinum spyr,
óvægin sorgin oft knýr þá á dyr.
Augu hrópa, enginn segir þó neitt
því orð fá engu breytt.
Í gáska enginn að endinum spyr,
óvægin sorgin oft knýr þá á dyr,
öldur hljóðna, enginn segja fær neitt
því orð fá engu breytt.
Öll skulum trúa og treysta því
sá tími komi að enn á ný
við getum glöð í lund
átt góðan endurfund.
Þá fái sérhver er sorgina bar
svarið við því til hvers hún var
og veitist veröld blíð
sem varir alla tíð.
(Ólafur Þórarinsson.)
Valborg, Ómar og strákarnir.
Við viljum þakka þér fyrir allt og
allt. Það voru forréttindi að fá að
þekkja þig og umgangast þig. Þú
varst alltaf vinur vina þinna og maður
gat alltaf stólað á þig þegar okkur
vantaði aðstoð á landinu okkar í Kjós.
Þegar við komum í sveitina varst þú
iðulega mættur í kaffi og sagðir okkur
helstu fréttirnar úr sveitinni.
Aldrei þurfti maður að hafa
áhyggjur af bústaðnum eða öðrum
hlutum sem voru í Kjósinni, því að við
vissum að Guðni mundi líta eftir
þessu fyrir okkur þangað til við kom-
um næst. Þakk fyrir allt.
Við viljum votta Ingólfi, Helgu,
Hermanni, Önnu, Palla, Gunnu, Völu
og mökum þeirra og börnum innileg-
ustu samúð okkar.
Kristinn, Katrín og börn.
Elsku Gunni. Það er erfitt að trúa
því að þú sért farinn frá okkur. Okkur
finnst skrýtið að sjá bílinn þinn í
hlaðinu uppi í sveit og vita til þess að
þú eigir ekki eftir að keyra hann
meira um sveitina og koma í heim-
sókn niður í bústað. En við vitum að
andi þinn mun lifa á meðal okkar. Þótt
þú sért ekki hérna til að klípa í nefið á
manni eða djóka í okkur þá fylgistu
með okkur frá bjartari stað og hlærð
eflaust að okkur þegar við erum að
gera einhverja vitleysuna að þínu
mati!
Elsku Gunni, þú hafðir svo gott og
sterkt hjarta og þín verður sárt sakn-
að af öllum þínum vinum og ættingj-
um. Við þökkum þér allt gamalt og
gott og biðjum guð um að geyma þig
og blessa.
Kristín og Rúnar.
GUÐNI
INGÓLFSSON
 Fleiri minningargreinar
um Guðna Ingólfsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.