Pressan - 26.05.1994, Blaðsíða 14

er ekki
geðveikur
N
jáli Torfasyni
er margt til
lista lagt. Hann
er lærður
nuddfræðing-
ur og hug-
læknir. Hann
hreinsar úr húsum, kemur á sátt-
um milli álfa og manna og vinnur
að uppfinningum sem þeir að
handan hafa gefið honum hug-
mynd að. Svo er hann maðurinn
sem notar einbeitingu sína og hug-
arorku til að lyfta því sem aðrir fá
ekki bifað. Hann gengur á báli og
gleri án þess að skaðast og festir
þunga hluti á líkama sinn. Á
Tálknafirði, þar sem hann bjó í
mörg ár, var hann, vegna afls síns,
nefndur Vestfjarðaskelfirinn. I er-
lendum blöðum hefúr hann verið
nefndur Houdini fslands.
Hver er galdurinn við að vaða eld
ogfesta á sig þunga hluti án þess að
skaða sig?
„Þetta er einbeiting. Fyrst og
ffemst einbeiting. Ólíkt því sem
margir halda festirðu hluti ekki við
þig með svita. Þannig geturðu
reyndar haldið einum peningi föst-
um við þig en ef þú setur þyngri
hlut á þig og byrjar að svitna renn-
ur hluturinn til. Ég svitna ekki
meðan ég sýni en þegar ég er búinn
að sýna svitna ég eins og ég sé í
botnlausu hjartakasti. Áf hverju
lekur svitinn af mér þegar ég er bú-
inn að sýna en ekki þegar ég er að
sýna? Það er líka einbeiting. Það er
fullt af íþróttamönnum sem
myndu ná meiri árangri ef þeir
næðu betri tengslum við hugann.
Sjálfur hef ég aldrei æft að neinu
marki.“
Þegar ég hitti hann á heimili
hans byrjaði hann á því að tilkynna
mér að ég hefði týnt úrinu mínu.
Síðan lýsti hann dofa í fingrum
sem ég á vanda til og höfuðverk
nokkuð nákvæmlega. Eg sný talinu
að skyggnihæfileikum hans.
Þú hefur það sem nefnt er yfir-
náttúrulegir hœfileikar. Hvenœr
fórstu að finnafyrirþeim?
„Ég er búinn að vera, eins og fólk
segir, „skrýtinn" ffá því ég man efir
mér. Herbergið mitt í níu ár sem
krakki var upphaflega líkhús en
mér leið mjög vel þar. Ég sá og
fann fýrir verum. Það var alltaf ein-
hver fyrir ffaman mann eða aftan.
Síðan hefur þessi skyggnigáfa og
hæfileikar sem henni fylgja verið
eins konar tómstundagaman sem
hefúr tengst þeim störfum sem ég
hef tekið mér fýrir hendur. Sem
dæmi get ég nefiit þegar ég var á
sjónum. Þá sagði ég margoft fýrir
um veiði. Ég þurfti aldrei að hlusta
á veðurfféttir. Ef ég sá bregða fýrir
mynd ákveðinnar manneskju þá
sagði ég að nú skyldum við sigla í
land því ég vissi að myndin boðaði
kolvitlaust veður. Sjóslys sá ég fýrir
og stundum gat ég sagt hvar þau
yrðu.
Það var einhver að skrifa í blöðin
um daginn og hneykslast á því fólki
sem þættist sjá alls kyns hluti. Þeg-
ar ég las greinina hugsaði ég með
mér að þessi manneskja hefði
aldrei séð nokkurn skapaðan hlut
nema sjálfa sig í spegli. Hún sagði
reyndar að annaðhvort væri þama
um geðveika menn að ræða eða þá
sem væru á lyfjum. Þó ég segi sjálf-
ur ffá er ég ekki geðveikur, enda
væri ábyggilega búið að leggja mig
inn ef ég væri það. Og á lyfjum hef
ég aldrei verið.“
Njáll segist sífellt vera að þróa
hæfileika sína og hafa nú náð sam-
bandi við hluti sem fólk hafi
kannski ekki haff trú á að væm til.
Þegar ég tók viðtalið var hann ný-
kominn úr ferð utan af landi þar
sem hann hafði verið að sætta lif-
andi verur og álfa.
„Ég hafði aldrei trúað því að álfar
væru til í raun og veru en fýrir
tveimur árum sá ég hluta af þess-
um verum. Núna sé ég þær allar, ég
hef líklega ekki séð þær fýrr ein-
faldlega vegna þess að ég hef ekki
einbeitt mér nægilega og ekki verið
á þeim slóðum þar sem þær hafa
haldið sig. Ég á eftir að opinbera
þessar sýnir nánar og þá held ég að
margir geti byrjað að klóra sér í
höfðinu.
Það er miklu meira til í náttúr-
unni en það sem venjulegt fólk sér
dags daglega. Við verðum að lifa í
sátt og samlyndi við náttúmna og
þessar verur. Ef við gerum það er
allt í lagi. Ef við hróflum við þeim
gerast ótrúlegustu hlutir. Þegar þeir
gerast segja þeir jarðbundnu:
„Þetta er bara tilviljun.“ En það er
ekki hægt að tala um tilviljun þegar
hlutirnir gerast tíu eða tuttugu
sinnum og hætta ekki fýrr en það
er lagað sem hróflað var við. Ég
held að margt í sambandi við þess-
ar vemr eigi eftir að koma í ljós á
næstu ámm þótt það verði kannski
ekki á okkar ævi.“
Eru þetta góðar verur?
„Já, en þær eiga sín landamæri
og merkja þau kyrfilega og láta vita
af sér ef raskað er við þeim. Og
þessar verur hætta ekki fýrr en
sættir em komnar á.“
Hvernig líta álfar út? Eru þeir
pínulitlir?
,Herbergið mitt í níu ár sem krakki var upphaflega líkhús en
mér leið mjög vel þar. “
heyrði mjög illa — það illa að fólk-
ið á bænum þurfti að hækka róm-
inn þegar það talaði við hana — þá
talaði ég við hana mínum lága
rómi og hún heyrði allt sem ég
sagði við hana. Fólkið á bænum
varð mjög hissa á því.
Svo fór ég á annan bæ. Það em
ákveðnir hlutir sem ég á eftir að
skýra út í því sambandi, þeir snúast
um ákveðnar orkulínur og fleira
„Það er einhver að ýta mér út í þetta, ég
veit ekki najhið á honum en hann er
kínverskur nálarstungulæknir frá fyrri
tíma. “
„Það eru allar útgáfúr og ekki
hægt að lýsa því neitt sérstaklega.
Svo em aðrar vemr sem koma frá
sjónum. Þú sérð aldrei framan í
þær, sérð aðeins á hlið þeirra og
bak. Þær ganga í röð og það er eins
og þær fari efitir ákveðinni braut.
Ég er viss um að þama er um að
ræða aðrar víddir og það eru fæstir
sem skynja þær, það er ekkert ann-
að sem er að gerast þarna. Þú skilur
kannski ekki alveg hvað ég er að
fara. En sjáðu hvernig dýr skynja á
annan hátt og betur en við. Þegar
Eyjagosið varð þá brjáluðust hund-
arnir tveimur tímum áður en byij-
aði að gjósa, þeir fundu eitthvað á
sér. Sauðfé fer út í horn í fjárhúsi
og bíður þar ef jarðskjálfti er í
nánd. Það kæmi mér ekki á óvart
þótt Almannavarnir hefðu fundið
út frá því að best væri að vera í
hornum í jarðskjálfta.
í þessari ferð fór ég á tvo bæi. Þar
voru bæði framliðnir og álfar á
ferli. Þeir ffamliðnu vom ekki að
gera neitt af sér en íbúunum þótti
óþægilegt að vita af þeim. Nú hafa
tekist sættir milli þessara aðila og
ég veit að allt verður í lagi meðan
ákveðnum hlutum verður ekki
raskað.
Ég varð fýrir mjög fallegri upplif-
un á öðmm bænum. Ég hafði fallið
í leiðslu og þegar ég rankaði við
mér tók ég í hönd gamallar konu á
bænum og sagði henni frá öllu því
sem ég hafði séð. Hún yngdist um
tíu ár í andlitinu. Hún var svo
ánægð og glöð. Þessi kona virkaði
ákaflega vel á mig, ég gleymi ekki á
næstunni þeirri vellíðan sem ég
fann fýrir í návist hennar. Það var
einkennilegt að þó að þessi kona
sem tengist húsasótt. Þar kemur
margt saman sem ég held að fólk
hafi ekki gert sér grein fýrir hvernig
virkar, bæði á menn og skepnur.“
Þú hefurfengist við að hreinsa úr
húsum eins og kallað er. Ertu þá að
losa íbúana við ágangframliðinna?
„1 99 prósentum tilvika em
framliðnir ekki að gera neitt af sér.
Það em ýmsar orsakir fýrir því að
þeir em þarna. I lifanda lífi hafa
þeir kannski búið á viðkomandi
stað og em að fylgjast með sínu.
Þeim hefur liðið vel þar og vilja
ekki fara. Þeir geta einnig verið
tengdir fólkinu og em að fýlgjast
með því. En fólkið getur tekið því
illa, fundist þetta óþægilegt. Mörgu
eldra fólki finnst þó notalegt að
vera ekki eitt, hefúr það á orði og
segir: „Maður er þá ekki einn á
meðan.“
Það geta verið tilfelli sem fólk
finnur mjög vel fýrir og era frekar
neikvæð. Þessi tilfelli reyna mis-
mikið á mann. Ég veit ekki ástæð-
una en það virðist fýlgja þessu mis-
mikil spenna, þetta er eins og raf-
spennusvið. Ég man eftir að hafa
komið á stað vel saddur en eftir
korter leið mér eins og ég hefði
hvorki drukkið né borðað í nokkra
daga. Það er mismikil orkueyðsla
þegar verið er að vinna í erfiðum
tilfellum. En ef maður hefur sterka
trú og fer með hana að leiðarljósi á
móti þessum öflum, hvemig sem
þau líta út, er maður vel vopnaður
og vel varinn.
Öflin hafa stundum verið það
sterk að ég hef lagt af stað með eitt-
hvað af þeim með mér. I einu af
fýrstu erfiðu tilfellunum sem ég
lenti í var ég tvo daga að losa mig
Kolbrún Bergþórsdóttir
hitti Njál Torfason,
nuddara, huglækni og Vestfjarðaskelfi, sem sér
fleira en flestir aðrir og það ekki af þessum heimi.
mgl hér heima. Það er ekki svo
langt síðan ég sá á forsíðum blað-
anna að enskur miðill hefði rekið
400 ára hauslausan draug úr banka
á Englandi. Ég var ekkert gáttaður
á því. Yfirskilvitlegir atburðir gerast
ekki bara á íslandi.
Hins vegar held ég að við séum í
meira sambandi við náttúruna og
öll þessi öfl heldur en gerist úti í
heimi. Við erum færri, hér er
minni mengun, við höfum meira
náttúmrými og erum næmari fýrir
náttúrunni.
g Þú verður aldrei var við neitt ef
S þú mátt ekki vera að því að anda.
< Hér er fólk svo stressað að það má
z ekki vera að því að lifa. Svona fólki
E; líður illa og oft hrekkur það upp af
" langt fýrir aldur ffarn af eintómum
| gauragangi og látum.
s Þar sem er mikil umferð þar er
lítil lífsorka í loftinu. I minni um-
ferð, þar sem eitthvað ber á nátt-
úra, er meiri lífsorka. Það sem ég er
að segja er að við lifum á meira en
brauði og kjöti. Við næmmst á
ákveðinni orku og verðum veik ef
við fáum hana ekki. Þetta á ég eftir
að sýna ffarn á í sambandi við
húsasótt og fleiri skylda hluti. Þetta
vil ég ekki tala meira um hér. En
það kæmi mér ekki á óvart að fólk
yrði hissa þegar það sæi samheng-
ið. Ég er að teikna þetta upp og ég
ætla mér að kynna kenningar mín-
ar.“
Hvar ætlarðu að gera það?
„Ég ætla að fá mér sal til að
kynna hugmyndir mínar. Ég ætla
þar að rökstyðja það sem ég er að
segja. Það þarf góðan tfrna og góð-
ar myndir. Ég hef samhengið. Ég
vil spyrja vísindamenn hvemig
þeim lítist á þetta, hvort þeir hafi
svör.við þessu og hvort þeir geti af-
neitað því.“
Mundu þeir ekki bara halda því
fram að þú vœrir ruglaður?
„Mér er sama um það, þá fengi
ég bara betri staðfestingu á því að
þeir væm það.
Annars er ég ýmislegt að grúska
annað, er t.d. að vinna að hönnun
við ákveðin tæki sem ættu að virka
á orkupunkta líkamans og aðra
hluti er varða eða em í tengslum
við t.d. mænusköddun. Þessar
hugmyndir hef ég fengið í gegnum
hugleiðslu. Það er einhver að ýta
mér út í þetta, ég veit ekki nafnið á
honum en hann er kínverskur nál-
arstungulæknir ffá fýrri tíma. Ég
þyrfti bara að komast í samband
við mann sem væri grúskari á sviði
örbylgjutækni og hefði fjármagn.
Sumir segja að það dulræna sé
ekkert annað en ofsjónir. Það er al-
veg rétt en ekki í þeirri merkingu
sem venjulega er lögð í orðið, held-
ur sjá sumir of mikið eða meira en
aðrir, sem sagt ofsjónir.
Mér er alveg sama þótt einhveijir
fordæmi hið dulræna, ef þeim líð-
ur ekki illa á meðan er það gott
undan áhrifunum. Síðan hef ég
haft algjöra stjóm á þessu. Það er
alveg sama hvert ég hef komið; mér
hefúr gengið mjög vel. Og þegar
þetta er yfirstaðið finnur það fólk
sem býr í húsunum breytinguna,
skynjar ffiðinn og kyrrðina sem
færist yfir.“
En Njáll þarf ekki nauðsynlega
að halda að heiman til að aðstoða
fólk í vanda.
„Um daginn hringdi í mig mað-
ur sem var að flytja ffá Frankfurt til
Belgíu. Hann var miður sín, hafði
týnt brúðargjöf sinni, umslagi með
rúmum 200.000 krónum. Ég sagði
honum að hringja daginn eftir.
Hann gerir það og þá var ég búinn
að fara í hugleiðslu og teikna og
skrifa skilaboð sem ég fékk. Ég
sagði honum að peningamir hefðu
ekki farið í ruslið því ég hafði séð
vemna sem ég sé oft þegar ég fer í
hugleiðslu telja peningana, gefa
ákveðið merki og segja að pening-
arnir mundu finnast á ákveðnum
stað. Maðurinn fór heim og
hringdi síðan í mig. Hann ætlaði
varla að geta talað fýrir kæti því
hann hafði fúndið umslagið á þeim
stað sem gefinn var upp.
Ég gat nú svo ekki annað en
hlegið um daginn, en þá hringdu
unglingsstúlkur og báðu mig um
aðstoð. Aðra þeirra hafði vantað
smávegis upp á að hafa náð prófi.
Það átti að fara yfir prófið aftur og
hún var að biðja mig að hafa áhrif á
þá kennara sem áttu að fara yfir
prófið þannig að hún mundi
standast það. Ég hef nú ekki frétt af
því hvernig það fór.
Vegalengd í sambandi við aðstoð
skiptir engu máli. Ég hef verið að
velta því fýrir mér, ef fólk hefur
áhuga á að maður hjálpi því, þá
nægir að senda mynd, nafn, heim-
ilisfang og síma. Síðan vinn ég í ró-
legheitunum og sendi því aðstoð í
formi fjarheilunar og styrks, kær-
leiks og bænar. Mér hefur tekist vel
upp þegar þetta hefúr verið gert. Ég
er ánægður, — fólkið er ánægt.
Meðan svo er finnst mér ég vera að
gera rétta hluti.
Ég starfa sem nuddari og þegar
ég nudda nota ég miðilshæfileika
mína, það sem kallað er röntgen-
skyggni, og sé þannig hvað er að.
Þetta get ég sannað hvenær sem er
og hef reyndar margsannað fýrir
fólki. Ég segi því fýrirfram hvar
verkurinn er og í hvaða áttir hann
liggur. Það gæti ég ekki þótt ég væri
búinn að læra og lesa í hálfa öld.
Það kom til mín maður um dag-
inn sem hafði fengið planka í bakið
við vinnu. Hann lagðist aldrei á
bekkinn hjá mér. Ég lyfti upp
skyrtunni hans að aftan og það sást
ekki marblettur á honum. Ég sagði
honum að hann væri rifbeinsbrot-
inn, en vanalega er ekkert hægt að
gera í slíkum tilfellum annað en að
láta þetta gróa. Hann fór til læknis
sem staðfesti það sem ég hafði sagt
honum. Hefði ég nuddað manninn
og ekki spáð heldur talið þetta
tognunarverki þá hefði ég getað
skaðað manninn frekar en hitt.“
Nú fordæmir þjóðkirkjan margt
afþví sem þú vinnur við.
„Ég skil það ekki. Ef þú lest Biblí-
una þá er þar sagt frá þvi að læri-
sveinarnir ráku út illa anda. Hvað
vom þeir að gera? Eitthvað svipað
því sem ég er að gera.“
En hvað með trúna, ertu trúaður?
„Ég hef alltaf trúað mjög sterkt
frá því ég var krakki og barnstrúin
býr innra með mér. Sjáðu unga
fólkið í dag, það gengur reyndar vel
hjá mörgu þeirra en hjá alltof stór-
um hópi er allt brostið, allt hmnið.
Það er komið úr tísku að trúa. Ef
þú trúir ekki þá geturðu ekki trúað
á sjálfan þig. Ég tel að trúin sé lyk-
illinn að þínum innri manni. Ef þú
kemst ekki að þínum innri manni
ertu einskis virði. Þá geturðu ekki
tekist á við lífið af því innri styrkur
er ekki til.“
Álfarnir eru fyrir þér sem stað-
reynd en hvað með aðra þjóðlega
trú?
„Ég hef aldrei viljað raska við trú
frá gömlum tímum. Það er svæði
sem á að bera virðingu fýrir og láta
í friði. Það era ákveðnir hlutir sem
,í 99 prósentum tilvika eru framliðnir
ekki að gera neitt afsér. “
ég geri aldrei. Ef ég væri á sjó og
báturinn færi öfugt frá bryggju
mundi ég hoppa í land. Og eins ef
ég sæi rottu koma hlaupandi upp
úr skipi þá færi ég frá borði, því í
90% tilvika kæmi það skip ekki aft-
ur að landi.“
En heldurðu að það sé eitthvað
annað á seyði hér en í öðrum lönd-
um?
„Um daginn vom hér fýrirsagnir
í blöðum þess efnis að útlendingar
væm stórgáttaðir á hjátrú íslend-
inga. Það er bara tilbúningur og
mál.“
En eru þetta ekki ósættanlegir
heimar, heimur vísindahyggjunnar
og heimur hirts yfirskilvitlega?
„Ég ber virðingu fýrir vísinda-
mönnum og þeir hafa fúllan rétt til
að gagnrýna okkur hina. Á sama
hátt höfum við, dulhyggjumenn,
rétt til að setja út á það sem þeir
em að gera. Vísindamenn eru í sín-
um heimi og við, þeir dulrænu, í
okkar heimi, og svo má rökræða
fram og aftur um hvor hópurinn sé
í meiri vitleysu.“
14B PRESSAN FIMMTUDAGURINN 26. MAI 1994