Morgunblaðið - 06.05.2003, Síða 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Á UNDANFÖRNUM vikum hafa ís-
lenskir fjölmiðlar fjallað þó nokkuð
um íraskan dreng að nafni Ali Ismail
Abbas. Ali er 12 ára gamall og býr í
Bagdad. Fyrir stuttu varð hann fyrir
þeirri ógæfu að brennast illa, missa
fjölskyldu sína og báða handleggi.
Það er fjarri mér að gera lítið úr
þjáningum Alis. En mér finnst óvið-
unandi að fjallað sé um hans aðstæð-
ur eins og þær séu einsdæmi. Það
eru svo ótal margir aðrir sem eiga
um sárt að binda í Írak og víða ann-
ars staðar, en enginn á Íslandi veit
hvað þetta fólk heitir. Enda myndu
þær fréttir varla selja blöð, fólk vill
ekki lesa með kókópöffsinu sínu
langar upptalningar á sér ókunnugu
fólki, hvernig það sé sært og limlest.
En hvernig særðist Ali? Jú, vinir
okkar vestanhafs skutu flugskeyti á
heimili hans. Auðvitað ætluðu þeir
ekki að hæfa heimili neins. Auðvitað
þykir þeim þetta alveg rosalega leið-
inlegt. Og auðvitað verður Ali bætt-
ur skaðinn. Með gervihöndum. Mál-
flutningur af þessu tagi er auðvitað
óþolandi og einungis aumt yfirvarp
af hálfu þeirra sem bera ábyrgð á
þessum viðbjóði. Vesalings Ali,
handa- og foreldralaus, er einsdæmi
aðeins að því leyti að hafa verið gerð-
ur að tákngervingi hins stríðshrjáða
sakleysingja. Sviðsljósinu er beint að
honum og um leið frá öllum hinum.
Það er vonast til þess að með því að
vera mataður á upplýsingum um
eina manneskju muni almenningur
síður átta sig á því hversu margir
þeir eru í raun, Aliarnir, í Írak og út
um allan heim. Og það hefur örugg-
lega einhver áhrif. Síðast en ekki síst
er hamrað á því að drengnum hafi
verið komið á sjúkrahús og verið sé
að leita að „bestu fáanlegu gervilim-
um“. Svo er ætlast til þess að heims-
byggðin andvarpi yfir örlögum þessa
ógæfusama barns en láti huggast við
tilhugsunina um það að nú hafi þjóðir
heims sameinast um að borga lækn-
iskostnað drengsins, eins og þær
sameinuðust áður um að skjóta flug-
skeytum á heimaborg hans.
En það er ekki góðmennska,
mannúð eða samkennd með öðrum
sem hér býr að baki, heldur hræsni í
sinni allra ósvífnustu mynd. Það eru
nefnilega til fleiri en ein tegund góð-
verka og þessi er til þess gerð að
friða samvisku manna og láta þá líta
betur út í augum annarra. Mönnum,
sem fara út í ótrúlega heimskuleg
stríð með eigin hagsmuni í fyrirrúmi,
þeim er alveg sama um lítinn dreng
sem þjáist, á stað sem þeir geta varla
bent á á korti. Missir Alis er óbæt-
anlegur og þeir vita það. Þeir vita
líka af öllum hinum sem ekki er talað
eins mikið um. Og ennfremur eiga
þeir sökina á öllu saman. Nú er það
vel hugsanlegt að einhver lesi þetta
og hugsi sem svo: „En sá móðursýk-
islegi þvættingur! Saddam er (eða
var?) vondur, vondur maður og
handbendi djöfulsins og í heilögu
stríði verður jú að færa fórnir … svo
á að gefa stráknum nýjar, rándýrar
hendur!“
Nú styttist í kosningar. Ég fyrir
mitt leyti hef fengið nóg af því að
skammast mín fyrir hönd ríkis-
stjórnarinnar, þar sem það ágæta
fólk virðist ekki kunna að skammast
sín sjálft. Mér finnst við eiga rétt á
ríkisstjórn sem við getum borið ein-
hverja virðingu fyrir. Það er alveg á
hreinu að fólk sem styður morð og
limlestingar á öðru fólki mun ekki fá
mitt atkvæði.
ERLA ELÍASDÓTTIR,
nemi í Menntaskólanum
v/Hamrahlíð,
Baldursgötu 30, Reykjavík.
Hvað um alla hina?
Frá Erlu Elíasdóttur
SENDI hér með heillaóskir til eig-
enda og starfsmanna Rannsókna-
þjónustunnar Sýni ehf. fyrir að hafa
staðið að fækkun kamfýlóbakter-
sýkinga í mönnum. Greint er frá
þessu á bls. 5 í Viðskiptablaði Morg-
unblaðsins þann 10. apríl síðastlið-
inn.
Starfsfólk rannsóknastofu Holl-
ustuverndar ríkisins (nú Umhverfis-
stofnun) sinnti kamfýlóbakter-rann-
sóknum þegar ég hóf störf þar sem
líffræðingur 1985. Frá 1986 komust
þessar rannsóknir á matvælum og
vatni í mínar hendur að mestu leyti.
Kamfýlóbakter-sýklar voru einangr-
aðir úr yfirborðsvatni og í hárri tíðni
úr sýnum af frystum og ófrystum
kjúklingum. Á þessum tíma var skylt
samkvæmt reglugerð að frysta ali-
fugla áður en þeir voru markaðssett-
ir. Tíðni staðfestra kamfýlóbakter-
sýkinga í mönnum var ýmist svipuð
eða lægri en tíðni salmonella-sýk-
inga. Árið 1986 greindust 114 salm-
onella-tilfelli og 47 kamfýlóbakter-
tilfelli.
Að sögn samstarfsmanna var mér
vikið úr starfi á rannsóknastofunni
samkvæmt fyrirmælum frá yfir-
stjórn Hollustuverndar ríkisins.
Brottvikningin átti sér stað í lok árs
1992 og í kjölfarið stöðvaðist sam-
starf rannsóknastofunnar og heil-
brigðiseftirlitsins í landinu um
kamfýlóbakter-rannsóknir á kjúk-
lingum.
Eftirleikurinn er mörgum lands-
mönnum kunnur. Með reglugerðar-
breytingu var leyfð sala á ófrystum
alifuglum án þess að gripið væri til
varúðarráðstafana vegna hárrar
tíðni kamfýlóbakter-sýkla í kjúkling-
um. Upp gaus mikið kamfýlóbakter-
fár í landinu og samkvæmt frétt í
Morgunblaðinu 7. júlí 2002 voru 218
kamfýlóbakter-sýkingar í mönnum
staðfestar á árinu 1998 og 427 árið
1999.
ÞURÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
örverufræðingur.
Kamfýlóbakter-sýk-
ingar á undanhaldi
Frá Þuríði Gísladóttur