Pressan - 26.05.1994, Blaðsíða 6

I eins lítilli borg og Re
alla, spyrst fljótt út ef
hugi. Hverjir skyldu þa
annars þessi afburðaelskhugi? Við spurðum fjölda
kvenna og urðum margs vísari.
Pegar heim kom
spurði hún mig hvort
ég vildi ekki koma
upp og sjá börnin sín
og þiggja eitt glas að
skilnaði. Ég var til í
það og einhvern veginn endaði
þetta nú í ástríðufullum faðmlög-
um í bólinu. Á eftir brast hún í grát
og hágrét alveg. Ég varð alveg log-
andi smeykur og hélt að ég hefði
flækst í einhvern skrattann. En þá
stundi hún því upp að hún gréti
bara af sælu. Hún hefði aldrei feng-
ið kynferðislega fullnægingu fyrr.
Hún var búin að vera gift einhverj-
um velefnuðum skipstjóra í líklega
ein tíu ár og aldrei haft mök við
annan mann fyrr, og aldrei vitað
meira um fullnægingu en það sem
hún las í bókum.“
Þessi tilvitnun er úr bókinni „Þá
læt ég slag standa“, ævisögu heims-
hornaflakkarans Lofts Einarssonar,
sem Magnús Bjarnfreðsson skráði.
Ekki er erfitt að ímynda sér svipinn
á Lofti þegar hann fékk þetta hól.
Að vera góður elskhugi er eitt
mesta hrós sem nokkur karlmaður
getur fengið. Mönnum finnst þeir
alls megnugir, bara ef þeir standa
sig vel í rúminu. Sömuleiðis er það
ekkert smáræðis áfall ef þeim
„hlekkist á“. Þá er karlmennsku-
ímyndin að veði og sjálfstraustið
sært svöðusári.
Fæstir standa sig þó vel með
hverri sem er. Að vera „æðislegur í
rúmi“ er afstætt, því það passa ekki
allir saman. Pörun er flókið púslu-
spil. Karlmaður getur verið fínn
með einni konu en slæmur með
annarri. Svo þurfa aðrir vissan að-
lögunartíma til að venjast konunni
sem þeir eru með. Þeir geta verið
slappir fyrst en tekið svo undra-
verðum framförum.
Þetta þýðir þó ekki að allir verði
frábærir bólfélagar með æfingunni.
Það er ekki hægt að búa til silki-
poka úr svínseyra eins og máltækið
segir.
Markaðurinn...
Einu umfjöllunina sem vitað er
til að birst hafi á prenti um íslenska
elskhuga er að finna í samnefndri
bók eftir Jóhönnu Sveinsdóttur
sem kom út árið 1985. Þar lýsa átj-
án nafnlausir karlmenn á aldrinum
20 til 75 ára úr öllum stéttum þjóð-
félagsins ástum sínum, kynlífi,
konunni og karlmennskunni. Var
megintilgangur bókarinnar að
vekja einlægar umræður um ástir
og tilfinningar karla, eða eins og
segir aftan á bókinni „...efni sem
íslenskir karlmenn ræða sjaldan
ódrukknir nema í tvíræðni og hálf-
kæringi“. Líklegt verður þó að telj-
ast að karlmennirnir hafi gerst eitt-
hvað „opinskárri og einlægari“ á
þeim áratug sem liðinn er síðan
bókin kom út, enda ber jú allt að
sama brunni.
Ólíkt karlmönnum ræðir kven-
fólk oft frammistöðu elskhuga
sinna sín á milli og hefúr sérstak-
lega gaman af. Þetta á einkum við
skipti þær reglulega um elskhuga.
Af þessum ástæðum fféttist eðli-
lega oft kvenna á milli hverjir þykja
betri en aðrir — og væntanlega
hverjir ekki. Hið síðarnefnda er þó
satt best að segja mun umfangs-
minna umræðuefni. Af einhverj-
um ástæðum muna konur miklu
ffernur eftir þeim góðu en þeim
slæmu.
í lauslegri könnun sem PRESS-
AN gerði meðal dágóðs hóps ís-
lenskra kvenna á aldrinum 18 til 40
ára — sem allar eiga það sameigin-
legt að hafa verið á „markaðnum" í
lengri eða skemmri tíma á undan-
fömum áratug — á því hvað gerði
karlmenn að góðum elskhugum og
hverjir það væm kom margt at-
hyglisvert ffam. Eins og gefur að
skilja var ekki farið ffam á ná-
kvæmar útlistanir á ffammistöðu
hvers og eins. Ennffemur fannst
okkur ekki við hæfi að birta nöfn
harðgiftra karlmanna til margra
ára þótt nokkrir slíkir væm nefnd-
ir. Vel má hins vegar vera að ein-
hveijir á listanum séu komnir á fast
og hafi verið það um tíma, en allir
hafa þeir líka um lengri eða
skemmri tíma leikið lausum hala.
Hvað gerir karlmenn ómót-
stæðilega?
Útskýringar kvennanna á því
hvað sé góður elskhugi eru flestar
almenns eðlis. Ekki er einvörðungu
átt við elskhuga í merkingunni ból-
félagi, enda þurfa góðir elskhugar
að hafa margt annað og meira til
brunns að bera en bólfimina eina
saman. Samkvæmt könnun okkar
hefur forleikurinn í víðasta skiln-
ingi þess orðs hvað mest að segja,
þ.e.a.s hvernig elskhugarnir bera
sig að; hvernig þeir veiða, hvaða
orð eru sögð, hvernig þau eru sögð,
líkamstjáningin og fleira til, eða
með hvaða hætti þeim tekst að
virkja þessa merku kyntöfra al-
mennt. Það þarf því, eins og gefúr
að skilja, töluvert til að teljast góð-
ur elskhugi.
Konurnar voru almennt sam-
mála um að karlmenn sem teljast
miklir sjarmörar væru off góðir
elskhugar. Það er einmitt vegna
sjarmans sem þeir hafa átt auð-
veldara með að afla sér reynslu. En
hver er grunnurinn, hvað gerir þá
svona ómótstæðilega? Margar telja
meðfædda eiginleika verða að vera
til staðar ef vel eigi að vera. Þar
skipti sköpunargáfan hvað mestu
máli. Listamenn þykja oft kynæs-
andi, e.t.v. vegna þess að þeir eru
taldir óþvingaðir og nýjungagjarn-
ir. Þetta nýtist þeim í rúminu og
verður kynlíf með svoleiðis manni
seint leiðinlegt. Karlmaður verður
líka að vera ástríðufullur; ef hann
er hrifnæmur og býr yfir lifandi
áhuga á lífinu almennt er hann
fullur hrifningar í samskiptum sín-
um við konur. Svo er hann auðvit-
að ánægður með lífið í kring og er
því yfirleitt öruggur með sig.
Það er einmitt sjálfstraustið sem
konum finnst m.a. æsandi við karl-
menn. Sá hefúr kyntöfra sem er
sáttur við sjálfan sig og viss um
karlmennsku sína. Hann þarf ekk-
ert að vera að monta sig til að
sanna eitthvað fýrir sjálfúm sér og
öðrum. Fleira hefur verið tínt til,
eins og fjölbreytt áhugamál, mikil
greind, samræðuhæfileikar, húmor
og það sem meira er; góðir kokkar
eru að sækja í sig veðrið. Sumar
segja að húmorinn sé kannski það
mikilvægasta. Karlmaður sem get-
ur komið konu til að hlæja hefur
góða möguleika á að heiíla hana
upp úr skónum.
Margar konur segja að augun
skipti miklu máli og sömuleiðis
lyktin. Ef augnaráð karlmannsins
er flöktandi og hann á erfitt með
að horfa í augun á konunni sem
hann er að reyna að tæla, þá býr
hann ekki yfir miklu sjálfstrausti.
Það skynjar hún og missir fljótt
áhugann. Og ef lyktin af honum er
vond er málið vonlaust.
„Forleikurinn að ópum næt-
urinnar...“
Konurnar sem við ræddum við
voru sammála um að reynslan
skipti miklu máli í vel heppnuðu
kynlífi. Það verður að kunna til
verka og þekkja konur almennt.
„En því miður finnst mörgum
karlmönnum ámóta erfitt að finna
snípinn og nál í heystakki. Svo gæla
þeir við bijóst eins og verið væri að
hnoða deig eða þæfa vettlinga eða
þá að þeir hreinlega glefsa í þau!“
sagði ein nokkuð reynd. Hún bætti
við að þetta mætti laga en þá skipti
öllu máli að geta talað saman. Því
miður væru margar konur svo
þvingaðar og bældar að þær gætu
ekki sagt elskhuga sínum hvað am-
aði að.
Ein af viðmælendum okkar
sagðist hafa verið í ástarsambandi
með manni sem var hreint herfi-
legur í rúminu. Samt vildi hún
halda í hann því hún bar til hans
djúpar tilfinningar. Hún sagði þó
ekkert því þá hélt hún að hún
myndi bara særa hann. í staðinn
lék hún hlutverk hinnar fullnægðu
konu og stundi eins og stunginn
grís í rúminu. En á endanum fékk
hún nóg og hreytti út úr sér: „Ég
skal segja þér, ÓÍi minn, að það er
til nokkuð sem heitir forleikur!"
Þar með var ísinn brotinn; þau
fóru að geta talað saman og málið
leystist farsællega.
Forleikurinn er eitt af því sem ís-
lenskar konur kvarta hvað oftast
yfir að þær fái ekki nóg af. Ekki má
gleyma því að karlmenn æsast yfir-
leitt mun hraðar og eiga auðveld-
ara með að fá fullnægingu. Þess
vegna verður að veita konunni
sælu áður en karlmaðurinn væntir
nokkurs fýrir sjálfan sig. Dömurn-
ar fýrst og svínin svo á ekki síst við
í rúminu.
Úthald, næmi og samræður
Úthaldið hefúr einnig verið
nefnt. f samtölum okkar við konur
fuku nokkrar athugasemdir þar
um þótt ekki væri lögð á það
áhersla, athugasemdir eins og
„Maðurinn virðist geta haldið
áfram endalaust. Getur nokkur
kona beðið um rneira?" Eða þá
„Hann hefúr rosaúthald, það er
gaman að eyða heilli helgi með
honum“. Enn annar fékk „Hann
kann allt og getur haldið áffarn um
alla eilífð“...
Það má því fullyrða að sá elsk-
hugi sé hörmulegur sem fær það á
svipstundu. Úthaldið segir þó ekki
alla söguna, því ónefndur elskhugi
hlaut hvorki meira né minna en
titilinn „besti sjortarinn í bænum“.
Sumir sjóast í „kyn-lífsins ólgu-
sjó“ og geta það alltaf lengur og
lengur, segja sérffæðingarnir. Aðrir
eru vita vonlausir, hvað svo sem
þeir reyna. Líka eru til „undrabörn
í rúminu“, eins og ein orðaði það,
en það eru ffábærir elskhugar strax
ffá byrjun. Það eru því ekki allir
jafiiir fyrir ástarguðinum.
En það er ekki nóg að hafa út-
hald. Konurnar voru líka flestar
sammála um að karlmaðurinn yrði
að vera næmur á konuna sem
hann er með, hann þyrffi að finna
hvað það væri sem hún vildi. Það
er nefnilega ekki nóg að hann fari í
rúmið bara fýrir sjálfan sig; hann
verður líka að geta veitt konunni
unað.
Svo er auðvitað ekki nóg að vera
bara einhver hjakkari sem allt getur
en ekkert segir. „Orð geta nefnilega
verið meira örvandi en nokkuð
annað. Það veltur á næmi karl-
mannsins að skynja hvað það er
sem kveikir í manni,“ sagði ein
næturdrottninganna, sem enn er á
markaðnum. Stundum er það eitt-
hvað rómantískt eins og „Amore
mia! Presto, presto!“ en svo eru
aðrar konur sem fíla eitthvað klúrt
og dónalegt.
Þá leikur enginn vafi á því að
hugmyndaflug og afslöppun eru
mikilvæg í kynlífi.
Karlmenn sem eru „ekki í lagi“
teljast oft fremur lélegir í rúmi, sem
er þó aldeilis ekki algilt. Þar koma
m.a. til kynferðisvandamál eins og
getuleysi og bráðasáðlát, sem skap-
ast off af streitu, en líka getur
þunglyndi verið sökudólgurinn.
M.ö.o. þarf þunglyndi ekki alltaf að
birtast sem einhver skeifa og dap-
urlegt lífsviðhorf. Stundum eru
einkennin þvert á móti endalaust
stress og æsingur út af öllum sköp-
uðum hlutum. En allt á sér aðrar
hliðar, því á hinn bóginn getur
þunglyndi líka gert það að verkum
að karlmenn séu næmari (og kon-
ur auðvitað líka) en ella.
En sömuleiðis eru margar konur
þreyttar á öllum áhyggjunum sem
menn hafa yfir því hvort konan
hafi fengið fúllnægingu eða ekki.
Eins og áður sagði eiga konur oft í
mesta basli með einmitt þetta.
Kona nokkur sagði að maðurinn
sinn ætti það til að hrifsa í sig þegar
hann hefði lokið sér af og spyrja
titrandi röddu: „Ertu búin að fá
það?“ „Ertubúinaðfáþaðertubúin-
aðfáþað?" Slíkir menn leggja mikið
á konumar sem þeir eru með.
Þeim fer að finnast þær eiga að fá
fúllnægingu, en einmitt þess vegna
verður það óyfirstíganlega erfitt.
„Að hafa ímyndunarafl skiptir
miklu máli. Ekkert er eins æsandi
og að „fantasera“ saman eða prófa
eitthvað nýtt.“ Sumir em þó ragir
við þetta. Éólk heldur að ef það op-
inberi leyndustu kynóra sína haldi
hinn aðilinn að það sé eitthvað af-
brigðilegt og „sikk“. Þá er bara að
muna að dagdraumar, erótískir og
annars konar, em ekki raunveru-
leikinn. Mönnum getur fundist
spennandi að ímynda sér eitthvað
ákveðið, þótt þeim dytti aldrei í
hug að gera það í alvörunni. Einnig
þarf ekki að óttast að festast í ein-
hverjum perralegum ímyndunum
ef maður hefur nógu mikið hug-
myndaflug.
Eftir kynmök
Það versta sem nokkur karlmað-
ur getur gert er að leggjast á hliðina
eftir að hafa lokið sér af og fara að
sofa. Þarna liggur hún, móð og
másandi, en frá honum heyrist „-
hrorrrr...“ Fyrir flestar kvennanna
er nefúilega tíminn strax á eftir það
mikilvægasta. Þessar fáu mínútur
geta lyfi góðu kynlífi í æðra veldi,
eða eyðilagt annars frábæran
ástarfund. Konurnar sem við töl-
uðum við leggja neínilega almennt
mikið upp úr blíðuhótum sem
ljúfum eftirleik, annars er eins og
allt hitt hafi ekki mikla þýðingu.
Svo er kannski álíka slæmt að „-
brjóta allt til mergjar" eftir mökin.
Óþolandi eru menn sem segja:
„Hm, jú, þegar þú gerðir þetta þá
leið mér einmitt svona, og ef þú
gætir næst gert aðeins meira af
þessu sama, þá væri það frábært —
en þó aðeins lengra til vinstri.“
Guðrún Kristjánsdóttir og fleiri
6B PRESSAN FIMMTUDAGURINN 26. MAÍ 1994